"Θέλω να με κάψετε" δηλώνει μεγάλο ποσοστό Ελλήνων πολιτών σε έρευνα

Όταν πέθανε η μαμά μου, ήθελε να την κάψουν. Ήταν στα τέλη του ’80, δεν ξέραμε τότε αν γινόταν να πάμε στη Βουλγαρία για τη διαδικασία. Και θα μπορούσαμε εύκολα, μέναμε στη Θεσσαλονίκη.

Ήταν πολύ νέα, πέθανε ξαφνικά, τα είχαμε χαμένα, δεν ασχοληθήκαμε μέσα στην παραζάλη μας, δεν προσπαθήσαμε να τιμήσουμε αυτό που μας έλεγε: «όταν πεθάνω, να με κάψετε. Δεν θέλω να σαπίσω μέσα στο χώμα».

Κι εγώ σήμερα το ίδιο λέω, «όταν πεθάνω, να με κάψετε». Υπάρχει και προεδρικό διάταγμα εδώ και κάποια χρόνια που τυπικά μου δίνει το δικαίωμα, αλλά δεν εφαρμόζεται. Υπεύθυνοι για την προκήρυξη των έργων κατασκευής των χώρων αποτέφρωσης, καθώς και για τη λειτουργία τους, είναι οι δήμοι. Πρέπει οι δήμαρχοι να τακτοποιήσουν τα διαδικαστικά και φαντάζομαι ότι το θέμα σκοντάφτει στις ψήφους των δημοτών που δεν ανέχονται τέτοια πράγματα, να καίγονται οι άνθρωποι και μετά να μην μπορούν να αναστηθούν.

Σχετικό: θυμήθηκα το βιβλίο του Χωμενίδη για τη Δευτέρα Παρουσία, να το διαβάσετε.

Πίσω στην αποτέφρωση των νεκρών. Στη Γαλλία ισχύει από το 1789, στη Βρετανία από το 1884, σε άλλες χώρες της Ευρώπης από τον Μεσοπόλεμο. Τα ποσοστά αποτέφρωσης (αντί ταφής) υπολογίζεται ότι ξεπερνούν το 50% σε Βρετανία, Ελβετία, Σουηδία, Ολλανδία, Δανία κ.α.

Τι λέει η ελληνική κοινωνία, όμως; Υπάρχουν στοιχεία, αδημοσίευτα μέχρι σήμερα, που δείχνουν ότι καλώς η Πολιτεία έδωσε το δικαίωμα της επιλογής στους Έλληνες. Σε έρευνα της MARC, σε δείγμα 1.203 νοικοκυριών πανελλαδικά, το 37% των συμπολιτών μας δηλώνει υπέρ της καύσης των νεκρών, ενώ κατά δηλώνει το 41,8%. Σημαντικότερο εύρημα ωστόσο, κατ’ εμέ, είναι ότι το 27% λέει ξεκάθαρα πως επιλέγει την αποτέφρωση για τον εαυτό του. Είναι πολύ μεγάλο το ποσοστό για να εξακολουθεί να αγνοείται. Στην Αττική μάλιστα, το 39% επιλέγει την ταφή και το 36% την καύση. Είναι σχεδόν ίσα τα ποσοστά.

Μπορεί το θέμα για ένα μέρος της κοινωνίας να είναι ταμπού, μπορεί εμένα να με τρώνε οι ενοχές για τη μαμά μου και γι αυτό να γράφω σήμερα, έτσι κι αλλιώς όμως -πέρα από προσωπικές ιστορίες ή από θρησκευτικές αντιλήψεις- οφείλουμε να ανοίξουμε όχι τη συζήτηση, αλλά αυτά τα ίδια τα κέντρα αποτέφρωσης νεκρών.

Της Σοφίας Τσιλιγιάννη

Πηγή: http://www.protagon.gr