Πεντέμισι χιλιάδες διαχρονικοί μαχητές της λευτεριάς! Πεντέμισι χιλιάδες στρατιώτες, πολύτιμη εφεδρεία της ανθρωπότητας στη μάχη της προόδου ενάντια στην εκμετάλλευση της σάπιας κοινωνίας! Πεντέμισι χιλιάδες νεολαίοι μαχητές, ανάμεικτοι με λίγους μεγαλύτερους σε ηλικία, στρατιώτες της αλλαγής που στις εποχές της υποχώρησης του παγκόσμιου επαναστατικού κινήματος εκείνοι κρατάνε γερά τα σύνορα της ελεύθερης κοινωνίας, της κοινωνίας της χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, στο σημείο ακριβώς που 70 χρόνια πριν οι μαχητές της αλλαγής κράτησαν γερά τα σύνορα της ελεύθερης Ελλάδας χωρίς να λυγήσουν ούτε στιγμή!
Βίγλα! Ύψος 1.550 μέτρα πάνω από το επίπεδο της θάλασσας στον ορεινό όγκο του Βιτσίου! Συνοριακή γραμμή της ελεύθερης Ελλάδας! Πρώτη γραμμή άμυνας του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας εναντίον των δυνάμεων του σκοταδισμού και της οπισθοδρόμησης!
Βίγλα! Τα παρατηρητήριο της ελεύθερης Ελλάδας, της Ελλάδας που γεννήθηκαν οι λαογέννητοι θεσμοί διοίκησης, δικαιοσύνης και παιδείας, από την άνοιξη του 1947 μέχρι το τέλος του ένοπλου αγώνα.
Βίγλα! Λίγα χιλιόμετρα μακριά από έδρα της ΚΕ του ΚΚΕ, της Προσωρινής Δημοκρατικής Κυβέρνησης, του Γενικού Αρχηγείου του ΔΣΕ, εκεί που για 3,5 χρόνια οι ηρωικοί μαχητές του ΔΣΕ έδωσαν έναν αγώνα αναγκαίο, δίκαιο, ταξικό.
Βίγλα! Η πύλη της ελεύθερης Ελλάδας που περιελάμβανε τους ορεινούς όγκους Βαρνούνρας ή Μπέλλα Βόντα, το Βίτσι και το Μάλι Μάδι. Στο χωριό Πύλη μέσα σε μία χαράδρα σε αμπριά και καλύβες στεγαζόταν το Γενικό Αρχηγείο του ΔΣΕ και η Προσωρινή Δημοκρατική Κυβέρνηση. Εκεί βρίσκεται και η σπηλιά του Νίκου Ζαχαριάδη, ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ. Στο χωριό Βροντερό σε μια σπηλιά ήταν ένα από τα κεντρικά νοσοκομεία του ΔΣΕ.
Επιστρέφουμε τη δεύτερη ημέρα των εκδηλώσεων στην κατασκήνωση των μαχητών της απελευθέρωσης της ανθρωπότητας από τα δεσμά της μισθωτής σκλαβιάς. Επιστρέφουμε από το νοσοκομείο του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας στο Βροντερό! Στη διαδρομή προς το νοσοκομείο του Δημοκρατικού Στρατού, της περίφημης σπηλιάς του Πέτρου Κόκκαλη, συναντήσαμε ένα πεζοπόρο τμήμα των απογόνων της λευτεριάς, των νεολαίων που κρατούν γερά τη σημαία του παγκόσμιου προλεταριάτου και περιμένουν να την υψώσουν στην μάχη για την νέα κοινωνία, αυτήν που θα απελευθερώσει τον άνθρωπο από τα δεσμά της μισθωτής σκλαβιάς! Τους οδηγούσε ο Κώστας, παλιός σύντροφος, ακούραστος στον αγώνα και στην μύηση των νεολαίων στα χνάρια των μαχητών της πανανθρώπινης κοινωνίας! Στη σπηλιά του Κόκκαλη φτάσαμε πρώτοι, αλλά πολύ γρήγορα μας πρόλαβε το πεζοπόρο τμήμα των νεολαίων! Καθώς περνούσαμε με τους δεκάδες νεολαίους την είσοδο της σπηλιάς, το κλιματιστικό της φύσης μετέτρεπε τη ζέστη σε δροσιά και το εσωτερικό της σπηλιάς μεταμορφώνονταν στο νοσοκομείο του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, το οποίο φιλοξένησε χιλιάδες τραυματισμένους αγωνιστές!
Αφήσαμε πίσω μας το τμήμα των νεολαίων για να συνεχίσουν την περιήγησή τους στη σπηλιά και ξεκινήσαμε να συναντήσουμε τον Γενικό Γραμματέα στην σπηλιά του, στην Πύλη, κινούμενοι προς τα πίσω από το Βροντερό προς τη Βίγλα! Τον Γενικό Γραμματέα τον συναντήσαμε όμως πολύ σύντομα στο δρόμο από το Νοσοκομείο του Δημοκρατικού Στρατού προς το Βροντερό, καθώς μαζί με άλλους συντρόφους πήγαινε να επισκεφτεί τη σπηλιά του Κόκκαλη.
Φτάσαμε στην Πύλη και στρίψαμε προς τη σπηλιά του Γενικού Γραμματέα του ΚΚΕ, προς τη σπηλιά του Νίκου Ζαχαριάδη. 349 σκαλοπάτια! 349 κλίμακες απότομης ανάβασης προς τη σπηλιά που φιλοξένησε τον Νίκο Ζαχαριάδη στην περιοχή της ελεύθερης Ελλάδας. Η σπηλιά δεν είναι στην ίδια καλή κατάσταση με το νοσοκομείο του Δημοκρατικού Στρατού στο Βροντερό, αλλά περισσότερα αισθάνεσαι παρά βλέπεις και σ’ αυτήν την γωνιά της ιστορικής μνήμης! Αφήσαμε την σπηλιά του Νίκου Ζαχαριάδη, με τους ήχους του βηματισμού του στ’ αυτιά μας!
Επιστρέφουμε στην κατασκήνωση των νεολαίων αγωνιστών από τη σπηλιά του Γενικού Γραμματέα της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ελλάδας! Στην κατασκήνωση που μεσημεριάτικα φλέγεται από τη ζέστη, τίποτε δεν μαρτυρά το επί μισή ώρα πέρασμα μιας καταρρακτώδους βροχής. Μεσημεριανό κάτω από τις θεόρατες οξιές σε σημείο που έχουμε μπροστά μας όλη την εγκατάσταση, στην οποία είναι απλωμένες οι χιλιάδες σκηνές των νεολαίων, καθώς ο ήλιος καίει στα 1.550 μέτρα!
Ο χρόνος κυλάει γρήγορα και ο χώρος μπροστά στην εξέδρα όπου οι νεολαίοι θα τιμήσουν τους ηρωικούς μαχητές του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας γεμίζει ασφυκτικά, παρ’ όλο που η ώρα είναι μόλις επτά παρά τέταρτο το απόγευμα και ο ήλιος ακόμα ψηλά! Οι διαδικασίες για να ξεκινήσει το πρόγραμμα είναι πυρετώδεις! Κανένας δεν κοιτά ψηλά, καθώς ο ήλιος καίει και δεν επιτρέπει κάτι τέτοιο. Κανένας δεν ασχολείται με κάτι περίεργους βουνίσιους συντρόφους που έχουν σηκώσει τις φωτογραφικές μηχανές προς την πλευρά της ελεύθερης Ελλάδας, προς την πλευρά των Πρεσπών! Ξαφνικά ορισμένοι, περίεργοι για την επί αρκετή ώρα φωτογράφιση του βουνού προς την πλευρά της ελεύθερης Ελλάδας, στρέφουν το βλέμμα τους προς τα εκεί!
Η ώρα είναι επτά το απόγευμα! Ένα σύννεφο έρχεται «επιθετικά» προς τον χώρο της κατασκήνωσης! Οι περισσότεροι κατασκηνωτές ακόμα δεν έχουν καταλάβει τι συμβαίνει! Χρειάζεται να περάσουν μόνο πέντε λεπτά! Το σύννεφο «καβαλάει» την κορυφή ταχύτατα και «καταπίνει» τις ανεμογεννήτριες που βρίσκονται επάνω της! Στην κατασκήνωση επικρατεί μεγάλη κινητικότητα καθώς οι νεολαίοι συντεταγμένα κινούνται προς τα κτήρια, αφού τα μεγάφωνα ενημερώνουν για επερχόμενη καταιγίδα!
Ο άνεμος λυσσομανάει, βροντές και αστραπές από τα βορειοανατολικά, μα εκείνοι οι περίεργοι σύντροφοι με την αμφίεση που τους κάνει ένα με το βουνό, ένα με τη φύση, έχουν τις φωτογραφικές μηχανές ψηλά και καταγράφουν την έφοδο του σύννεφου!
– Θα βρέξει, ρωτάει ο καπετάνιος την Σκιά που κάθεται ανάμεσά τους, αλλά κανένας δεν την λογίζει ακόμα για Σκιά!
– Όχι, του απαντάει η Σκιά που ακόμα μπορεί και μιλάει με τους ανθρώπους!
– Τι είναι, ξαναρωτάει ο καπετάνιος!
– Έρχονται, απαντάει η Σκιά!
Ώρα επτά και τέταρτο το απόγευμα! Χιλιάδες κόσμου βρίσκεται στα κτίρια για να προφυλαχτεί από την καταιγίδα που όμως δεν φτάνει στο χώρο της κατασκήνωσης! Το σύννεφο που έρχεται από την πλευρά της ελεύθερης Ελλάδας, έχει περικυκλώσει την κατασκήνωση, αλλά δεν μπαίνει μέσα σ’ αυτήν! Ορατότητα υπάρχει μόνο στο χώρο της κατασκήνωσης! Τα κτίρια φαίνονται καθαρά, όπως κι ο κόσμος μέσα από τα τζάμια που περιμένει το ξέσπασμα της φύσης!
Ένας σύντροφος από μεγαλούπολη, που έχει ευθύνη για το χώρο, πλησιάζει τους περίεργους συντρόφους του, που κάθονται ψύχραιμοι στις καρέκλες και περιμένουν χωρίς να κουνιούνται καθόλου.
– Δεν θα βρέξει, ρωτάει!
Η Σκιά του δείχνει την κατασκήνωση γύρω-γύρω!
– Έχει χαμηλή νέφωση, του απαντάει! Δεν θα βρέξει!
Τρία τραπέζια σ’ όλη την κατασκήνωση μένουν γεμάτα! Εκεί κάθονται ο καπετάνιος κι η Σκιά! Δεν περιμένουν βροχή, αλλά κάτι άλλο! Δεν είναι ανήσυχοι, αλλά μιλούν χαμηλόφωνα! Δεν έχουν σκοπό να σηκωθούν από τις καρέκλες τους, αλλά είναι σε εγρήγορση σαν και ετοιμάζονται να υποδεχτούν κάποιον!
Ώρα επτά και μισή το απόγευμα! Η ομίχλη αρχίζει να εισβάλει στην κατασκήνωση σιγά-σιγά, αφού την είχε περικυκλωμένη για αρκετά λεπτά! Η ομίχλη δεν κινείται γρήγορα σαν το σύννεφο! Η είσοδός της είναι επιβλητική, αργή, είσοδος στρατιωτικού τμήματος που όμως δεν βρίσκεται σε μάχη! Οι σύντροφοι που έχουν απομείνει στο χώρο σηκώνονται, αλλά χωρίς καμία υποψία εγκατάλειψης της θέσης τους! Ψίθυροι ακούγονται από παντού! Η ομίχλη κυριεύει την κατασκήνωση! Τα κτίρια, ο κόσμος που βρίσκεται σ’ αυτά, η εξέδρα πλέον δεν φαίνονται! Δεν μπορείς να δεις ούτε τη μύτη σου! Το φως των προβολέων έχει σβηστεί από την ομίχλη! Τα ηχεία έχουν σταματήσει να μεταδίδουν τα τραγούδια της λευτεριάς! Οι ψίθυροι όμως δυναμώνουν! Οι σύντροφοι που έχουν μείνει στο χώρο τώρα χαμογελούν! Ανάμεσα στην ομίχλη χιλιάδες Σκιές κατακλύζουν το χώρο του φεστιβάλ των απογόνων τους! Οι σύντροφοι που έχουν μείνει στο χώρο υποδέχονται τους μαχητές του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδος, από τις περιοχές της ελεύθερης Ελλάδας, υποδέχονται τους στρατιώτες του λαού, υποδέχονται τους συντελεστές του πιο σκληρού, του πιο ταξικού εμφυλίου πολέμου στην ιστορία του καπιταλισμού! Οι σύντροφοι μαχητές έρχονται να καμαρώσουν την παρακαταθήκη τους, έρχονται να γίνουν ένα με την κληρονομιά τους, έρχονται να σμίξουν με την ψυχή, με την πρώτη γραμμή του παγκόσμιου προλεταριάτου, με τους αλύγιστους επαναστάτες του 21ου αιώνα! Και είναι χαρούμενοι, είναι ευτυχισμένοι, γιατί δεν πήγαν τζάμπα οι θυσίες τους! Οι απόγονοί τους, κομιστές του περάσματος στην κοινωνία τη δίχως εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, κρατούν ψηλά τη ματοβαμμένη, με το αίμα των επαναστατών όλου του κόσμου, σημαία, χωρίς ίχνος υποχώρησης, χωρίς ενδοιασμούς και ταλαντεύσεις, αποφασισμένοι να τσακίσουν τη σαπίλα του καπιταλισμού, απαλλάσσοντας την ανθρωπότητα από τα δεσμά του συστήματος που ζει τρώγοντας ανθρώπινη σάρκα!
Οι σύντροφοι μαχητές κάθονται παντού, καθώς σιγά-σιγά οι νεολαίοι απόγονοί τους επιστρέφουν από τα κτίρια για να καλωσορίσουν κι αυτοί τους μαχητές της λευτεριάς. Σε λίγο στο χώρο επικρατεί, παρά την ομίχλη, το αδιαχώρητο! Ο κόσμος έχει διπλασιαστεί καθώς η ομίχλη έφερε μαζί της τις Σκιές των αγωνιστών, των αλύγιστων της ταξικής πάλης!
Οι ψίθυροι ακούγονται πιο δυνατοί, καθώς ενώ δεν μπορείς να δεις από την ομίχλη, τα ηχεία ανοίγουν και η Τίνα απευθύνεται στους συγκεντρωμένους, που μόνο τη φωνή της μπορούν ν’ ακούσουν: «Αγωνιζόμαστε σήμερα με το βλέμμα καρφωμένο στο μέλλον. Αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος να τιμήσουμε τον αγώνα του ΔΣΕ. Για κάθε νέο και νέα ο αγώνας του ΔΣΕ αποτελεί μεγάλο μάθημα. Γιατί και σήμερα η εργατική τάξη, ο λαός και η νεολαία βιώνουν καθημερινά τη βαρβαρότητα του καπιταλιστικού συστήματος. Η νεολαία δεν έχει τίποτα να περιμένει από αυτό το σύστημα που έχει σαπίσει, γεννάει μόνο βάσανα, πολέμους και φτώχεια. Γι’ αυτό σήμερα καλούμε κάθε μαθητή, φοιτητή, άνεργο, νέο, εργαζόμενο να παλέψει μαζί μας, με την ΚΝΕ και το ΚΚΕ, να ανοίξει ο δρόμος της προοπτικής.
Αξιοποιούμε το παράδειγμα του τρίχρονου αγώνα του ΔΣΕ που δείχνει τη δύναμη του λαού, που όταν θέλει και το αποφασίζει, ξεπερνάει φόβους και δισταγμούς, μπορεί αν τα βάλει με υπέρτερες δυνάμεις, να διεκδικήσει τη ζωή που του στερούν.
Αντλούμε δύναμη και αισιοδοξία βαδίζοντας στα χνάρια των ηρώων του λαού μας. Συνεχίζουμε με αγώνα – γνώση – τόλμη και αντοχή, προχωράμε και εμείς όσο προβαίνει μπρος η Ιστορία».
«Βροντάει ο Όλυμπος και πάλι» αντηχεί από τα ηχεία! Η ώρα κοντεύει δέκα το βράδυ! Οι μαχητές του Δημοκρατικού Στρατού κουρασμένοι, αλλά περήφανοι για τη σπορά τους, αρχίζουν να εγκαταλείπουν την κατασκήνωση, όπως ακριβώς ήρθαν, προς την πλευρά της ελεύθερης Ελλάδας. Οι Σκιές των χιλιάδων μαχητών του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, αφού καμάρωσαν τη νεολαία τους, αποχωρούν υπό τους ήχους των αντάρτικων τραγουδιών!
Ο Γενικός Γραμματέας του Κόμματος κι ο Γενικός Αρχίατρος του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδος βαδίζουν επιθεωρώντας την αναχώρηση του τμήματος! Ο Γενικός Αρχίατρος κοντοστέκεται γιατί αντιλαμβάνεται κίνηση πίσω του! Η Σκιά που ακόμα για άνθρωπος λογίζεται τον ακολουθεί κατά πόδας!
– Δεν σου ξαναείπα στο Νοσοκομείο στη Γράμμουστα να μην μας ακολουθείς, απευθύνεται ο Γενικός Αρχίατρος στη Σκιά χωρίς όμως να στραφεί προς το μέρος της!
– Κουράστηκα, ακούγεται πνιγηρά η απάντηση της Σκιάς!
Το γέλιο του Γενικού Αρχίατρου, ακούγεται βροντερό!
– Κι αυτοί τι νομίζεις ότι κάνανε, ξαναπευθύνεται στη Σκιά, δείχνοντας τις Σκιές των μαχητών του Δημοκρατικού Στρατού! Δεν κουράστηκαν;! Κουράστηκαν, αλλά δεν λύγισαν ποτέ!
Ο Γενικός Αρχίατρος επιταχύνει το βήμα για να φτάσει τον Γενικό Γραμματέα, ενώ η Σκιά, που ακόμη άνθρωπος λογίζεται, μένει να κοιτάει τη συγκρότηση για πορεία των μαχητών του Δημοκρατικού Στρατού.
Το στρατιωτικό τμήμα βρίσκεται όλο πλέον εκτός της κατασκήνωσης και ξεκινάει την πορεία του για την Πύλη, για τον Άγιο Γερμανό, για την Πρέσπα, για το Βροντερό για τα χωριά της περιοχής, κρυμμένο μέσα στην ομίχλη που το συνοδεύει!
Ώρα δέκα και τέταρτο το βράδυ! Ο χώρος αντηχεί από το «Ήρωες άπαρτα βουνά»! Το τμήμα των χιλιάδων ενόπλων μαχητών του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδος αποχωρεί χαιρετώντας τους νεολαίους αγωνιστές με καταιγισμό ριπών και εκείνοι όρθιοι του απαντούν κάνοντας την ατμόσφαιρα εκρηκτική και το έδαφος να σειέται από το σύνθημά τους! «ΟΙ ΜΑΧΗΤΕΣ ΣΤΟ ΒΙΤΣΙ ΔΕΝ ΛΥΓΙΣΑΝ ΠΟΤΕ, ΔΟΞΑ ΚΑΙ ΤΙΜΗ ΣΤΟΝ ΔΣΕ»!
Ώρα δέκα και μισή το βράδυ! Ένας πεντακάθαρος ουρανός με ξαστεριά πάνω από την κατασκήνωση! Οι αστραπές από την πλευρά της ελεύθερης Ελλάδας μαρτυρούν το ένοπλο τμήμα των μαχητών που ακόμα χαιρετάει τους νεολαίους κατασκηνωτές με τις ριπές των πυροβόλων, καθώς εκείνοι συνεχίζουν να τραγουδούν τον αγώνα των μαχητών του Δημοκρατικού Στρατού για την απελευθέρωση της ανθρωπότητας από την εκμετάλλευση!
Σ.Ι.Μ.
