Κλωτσάμε την μπάλα, όχι τη ζωή...Της Βίκυς Καλοφωτιά*

Κλωτσάμε την μπάλα, όχι τη ζωή...

...διαβάζω, ξεφυλλίζοντας μία τοπική εφημερίδα της ελληνικής περιφέρειας...που προαναγγέλει την πανηγυρική έναρξη ενός τουρνουά ποδοσφαίρου...

Και αμέσως κατακλύζουν το μυαλό, διαπερνούν το φράγμα της ψυχής και κάνουν την καρδιά μου να πάλλεται, οι ακόλουθες σκέψεις...

Τη ζωή την αγαπάμε, την τιμάμε, τη λατρεύουμε, τη γευόμαστε, τη γιορτάζουμε, τη βιώνουμε, τη σεβόμαστε, την εξυμνούμε, την απαθανατίζουμε σε φωτογραφίες-κειμήλια, την ευγνωμονούμε, την εκθειάζουμε, τη στολίζουμε, τη χαιρόμαστε, την τραγουδάμε, την προστατεύουμε, την εκτιμάμε, την περιφρουρούμε από τα παράσιτα, την τοποθετούμε στο πιο ψηλό βάθρο, την παρασημοφορούμε...

Κάθε στιγμή της υπέροχης ζωής μας είναι ιερή και ευλογημένη, καταπληκτική και έξοχη, παραμύθι και όνειρο...και ο εφιάλτης κάποιες φορές αναγκαίος, για να επαναπροσδιορίσουμε τις αξίες και τα ιδανικά, να τροποποιήσουμε κοσμοθεωρίες, παρωχημένες αντιλήψεις και σκουριασμένες γνώσεις, να εκτιμήσουμε αυτά, που όταν τα είχαμε, τα θεωρούσαμε δεδομένα...

Όλα χρειάζονται, για να σχηματιστεί το “επιτυχημένο μείγμα” μιας ζωής πλούσιας, έντονης, ουσιαστικής, “ακομπλεξάριστης” και απηλαυμένης μέχρι την τελευταία σταγόνα...

Και οι χαρές και οι δυστυχίες και τα πάθη και η λογική και το όμορφο και το άσχημο και το μαζί και το χώρια και το ηχηρό και το σιωπηρό και ο φόβος και η γενναιότητα και η ζήλεια και ο θαυμασμός και η δράση και το διάλειμμα και το κρύο και η ζέστη και το πικρό και το γλυκό και το όνειρο και η πραγματικότητα και ο δυναμισμός και η ευαισθησία και το άσπρο και το μαύρο και το φως αλλά και το σκοτάδι και το καλοκαίρι και ο χειμώνας και το γέλιο αλλά και το δάκρυ...

Προσοχή όμως στη δοσολογία...

Ζω

Ωραίες

Ημέρες

Ενεργοποιώντας όλες τις αισθήσεις...

Η ζωή μου είναι δική μου...

Δεν την παραχωρώ λεία πουθενά και σε κανέναν...

Παλεύω και αγωνίζομαι, για να βελτιώσω ό,τι με ενοχλεί, να σταχυολογήσω τα σήματα που μου στέλνει ο κάθε “μασκοφορεμένος Ζορό” ή “Μπάτμαν” ή “Σπάϊντερμαν” και να γίνω δέκτης ποιότητας, αλήθειας, ανόθευτης και οξείας κρίσης, νηφαλιότητας πνεύματος και κυρίαρχος του εαυτού μου!

Η ζωή μου, μου είναι πολύτιμη...

Γι’αυτό και δεν την εναποθέτω σε τρεμάμενα χέρια, ούτε σε χέρια αγυρτών...

Δεν τη σκορπάω δεξιά κι αριστερά, δεν την προσφέρω για χόρταση, δεν την διαπραγματεύομαι, δεν την ευτελίζω, δεν την ξεπουλώ, δεν την πετάω τροφή στα κάθε λογής σαρκοβόρα, δεν την τσαλαπατώ, δεν την περιφέρω στο παζάρι, δεν την υποβάλλω στην υπερ-έκθεση, δεν τη θυσιάζω σε κανένα φίδι που τρέφω στον κόρφο μου, δεν την ξοδεύω αλόγιστα, δεν τη μεταμφιέζω σε κάτι που δεν είναι, δεν τη δανείζω, δεν τη χαρίζω...

Και πάνω απ’όλα δεν την κλωτσάω...

Το γήπεδο απλώνεται μπροστά μας ελεύθερο...

Οι θεατές έχουν πάρει τις θέσεις τους στις κερκίδες...

Ο διαιτητής σφύριξε την έναρξη του ματς...

Ξεκινάμε λοιπόν!

Και κυρίως προσέχουμε, τι και ποιόν κλωτσάμε...

Έτσι ώστε μαζί με τα ξερά...να μην κάψουμε και τα χλωρά...

* Η Βίκυ Καλοφωτιά είναι απόφοιτος σχολής δημοσιογραφίας, πτυχιούχος της Γερμανικής Φιλολογίας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος ειδίκευσης στην Εφαρμοσμένη Παιδαγωγική. Έχοντας εργαστεί για κάποια χρόνια ως εκπαιδευτικός γερμανικής γλώσσας στην δημόσια και ιδιωτική εκπαίδευση, την κέρδισε τελικά ο χώρος της δημοσιογραφίας που ήταν το μεράκι της από τα εφηβικά της χρόνια. Ξεκίνησε την δημοσιογραφική της πορεία αρθρογραφώντας σε διάφορες ενημερωτικές ιστοσελίδες ποικίλης ύλης, αναλαμβάνοντας συγχρόνως και τη μετάφραση και επιμέλεια αγγλικών και γερμανικών κειμένων. Παράλληλα πραγματοποίησε ένα σύντομο πέρασμα ως ραδιοφωνική παραγωγός σε διαδικτυακό ραδιοφωνικό σταθμό και σήμερα αρθρογραφεί στο LesvosPost.com, όπου είναι και υπεύθυνη των συνεντεύξεων.