Κάλεσμα στην Έπανάσταση του 'Ερωτα

Αὐτὸ τὸ ἀστέρι εἶναι γιὰ ὅλους μας 

Θά ῾θελᾳ νὰ φωνάξω τ᾿ ὄνομά σου, ἀγάπη, μ᾿ ὅλη μου τὴν δύναμη. Νὰ τ᾿ ἀκούσουν οἱ χτίστες ἀπ᾿ τὶς σκαλωσιὲς καὶ νὰ φιλιοῦνται μὲ τὸν ἥλιο νὰ τὸ μάθουν στὰ καράβια οἱ θερμαστὲς καὶ ν᾿ ἀνασάνουν ὅλα τὰ τριαντάφυλλα νὰ τ᾿ ἀκούσει ἡ ἄνοιξη καὶ νά ῾ρχεται πιὸ γρήγορα νὰ τὸ μάθουν τὰ παιδιὰ γιὰ νὰ μὴν φοβοῦνται τὸ σκοτάδι, νὰ τὸ λένε τὰ καλάμια στὶς ἀκροποταμιές, τὰ τρυγόνια πάνω στοὺς φράχτες νὰ τ᾿ ἀκούσουν οἱ πρωτεύουσες τοῦ κόσμου καὶ νὰ τὸ ξαναποῦνε μ ὅλες τὶς καμπάνες τους νὰ τὸ κουβεντιάζουνε τὰ βράδια οἱ πλύστρες χαϊδεύοντας τὰ πρησμένα χέρια τους. Νὰ τὸ φωνάξω τόσο δυνατὰ ποὺ νὰ μὴν ξανακοιμηθεῖ κανένα ὄνειρο στὸν κόσμο καμιὰ ἐλπίδα πιὰ νὰ μὴν πεθάνει. Νὰ τ᾿ ἀκούσει ὁ χρόνος καὶ νὰ μὴν σ᾿ ἀγγίξει, ἀγάπη μου, ποτέ.

Λειβαδίτης Τάσος

(η ταύτιση με πρόσωπα είναι εντελώς προαιρετική,αλλά ει δυνατόν επιθυμητή ως τα μύχια της ψυχής μου ενίοτε και διαρκείας ταύτιση με κλιμάκωση πολύ θα μου άρεσε)...... 

Έχω δυό φίλους,δλδ πολλούς και καλούς έχω αλλά σήμερα θα πω γι αυτούς τους δυό... Τους θυμήθηκα και τους δυό επειδή λένε τα ίδια κι ας είναι διαφορετικής γενιάς..Δεν υπάρχει χάσμα αναμέσά τους επειδή απλά ο Κομμουνισμός είναι η νιότη του Κόσμου... 'Ετσι αν και ο ένας έχει μακριά μαύρα υπέροχα μαλλιά,ενώ ο άλλος γκρίζα και κοντεύει να το πετύχει το καρέ,κανείς τους δεν έχει ούτε μια άσπρη τρίχα στην ψυχή...που λέει κι ο έρωτάς μου ο Μαγιακόφσκι.... Αυτοί λοιπόν τι λένε; Λένε: Βαρέθηκα να ακούω, φοβάμαι ν' αγωνιστώ,φοβάμαι να ερωτευτώ... Μου είπαν! Μη φοβάσαι Μαράκι...Ζήσε! Ερωτεύσου...κι ας είναι η φωτιά του να σε κάψει...Δεν υπάρχουν στερεότυπα και κανόνες στον έρωτα! Παρά μονάχα των αστών η γλιτσιασμένη ηθική που τον υπονομεύει...Μπρος μη διστάζεις! Ερωτεύσου ρίσκαρε τη μιζέρια της ζωής ...πρόλαβε την νιότη ανέβα στο άρμα της, στρατεύσου στην πάλη του έρωτα! Κάνε επανάσταση! Καλώ κι εγώ με τη σειρά μου τώρα ...παρρησία και λέω δυνατά: Μη φοβάσαι να ''συνηθίσεις'' να απογειώνεσαι ,να αποθεώνεις το κορμί σου και το νου σου,και το δικό μου σφε! Δεν συνηθίζεται αυτό...απελευθερώνει δεσμά και αλυσίδες σκλαβωμένου πάθους...Υπόσχομαι να μη σταματήσω μέχρι να τις συντρίψουμε μαζί τις δικές σου και τις δικές μου........Μαζί.. Μόνο ο πρόστυχος ο άνθρωπος τα συνηθίζει όλα..όχι ο επαναστάτης! Εγώ απλά αρέσκομαι να απαγγέλλω Λειβαδίτη τρυπωμένη μέσα στην αγκαλιά του....πώς να τη συνηθίσει κανείς αυτή τη ηδονή; Υπάρχει όμως και μια συνήθεια που πρέπει να συντρίψεις...Αυτή: η Συνήθεια (αφιερωμένο.....στον σφο που αγωνίζεται γενναία.....) 

Συνήθεια εσύ πόρνη μπαμπέσα σε τσάκωσα ένα βράδυ, στο σκοτάδι , να μου ρουφάς της νιότης μου τα όνειρα να με γεμίζεις γλίτσα... Φτηνιάρα είσαι θανατερή, ύπουλη, οκνηρή, μαγίστρα Όμως σαν ξύπνησα φαρμακωμένη και μισοπεθαμένη από τ' άδικα φιλιά σου,πήρα μαχαίρι, το'χωσα βαθιά μεσ'τη καρδιά σου Σε ξέσκισα λοιπόν κι εκδίκηση επήρα γι' όλα εκείνα τα φριχτά , τα γλιτσιασμένα βράδια μου που νόμισα πως ήταν μοίρα... Φόρτωσα το κουφάρι σου για να το περιφέρω να δείχνω σ' όλους πως, εφτάψυχη δεν είσαι. Θνητή είσαι κι εσύ... στοιχειό φρικτό ,αλλά ηττημένο! Ακούς εσύ που σε κρατά στα ροζιασμένα απαίσια σκέλια της δεμένο; Μη τη φοβάσαι, σκότωστη ψάξε να δείς...έχεις απάνω σου λεπίδι κοφτερό και ήδη ματωμένο... Σκότωστη τη πουτάνα κι έλα να τη θάψουμε μαζί να δείς πως ειν' να ζείς ξελευτερωμένος απ' τη θανατερή ανάσα της που κόβει τη δική σου Σκότωστη τη πουτάνα μη τη λυπάσαι να σε σκοτώσει εκείνη προσπαθεί μ' ένα θάνατο αργό που δε σου πρέπει ρουφώντας ως το μεδούλι των οστών σου τη λευτεριά σου τη ρώμη σου την ανδρεία τα μυαλά σου ώσπου ''ανάξιος να μείνεις εραστής'' μιας πεθαμένης νιότης.... Ενώ μπορείς!!!! να γίνεις ο φονιάς της , για να λυτρωθείς... Ακούς; Αν είσαι άντρας δείξε τη ρώμη σου γενναίε! Αν εισαι γυναίκα δείξε τη ρώμη σου γενναία! Αν ακούς μονολογείς και λέγεις: Δεν είμαι παλληκάρι.... Φώναξ' τον Έρωτα να'ρθεί....είναι αυτός γενναίος Να οπλίσει το χέρι σου να γίνει αντρειωμένο, το αίμα της να χύσεις κι απ' τις δικές της μαχαιριές να γιατρευτείς να ζήσεις..... Μη την αφήσεις να γελά να επιχαίρει.... κι εσύ να υποφέρεις Λατρεία θα σου ζητήσει ύστερα και θαν' αργά το νού σου...να το ξέρεις!

της Μαρίας Καραπιπέρη

Read More

Σαν σήμερα το 1951 αρχίζει στο Έκτακτο Στρατοδικείο Αθηνών η δίκη του Νίκου Μπελογιάννη

Σαν σήμερα το 1951

Αρχίζει στο Έκτακτο Στρατοδικείο Αθηνών η δίκη του Νίκου Μπελογιάννη και των άλλων 93 του παράνομου μηχανισμού του ΚΚΕ, κατηγορούμενων με τον Α.Ν. 509/1947. Παρά τους σχεδιασμούς και τις επιδιώξεις του αστικού καθεστώτος, στη δίκη, οι όροι αντιστράφηκαν με τους κατηγορουμένους να γίνονται κατήγοροι. Ξεχωριστή στιγμή, η ώρα της απολογίας του Ν. Μπελογιάννη, ο οποίος τόνισε μεταξύ άλλων: «Είμαι μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και ακριβώς για την ιδιότητά μου αυτή δικάζομαι, γιατί το κόμμα μου παλεύει και χαράζει το δρόμο της Ειρήνης, της Ανεξαρτησίας και της Ελευθερίας. Στο πρόσωπό μου δικάζεται η πολιτική του ΚΚΕ».

Η απολογία του Μπελογιάννη εξελίχθηκε σε ποταμό, που δεν άφησε τίποτα στο πέρασμά του από την αντικομμουνιστική προπαγάνδα του καθεστώτος. Εντυπωσιακό, μάλιστα, ήταν το σημείο εκείνο της απολογίας, όπου ο Μπελογιάννης συνέτριψε όλο το προπαγανδιστικό οικοδόμημα περί ξενοκίνητου ΚΚΕ. «Θα έλεγα - είπε - ότι "δε μιλάνε για σχοινί στο σπίτι του κρεμασμένου", γιατί ο κόσμος το 'χει τούμπανο τι ρόλο παίζουν οι Αμερικανοί στην Ελλάδα. Και εδώ μέσα αποδείχτηκε ο ρόλος τους, ακόμη και στις ανακρίσεις της Ασφάλειας. Οι κομμουνιστές δεν είναι όργανα των ξένων. Ο κομμουνισμός είναι πανανθρώπινο ιδανικό και παγκόσμιο κίνημα. Ξεκίνησε μια φούχτα τον καιρό του Μαρξ, έφτασε σήμερα τα 800 εκατομμύρια και αύριο θα απλωθεί σε όλον τον κόσμο. Μπορεί ποτέ όργανα των ξένων να δημιουργήσουν ένα τέτοιο μεγαλειώδες κίνημα; Ποιος ξένος πράκτορας δίνει με τέτοια απλοχεριά τη ζωή του, όπως τη δίνουν χιλιάδες κομμουνιστές; Οι θυσίες αυτές μόνο με τις θυσίες των πρώτων χριστιανών μπορεί να συγκριθούν. Αλλά και πάλι υπάρχει μια διαφορά, ότι ενώ οι χριστιανοί δέχονταν το μαρτύριο και το θάνατο, ελπίζοντας να κληρονομήσουν τη βασιλεία των ουρανών, οι κομμουνιστές δίνουν τη ζωή τους μην ελπίζοντας σε τίποτα. Τη δίνουν για ν' ανατείλει στην ανθρωπότητα ένα καλύτερο, ευτυχισμένο αύριο, που αυτοί δε θα το ζήσουν. Ποιο όργανο των ξένων μπορεί να προσφέρει τη ζωή του σ' έναν τέτοιο μεγάλο σκοπό;».

Read More

ΕΑΚ ΠΥΡΟΣΒΕΣΤΩΝ: Άμεση απόσυρση του νομοσχεδίου για την αναδιοργάνωση του πυροσβεστικού σώματος

ΕΝΩΤΙΚΗ  ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ  ΚΙΝΗΣΗ  ΠΥΡΟΣΒΕΣΤΩΝ Ε.Α.Κ.Π.

Της Ένωσης Υπαλλήλων  Πυροσβεστικού Σώματος  Περιφέρειας Βορείου Αιγαίου

τηλ – 6974055854 Web site: www.eakp.gr , Email:info@eakp.gr

Μυτιλήνη 15-10-2013                                                           

Προς: Εργατικά Κέντρα Περιφέρειας Βορείου Αιγαίου

Νομαρχιακά Τμήματα Α.Δ.Ε.Δ.Υ. Βορείου Αιγαίου

Πρωτοβάθμια σωματεία δημόσιου και ιδιωτικού τομέα

                                                              Περιφέρεια Βορείου Αιγαίου

Αντιπεριφέρειες Μυτιλήνης και Σάμου

Δήμους Μυτιλήνης Λήμνου Σάμου Ικαρίας                                 

ΜΜΕ  

                                                                                       

      Κοιν/ση: Μέλη Ε.Υ.Π.Σ. Β. Αιγαίου

ΑΜΕΣΗ ΑΠΟΣΥΡΣΗ ΤΟΥ ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΙΚΟΥ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΟΥ ΠΥΡΟΣΒΕΣΤΙΚΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΠΟΥ ΠΡΟΩΘΕΙ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ

Η Ενωτική Αγωνιστική Κίνηση Πυροσβεστών Βορείου Αιγαίου, επανέρχεται στο θέμα της «αναδιοργάνωσης» του Πυροσβεστικού Σώματος που προωθείται από το Υπουργείο Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη και για το οποίο έχουμε ενημερώσει με δελτίο τύπου από τις 13 του Μάρτη, για τον αντιδραστικό χαρακτήρα του και για τις αρνητικές συνέπειες που θα έχει και για τους εργαζόμενους, αλλά και για τον Ελληνικό λαό, μέσα από την επιχειρούμενη εφαρμογή της ανταποδοτικότητας των πυροσβεστικών υπηρεσιών και την παραχώρηση αρμοδιοτήτων πυρόσβεσης στους δήμους.

Σας κοινοποιούμε τη θέση της παράταξης για την αναδιοργάνωση των υπηρεσιών της περιφέρειάς μας, όπως κατατέθηκαν στην Πανελλήνια Ομοσπονδία Ενώσεων Υπαλλήλων Πυροσβεστικού Σώματος.

Λαμβάνοντας υπόψη ότι στον τομέα ευθύνης της περιφέρειας μας υπάρχουν:

• 27 περιοχές ενταγμένες στο δίκτυο Natura 2000 και περιοχές που εκτός από την σημασία που έχουν για την διατήρηση της βιοποικιλότητας αποτελούν και πόλο έλξης μεγάλου αριθμού επισκεπτών. Ενδεικτικά το απολιθωμένο δάσος, ο κόλπος της Καλλονής και η χερσαία παράκτια ζώνη, το όρος Όλυμπος και το δάσος της ευρύτερης περιοχής Αγιάσου, όλα στη Μυτιλήνη, ο κόλπος Μούδρου και η χερσόνησος Φακός στην Λήμνο, το όρος Καρβούνης, το όρος Κερκετεύς, το μικρό και μεγάλο Σεϊτάνι, το δάσος καστανιάς, όλα στη Σάμο το φαράγγι της Χάλαρης, από τα μεγαλύτερα στο Αιγαίο και το αρχαίο δάσος του Ράντη, από τα αρχαιότερα της Μεσογείου, στην Ικαρία.
• Διάσπαρτες στρατιωτικές εγκαταστάσεις ειδικά στα νησιά Σάμου και Λήμνου καθώς και εργοστάσια ποτοποιίας στη Μυτιλήνη.
• Οι νομοί Σάμου, Χίου, και Λέσβου ανήκουν,  σύμφωνα με το Π.Δ. 575/1980.στις πιο επικίνδυνες περιοχές από άποψη δασικών πυρκαγιών.
• Κατά τους θερινούς μήνες προστίθενται στον πληθυσμό αρκετές χιλιάδες επισκέπτες πολλοί εκ των οποίων κάνουν ελεύθερο κάμπινγκ μέσα σε δασικές περιοχές.

• Το οδικό δίκτυο των νησιών δυσχεραίνει κατά πολύ το έργο μας αφού μπορεί να χρειάζονται πάνω από τρεις ώρες για ένα πυροσβεστικό όχημα για να διασχίσει ένα νησί και η ακτοπλοϊκή σύνδεση με τον Πειραιά καθιστά αδύνατη την άμεση ενίσχυση αφού το πλοίο της γραμμής χρειάζεται πάνω από 12 ώρες για να προσεγγίσει κάποια νησιά.

Όλα τα παραπάνω συνηγορούν στο ότι η μόνη αναδιοργάνωση που πρέπει να γίνει είναι η ενίσχυση των υπηρεσιών που ήδη υπάρχουν, η επαναφορά της οργανικής δύναμης των κλιμακίων στα 18 άτομα και η μελλοντική αναβάθμιση τους σε πυροσβεστικούς σταθμούς, ανάλογης τάξης σύμφωνα με τις ανάγκες της κάθε περιοχής.

Επίσης να ανανεωθεί άμεσα ο γερασμένος και επικίνδυνος πλέον στόλος των οχημάτων και να υπάρξει κάλυψη σε μηχανολογικό εξοπλισμό και μέσα ατομικής προστασίας.

Τέλος, να καλυφθούν τα οργανικά κενά της περιφέρειας με προσλήψεις μόνιμου προσωπικού, υλοποιώντας παράλληλα και την άμεση πρόσληψη των 725 επιτυχόντων του τελευταίου πανελλαδικού διαγωνισμού και να μονιμοποιηθούν οι συμβασιούχοι συνάδελφοι και οι συνάδελφοι 5ετούς θητείας, με μόνιμη και σταθερή σχέση εργασίας.

Η Ένωση Υπαλλήλων Πυροσβεστικού Σώματος Περιφέρειας Βορείου Αιγαίου, με ευθύνη της πλειοψηφούσας παράταξης, δεν έχει ακόμα τοποθετηθεί πάνω στο θέμα της αναδιοργάνωσης και έχει ήδη αρνηθεί μια φορά στο τελευταίο Διοικητικό Συμβούλιο, τις προτάσεις της παράταξής μας για δυναμικές κινητοποιήσεις.

Η Ε.Α.Κ.Π. Βορείου Αιγαίου θα παλέψει με το ταξικό κίνημα, με τα σωματεία του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα, για να μην περάσει η αναδιοργάνωση και καμία πολιτική που να υποβαθμίζει τη ζωή μας.  

ΕΝΩΤΙΚΗ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΠΥΡΟΣΒΕΣΤΩΝ

Read More

Τρεις στους δέκα έχουν IQ ψεκαστήρα

Ποια είναι τα αποτελέσματα έρευνας για τους αεροψεκασμούς, μία κύρια εμμονή των Ελλήνων. Μεταξύ όσων πιστεύουν ότι "μας ψεκάζουν", Χρυσή Αυγή και ΑΝ.ΕΛ. "διπλασιάζουν" τα ποσοστά τους. Τελικά "μας ψεκάζουν" με χημικά αέρια; Το φαινόμενο της "λευκής ουράς" είναι μια θεωρία συνωμοσίας, ή πραγματικότητα;


Η Metron Analysis διενήργησε δημοσκόπηση σχετικά με τους αεροψεκασμούς που αποτελεί πλέον μία βασικότατη εμμονή των Ελλήνων και δίνει απαντήσεις για ένα ζήτημα που έχει τεθεί ακόμα και στη Βουλή.

Είναι χαρακτηριστικό ότι στην τελευταία πρόθεση ψήφου του Σεπτεμβρίου της Metron Analysis, που δημοσίευσε το "Έθνος της Κυριακής", στη σχετική ερώτηση περί αεροψεκασμών, το 33,3% των ερωτώμενων συμφωνεί με το ότι γίνονται ρίψεις χημικών, το 58,4% διαφωνεί και το 9% δεν ξέρει/δεν απαντά.

"Ψεκασμένοι" οι τρεις στους δέκα





Τι ψηφίζουν αυτοί που πιστεύουν ότι μας ψεκάζουν

Από το 33,3% όσων πιστεύουν στην εν λόγω θεωρία το 10,6% ψηφίζει ΝΔ, το 19,2% ΣΥΡΙΖΑ, το 1,9% ΠΑΣΟΚ, το 6,1% ΑΝΕΛ, το το 15,3% ΧΑ, το 2,1% ΔΗΜΑΡ, το 3,9% ΚΚΕ, το 2,8% Οικολόγους Πράσινους, το 2,5% Άλλο, το 28,4% άκυρο/λευκό/κανένα, ενώ το 7,2% είναι αναποφάσιστοι.

Κοινώς, τα μεγαλύτερα ποσοστά θετικής γνώμης απέναντι στα χημικά που θεωρητικά πέφτουν στο κεφάλι μας, έχουν ψηφοφόροι των ΑΝ.ΕΛ. και της Χρυσής Αυγής.

Οι τελευταίοι φαίνεται να είναι πιο κοντά από όλους στη θεωρία των "chemtrails", όπως είναι γνωστοί οι αεροψεκασμοί αυτού του τύπου σε παγκόσμια βάση.

Οι γυναίκες, όπως αποδεικνύει η σχετική έρευνα, φαίνεται ότι είναι αυτές που αποδέχονται περισσότερο τη θεωρία συνωμοσίας περί ψεκασμού, αφού το 39% εξ αυτών δηλώνει ξεκάθαρα ότι συμφωνεί πως μας ψεκάζουν με αέρια.

Η συγκεκριμένη θεωρία είναι ιδιαιτέρως δημοφιλής στις νεαρές ηλικίες (18-24), στους αγρότες και στους εργάτες καθώς και σε άτομα κατώτερης και μέσης εκπαίδευσης.

Δημογραφική ανάλυση




Για το θέμα αυτό δημιουργήθηκε μάλιστα και ειδική ομάδα δράσης, που θεωρεί ότι με τη ρίψη των "chemtrails" συντελείται γενοκτονία κατά της ανθρωπότητας.

Οι διαδηλώσεις τους και οι ποικίλες δράσεις τους ανάγκασαν σε παρέμβαση το Γενικό Επιτελείο Αεροπορίας, το οποίο εξέδωσε ανακοίνωση το Μάιο του 2012, ξεκαθαρίζοντας πως "καμία πτήση ψεκασμού με χημικές ουσίες δεν εκτελείται πάνω από το ελληνικό έδαφος".

πηγή 

Read More

Η ζωντοχήρα ''επί της οδού Αλατσατων" Γράφει η Μαρία Καραπιπέρη

Γράφει η Μαρία Καραπιπέρη


......Χρόνια μετά τις Τρίτες,της γιορτής της μπουγάδας,η οδός Αλατσάτων,η μεσαία οδός του προσφυγικού συνοικισμού,στέκει εκεί....

Κρατά στο μικρό της μήκος και πλάτος (τρείς δρασκελιές του Κωνσταντή του ναυτεργάτη) της προσφυγιάς, τις ανάγκες,τις χαρές, τις λύπες,τις ζωντανές τους ιστορίες...

Σήμερις που μιλάμε έχουν προστεθεί κι άλλοι πρόσφυγες και μετανάστες,ακούς τις μανάδες να φωνάζουν ονόματα όπως Αλί,Φατμέ,Αλμπάνα, Σπετίμ,Αγκελέιντα. Το ξυποληταριό το ίδιο πάντα είναι,άντε λίγο πιο ξανθό,λίγο πιο μελαχρινό,αντί για σκούπες έχουν τάπες,rollers,ή skateboards,και mountainbikes.....!

Η Σουλτάνα εδώ μένει ακόμα,στο τριόροφο που αντικατέστησε το χαμηλό προσφυγικό σπιτάκι,με τον Κωνσταντή και τα παιδιά τους. Ο χαμηλός συντελεστής δόμησης μας γλύτωσε απο τις άγριες ορέξεις των εργολάβων που θ' αμόλαγαν τις μπουλντόζες τους ,θεριά ανήμερα,να μας κατασπαράξουν να μη μείνει μουριά για μουριά και αυλή γι'αυλή στη γειτονιά...

Η Τασούλα εδώ κι αυτή,η Αργυρώ η κουμπάρα επίσης,η Μαλάμω με τον Νικόλα τον άντρα της τον κουκουέ εδώ κι αυτοί, ευτυχώς.... Η Βιολέττα ,το γνωστό μας σκατοκούταλο,φάτσα κάρτα απέναντί μου στα σκαλοπάτια με την καρεκλίτσα της,από τις πέντε το απόγιομα μέχρι αργά το βράδυ που κλείνουν τα μάτια της και της φωνάζει η Τασούλα: "Αει μαρή ανέβα να πέσεις,κι αύριο μέρα είναι να ξομπλιάσεις,που "κακοχροναμηνέχεις'' αναμικιόρα... Όλες όμορφες με λουλακί μπλέ μαλλί ίδια βαφή που τους περνάει κάθε τόσο η Κικίτσα, η κομμώτρια, της Ανέττας, η κόρη.....Γιατί όπως λέει και η ίδια η Ανέττα η γυναίκα πρέπει να είναι ''Κουκέτα''.....!

Στις πίσω αυλές τώρα έχει μπάρμπεκιου, οι μυρωδιές των ψητών,τα Σαβ/κα,μπερδεύονται με τις μυρωδιές του κάρυ και των μπαχαρικών της κουζίνας του Αλί και της Αλίσα... Ο Αλί μένει δίπλα μου ,μεσοτοιχία στο χαμηλό προσφυγικό της Φωφώς που έφυγαν πριν χρόνια για το νησί του άντρα της. Μου'μαθε να φτιάχνω κοτόπουλο με κάρυ και χούμους από ρεβύθια,και του΄δειξα να φτιάχνει Ιμαμ Μπαιλντί και γεμιστά με δυόσμο και πλιγούρι...

Τα καλύτερα φιλαράκια έχουμε γίνει,μου'φερε πασουμάκια χρυσά όταν πήγε την τελευταία φορά στην πατρίδα του, το Μπαγκλαντές. Ο μπάρμπα - Νικόλας του΄πε να πάει να γραφτεί στο σωματείο,του μαθαίναμε ελληνικά ,να ξέρει να διαβάζει τα δικαιώματά του,κι έμαθε να με φωνάζει Μαράκι...

Μου αρέσει να με φωνάζουν Μαράκι,μου θυμίζει το ξυποληταριό,τις φωνές,την ξεγνοιασιά μου,τους έρωτές μας,το Γιώργο της κυρά Σοφίας.....

Παρασκευή σήμερα,σκέφτομαι: Θα ξεκουραστώ λίγο,θα πιώ καφεδάκι με τον μπαρμπα-Νικόλα (τον σύντροφο όπως προτιμά να τον προσφωνώ)στο πεζούλι του,θα πεταχτώ να ρίξω και μια ματιά στην κυρά -Σοφία και μετά θα την αράξω στη βεράντα,ν' ακούσω μουσική,να διαβάσω,θα γυρίσουν και τα παιδιά να φάνε... Χαλάστηκα πάλι με την κυρά Βιολέττα,μόλις με δεί να μουρμουρίζει: Η ζωντοχήρα... Μαίρη με λένε καλέ!! Ωχου μωρέ ποιός αδειάζει να ανοίξει λογαριασμούς με το σκατοκούταλο. Αλλά πολύ θα το'θελα ν' απαντήσω.....

Πέρασε η ώρα και δεν ξέφυγα απο το πρόγραμμά μου,και τα παιδιά γύρισαν,γέμισε ''επανάσταση'' το σπίτι .Πέρασα να καλησπερίσω και την κυρά- Σοφία.

-Ήρθες Μαράκι μου ,να μου χαμογελάσεις,να σε χαρώ! Ο Θεός να σ'έχει καλά κι εσένα και τα παιδιά σου, που με νοιάζεσαι,παράπονο δεν έχω,με φροντίζει η Τατιάνα,τίποτις δε μου λείπει,μόνο το παιδί μου ,ο Γιώργης μου. Να διές μάρω μου τι βρήκα: Μια φωτογραφία σας,εδώ που σου μαθαίνει κιθάρα,θυμάσαι;

Αχ μωρέ αγαπημένη μου κυρά- Σοφία ,τι το΄θελες;

-Μα πόσο είσαι εδώ κόρη μου ; Ούτε 15 χρονώ δεν είσαι..κι ο Γιώργης μου φοιτητής!

Σφίγγει την φωτογραφία και την παίρνει ο ύπνος,ευτυχώς δεν με είδε να δακρύζω...

Αλαφροπατώντας βγαίνω στο μπαλκόνι και πηδάω τη μεσοτοιχία....

Βρήκα την κιθάρα μου,προσπαθώ να θυμηθώ το ακοπανιαμέντο να ''εκτελέσω'' (στην κυριολεξία) εκείνο το μοναδικό τραγούδι που μου΄μαθε ο Γιώργος της κυρά-Σοφίας...

''Η πλατεία ήταν γεμάτη,με το νόημα που'χε κάτι απ'τις φωτιές'' Το μυαλό μου με ταχύτητα κινηματογραφική γυρνάει πίσω....

Είμαι δεν είμαι 7 χρονών,στη στέρνα του μπάρμπα- Μιχάλη,όλο αγόρια κι εγώ. Μαζεύουμε βατράχια,κι ο Γιώργος μ'έχει χρίσει βοηθό του, κρατάω τον κουβά δίπλα του!! Θα τα πάμε πεσκέσι το βράδυ στο παραθύρι της Βιολέττας κι αυτή θα φωνάζει: "Ουστ απ'εδώ κακορίζικα,μανάδες δεν έχετε να σας ορμηνέψουν; Αλλά καλές είναι κι ελόγου τους..!"

Γελάω μόνη μου ,μόλις είχα πάρει την εκδίκησή μου για όλες τις φορές που ψιθύριζε: Η ζωντοχήρα...

Αχ! Τώρα απ΄τα πόδια μου τρέχουν αίματα,το φτερό του ποδηλάτου μου έσκισε την γάμπα. Αγγίζω το σημάδι μου και θυμάμαι,το ξυποληταριό να με γυρίζει σύσσωμο στο σπίτι κι ο Γιώργος όπως πάντα στο πλευρό μου να μου ψιθυρίζει: Αντέχεις ρε αλάνι; Δάκρυα πλημμυρίζουν τα μάτια μου αλλά τα ''στουμπάω'' ,γιατί δεν κλαίνε οι άντρες ούτε τα κορίτσια που είναι παλληκάρια...Μετά έμαθα πως κλαίνε μόνο οι άντρες και τα κορίτσια που είναι παλληκάρια.....

Η μάνα μου πάλι είχε άλλη γνώμη!

-Αχ μοίρα μου κακό που βρήκε πάλι,μα δεν έχω κόρη εγώ,τον λήσταρχο Νταβέλη έχω! Μα τι δουλειά έχεις με τ' αγόρια καλέ; Δεν έχει κορίτσια η γειτονιά να παίζεις; Μες το χώμα είσαι παιδάκι μου!!!

Ούτε να φοβηθώ τη μάνα μου δεν πρόλαβα....

-Έλα κυρά-Μαρίνα μη τη μαλώνεις,σάματις το΄θελε; Να πω του πατέρα μου να την πάμε στο φαρμακείο με τ'αμάξι;

-Ναι βρε Γιώργο μου να σε χαρώ,άντε τα'χασα κι εγώ άμα την είδα μες τα αίματα... 'Ελα Μαίρη μου να σου πλύνω το πρόσωπο κάτσε ,έρχεται τώρα ο Γιώργος με τον Κυρ- Αλέκο......!

Τρία ράμματα παράσημο είχα στη γάμπα ,ούτε ο Τάκης της κυρά-Κούλας που ΄τανε αγόρι και ζωηρός δεν είχε τέτοιο παράσημο... Και παίζανε όλοι μπροστά στο σπίτι μου για μια βδομάδα..τρελλαινόταν η Βιολέττα απ'τις φωνές,έβρισκε και τον μπελά της απ'τον Γιώργο!

-Και που να πάμε κυρά- Βιολέττα δεν γίνεται είναι το Μαράκι χτυπημένο.....

Μα που θα μου πάει,θα το θυμηθώ το ακοπανιαμέντο να το παίξω το τραγούδι,όπως τότε στην απεργία πείνας που έκανε ο δήμαρχος κι εμείς απ'έξω απ΄την σκηνή του κάθε βράδυ ανάβαμε φωτιές και τραγουδούσαμε....

Έκανα πρόβες στο μπαλκόνι, καλή ώρα, να το μάθω ,βγήκε ο Γιώργος από δίπλα και μου είπε:

Δεν λέω οτι έχεις την πιο ωραία φωνή,αλλά έχεις τα πιο ωραία μελαγχολικά μάτια που έχω δεί! Άντε μικράκι πες της μάνας σου πως θα είσαι μαζί μου...Ήμουνα 14 χρονών κι ο Γιώργος φοιτητής στο ΑΠΘ στο μαθηματικό τριτοετής...

Εκείνο το βράδυ δεν πήγαμε στις φωτιές,με πήγε βολτα με ο μηχανάκι του,βλέπαμε τη θάλασσα,μου΄λεγε για τη Θεσ/νίκη,τι όμορφη πόλη που είναι,μού'λεγε για τις δουλειές που έκανε εκεί,οτι έβρισκε και γκαρσόνι και οικοδομή,για τις γενικές συνελέυσεις και τους αγώνες των φοιτητών,στο τέλος με κοίταξε στα μάτια και είπε:

''Γαμώτο μια Χούντα χρόνια σου ρίχνω",με φίλησε απαλά στο στόμα ,σήκω να σε πάω σπίτι σου μικράκι...

Έχω αγκαλιάσει την κιθάρα τα δάκρυα μου την πλένουν,θα σκεβρώσει στο τέλος,(τον Γιώργο είχε πάρει μαζί του ο πατέρας στα γενέθλιά μου να την αγοράσουν,επειδή ήξερε) ,απολαμβάνω στην μοναξιά μου τ'ανείπωτα μυστικά της εφηβείας κι ακούω μια φωνή:

- Έχεις τα πιο όμορφα μελαγχολικά μάτια που έχω δεί ,η φωνή δεν ξέρω αν βελτιώθηκε....

Στη μεσοτοιχία στο τοιχάκι της βεράντας,στο μισοσκόταδο της λάμπας του δρόμου, στέκεται η φωνή. Γυρίζω ξαφνιασμένη κι αντικρύζω τη φιγούρα ενός αγνώστου στη βεράντα της κυρά-Σοφίας.

-Καλησπέρας σας!

-Μη μου μιλάς στον πληθυντικό ρε Μαράκι! Μόνο ''μια χούντα χρόνια σου ρίχνω''!

-Γιώργο!! Απλώνω το χέρι μου να κάνουμε χειραψία αλλά είναι τόσος ο ενθουσιασμός μου που χωρίς να το σκεφτώ πηδάω δίπλα όπως ήμουν,ξυπόλητη με την ελαφρια καλοκαιρίνη πυτζάμα μου,άλλωστε αυτός είναι ο φίλος μου ο Γιώργος,ο σύντροφος των παιδικών μου χρόνων,ο ήρωάς μου!

Φιλιά σταυρωτά,γέλια,αγκαλιάσματα ,ακολουθούν και βλέμματα που προσπαθούν να κρατήσουν σε μια στιγμή όσα ο χρόνος τους στέρησε. Έχει μακριά μαλλιά,πιασμένα σε κοτσίδα,ασημένια(τι ωραίο χρώμα)και γένια γκρίζα κοντά..(όμορφος που έγινε) Η μάνα του φωνάζει από μέσα:

Ήρθε Μάρω μου το παιδί μου και δεν θα μου ξαναφύγει πια. Μπάινω να της μιλήσω και νοιώθω το βλέμμα του Γιώργου να με εξετάζει προσεκτικά!

''Η μάνα μου είπε πως έχει τρία παιδιά ,μα το Μαράκι μόνο λίγα κιλά παραπάνω απ'όσο τ'άφησα έχει ,εκεί που πρέπει,σκέφτεται και χαμογελάει επιδοκιμαστικά..Αλλά τα μαλλιά της,κοντό καρέ,(πολύ μοντέρνο) Θυμάμαι που ήταν μακριά ως τη μέση της. Τα ΄πιανε αλογοουρά και κοτσιδάκια.'' Χαμογελάει σαν θυμάται και την τελευταία σκέψη την λέει φωναχτά!

-Ρε ξυποληταριό,ακόμα ξυπόλητη γυρνάς;Και γελάει δυνατά!

-Γέμισε το σπίτι μου γέλια κι ομορφιές,μουρμουρίζει η κυρά -Σοφία δακρυσμένη..

-Καλως τα δέχτηκες κυρα-Σοφία!

- Μάνα θέλεις να κοιμηθείς να ησυχάσεις απόψε κι αύριο μέρα είναι,εδώ θα΄μαι μαζί σου όλη μέρα!

-Ναι Γιώργο μου,ναι παιδί μου πηγαίνετε να τα πείτε με το Μαράκι κι εγώ θα κοιμηθώ.

-Γιώργο θέλεις να έρθεις σπίτι μου,να πιούμε κάτι,μήπως πεινάς,από που έρχεσαι;

-Πολλές ερωτήσεις μαζί έριξες ρε Μαράκι,αλλά σου λέω ναι σε όλες,θα πηδήξουμε από το μπαλκόνι ρε αλάνι ή θα μπούμε σαν άθρωποι από την πόρτα;

-Άκου αθρώποι! Ωραίος καθηγητής είσαι ρε!

-Μη με λες ρε καθηγητή εσύ,θα σου σβουρίξω φάπα!

-Θα πηδήξουμε ή δεν μποράτε Κε καθηγητά;

Θυμάται την τελευταία φορά που τον πείραζε και τον προσφωνούσε κοροιδευτικά έτσι.

-Έμεινα για τον Σεπτέμβρη στα μαθηματικά ρε Γιώργο,θα το πείς εσύ στη μάνα μου; Είναι αυτή η καθηγήτρια,η αντιδραστική που σου΄λεγα. Αυτή που με είδε στον ηλεκτρικό να πουλάω Οδηγητή και με σταμπάρισε...Έλα ρε Γιώργο να το πούμε μαζί πως θα μου κάνεις μαθήματα και θα περάσω. Θα με κλείσει μέσα όλο το καλοκαίρι. 'Ελα ρε σε παρακαλώ θα σου πλένω το μηχανάκι όποτε θες...

-Πώς τα κατάφερες έτσι ρε συντροφάκι;(τώρα είχαν γίνει και συντροφάκια). Άντε ρε κομμάτια να γίνει.. Μα άμα δεν γράψεις καλά θα πέσει η φάπα σύννεφο,στο λέω ξηγημένοι!

Και γέλιο έπεφτε πολύ τα μεσημέρια που κλείνονταν στη σάλα για το μάθημα,αλλά φρόντιζε ο Γιώργος να ετοιμαστεί το μικράκι για τις εξετάσεις...

Ένα μεσημέρι άκουγαν την κυρά - Πόπη να ξεφωνίζει στην αυλή της: ''Βρε Σωτήρηηηηηη μπές βρε να κάνεις μπάνιο,βρωμάνε βρε τα πόδια σου,θα σου φέρω την αστυνομία βρε!" "Άσε μας ρε μάνα!"Απαντούσε ο Σωτήρης!

Νευρικό γέλιο το έπιασε το Μαράκι:'' Ρε τέλειωνε ρε να κάνουμε μάθημα...'' 

-Γιατί τι θα μου κάνετε κε καθηγητά; Θα μου φέρετε την αστυνομία;

-Ρε μη με λές εσύ κε καθηγητά;

-Γιατί τι θα μου κάνετε κε καθηγητά;

Πιάνει κι ο Γιώργος με τις χερούκλες του το πρόσωπό της και της κλείνει το στόμα μ' ένα σβουριχτό φιλί,που όταν άνοιξε τα μάτια της,δεν απομακρυνόταν από το πρόσωπό του,στήλη άλατος το Μαράκι....

Μια χαρά μάθημα έκαναν μετά,ούτε μειδίαμα,μόνο ο Γιώργος χαχαχανιζε μες την καρδιά του,στο τέλος πάλι της είπε'' Γαμώτο μια χούντα χρόνια σου ρίχνω''....

-Στάσου να φωνάξω τα παιδιά να κατέβουν να σε γνωρίσουν.

Κοιτάζει ο Γιώργος γύρω του το σπίτι της..παντού φωτογραφίες,των παιδιών,του γάμου,των γονιών,της γειτονιάς και μια δικιά τους στο ταρατσάκι του Νώντα που της μαθαίνει κιθάρα,τα μαλλιά της μέχρι τη μέση της..Μια ζέστη ήρθε κι αγκάλιασε τη καρδιά του και της το'πε...

-Πολύ ζεστό το σπίτι σου μικράκι....

-Πώς με είπες;

Κοιτάζονται χωρίς να της απαντά! Μια στιγμή μονάχα!

-Περίμενε να φωνάξω τα παιδιά!

Σε λίγο κατεβαίνουν δυό κορίτσια με μαλλιά μεχρι τη μέση κι ένας νεαρός με καρέ..

-Όμορφα παιδιά έχεις Μαράκι σα να βλέπω εσένα!

-Να σας συστήσω!

-Παιδιά ο Γιώργος ο Δαούτογλου.ο γιός της κυρά Σοφίας!

-Γιώργο μου ,η Δανάη,ο Αντώνης,και η Μαρίνα!

Η μικρότερη του σκάει και δυό φιλιά,η μεγάλη του χαμογελά πλατιά και λέει:

-Η μαμά μας έχει πει τα πάντα για σας,πόσο χαίρομαι που σας γνωρίζω...

Ο νεαρός χαμογελά και δηλώνει κι αυτός πως είναι σα να τον ξέρει....

-Θα ετοιμάσω κάτι στα γρήγορα να φάμε...

-Ρε Μαράκι καλύτερα θα έλεγα αν θέλεις κι εσύ να πάμε βόλτα,έχω τόσο καιρό να μυρίσω Πειραιά,Καστέλλα,πολύ θα ήθελα να βρεθώ στα μέρη αυτά!! Αν βέβαια είναι εντάξει τα παιδιά να μείνουν μόνα τους;

-Μα ναι όλα εντάξει,φωνάζουν τα παιδιά,να πάτε ,να πάτε,άλλωστε αν χρειαστούμε κάτι είναι κι ο παππούς ο Νικόλας,αν χρειαστούμε κάτι τον ειδοποιούμε!

-Ο δικός μας ο Νικόλας Μαράκι; Ο σύντροφος;

Ναι του λέει και δείχνει συγκινημένος....

-Ωραία τότε...Πάω να καληνυχτίσω ,να ενημέρωσω την Τατιάνα,ετοιμάσου εσύ και σε περιμένω κάτω...

Και τώρα; Τι να βάλει; Τι θα φόραγε το Μαράκι; Τι θα φόραγε η Μαίρη της εργασίας,του σωματείου,του αγώνα; Σκέφτεται την κουβέντα που είχε με τη φίλη της την Ιωάννα:

''Βρε Ιωάννα μου, να δεν είναι που θέλω να είμαι μόνη,έτσι κι αλλιώς συνήθισα να είμαι μόνη,και στο γάμο μου μόνη ήμουν,αλλά δεν μου κάιγεται καρφί αν αρέσω, δεν με νοιάζει κι όταν βρίσκομαι ανάμεσα σε άντρες δεν θαυμάζω κανέναν,ο εαυτός μου μ'έχει απογοητεύσει...''

''Ο πανδαμάτωρ χρόνος θα κάνει το θαύμα του , θα το καταλάβεις...θα βάλεις τα μεταξωτά και θα φυσάει κα θα'χεις πεταλούδες στο στομάχι.....''

Δίκο έχει η Ιωάννα, να βάλει τα μεταξωτά και να φυσάει; Μα τώρα εκείνη είναι το Μαράκι που είναι 14,15,16 το πολύ...Είναι το αλάνι ,το μικράκι,το συντροφάκι...Ας κάνουμε λοιπόν συνδυασμό: Τζήν σκισμένο σαν αλάνι,μεταξωτό διάφανο σαν γυναίκα θελκτική και παπούτσια ψηλοτάκουνα γιατί δεν είναι πια μικράκι..Κι όλα αυτά πολύ γρήγορα...

-Για να σε δω λέει η Δανάη. Καλή είσαι και της κλείνει το μάτι!

-Τα σπάς μάνα, την πειράζει ο Αντώνης!

-Βάψου κιόλας καλέ! Συμπληρώνει το Μαρινάκι!

Τον βρήκε να την περιμένει στη μηχανή του... 

Κράνος έχω της κόρης μου της Σοφίας,την άφησα στη Θεσ/νίκη να δεί τη μάνα της,μαζί γυρίσαμε,θα στα πω..Ανέβα να φύγουμε Μαράκι!

-SUSUKI Vstrom 650 Τι ωραία που είναι! Ταξιδεύεις ε;

-Α! Καλά δε σου πέρασε μικράκι με τις μηχανές...στην κληρονόμησα την πετριά;

Πόσο γνώριμες κινήσεις ,κουβέντες,σα να βλέπονταν χρόνια....και το καλύτερο: Τον κρατά από τη μέση ,δεν τη ρωτάει που θα πάνε,ξέρει αυτός,σα να μην έλειπε ποτέ!

-Τι θα πιείς; Τη ρωτάει..

-Τσίπουρο χωρίς γλυκάνισο

-Αντέχεις ρε αλάνι ή θα σε κουβαλάω;

-Καλά δε βλέπεις πόσο μεγάλωσα; Κοτζάμ κοπέλα έγινα!

-Όχι ,δεν βλέπω ,την κοιτά μέσα στα μάτια...

Από που ν'αρχίσουν ; Ν' αρχίσουν να λένε για τους γάμους τους; Γιατί χώρισαν; Τι έφταιξε; Ποιός έφταιξε; Ώχου όχι καλύτερα,σήμερα είναι μέρα χαράς!

Για λίγο δεν μιλάνε κοιτάζουν την θάλασσα και σε λίγο ξεκινάνε με την ίδια λέξη ταυτόχρονα: Θυμάσαι;

-Τι;

-Πες εσύ!

-'Οχι πές εσύ!

-Καλά,θυμάσαι την εκδρομή με τον πολιτιστικό σύλλογο στην Επίδαυρο που είδαμε την Ειρήνη του Αριστοφάνη;

-Την παράσταση την θυμάμαι,μετά δεν θυμάμαι τίποτα...

-Αφού έγινες κουρούμπελο ρε απ'τα ούζα...

-Αφού είχες μαζί τη Μαργαρίτα...(ωχ τι το'θελε και το'πε αυτό;)

-Γι'αυτό έγινες κουρούμπελο ρε αλάνι για την πάρτη μου;

-Ναι αλλά μη το πα'ιρνεις κι απάνω σου..είμανε μικρή..Ζήλευα,ήτανε τόσο όμορφη και γλυκειά η Μαργαρίτα,με τις φουστίτσες της,τις χρυσαφένιες μπούκλες της και ήταν το κορίτσι σου...

-Κι εσένα ρε τι σ'ενοιαζε;

-Ε πως αφού ήσουν ο κολλητός μου αφού!

-Και η Μαργαρίτα σε ζήλευε πάντα....

-Εμένα; Έλα μπαναίαμ ,τι ζήλευε καλέ από μένα που είμανε σα σουράβλι καλέ!

-Ζήλευε τα μακριά μαύρα μαλλιά σου,ζήλευε που ήσουν ψηλή,που παίζαμε μπάσκετ,που μου χαμογελούσες και καταλάβαινα τι ήθελες,που πίναμε καφεδάκι με τον μπάρμπα Νικόλα οι τρείς μας,που μου έλεγες μυστικά στο αυτί κι εγώ γελούσα που έβγαζες παρατσούκλια σε όλους....

-Δε σ'εκανε η Μαργαρίτα να γελάς;

-Ποτέ,ούτε και να κλαίω...

-Θυμάμαι που έκλαψες την παραμονή του γάμου μου,έτρεχαν τα δάκρυα στο στόμα μας ,όταν με φιλούσες,και ήταν νόστιμα.... ''Γαμώ τα χρόνια της χούντας'' είπες κι έφυγες πάλι...Παντρεύτηκες το φθινόπωρο της ίδιας χρονιάς...

-Κατάλαβα πως είχα κάνει λάθος ρε Μαράκι,σ' άφησα να μεγαλώσεις χωρίς εμένα...(παύση) Τι αγωνία πέρασα να σε ξεμεθύσω ούτε που θυμάμαι πόσους καφέδες σε πότισα...στο τέλος σ'έβαλα να κάνεις εμετό κι είπα στη μάνα σου ότι ζαλίστηκες στη διαδρομή..

-Άντε στην υγειά μας,καλώς βρεθήκαμε Μαριώ μου!

''Μου'' ...είπε μου,νά'τα και τα κτητικά....!

-Στην υγειά μας Γιώργο μου!

-Θυμάσαι ρε μικράκι που είχε μεγαλοπιαστεί με κάτι νεόπλουτους η κόρη του Νικόλα και τι της έφτιαξε ο Νικόλας...

-'Αν θυμάμαι! Η μάνα μου δεν πίστευε στα μάτια της που ντύθηκα σαν ''άνθρωπος'' ,όπως έλεγε και της είπα πως θα φάμε απέναντι στου Νικόλα με τη Ρόζα(τζάμπα τ' όνομα) και τη φίλη της! Δεν είχα φουστάνι δικό μου της μάνας μου ήταν....

-Ναι αλλά σου πήγαινε...

-Γιατί το θυμάσαι;

-Ε πως δεν το θυμάμαι που χόρευες τσακίρ κέφι και σηκωνότανε ψηλά,ξυνίζανε τα μούτρα τους η Ρόζα και η φιλενάδα της...πώς την έλεγαν μωρέ;

-Κα Τέκλη!

-Αχ ναι ρε πού τα θυμάσαι όλα,τι γέλια!

-Για θυμήσου και τον Νικόλα να τραγουδάμε όξω φωνή όλα τ'άντάρτικα που ξέραμε και δως του παλαμάκια αυτός!

-Και σου'λεγε :Μπράβο σύντροφε Γιώργο!

-Θυμάσαι ρε τι της είπε και σχόλασε το γλέντι;

-Χα πως δεν θυμάμαι:''Κα Τέκλη μου καλά φάγαμαν και καλά ήπιαμαν ,να'χαμαν και μερικές κλάνιες!

Γελάνε και τσουγκρίζουν τα ποτήρια...

-Καλά αλήθεια θυμάσαι τι φόραγα;

-Ναι γιατί; 

Απλώνει το χέρι του και της χαιδεύει το σβέρκο,τα μαλλιά της.....

Σαν φυσικό είναι ,όπως παλιά τη διαπερνά ρίγος ,αλλά τώρα χαμογελά κι ανταποδίδει το χάδι....

-Θυμάμαι,του λέει,που έπαιζα με το ξυποληταριό και παραμόνευα πότε θα φύγεις,να πας στην πλατεία, στην ΕΒΓΑ εκεί που κουβεντιάζατε και τους έκανες σκόνη τους Ρηγάδες,έρχονταν να με πάρουν οι φιλενάδες μου,άλλαζα ρούχα,έβγαζα τα σορτσάκια και φόραγα το τζήν ,το άσπρο πουκάμισο του παππού με το μονόγραμμα του,τα σανδάλια μου απ'το Μοναστηράκι κι ερχόμουν να σε θαυμάζω,να περιμένω να γυρίσουμε μαζί καθισμένη στο σίδερο του ποδηλάτου σου...πριν πάρεις το μηχανάκι...

-Το θυμάμαι, μύριζα τα μαλλιά σου....σαν γλυκό μύριζες...

-Τον θυμάσαι τον Λάμπρο;

-Αμέ,αυτόν τον φαντασμένο που είχε γυρίσει από την Αμερική και μας το΄παιζε πιλότος...

-Αυτόν! Νόμιζα πως θα τον σκοτώσω εκείνο το καλοκάιρι...

-Γιατί;

-Μου είχε πεί:Θα το φάω το μικράκι..Κάτσε ρε του λέω είναι γειτονάκι ,μεγαλωμένο μες το σπίτι μου,σαν αδερφή μου την έχω....

-Ώστε σαν αδεφή σου ε;

-Στάσου ρε αλάνι ν'ακούσεις...Με άρχισε στην κριτική,πως έχω μικροαστικές αντιλήψεις κλπ κλπ! Καλά του λέω αλλά είναι αλάνι η μικρή, αγρίμι.... Όταν έμαθα τι του έκανες ήθελα να σε σηκώσω στα χέρια....!

-Πώς τα έμαθες εσύ;

-Τα είπε η αδερφή του η Μαριάνθη στην Μαργαρίτα..Εσύ γιατί πήγες σπίτι του;

-Με κάλεσε η Μαριάνθη και μετά από λίγο έφυγε αυτή και μέιναμε μόνοι μας...Θρονιάζεται λοιπόν δίπλα μου στο ντιβανομπάουλο ,ξεκουμπώνει το παντελόνι του και απλώνει χέρι να με σβερκώσει...Πετάχτηκα πάνω,τον άρχισα στις καλαμιές κι έφυγα τρέχοντας ...Πηδηξα στην αυλή της Κυρά -Πόπης και μετά στην αυλή μας..Μπήκα φουριόζα κι έκανα εμετό.. Τι γελάς μωρε; Εσένα τι σ'ενοιαζε; Μη και σου πούν πως δε με πρόσεχες; Τι ήσουν ο κηδεμόνας μου;

-Ρε μούτρο αμα νευριάζεις ίδια γίνεσαι όπως τότε... Ζήλευα κι ας σου ρίχνω ''γαμώτο μια χούντα χρόνια''...

-Κάθε φορά που το λές αυτό με φιλάς,σήμερα δεν έχει φιλί;

-Κάθε φορά που σε φιλούσα έκλεινες τα μάτια, κι όταν τ' άνοιγες ήσουν τρομαγμένη...

-Φοβόμουν να μεγαλώσω...

-Τώρα δε φοβάσαι;

-Άμα μεγαλώσω μαζί σου όχι!

-Τότε θα σε φιλήσω αλλά μη μεγαλώσεις....

-Κι εγώ θα σε φιλήσω αλλά μη γίνεις πρίγκηπας, μείνε ο Γιώργος!

Ακόμα κι αν διαρκούσε το φιλί τους 30 χρόνια (όσα πέρασαν από το πρώτο τους φιλί) πάλι στιγμιαίο θα έμοιαζε!

-Μαράκι πάμε να σε κεράσω παγωτό στο Πασαλιμάνι;

-Χωνάκι και να περπατήσουμε ,θέλεις;

Θέλω,θέλω να σε ρωτήσω και κάτι άλλο...

-Λέγε!

-Γιατί έκανες τα μαλλιά σου κοτσιδάκια όταν σ'έπαιρνα στο Παπαστράτειο να δούμε μπάσκετ;

-Για γούρι μωρέ ,να κερδίσει ο Ολυμπιακός...

-Σοκολάτα όπως πάντα; 

-Ναι ,εσύ καιμάκι με βύσσινο;

-Ναι,θα μου δώσεις να γλύψω λίγο απ'το δικό σου;

-Θ΄αλλάξουμε χωνάκια στη μέση θέλεις;

-Εντάξει..

-Θυμάσαι που υπηρετούσες στου Παλάσκα και μ΄έφερε ο Μάκης ένα βράδυ που είχες σκοπιά να σε δούμε;

-Και μύριζες γλυκό και δεν άντεχα να σε μυρίζω....

-Είχα γνωρίσει τον άντρα μου τον πρώην κι εσύ ήσουν με την Μαργαρίτα....Στην πενταήμερη του Λυκείου είχα μαζί μου την φωτογραφία σου,από την ορκομωσία....

-Ο πατέρας σου μου έδινε χαρτζηλίκι όταν υπηρετούσα το'ξερες;

-Το έμαθα μετά..είχα ήδη φύγει...

-Όταν παντρεύτηκες μέθυσα ,έφυγα και έμεινα με την Μαργαρίτα στη Θεσ/νίκη...

-Ανακουφίστηκα που παντρεύτηκες στη Θεσ/νίκη κι είχα δικαιολογία να μη έρθω στο γάμο...

-Λές να ξημερώσει και να μην προλάβουμε να τα πούμε όλα;

-Λές να ξημερώσει και να μη προλάβω να σε κρατήσω το βράδυ γυμνή στην αγκαλιά μου Μαράκι;

-Κι ας μου ρίχνεις μια χούντα χρόνια;

-Θέλεις να βγάλουμε τον έρωτα απ'το γύψο απόψε;

-Θέλω!!!

Το ξημέρωμα στο διαμέρισμά του ανοίγω τα μάτια μου και τον βλέπω να με παρατηρεί..

-Καλημέρα! Πώς είπαμε τ'ονοματάκι σου;

-Αστειάκια Μαράκι; Να σε ρωτήσω κάτι ρε μικράκι; Από τα 14 τα ίδια εσώρουχα φοράς δεν έχεις αλλάξει στύλ;

-Γιατί ρε τι έχει το βρακάκι μου; Κόκκινο με άσπρα πουά και τη Μαφάλντα που είναι και αριστερή! Πού ξέρεις ρε τι φόραγα στα 14;

-Τα΄βλεπα που τ'άπλωνε η μάνα σου...

-Τα εσώρουχά μου παρατηρούσες βρε ανώμαλε;

-Μη με προκαλείς...

-Γιατί τι θα μου κάνετε Κε Καθηγητά;........

Επιστρέφουν πολύ νωρίς στη γειτονιά, στην οδό Αλατσάτων με τη μηχανή του Γιώργου,σα να'ναι το φυσικότερο πράγμα στον κόσμο....Όταν ξύπνησε η γειτονιά άρχισαν τα καλωσορίσματα,ο μπάρμπα Νικόλας τον κρατάει σφικτά στην αγκαλιά του και γνέφει στο Μαράκι που τους καμαρώνει απ'το μπαλκόνι...

-Ψήσε καφεδάκια Μαράκι και κόπιασε να θυμηθούμε τα παλιά...

-Έγινε μπάρμπα -Νικόλα

Όπως πηγαίνει τους καφέδες ,ακούει τη Βιολέττα να ψιθυρίζει: Η ζωντοχήρα....

-Το κορίτσι του Γιώργου είμαι κυρά Βιολέττα...άιντε γέρασες και ξεχνάς......

Υ. Σ. Αληθινό είναι το κόκκινο εσώρουχο με τα πουά και τη Μαφάλντα... κι ό έρωτας που δεν εξοφλείτε σαν υποχρεωτική δόση δανείου στην τράπεζα μαζί με τους λογαριασμούς της ΔΕΗ είναι αληθινός,γιατί αφήνει αναμνήσεις....κι εγώ είμαι στ'αλήθεια ντεμοντέ και μου αρέσει... γιατί είμαι αληθινή. Ο Γιώργος και το Μαράκι είχαν οικειότητα που δεν εμπόδισε το πάθος του έρωτα.... Ο έρωτας δημιουργεί οικειότητα αν δεν τον αλυσοδέσεις με στερεότυπα αλλά τον ταίσεις επειδής έχει όρεξη και μεγαλώνει... Το Μαράκι δεν είναι η Μόνικα η Μπελούτσι,αλλά μήπως ο Γιώργος είναι ο Τζώρτζ ο Κλούνεϊ; Και το τάισμα στον έρωτα είναι ωραίο και πρίν και κατά τη διάρκεια και μετά...... Ωραίο είναι να αφήνεις και το φαί μισοτελειωμένο,επειδής προηγείται ο έρωτας...αλλά και η μακαρονάδα ωραία είναι ζεστή...είναι κι αυτό ένα δίλημμα! Διαλέξτε και πείτε το και στη Στελλίτσα, τη φίλη μου,την ενδιαφέρει!



Διαβάστε προηγούμενο άρθρο της κ Μαρίας Καραπιπέρη Το Σκατοκούταλο! απο το υπο εκδοση βιβλίο  ''Επί της οδού Αλατσατων"
http://radioanemotia.blogspot.gr/2013/10/blog-post_9.html

Read More