Τι σχέση έχουν τα «καμάρια» του τουρκικού στόλου, Oruc Reic και Barbaros με τη Λέσβο;

Τι σχέση έχουν τα «καμάρια» του τουρκικού στόλου Oruc Reic και Barbaros με τη Λέσβο;

Τις τελευταίες ημέρες, έχει πυροδοτήσει τις σχέσεις μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, η απόφαση της γειτονικής χώρας, να πραγματοποιήσει έρευνες εντός της Ελληνικής ΑΟΖ. Η απόφαση αυτή δεν μπορεί να ερμηνευτεί ξεχωριστά απο την ολοένα και αυξανόμενη τουρκική προκλητικότητα και με ρόλο «χωροφύλακα» στην ευρύτερη περιοχή. Την επιδίωξη να κερδιθεί περισσότερος «ζωτικός χώρος» για τους επιχειρματικούς ομίλους της Τουρκίας . To NΑΤΟ ως γνωστόν δεν αναγνωρίζει σύνορα στο Αιγαίο και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ κάλεσε την Τουρκία «να σταματήσει τυχόν σχέδια που έχει για επιχειρήσεις» σε «αμισβητούμενα ύδατα στην Ανατολική Μεσόγειο». Η Ελλάδα απάντησε με ΝΑVTEX στην ίδια γεωγραφική περιοχή ενώ το φερόμενο ως επικεφαλής πλοίο των ερευνών βρίσκεται ακόμα (24/7/20 και ώρα 01:09)  αγκυροβολημένο στο λιμάνι της Αττάλειας (στίγμα πλοίου).   Το τουρκικό ερευνητικό πλοίο, ονομάζεται Oruc Reis (Ουρούκ Ρέις). Ανήκει στην "ομάδα" των ερευνητικών πλοίων της Τουρκίας μετά το «Φατίχ», το «Γιαβούζ» και το «Μπαρμπαρός». 

Δυο απο αυτά τα ερευνητικά πλοία το «Ουρούκ Ρέις» και το «Μπαρμπαρός», που έχουν απασχολήσει και παλαιότερα το ελληνικό ναυτικό και έχουν ταράξει τα νερά του Αιγαίου και της Κύπρου, φέρουν τα ονόματα δύο Ελλήνων αδερφών και μάλιστα απο τη Λέσβο .  Ο Ουρούτς και ο Χαϊρεντίν ήταν δύο αδέρφια, η ιστορία τους ξεκινάει πριν 500 περίπου χρόνια στην περιοχή του κόλπου της Γέρας.  Ήταν τα δύο απο τα συνολικά έξι παιδιά μιας οικογένειας με τέσσερις γιους και δυο κόρες. Η  μητέρα τους ονομαζόταν Κατερίνα και ήταν χριστιανή ενώ ο πατέρας τους Γιακούπ και λέγεται ότι ήταν εξισλαμισμένος αγγειοπλάστης απο τη Βορειο Ήπειρο.   Σύμφωνα με χειρόγραφο της Γενναδείου Βιβλιοθήκης ο μεγαλύτερος γιος ονομαζόταν Ισάκ ή Ισαάκ, ο δεύτερος Ουρούτσε, που έγινε γνωστός στην Ευρωπαική ιστορία με τη φθαρμένη φόρμα Χορουτς και Ουσντρούκ, ενώ ο τρίτος ήταν ο Χιτζ ή Χαϊρ Ελντίν, που προφερόταν Χαϊρεντίν, η ευδαιμονία του κόσμου ή της πίστης ή «αγαθός της θρησκείας», και ο τέταρτος Ελίας. Είναι πιθανόν ότι ο Ουρούτς και ο Χαιρεντίν είχαν πάρει από Ευρωπαϊκό αίμα περισσότερο παρά από το Ασιατικό. Διακρίνονταν για τα γαλάζια μάτια και τα ανοιχτά ή κόκκινα μαλλιά τους γι αυτο πήραν από τους Τούρκους το προσωνύμιο Μπαρμπαρόσα δηλαδή κοκκινογένης, ως νύξη για το γεγονός . Εκτός απο την ελληνική γλώσσα, τα αδέρφια  γνώριζαν Αραβικά, Ιταλικά και Ισπανικά.

Ο Χαϊρεντίν έμεινε γνωστός στην ευρωπαϊκή ιστορία και ίσως παγκόσμια ως διάσημος πειρατής και κουρσάρος. Στους Ιταλούς ιστορικούς αναφέρεται ως Αριαντένο Μπαρμπαρόσα ενω στους Τούρκους ως Χαϊρεντίν Πασά (Hayreddin Pasha) και έφερε τον τίτλο  του Καπουδάν Πασά δηλαδή υπουργό των ναυτικών. Η ζωή του ακόμα και σήμερα ειναι ενα μέγαλο μυστήριο και σίγουρα μπορεί να αποτελέσει πεδίο έρευνας του Ιστορικού. Αυτα όμως σίγουρα που γνωρίζουμε για τη ζωή του είναι ότι ο Μπαρμπαρόσα άλλαξε το θρήσκευμά του, έγινε πειρατής, έκανε καριέρα μαζί με τον μεγαλύτερο αδερφό του Ουρούτς ή Ουρούζ. Γνώρισαν την θάλασσα απο κάποιο θείο τους καπετάν Παναγιώτη ελληνικής καταγωγής ο οποίος ήταν έμπορος. Φαίνεται πως το εμπόριο τους βοήθησε να αποκτήσουν βάρκες και στη συνεχεία πλοία. Ήταν όμως η αρχή της εποχή του κουρσεύειν και πειρατευειν (16ος αι.) και έτσι τα αδέρφια παράτησαν το νόμιμο εμπόριο για να ασχοληθούν με το πλιάτσικο που ήταν πιο επικερδές. 

Ουρούτς ή Ουρούζ
(Ottoman Turkish: عروج ريس‎; Spanish: Aruj; c. 1474–1518) 

Οι  παράτολμες ναυτικές αλλά και διοικητικές ικανότητες τους και οι συγκυρίες τους οδήγησαν στην Αλγερία όπου και ο Ορούζ έγινε σουλτάνος. Μετα τη δολοφονία του απο τους Ισπανούς τη θεση του πηρε ο αδερφός του Χαϊρεντίν το 1518. Σύντομα το 1520 θα αναλαβει τα ινία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ο Σουλειμάν ο Μεγαλοπρεπής και θα αρχίσει ο λεγόμενος «χρυσός αιώνας» της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Η Υψηλή Πύλη για να μην κατασπατηλήσει δυνάμεις ελέγχοντας τα νησιά του Αιγαίου ζήτησε απο τον Χαϊρεντίν να αναλάβει τον ελεγχο τους για λογαριασμό των Οθωμανών. Έτσι ο Χαϊρεντίν Μπαρμπαρόσα σύντομα  εγινε μπεης του Αιγαίου και τελικά μπεϊλέρμπεης, δηλαδή γενικός διοικητής των οθωμανικών ναυτικών δυνάμεων..

Χαϊρεντίν Mπαρμπαρόσα
Hayreddin Barbarossa (Arabic: خير الدين بربروس‎, romanized: Khayr ad-Din Barbarus), or Barbaros Kheireddin Pasha (Turkish: Barbaros Hayrettin Paşa), born Khizr or Khidr (c. 1478 – 4 July 1546), 

Ο Μπαρμπαρόσα με την ιδιότητα του Οθωμανού αξιωματούχου, οργάνωσε το Οθωμανικό ναυτικό ναυπηγώντας πλοία και στην κυριολεξία ρήμαξε και λεηλάτησε τις ακτές τις Μεσογείου. Αδιαμβισβήτητα αποτέλεσε τον πιο σημαντικό ναυτικό των Οθωμανών τον 16ο αιώνα, αλλά και έναν τον πιο αιμοδιψή κουρσάρο που γνώρισε ο κόσμος. Σήμερα απο τους Τούρκους θεωρείται πατέρας του Τουρκικού ναυτικού.

Ακόμα ένας γνωστός Οθωμανός ναύαρχος που το όνομά του δόθηκε σε τουρκικό πλοίο είναι ο Piri Reis.  Στον Πιρί Ρείς οφείλεται και μια χαρτογράφηση του Αιγαίου αλλά και της Μεσογείου. Εξού και η ονομασία του ερευνητικού σκάφους Piri Reis . Ως προς την καταγωγή του οι ερευνητές παρουσιάζουν διάφορες εκδοχές . Δυο απο αυτές τον θέλουν να είχε ελληνική καταγωγή α) απο χωριό κοντά στο Ρέθυμνο της Κρήτης, β)να είναι γιός ναυτικού απο την Καλλίπολη της Ανατολικής Θράκης . 

Ο Χάρτης της Μεσογείου του Πίρι Ρέις

Αποτελέσματα αναζήτησης

Αποτελέσματα ιστού

Ειρήσθω εν παρόδω

Ειρήσθω εν παρόδω ότι ήδη στο 16ο αιώνα βρισκόμαστε στην εποχή του πειρατεύειν και του κουρσεύειν. Μπορεί ο όρος πειρατής και κουρσάρος να ταυτίζονται, όμως έχουν διαφορετική καταγωγή και αναφορά. Η λέξη πειρατής είναι ελληνική λέξη, προέρχεται απο το ελληνικό ρήμα πειράομαι, πειρώμαι =επιχειρώ, κάνω επιχείρηση, γιατί ο πειρατής  επιτίθεται, αιφνιδιάζει, λεηλατεί, σφάζει και φεύγει. Η λέξη κουρσάρος είναι λατινογενή που σημαίνει κι αυτή επίθεση . Ο πειρατής είναι ανεξάρτητος ληστής στη θάλασσα, μόνος του ή με ομάδα παίρνει αποφάσεις για τις επιθέσεις σε άλλους πειρατές ή  εμπορικά πλοία ή παράλιους οικισμούς. Αντίθετα οι κουρσάροι ενώ κάνουν πειρατική δράση στην πραγματικότητα δρουν στην  υπηρεσία κάποιου ηγεμόνα, κάποιου εμπορικού οίκου για να βλάψει το εμπόριο ενός άλλου εμπορικού οίκου, επομένως ο κουρσάρος κατά κάποιον τρόπο ασκεί διατεταγμένη υπηρεσία. 

Ο Πιρις Ρέις, ο Χαϊνεντίν Μπαρμπαρόσα και ο Ουρούτς ήταν ενδεικτικά παραδείγματα πειρατών που κούρσεψαν για να  στελεχώσουν τον αδύναμο έναντι των Ισπανών και Γενοβέζων, Οθωμανικό στόλο. Έδρασαν στη θάλασσα του Αιγαίου και της Μεσογείου σε αδυσώπητες συγκρούσεις  κυρίως  με Βενετούς, ιππότες του Αγ. Ιωάννου  κ.π.α, για τα συμφέροντα των Οθωμανών.  Ήταν κατά κάποιο τρόπο υπάλληλοι όπως ο Δραγουμάνος δηλ. ο υφυπουργός του Οθωμανικού στόλου που συνήθως-σχεδόν πάντα στην ιστορία -ήταν ελληνορθόδοξος Φαναριώτης. 

Σύνταξη - επιμέλεια 

Σταύρος Μαντατής 

Read More

Αγροτικοί Σύλλογοι αναγκαίοι όσο ποτέ

Γράφει: ο Σταύρος Μαντατής*

Γενικά στοιχεία για τις Πρωτοβάθμιες Αγροτικές Οργανώσεις

Αρχικά θα πρέπει να γίνουν ορισμένες διευκρινήσεις προκειμένου να μπορέσουμε να κατανοήσουμε κάποιες ουσιώδες διαφορές. Πολλοί είναι εκείνοι που συγχέουν την έννοια του Αγροτικού Συλλόγου ("Σύλλογος") με εκείνη του Αγροτικού Συνεταιρισμού ("Συνεταιρισμός").  Ο "Σύλλογος" είναι μια πρωτοβάθμια συνδικαλιστική οργάνωση, είναι μια σύμπραξη αγροτών που αποσκοπούν στην διεκδίκηση των συμφερόντων τους. Από την άλλη ο "Συνεταιρισμός" είναι μια ένωση παραγωγών που αποσκοπούν στην ενίσχυση της παραγωγικής δραστηριότητας τους, είναι μια οικονομική μονάδα. Πιο απλά, ο "Σύλλογος" διαπραγματεύεται καλύτερες τιμές και γενικότερα καλυτέρευση του βιοτικού επιπέδου των κατοίκων της υπαίθρου. Ενώ ο "Συνεταιρισμός" πουλάει αγροτικά προϊόντα από τα οποία επιφέρει  στους μετόχους «μέρισμα ανάλογο της προσφοράς τους».

Στις δεδομένες πολιτικές και οικονομικές συνθήκες που διαμορφώνονται στον Πρωτογενή Τομέα της Ελλάδας στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ένωσης,  οι "Συνεταιρισμοί" κατά κανόνα αποτελούν χρεωμένες και χρεοκοπημένες επιχειρήσεις.   

Με "Ποιους" και Ποιους Αγροτικούς Συλλόγους χρειαζόμαστε;

Η βαθύτερη αιτία δημιουργίας των Αγροτoκτηνοτροφικών Συλλόγων[i] προέκυψε και ανατροφοδοτείται από τις οικονομικές ανισότητες όσο αφορά την επιστροφή του παραγόμενου πλούτου στους παραγωγούς του.

Για το λόγο αυτό και επειδή οι αγρότες δεν αποτελούν σε καμία περίπτωση ένα ενιαίο κοινωνικό στρώμα με κοινά συμφέροντα, υπάρχει και διαφοροποίηση μεταξύ τους.

Οι διαφοροποιήσεις μεταξύ μεγαλοαγρότη και μικρομεσαίου δεν είναι σε μερικές δεκάδες στρέμματα, όπως μπορεί κάποιος να πιστεύει, αλλά στην ιδιοκτησία, τις οικονομικές απολαβές που δέχονται και στην φορολόγηση. Για παράδειγμα ο μεγαλοαγρότης, που μπορεί να είναι και στέλεχος (αγροτικής) εταιρίας, ελέγχει και επωφελείται από τα μέσα παραγωγής (κατά κύριο λόγο την γη) και μισθώνει την εργατική δύναμη εργατών γης. Έτσι ο μικρομεσαίος αγρότης ο οποίος φορολογείται με βάση τα «τεκμήρια διαβίωσης» με 20% και καλείται να πληρώσει 75% προκαταβολή φόρου (για το 2016), δεν μπορεί να έχει τα ίδια συμφέροντα με κάποιον μεγαλοαγρότη που έχει αφορολόγητο όριο, απασχολεί εργαζόμενους και έχει μεγάλα εισοδήματα. Δεν γίνεται ο μικρομεσαίος αγρότης, που έχει καταργηθεί γι’ αυτόν η επιστροφή Ε.Φ.Κ πετρελαίου και του πετσοκόβουν τις επιδοτήσεις, να έχει τα ίδια συμφέροντα με κάποιον μεγαλοαγρότη που έχει μεγάλες εκτάσεις γης και οι επιδοτήσεις του καταβάλλονται με βάση τα «δικαιώματα» (και όχι την παραγωγή που έχει) ή πολύ περισσότερο με κάποιον που έχει αφορολόγητο πετρέλαιο και 50% μείωση στην τιμή του ρεύματος.

Συνεπακόλουθο και λογικό επομένως είναι να δημιουργούνται και διαφορετικές κατευθύνσεις στο αγροτικό κίνημα. Αυτό σημαίνει, για παράδειγμα ότι το αίτημα για προοδευτική φορολόγηση για το επιπλέον  του αφορολογήτου ορίου αγροτικό εισόδημα, με συντελεστή 45% για τους μεγαλοαγρότες και μεγαλοεπιχειρηματίες του αγροτικού τομέα, να μην βρίσκει σύμφωνους όλους τους αγρότες. [ii]

Βεβαίως, ο χαρακτήρας του κάθε Συλλόγου προσδιορίζεται από τους σκοπούς που αναφέρονται στο Καταστατικό του. Για παράδειγμα ο Αγροτικός Σύλλογος στον οποίο ανήκω, σκοπεύει: «Στην ταξική συνειδητοποίηση του αγρότη, στην ενίσχυση και ενδυνάμωση των δημοκρατικών του αρχών» (παρ. 2α, άρθρο 3, Καταστατικού Αγροτικού Συλλόγου Ανεμώτιας). Αν και οι παραπάνω διατάξεις δεν αφήνουν πολλά περιθώρια «παρερμηνείας» (ως προς τους σκοπούς) πάντα υπάρχει ο κίνδυνος οι Α.Σ. να μην εκπληρώνουν σωστά την αποστολή τους. Έτσι δημιουργούνται Σύλλογοι διεκδικητικοί από την μια, και Σύλλογοι συμβιβασμένοι από την άλλη, που αδιαφορούν για τα κοινωνικά προβλήματα. Για παράδειγμα υπάρχουν Σύλλογοι οι οποίοι στις κατευθύνσεις τους, καμιά φορά και χωρίς να το συνειδητοποιούν απολύτως, απαλλάσσουν τους κυβερνητικούς φορείς (Κεντρική Κυβέρνηση και Περιφερειακή Διοίκηση / ΟΤΑ) από την ευθύνη παροχής των υπηρεσιών τους. Πρωτοστατούν να συγκεντρώνονται χρήματα π.χ. για την επισκευή δρόμων, οικοδομημάτων και γενικά οτιδήποτε έχει κοινοτικό γνώρισμα και περιεχόμενο και υποχρεούται να παρέχουν οι Αρχές Διοίκησης, την ίδια στιγμή που οι φόροι δεν έχουν αντισταθμιστικό χαρακτήρα. Σιγά σιγά μετατρέπονται σε Συλλόγους που μοιάζουν περισσότερο με «φιλανθρωπικά ιδρύματα» και οι δράσεις τους αναγάγουν τον έρανο και τον εθελοντισμό σε «ύψιστη κοινωνική προσφορά» και ουσιαστικά επιβαρύνουν οικονομικά κι άλλο τους δημότες μιας και τους επιβάλουν να πληρώσουν για αυτά που έχουν ήδη πληρώσει!

Αγνή / ”Απολιτίκ” Στάση ή βαθιά πολιτική;

Το ζήτημα αυτό είναι βαθιά πολιτικό και ας διατρανώνουν ορισμένοι πως δεν είναι. Επειδή είναι πολιτική στάση να θίξεις τα «κακώς κείμενα» της Ε.Ε. και των ελληνικών εκφραστών τους. Επειδή είναι πολιτική πράξη να επιλέξεις να αγωνιστείς για τα κοινωνικά και εργασιακά δικαιώματα όπως και επιδεκτικά να εθελοτυφλείς. Έτσι, όταν οι εργαζόμενοι δέχονται την φορολόγηση και τα συνεπακόλουθα των Μνημονίων αυτό που κρίνεται στην ουσία είναι η στάση του καθενός από εμάς χωριστά μέσα και έξω σε κάθε Σύλλογο.  Στην ουσία πάλι εμφανίζονται οι δυο κατευθύνσεις που με βάση αυτές μπορεί κάποιος να χαρακτηριστεί σε ποια συγκλίνει ή υιοθετεί: Η μία μέσα από συλλογικές αποφάσεις υπερασπίζεται τα συμφέροντα των μικρομεσαίων αγροτών ενώ ή άλλη με τον ένα ή τον άλλο τρόπο καταλήγει να υπηρετεί τα μονοπώλια, τα καρτέλ, το ίδιο το σύστημα που ευθύνεται για την οικονομική κρίση.

Οι Α.Σ. μπορούν εν δυνάμει να αποτελέσουν μαχητικές κοιτίδες που θα δώσουν με τις δράσεις τους, προοπτικές και ζωή στην ύπαιθρο. Βασική προϋπόθεση είναι η μαζική συμμετοχή και τήρηση του Καταστατικού. Μπορούν, σε συμμαχία με τα υπόλοιπα λαϊκά στρώματα, να αποτελέσουν κομμάτι ενός μαχόμενου μετώπου ρήξης. Το προηγούμενο διάστημα (Δεκεμβρίου-Φεβρουαρίου) των μεγάλων αγροτικών κινητοποιήσεων, φανέρωσε αυτές τις δυνατότητες. Φανέρωσε τη διάθεση συμμετοχής που με οργανωμένο και ταξικά προσανατολισμένο στόχο έθετε αιτήματα που ανταποκρίνονται στις σημερινές ανάγκες.  (Φορολογία σε κάθε πραγματικό εισόδημα, Καμιά αύξηση στις ασφαλιστικές εισφορές στον ΟΓΑ. Μείωση των ορίων συνταξιοδότησης στα 60 για τους αγρότες και στα 55 για τις αγρότισσες, Κατάργηση όλων των άμεσων και έμμεσων περιορισμών της αγροτικής και κτηνοτροφικής παραγωγής κ.α)

«Στα δύσκολα τα καλύτερα παιδιά πιάνουν δουλειά…».

Γι’ αυτό, επιδιώκεται με κάθε τρόπο η δημιουργία κλαδικών σωματείων που σύμφωνα με το αντικείμενο τους θα διαχωρίζουν τον αγροτικό κόσμο σε κτηνοτρόφους, γεωργούς, αλιείες, μελισσουργούς, αμπελουργούς κλπ και όχι η συμπόρευση όλων ενιαία και ενωτικά σε έναν Αγροτικό Σύλλογο. Κάτι τέτοιο επιχειρήθηκε με τον Ν. 4015/2011 ο οποίος αποσκοπεί ξεκάθαρα στη διάλυση των Αγροτικών Συνδικαλιστικών Οργανώσεων και προωθείται σύμφωνα με τις διατάξεις που εκπορεύονται από την Ε.Ε. και την Κ.Α.Π. Ο διαχωρισμός των παραγωγών, το μόνο που εξυπηρετεί είναι στην διαιώνιση της άνισης κατανομής του παραγόμενου πλούτου, στην εξασφάλιση των εγγυήσεων στους δανειστές πως η αφαίμαξη του εισοδήματος (με την υψηλή φορολογία) και στον Πρωτογενή Τομέα θα γίνει χωρίς αντιδράσεις. Είναι φανερό πως τέτοιοι νόμοι (που διαχωρίζουν τους αγρότες ανά είδος εκμετάλλευσης) προσβλέπουν στη  διάσπαση του αγροτικού κόσμου.

Η παρουσία των «καλοθελητών», απόλυτα δικαιολογημένα απαξιώνει στη συνείδηση του κόσμου την ιδέα του Συνδικαλισμού και των Συλλογικών / Ομαδικών δράσεων. Ήδη από την δεκαετία του ’80 οι εργατοπατέρες με τις κρυφές συμφωνίες κάτω και πάνω από το τραπέζι (νόμιμα) φρόντιζαν να τα έχουν καλά με τις κυβερνήσεις και τις εκάστοτε εξουσίες για να τυγχάνουν ειδικής μεταχείρισης. Παραδείγματα προσωπικού οφέλους πάρα πολλά… Γι’ αυτό και οικονομικές απολαβές των Συλλόγων δεν θα πρέπει να προέρχονται από τράπεζες και κρατικούς οργανισμούς που μπορούν να χειραγωγήσουν και να ελέγξουν τους Συλλόγους και να τους καταστήσουν όργανα εξυπηρετήσεις πολιτικών ή οικονομικών συμφερόντων. Οι Α.Σ πρέπει να είναι οικονομικά ανεξάρτητοι από Κόμματα και Εταιρείες.

Τι πραγματικά πληρώνουν και θα πληρώσουν οι Αγροτοκτηνοτρόφοι;

Ενδεικτικά με τα μέτρα που περιλαμβάνονται στο 3ο Μνημόνιο και στη νέα ΚΑΠ της Ε.Ε. 2015 - 2020:

Επιδοτήσεις

Όπως ψηφίστηκε στο 3^ο Μνημόνιο προβλέπεται η φορολόγηση της Βασικής Ενίσχυσης (12.000 ευρώ). Ήδη υπάρχει η αυστηροποίηση από φέτος στα κριτήρια καταβολής των Συνδεδεμένων Ενισχύσεων τόσο σε ζωικό όσο και σε φυτικό κεφάλαιο. Έως το 2019 θα μειωθούν κατά 60%.

Φορολογικό

Μετά από πολυήμερες κινητοποιήσεις κερδήθηκε (το χαμηλό βάση των αναγκών) αφορολόγητο όριο των 8.670 ευρώ. Αντί για 9.500 με προσαύξηση 3.000 ευρώ για κάθε παιδί, που ήταν αίτημα της Συντονιστικής Επιτροπής των μπλόκων. Ο υπολογισμός του φόρου δεν γίνεται για το πραγματικό καθαρό εισόδημά, αλλά με βάση τα «τεκμήρια διαβίωσης» που έχει όλος ο κόσμος. Οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι, όμως, τα καλύπτουν γιατί έχουν αφορολόγητο όριο. Ζευγάρι μισθωτών έχει μέχρι τώρα 2 x 9.550 = 19.100 ευρώ αφορολόγητο και σωστά το έχει και πρέπει να μεγαλώσει. Έτσι, αν ένας αγρότης έχει ένα σπίτι 80 τ.μ., ένα αυτοκίνητο κ.λπ., θα φορολογηθεί σαν να έχει καθαρό, φορολογητέο εισόδημα τουλάχιστον 12.000 ευρώ, ανεξάρτητα από το ποιο είναι το πραγματικό του εισόδημα. Οπότε, για το 2016 θα πληρώσει 2.400 ευρώ φόρο (12.000 x 20%) και για το 2017 θα πληρώσει 3.120 ευρώ φόρο (12.000 x 26%). Κι αυτό ακόμα κι αν το φορολογητέο εισόδημά του είναι μηδενικό! Η αύξηση σε 24% του συντελεστή ΦΠΑ στα νησιά από 16% που είναι σήμερα θα κάνει ακόμα πιο δύσκολη την αγορά αγροτοεφοδίων, ζωοτροφών και θα αυξήσει το κόστος παραγωγής.

Ασφαλιστικό

Αύξηση έως το 2022 στο 27,20% του εισοδήματός οι εισφορές για την ασφάλιση, την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και την Αγροτική Εστία. Από την 1^η Ιανουαρίου 2017 καταργούνται οι ασφαλιστικές κατηγορίες και το ποσό της μηνιαίας ασφαλιστικής εισφοράς υπολογίζεται ως ποσοστό επί του φορολογητέου εισοδήματος. Το κατώτατο ασφαλιστέο μηνιαίο εισόδημα ορίζεται ως το ποσό που αναλογεί στο 70% του εκάστοτε προβλεπόμενου κατώτατου βασικού μισθού άγαμου μισθωτού άνω των 25 ετών. Σήμερα ο κατώτερος μισθός είναι 586 ευρώ το μήνα από το οποίο προκύπτει κατώτερο ετήσιο φορολογητέο εισόδημα για τους αγρότες το ποσό των 4.922 ευρώ.

Λοιπά Χαράτσια…

Ειδικό Φόρο Κατανάλωσης στο κρασί: Με επιβάρυνση 0,20 ευρώ/λίτρο οίνου, ανεξάρτητα κατηγορίας και αξίας. Οι πρώτες συνέπειες έχουν αναδειχτεί, αφού οι πωλήσεις στο εσωτερικό της χώρας έχουν μειωθεί, ενώ από τις 160.000 αμπελουργικές εκμεταλλεύσεις που είναι καταγεγραμμένες στο Αμπελουργικό Μητρώο, μόνο οι 27.000 προέβησαν σε ψηφιακή υποβολή Δήλωσης Συγκομιδής, σύμφωνα με τα στοιχεία της ΚΕΟΣΟΕ.

ΕΝΦΙΑ στα αγροκτήματα από το 2017: Υπολογισμός της αντικειμενικής αξίας κάθε αγροτεμαχίου, βάσει της οποίας θα υπολογιστεί και ο συμπληρωματικός ΕΝΦΙΑ τον επόμενο χρόνο.

Αύξηση στον Φόρο υπεραξίας 15% στο κέρδος από πώληση χωραφιών από 1η-1-2017 και μετά: σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 41 του ΚΦΕ, επιβάλλεται φόρος υπεραξίας με συντελεστή 15% στο κέρδος που προκύπτει ανάμεσα στην τιμή κτήσης και την τιμή πώλησης κάθε ακινήτου.

Ενώ παραμένουν οι μεγάλες εισφορές υπέρ ΕΛΓΑ (που σπάνια αποζημιώνει), τα χαράτσια για τις δηλώσεις ΟΣΔΕ, τις αρδευτικές γεωτρήσεις, τους ΓΟΕΒ και ΤΟΕΒ, τα ψεκαστικά, τις σταβλικές εγκαταστάσεις, την ηλεκτρονική σήμανση των ζώων κ.α.

Οι ”ατομικές” λύσεις καταρρέουν

Έπειτα από όσα, ενδεικτικά, αναφέρθηκαν γίνεται ακόμα περισσότερο αναγκαία η ύπαρξη συλλογικών, ομαδικών προσπαθειών που όχι μόνο θα βάζουν στην ημερήσια διάταξη αυτά τα ζητήματα, αλλά θα προβάλλουν και τις αιτίες τους. Κανένας αγρότης μόνος του δε θα μπορέσει να αντιμετωπίσει αυτό το οργανωμένο σχέδιο και για το λόγο αυτό χρειάζεται να αντιπαραθέσει ένα «συλλογικό οργανωμένο σχέδιο». Εδώ εμφανίζεται ο ρόλος των Αγροτικών Συλλόγων και η πρόκληση να μπορέσουν να εκλαϊκεύσουν αυτά τα προβλήματα ώστε να γίνουν κατανοητά. Δεν μπορούν να εκβιάσουν, να απειλήσουν και να υποχρεώσουν κανέναν να ακολουθήσει, εάν δεν είναι πρόθυμος. Είναι ξεκάθαρα θέμα συνείδησης και πως ο καθένας διαλέγει σε αυτόν το πόλεμο να πέσει «αμαχητί» ή να παραμείνει στις «επάλξεις». 

*Σταύρος Ι. Μαντατής, Σεπτ. 2016

Πρόεδρος Αγροτικού Συλλόγου Ανεμώτιας (www.asanemotias.wordpress.com)

Αντιπρόσωπος στην Ομοσπονδία Αγροτικών Συλλόγων Λέσβου

---

[i] Στην Ελλάδα με το νόμο για τις «Αγροτικές Συνδικαλιστικές Οργανώσεις» (Ν.1361/1983) το κράτος αναγνώρισε το δικαίωμα στο συνδικαλισμό των αγροτοκτηνοτρόφων. Για θέματα που δε ρυθμίζονται με το νόμο αυτόν, εφαρμόζονται συμπληρωματικά οι σχετικές διατάξεις του Νόμου 1264/1982 «για τον εκδημοκρατισμό του Συνδικαλιστικού Κινήματος και την κατοχύρωση των συνδικαλιστικών ελευθεριών των εργαζομένων» και αν δεν προβλέπεται και σ' αυτόν ειδική ρύθμιση, οι διατάξεις του Αστικού Κώδικα. Οι Αγροτικοί Σύλλογοι σήμερα δεν επιδιώκουν καμία νομική και κρατική νομιμοποίηση για να καθορήσουν την ύπαρξη και την λειτουργία τους. Αποσκοπούν αποκλειστικά και μόνο στην αναγνώριση στις συνειδήσεις των αγροτών.

[ii] Στα καταστατικά των Α.Σ. δεν αναφέρεται απαγόρευση στους μεγαλοαγρότες να είναι μέλη των Συλλόγων. Είναι διαμορφωμένα έτσι ώστε να επιτρέπουν την ένταξη ανεξαρτήτως κοινωνικών και οικονομικών κριτηρίων και στην βάση της συμφωνίας με  τους σκοπούς και τις επιδιώξεις της μικρομεσαίας αγροτιάς. 

Read More

Άρης Βελουχιώτης: “Εγώ, παιδί του Ελληνικού Λαού, ορκίζομαι…”

Γράφει: ο ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ 

«Πριν κάμποσο καιρό, πάνου στη Λιάκουρα, στο αετοχώρι το Δαδί, ρώτησα ένα παιδί ως οχτώ χρονώ:

- Τον ξέρεις τον Άρη;
- Ναι, μου λέει. Τον ξέρω.
- Τον είδες ποτέ σου;
- Όχι. Μα τόνε ξέρω.
- Πώς είναι;
- Τρεις βολές πιο αψηλός απ' τον πατέρα μου. Κι έχει ένα μεγάλο-μεγάλο κόκκινο άλογο. Και πίσω τον ακολουθάει πάντοτες ένας τρανός αητός με μια σημαία.
Μιαν άλλη φορά, στα Τρίκαλα, ρώτησα ένα “αετόπουλο” που πέρναγε τις γραμμές του οχτρού μεταφέροντας μαντάτα στους αντάρτες μέσα στο κούφωμα ενός καλαμιού.
- Γιωργή, τον ξέρεις τον Άρη;
- Τόνε ξέρω.
- Τον είδες ποτέ σου;
- Τον είδα με τα μάτια μου.
- Πώς είναι;
- Έχει μακριά γένεια κι ένα αληθινό άστρο στο μαύρο σκούφο του. Κι άμα μιλάει -κι ας χιονίζει ακόμα- γίνεται μονομιάς πολλή ζέστα. Κι όταν ακούνε το όνομά του οι Γερμανοί κρύβουνται σα λαγοί μέσα στα δάσα.
Ένα μεγάλο κόκκινο άλογο, ένας αητός με μια σημαία, ένα άστρο αληθινό, πολλή ζέστα -αυτός είναι ο Άρης των παιδιών και των μεγάλων.
Και γω που δυο φορές όλο-όλο τον αντάμωσα, έτσι σαν τα παιδιά και γω, έτσι τον βλέπω και τον τραγουδάω τον ΑΡΗ»  

 (Γιάννης Ρίτσος,  Το υστερόγραφο της δόξας – Άρης Βελουχιώτης)                                                                                             

    16 Ιούνη 1945. Σαν σήμερα, πριν από 71 χρόνια, ο πρωτοκαπετάνιος του ΕΛΑΣ, ο Άρης Βελουχιώτης, φεύγει από τη ζωή.

   Ο Άρης, κυκλωμένος από τους διώκτες του, έξω από τη Μεσούντα, θα ανοίξει ο ίδιος την πόρτα της αιωνιότητας. Θα περάσει στην αθανασία της συλλογικής μνήμης και συνείδησης, δίνοντας το τέλος με το ατομικό του περίστροφο. Μαζί του στο θάνατο τον συντρόφεψε ο πιστός του αντάρτης, ο Τζαβέλας.

   Ακολούθησε ο κανιβαλισμός. Η θηριωδία του μεταβαρκιζιανού καθεστώτος. Οι δύο νεκροί σύντροφοι θα αποκεφαλιστούν και τα κεφάλια τους θα κρεμαστούν από τις 18 έως τις 20 Ιούνη, σ' ένα φανοστάτη στα Τρίκαλα.

   Τι ήταν ο Άρης; Εκείνο το «αμείλικτο τέρας» που περιγράφουν οι θιασώτες του πιο πρωτόγονου και συνάμα βλακώδους αντικομμουνισμού; Ήταν από στρατιωτική άποψη ένας «κατσαπλιάς», όπως διατείνονταν οι «ήρωες» του δοσιλογισμού; Κάποιος με «θολή» πολιτική σκέψη, όπως λένε εκείνοι που όσα δεν φτάνουν τα κάνουν κρεμαστάρια; Ας δώσουμε το λόγο στους – σοβαρούς – πολιτικούς αντιπάλους του Άρη.

    Ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος αναφέρει: 

«Ο Άρης ήταν ένας αγνός ιδεολόγος» (Φίλιππος Φιλλίπου, «Βήμα», 3/2/2002), «ήταν έναςευφυής άνθρωπος» (εφημερίδα «Πρώτη», 24/9/1986)

  ΟΕυάγγελος Αβέρωφ – Τοσίτσας  στο βιβλίο του «Φωτιά και τσεκούρι», αναφέρει:

«… ο Άρης απέδειξε ότι είχε ψυχοσύνθεση ηγέτου, χάρη σ' αυτόν, το γόητρο του ΕΛΑΣ ανήλθε κατακορύφως», Ο ίδιος μιλώντας για την «θεαματική εξέλιξη» του ΕΑΜ/ΕΛΑΣτονίζει ότι «ο Άρης ήταν ο κύριος παράγων της». Ο Αβέρωφ - και όχι κάποιος πολιτικός φίλος του Άρη - τον περιγράφει ως «ηγέτη», «γενναίο», «καλό οργανωτή», ως άνθρωπο που «δεν του έλειπε ούτε η ευφυΐα ούτε κάποια παιδεία». Και προσθέτει ο Αβέρωφ: «Ένας Ιταλός στρατηγός, που δεν είχε κανένα λόγο να τον συμπαθή, ο Ινφάντε, είπε το 1945 στον γράφοντα τις σελίδες αυτές: "Από όλους τους αρχηγούς του ΕΑΜ / ΕΛΑΣ που γνώρισα, και γνώρισα πολλούς, μόνον ο Άρης μου έκαμε εντύπωση. Ήταν δυνατός, στοχαστικός, είχε λεπτότητα"».

   Πολύ πριν από την αποχώρηση των Γερμανών από την Ελλάδα τα 4/5 της χώρας είχαν ήδη απελευθερωθεί από τον ΕΛΑΣ. Ήδη από την Άνοιξη του ’44,  το Γερμανικό επιτελείο του οποίου ηγείτο ο Χέλμουτ Φέλμυ αναγκάστηκε να κηρύξει την Πελοπόννησο ως εμπόλεμη ζώνη και τούτο λόγω της καθόδου του Άρη στην Πελοπόννησο.

    Ο ίδιος ο Φέλμυ σημείωνε ότι χρειαζόταν τουλάχιστον 3 μεραρχίες επιπλέον, μόνο για την Πελοπόννησο, λόγω της ανάπτυξης στις τάξεις του ΕΛΑΣ  που είχε εμφυσήσει το οργανωτικό πνεύμα του Άρη και η  προσωπική του παρουσία στην περιοχή («Από τη Βιέννη στα Καλάβρυτα. Τα αιματηρά ίχνη της 117ης Μεραρχίας Καταδρομών στη Σερβία και την Ελλάδα», Βιβλιοπωλείον της Εστίας).

    Τέτοια αποτελέσματα μάλλον δεν θα μπορούσαν να επιτυγχάνονται από «κατσαπλιάδες»…

    Καταγεγραμμένες είναι οι απόψεις του  Κρις Μοντάγκιου Γούντχαουζ, του Άγγλου Συνταγματάρχη, επικεφαλής της βρετανικής αποστολής στην Ελλάδα, για τον Άρη ως στρατιωτική μεγαλοφυΐα: «Χωρίς Ζέρβα δεν γινόταν, χωρίς Άρη δεν πετύχαινε», έλεγε ο Γούντχαουζ για την επιχείρηση της ανατίναξης του Γοργοποτάμου. 

    Ο Κρις Γουντχάουζ, σε επιστολή του προς την ηγεσία του ΕΑΜ, αμέσως μετά την ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοποτάμου,  ανάμεσα στα άλλα γράφει: «…θέλω να ευχαριστήσω εκ μέρους της Αγγλίας και την οργάνωσίν σας και τον ικανώτατον στρατιωτικόν αρχηγόν σας»(Στρατηγού Ν. Ζέρβα: «Απομνημονεύματα», εκδόσεις «Μέτρον»).

   Όσο για την πολιτική διορατικότητα και οξυδέρκεια του Άρη, πέρα από τις διαπιστώσεις του για τις συμφωνίες του Λιβάνου, της Καζέρτας και φυσικά της Βάρκιζας ότι «παρέδιδαν το απελευθερωτικό κίνημα δεμένο χειροπόδαρα στους Άγγλους» («Άρης, ο αρχηγός των ατάκτων», Δ.Χαριτόπουλου, εκδόσεις «Τόπος» - RealNews) αρκεί η υπόμνηση των λόγων του στη σύσκεψη των καπετάνιων του ΕΛΑΣ τον Νοέμβρη του ’44: 

«Αν ζήσει κανένας σας  – τους έλεγε - να θυμάται τα λόγια αυτά. Οι Εγγλέζοι θα σας σφάξουν όλους σαν αρνιά, εγώ στα χέρια τους δε θα πέσω, γιατί τα βουνά με ξέρουν. Με την πέτρα προσκέφαλο, την ψείρα συντροφιά, την κάπα σκέπασμα δε θα με ιδούνε ζωντανό στα χέρια τους. Αυτό θέλω να το θυμάστε αν κανένας σας ζήσει». 

    Επομένως, όπως έχει γράψει και ο συνάδελφος Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος: «Μπορεί να προσάψει κανείς ό,τι θέλει στον Βελουχιώτη, όχι όμως απουσία στρατηγικού, “γεωπολιτικού” ενστίκτου και βαθιάς ιστορικής γνώσης».

   Ο Άρης Βελουχιώτης δεν γεννήθηκε μέσα σε μια στιγμή, όπως η Αθηνά μέσα από το κεφάλι του Δία. Δεν προέκυψε αστραπιαία. Για να φτάσει να διαμορφωθεί από τον Θανάση Κλάρα (αυτό ήταν το πραγματικό του όνομα) στον χιλιοτραγουδισμένο πρωτοκαπετάνιο του ΕΛΑΣ, διένυσε μια πολυκύμαντη πορεία βασανιστικής ωρίμανσης .

    Ο Άρης ήταν δημιούργημα και «γέννημα» της ανάτασης του ίδιου του ελληνικού λαού. Ο μεγάλος ποιητής Κώστας Βάρναλης στο βιβλίο του Πάνου Λαγδά «Άρης Βελουχιώτης ο πρώτος του αγώνα», έγραψε: 

«Θρυλικός ο Άρης Βελουχιώτης. Ο πρώτος που άρχισε την Αντίσταση του λαού στα βουνά κι ο τελευταίος που την έκλεισε με τον τραγικό του θάνατο. Η πρώτη ψυχή του Αγώνα, κι η τελευταία πνοή. Λίγοι το καταλάβανε όπως ο Άρης, πως οι εχθροί της Ελλάδας (ξένοι και ντόπιοι) θα μετατρέπανε τη νίκη του έθνους σε νίκη των εχθρών του. Τιμή και δόξα στο ασύγκριτο παλληκάρι. Τιμή και δόξα και στο λαό που τόνε γέννησε».

   Ο Άρης δεν υπήρξε, δεν διαμορφώθηκε «τυχαία». Η διαδρομή από τον Θανάση Κλάρα μέχρι τον κομμουνιστή Άρη Βελουχιώτη, είναι μια διαδρομή ταυτισμένη με το μήνυμα που εκπέμπεται από τα ίδια τα νάματα της ποίησης του κομμουνισμού.

    Πολλοί παριστάνουν τους «αρμόδιους» να μιλήσουν γι' αυτή τη διαδρομή. Όμως, αρμοδιότερος ήταν ο ίδιος ο Άρης. Και μίλησε: 

«...Αν στη ζωή μου υπάρχει ένα σημείο που με συγκίνηση και με υπερηφάνεια αφάνταστη από καιρού σε καιρό γυρίζω και βλέπω, είναι ακριβώς η εποχή που μπήκα στο Κομμουνιστικό Κόμμα», γράφει σε επιστολή στον «Ριζοσπάστη», στις  9/9/1931. «Έκτοτε - συνεχίζει - δεν έχω στο ενεργητικό μου παρά φυλακίσεις για πάλη επαναστατική. Μιλάν τα γεγονότα, μιλάει αυτή η αλήθεια. Ούτε ΜΙΑ ΚΗΛΙΔΑ. Είναι αυτό σε βάρος μου; Είναι αυτό στοιχείο ενάντια στο Κομμουνιστικό Κόμμα;». Περίπου προφητικά στην ίδια επιστολή καταλήγει: «Στο κόμμα αυτό έδωσα όλη μου τη ζωή και θα συνεχίσω να δίνω όσες δυνάμεις μου απομείναν στον αγώνα του, για το ψωμί των εργαζομένων, κατά των φόρων και των πολέμων, για την επανάσταση».

   Με αυτά τα εφόδια έφερε σε πέρας ο Άρης την αποστολή που του ανατέθηκε, όταν ανέλαβε να υλοποιήσει την απόφαση της ΚΕ του ΚΚΕ για την συγκρότηση αντάρτικου απελευθερωτικού στρατού.

    Με αυτό το πνεύμα γράφτηκε από το χέρι του Άρη οόρκος του ΕΛΑΣ, ο όρκος της πρώτης αντάρτικης ομάδας στη Ρούμελη που δόθηκε το 1942 στη ΓραμμένηΟξιά:

    «Εγώ παιδί του Ελληνικού Λαού, ορκίζομαι να αγωνιστώ πιστά από τις τάξεις του ΕΛΑΣ, χύνοντας και την τελευταία ρανίδα του αίματός μου, σαν γνήσιος πατριώτης για το διώξιμο του εχθρού από τον τόπο μας, για τις ελευθερίες του Λαού μας, κι ακόμα να είμαι πιστός και άγρυπνος φρουρός προστασίας στην περιουσία και το βιος του αγρότη.

    Δέχομαι προκαταβολικά την ποινή του θανάτου αν ατιμάσω την ιδιότητά μου ως πολεμιστής του Έθνους και του Λαού και υπόσχομαι να δοξάσω και να τιμήσω το όπλο που κρατώ και να μην το παραδώσω αν δεν ξεσκλαβωθεί η Πατρίδα μου και δε γίνει ο Λαός νοικοκύρης στον τόπο του».

    Αθάνατο πολιτικό κειμήλιο, διαχρονικής αξίας - και δραματικής επικαιρότητας στη σημερινή Ελλάδα των ξένων δανειστών και των εγχώριων «σωτήρων» - αποτελεί η ιστορική ομιλία του Άρη που την εκφωνεί στις 29 Οκτώβρη του 1944 στην απελευθερωμένη Λαμία εκ μέρους του Γενικού Στρατηγείου του ΕΛΑΣ.

    Ο Άρης παρουσιάζει την πολιτική του ΕΑΜ και, ανάμεσα στα άλλα, λέει:

   «Θα δώσουμε στο λαό τα οικονομικά μέσα για να μπορεί να μη σκορπάει την οικογένειά του στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα.

Μας κατηγορούν ότι θέμε να καταργήσουμε τα σύνορα και να διαλύσουμε το κράτος. Μα το κράτος εμείς το φτιάχνουμε σήμερα, γιατί δεν υπήρξε, μια που αυτοί οι ίδιοι το είχανε διαλύσει.

   Ποιος είναι λοιπόν πατριώτης; Αυτοί ή εμείς; Το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα και τρέχει να βρει κέρδη σ' όποια χώρα υπάρχουνε τέτοια. Γι' αυτό δε νοιάζεται κι ούτε συγκινείται με την ύπαρξη των συνόρων και του κράτους.

   Ενώ εμείς το μόνο που διαθέτουμε είναι οι καλύβες μας και τα πεζούλια μας. Αυτά, αντίθετα από το κεφάλαιο που τρέχει όπου βρει κέρδη, δεν μπορούν να κινηθούν και παραμένουν μέσα στη χώρα που κατοικούμε.

   Ποιος, λοιπόν, μπορεί να ενδιαφερθεί καλύτερα για την πατρίδα του; Αυτοί που ξεπορτίζουν τα κεφάλαιά τους από τη χώρα μας ή εμείς που παραμένουμε με τα πεζούλια μας εδώ;

   Όταν έξαφνα στα 1929-'31 το κράτος ζήτησε, λόγω της οικονομικής κρίσης που μάστιζε τότε τη χώρα μας, να κατεβάσουν οι ξένοι ομολογιούχοι το ποσοστό που πληρώναμε σε τοκοχρεολύσια, οι Άγγλοι δέχτηκαν να το μειώσουν σε 35%, αλλά οι Έλληνες ομολογιούχοι αρνήθηκαν.

   Να, λοιπόν, ποιος είναι ο πατριωτισμός τους! Αυτός φτάνει μέχρι το σημείο που δεν θίγονται τα οικονομικά τους συμφέροντα.

   Αυτοί, λοιπόν, οι ίδιοι που μας κατηγορούν ότι επιδιώκουμε την κατάργηση των συνόρων και τη διάλυση του κράτους, αυτοί τα ξεπουλάνε αυτά στην πρώτη ευκαιρία(...). Με αυτά τα μέσα προσπαθούν να εξαπατήσουν το λαό για να συνεχίσουν το ξεζούμισμα και την εκμετάλλευσή του».

   Ο Άρης λατρεύτηκε από τους συναγωνιστές του. Να τι περιγράφει ένας από τους αντάρτες του, ο Καραδημήτρης, στον Σπύρο Μελετζή:

«Τί να σου πω, Σπύρο, τόσο σκληραγωγημένο άνθρωπο δε θα ξανακάνει ο κόσμος. Στις πορείες εμείς παιδιά τώρα και κουραζόμαστε και κείνος άντεχε πιο πολύ απ' όλους μας, στην πείνα τα ίδια, στη δίψα και στην κακοπέραση. Πολλές φορές έμεινε εκείνος νηστικός για να δώσει σε μας. Κι ένα τσιγάρο ακόμα νά 'χε θα τό 'δινε σε μας. Ήταν τόσο σκληρός με τον εαυτό του που πολλές φορές μας τρόμαζε. Ούτε ασκητής, ούτε φακίρης δε θα μπορούσε ν' αντέξει στη γεμάτη στερήσεις ζωή που έκανε ο Άρης και μάλιστα τότε στις αρχές που ξεκινήσαμε. Μαρτυρήσαμε όλοι μας, κι αν δεν ήταν ο Άρης να μας εμψυχώνει κάθε μέρα, θα τά 'χαμε παρατήσει. Τόσο δύσκολες μέρες περάσαμε τότε στις αρχές».

   Από την σημερινή Ελλάδα δεν λείπουν οι απόγονοι του δοσιλογισμού. Οι πολιτικοί και ιδεολογικοί συνεχιστές των ταγματασφαλιτών. Οι φασίστες γκεμπελίσκοι που ματαιοπονούν στην προσπάθεια τους να σπιλώσουν τον Άρη και να παραχαράξουν την Ιστορία.

    Όπως συνηθίζεται στην περίπτωση των φασιστών, ο «Καιάδας» της γελοιότητάς τους είναι τόσο βαθύς όσο η προστυχιά τους. Και όσο πιο πρόστυχοι γίνονται τόσο περισσότερο θυμίζουν τον «ήρωα» ενός επίσης «προφητικού» κειμένου που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Αναγέννηση» στις 21 Ιούνη 1945. Ο Θεσσαλός δημοσιογράφος Φαίδων Μακρής, έγραφε:

    «Σύμφωνα με τους μαθηματικούς νόμους του εκκρεμούς, το καθημαγμένο κεφάλι του Άρη Βελουχιώτη, ταλαντευόταν προχθές κρεμασμένο σ' ένα φανοστάτη της πλατείας των Τρικάλων. Αιωρείτο αργά. Δεξιά - αριστερά, δεξιά - αριστερά και κάθε ταλάντευση σημείωνε και μια τραγική στιγμή των καιρών που διανύουμε. Σιωπηλά τα πλήθη βλέπαν με κατάπληξη το μακάβριο θέαμα.

    Ένα "γιατί;" μεγάλο σαν το έργο του Αρη, γεννιόταν μες στις ψυχές όλων χωρίς να φτάνει και στα χείλια. Η ανταρσία του ενάντια στο κράτος τιμωρήθηκε με το θάνατο, η ανταρσία ενάντια στο κόμμα του τιμωρήθηκε ακόμα πιο σκληρά για έναν κομμουνιστή, με τη διαγραφή του.

    Όμως, η αισχρή, βάρβαρη και ανίερη διαπόμπευση της κεφαλής του ήρωα είναι μια ιστορική αδικία και μια εθνική ντροπή...

    "Χαράς ευαγγέλια" γαύγισε για το θάνατο τουήρωα η εμπαθής ασημότης της Νομαρχίας Τρικάλων, χωρίς να σκεφτεί ότι όταν αυτός θα εγκαταλείψει με "τας κεκανονισμένας τιμάς" τη ζωή, ύστερα από λίγο δε θα τον θυμούνται ούτε οι στενότεροι συγγενείς του, ενώ τον Άρη Βελουχιώτη δε θα τον ξεχάσουν ούτε οι φίλοι του ούτε οι εχθροί του. Γιατί αυτός και το έργο του έχουν πια καταγραφεί στην ιστορία του έθνους».

  

    Αυτός ήταν ο Άρης. Ανέγγιχτος από κάθε επιχείρηση γκεμπελικού τύπου λασπολόγησης του ονόματός του. Και έτσι θα παραμείνει: Ολικά και αμετάκλητα αποκαταστημένος στη συνείδηση του λαού. Γιατί, πολύ απλά, είναι βαθιά εγκαταστημένος στο νου και στην καρδιά του λαού, ως σύμβολο των αγώνων για τη λευτεριά και τη δημοκρατία του λαού.  

Read More

Εθνική τραγωδία: Οι εφοπλιστές πληρώνουν 10 ευρώ τη μέρα για κάθε πλοίο τους!

του Μάνου Δούκα πηγή: facebook

10 ΕΥΡΩ ΤΗ ΜΕΡΑ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΠΛΟΙΟ ΤΟΥΣ ...ΕΙΝΑΙ Ο ΦΟΡΟΣ ΠΟΥ ΠΛΗΡΩΝΟΥΝ ΟΙ ΕΦΟΠΛΙΣΤΕΣ ...

Ή ΑΛΛΙΩΣ ΤΟ ... 0,1% ΤΩΝ ΣΥΝΟΛΙΚΩΝ ΦΟΡΩΝ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ...

Τα νούμερα αυτά προκύπτουν από τα στοιχεία που γνωστοποιήθηκαν στη Βουλή χτες, από τον αναπληρωτή υπουργός Οικονομικών, Τρ. Αλεξιάδης, μετά από Αίτηση Κατάθεσης Εγγράφων που είχε υποβληθεί στη Βουλή από τους βουλευτές του ΚΚΕ.

Φυσικά αυτά τα νούμερα αφορούν μόνο στα πλοία με ελληνική σημαία, για τα έτη 2013, 2014 και 2015. Κι όπως σημειώνει το Εθνος, "το ποσοστό των πλοίων Ελλήνων εφοπλιστών που φέρουν ελληνική σημαία είναι μικρότερο του 40%. Συγκεκριμένα, τα ελληνόκτητα πλοία, άνω των 100 κόρων, τον Ιούλιο ανέρχονταν σε 4.707, εκ των οποίων μόνο τα 1.870 έφεραν ελληνική σημαία (από τα 1.870 τα 611 είναι επιβατηγά)".

Δηλαδή ; Για το 60% των πλοίων τους δεν πληρώνουν ούτε αυτά τα 10 ευρώ τη μέρα.

Αν τώρα κάνετε ένα λογαριασμό ... πόσα πληρώνει σε άμεσους και έμμεσους φόρους μια οικογένεια ... βγαίνει το συμπέρασμα ότι πληρώνει πιο πολλούς φόρους από τα πετρελαιοφόρα και τους εφοπλιστές.

Ιδού τα στοιχεία που κατέθεσε στη Βουλή το Υπουργείο Οικονομικών στις 13/4/2016 :

-Σύνολο φόρου πλοίων τριετίας 2013-2015=43,784 εκ.

-Σύνολο φόρων του κράτους 2013-2015=132,789 δισεκ.

- Ποσοστό Φόρων εφοπλιστών/έτος έναντι φόρων κράτους = 0,01%

Κι αν βάλετε και την "εθελοντική φορολόγηση", τότε αυτό το ποσοστό ... αυξάνεται .... γίνεται ... 0,10% επί των συνολικών φόρων του κράτους.

Είναι που η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ έχει ταξικό πρόσημο ... ολοφάνερο ...

Και μια λεπτομέρεια ... "ως προς το αίτημα να κατατεθούν στοιχεία για τις βεβαιωμένες και ανεξόφλητες οφειλές των εφοπλιστών στη ΔΟΥ Πειραιά, το υπουργείο απαντά ότι "δεν μπορεί να αντληθούν να στοιχεία με μόνο το συγκεκριμένο κριτήριο". (huffingtonpost).

Το πόσα βγάζουν, πόσα ξοδεύουν για ναυπήγηση νέων πλοίων και πόσο στοιχίζουν τα κόττερα που έχουν ή έχουν παραγγείλει ... είναι μάλλον "λαικισμός" ... Πάρτε μερικά παραδείγματα τέτοιων λαικίστικων σχολίων ...

- "Οι Eλληνες εφοπλιστές στη διάρκεια των πρώτων 11 μηνών του 13, έχουν δώσει παραγγελίες για την κατασκευή 281 πλοίων που αγγίζουν τα 11 δισ. δολάρια ... Την ίδια ώρα βέβαια που οι Ελληνες εφοπλιστές σπάνε όλα τα ρεκόρ στις αγορές πλοίων, ταυτόχρονα κατεβάζουν την ελληνική σημαία από τα πλοία τους ... Η παρουσία των Ελλήνων πλοιοκτητών στον παγκόσμιο ναυτιλιακό χάρτη διευρύνεται με εντυπωσιακό τρόπο, ωστόσο η δύναμη του υπό ελληνική σημαία στόλου μειώνεται αργά και σταθερά". (ΕΘΝΟΣ).

- "Το «πάρτι» (ή ξεφάντωμα όπως είχε γράψει η Wall Street Journal) επενδύσεων Ελλήνων εφοπλιστών σε κινεζικά ναυπηγεία που ξεκίνησε στις αρχές του 2013, καλά κρατεί". (XTRC Business Consultants).

- " Πρωταθλητές στην αγορά νέων πλοίων οι Έλληνες εφοπλιστές ... Ποσά "μαμούθ" ... Κατά το διάστημα Ιανουαρίου - Νοεμβρίου 2014 οι Έλληνες πλοιοκτήτες είχαν τοποθετήσει συνολικά κεφάλαια 12,21 δισ. ευρώ για την απόκτηση νέων πλοίων". ("Καθημερινή", "Intermodal")

- "Έλληνες εφοπλιστές: Ευημερούν κατεβάζοντας την ελληνική σημαία ... στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ για το μέγεθος του στόλου των Ελλήνων εφοπλιστών, τόσο σε αριθμό όσο και σε χωρητικότητα, οι οποίοι φαίνεται πως ευημερούν κατεβάζοντας την ελληνική σημαία ... Τον Ιούλιο του 2014 καταγράφονται 4.707 ελληνόκτητα πλοία, εκ των οποίων, υπό ελληνική σημαία είναι μόλις τα 1.870. Σε σχέση μάλιστα με ένα χρόνο πριν, ο αριθμός αυτός είναι μειωμένος, καθώς τον Ιούλιο του 2013 την ελληνική σημαία ύψωναν 1.913 πλοία". (Έθνος)

- "Έλληνες εφοπλιστές: κέρδη 149 εκατ. δολ. στο πρώτο τρίμηνο του 15" 

(efoplistesnews).

- "Οι Έλληνες πλοιοκτήτες έβγαλαν 175 δισ. αφορολόγητα σε 10 χρόνια" ..." αλλά λένε ότι θα μεταφέρουν τις επιχειρήσεις τους, εάν η νέα κυβέρνηση καταργήσει τη φορολογική απαλλαγή τους, διακινδυνεύοντας και 60.000 θέσεις εργασίας".

(Bloomberg).

Read More

Και 4o (“αριστερό”) Μνημόνιο!

   Γράφει: ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Ήταν στις «17 ώρες» της… «σκληρής διαπραγμάτευσης» του κ.Τσίπρα που άνοιξε ο δρόμος για την υπαγωγή της Ελλάδας στο καθεστώς του τρίτου Μνημονίου.

    Θυμίζουμε τι έλεγε εκείνη η απόφαση της 12ης Ιουλίου 2015: 

  «Τα κράτη μέλη της ζώνης του ευρώ που ζητούν χρηματοπιστωτική συνδρομή από τον ΕΜΣ αναμένεται να απευθύνουν, εφόσον είναι δυνατόν, ανάλογο αίτημα και στο ΔΝΤ. Αυτό αποτελεί προϋπόθεση προκειμένου η Ευρωομάδα να συμφωνήσει σχετικά με νέο πρόγραμμα του ΕΜΣ. Επομένως, η Ελλάδα θα ζητήσει τη συνέχιση της στήριξης του ΔΝΤ (παρακολούθηση και χρηματοδότηση) από τον Μάρτιο του 2016».

    Η δέσμευση της κυβέρνησης Τσίπρα για την και πέραν του Μαρτίου του 2016 παραμονή του ΔΝΤ στην Ελλάδα έγιναν – αυτολεξεί - νόμος του ελληνικού κράτους με τον νόμο 4334 (ΦΕΚ Α' 80/16-07-2015).

    Αλλά και νωρίτερα, παραμονές του δημοψηφίσματος, ο κ.Τσίπρας αιτήθηκε  προς το Διοικητικό Συμβούλιο του ESM νέο δάνειο – και στην ουσία νέο Μνημόνιο - για την Ελλάδα βάσει των όρων «της συνθήκης του ESM».

    Αλλά όποιος ζητά την «αρωγή» του ESM γνωρίζει ότι, ταυτόχρονα, καταλήγει στα νύχια του ΔΝΤ. Η συνθήκη συγκρότησης του ESM αναφέρει ρητά:

    «Ένα κράτος μέλος της ευρωζώνης που ζητά οικονομική ενίσχυση από τον ESM αναμένεται να απευθύνει ένα παρόμοιο αίτημα προς το ΔΝΤ» (προοίμιο, παράγραφος 6).   

    Ενώ αυτά έχει κάνει η κυβέρνηση του κ.Τσίπρα, εντούτοις όλο το προηγούμενο διάστημα δεν έλειψαν οι «αντιΔΝΤ» πόζες των κυβερνώντων, μηδέ του πρωθυπουργού εξαιρουμένου.

    Πρόκειται για το σύνηθες επικοινωνιακό μάρκετινγκ της κυβέρνησης, κάθε φορά που νέα αντιλαϊκά μέτρα βρίσκονται προ των πυλών, να ανασύρει από τη ναφθαλίνη τις ανύπαρκτες «κόκκινες γραμμές» της και το παραμύθι της… «σκληρής διαπραγμάτευσης».

    Αλλά κι αυτό το παραμύθι έφτασε στο τέλος του. Η ελληνική κυβέρνηση αιτήθηκε προς το ΔΝΤ, όπως ακριβώς προβλέπεται στις συμφωνίες που έχει υπογράψει, τη σύναψη νέου Μνημονίου μαζί του!

    Παρατήρηση 1η: Το νέο Μνημόνιο με το ΔΝΤ θα υπάγεται στο περίφημο αγγλικό δίκαιο. Είναι το δίκαιο για το οποίο ο κ.Τσίπρας έβγαζε πύρινους λόγους – πριν γίνει πρωθυπουργός – κατηγορώντας τους προηγούμενους πρωθυπουργούς και τις προηγούμενες κυβερνήσεις για «υποτέλεια» και «εθνική αναξιοπρέπεια».

    Παρατήρηση 2^η:  Τι θα περιλαμβάνει το νέο Μνημόνιο με το ΔΝΤ είναι δεδομένο. Πριν από λίγες μέρες ο γνωστός μας κ.Τόμσεν  ξεκαθάρισε ότι η παρουσία του ΔΝΤ στην Ελλάδα σημαίνει νέα βάρβαρα μέτρα ύψους από 5,5 έως 9,5 δισ. ευρώ μέχρι το 2018.  

    Με άλλα λόγια: Ενώ το τρίτο Μνημόνιο «τρέχει», η κυβέρνηση προχωρά στην σύναψη κι ενός 4^ου Μνημονίου!

    Η «αριστερά» του κ.Τσίπρα, η «αριστερά» που επιστρατεύεται από το σύστημα της αρπαγής και της εκμετάλλευσης για να φέρνει σε πέρας όσα δεν θα μπορούσε η Δεξιά, η «αριστερά» που έφερε το ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, που επιμηκύνει την παρουσία του ΔΝΤ στην Ελλάδα, που συνεννοείται με τον ΣΕΒ για την διάλυση του Ασφαλιστικού, που κρύβεται πίσω από τα υποψίχουλα των «παράλληλων προγραμμάτων» την ώρα που ανακεφαλαιοποιεί τραπεζίτες, μπορεί να περηφανεύεται.

    Σε διάστημα μικρότερο του ενός έτους έχει φέρει δυο Μνημόνια! Ίδια και χειρότερα με εκείνα που θα «έσκιζε»…   

Read More