Η κυβέρνηση ανοίγει το δρόμο για την κατάργηση των περιορισμών στις μαζικές απολύσεις, για να λύσει τα χέρια της μεγαλοεργοδοσίας, αλλά και να περιορίσει δραστικά τις αποζημιώσεις.
Γι’ αυτό προχωρά σε απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων στην κεντρική και τοπική διοίκηση. Και καμιά φορά τους ξεφεύγει και καμιά αλήθεια. Οι απολύσεις των δημοσίων υπαλλήλων κανένα όφελος δεν έχουν στα δημοσιονομικά της χώρας – κανένα οικονομικό κέρδος, όπως κυνικά ομολογεί ο Μητσοτάκης. Το κέρδος είναι το χτύπημα της μονιμότητας στο δημόσιο. Αυτός είναι ο στόχος τους, η κατάργηση της μόνιμης και σταθερής δουλειάς.
Το δικαίωμα στη σταθερή και μόνιμη δουλειά θέλουν να καταργήσουν γι’ αυτό στοχοποιούν τους δημόσιους υπαλλήλους, γι’ αυτό μιλούν για "κάστρα βολεμένων", γι’ αυτό στήνουν καλά το παιχνίδι της διαίρεσης των εργαζομένων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα.
Οι απολύσεις στους δήμους – με ή χωρίς διαθεσιμότητα θα έχουν σαν αποτέλεσμα την υποβάθμιση, τη διάλυση ορισμένων υπηρεσιών και δομών που συνδέονται με τις λαϊκές ανάγκες όπως είναι οι παιδικοί σταθμοί, τα προγράμματα "βοήθεια στο σπίτι", η φύλαξη των σχολείων.
Αντίστοιχα και εδώ στη Λέσβο καταργούν κοινωνικά προγράμματα των δήμων όπως το αναγκαίο "βοήθεια στο σπίτι" και θα μείνουν 1.500 περίπου γέροντες του νησιού, αβοήθητοι. Έχουν καταργήσει Δημοτικές Υπηρεσίες και αναγκάζουν τους κατοίκους να διανύουν τεράστιες αποστάσεις για την έκδοση ενός πιστοποιητικού.
Όπως και σε άλλες περιοχές, έτσι και τη Λέσβο, την έχουν αφήσει χωρίς την απαιτούμενη καθαριότητα. Στόχος τους είναι να ξεμπερδεύουν απ’ την όποια υποχρέωση είχε το κράτος τα προηγούμενα χρόνια να παρέχει κοινωνικές υπηρεσίες μέσω των δήμων και αυτές να δοθούν σε ιδιώτες, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τις αυξήσεις των τελών για τα λαϊκά νοικοκυριά.
Κι ορισμένοι δήμαρχοι του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ αλλά και του ΣΥΡΙΖΑ που τώρα έχουν ανέβει στα κεραμίδια για τις απολύσεις στους δήμους, έχουν σοβαρή ευθύνη γιατί αυτή την πολιτική, ανέχονται, υπερασπίζουν και υλοποιούν κατά γράμμα όλα τα προηγούμενα χρόνια στην Τοπική Διοίκηση. Στους δήμους, εδώ και χρόνια υλοποιούνται όλες οι μορφές μεσαιωνικών εργασιακών σχέσεων οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου, τα μπλοκάκια. Στους δήμους εφαρμόζεται η λογική της ανταποδοτικότητας "πληρώνεις, παίρνεις".
Οι δήμαρχοι του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ αλλά και του ΣΥΡΙΖΑ – και μέσω της ΚΕΔΕ - έχουν σοβαρή ευθύνη, γιατί όταν μιλούν για επιμερισμό των απολύσεων στην κεντρική και την τοπική διοίκηση, όταν μιλούν για τη δήθεν αξιοκρατική αξιολόγηση στην ουσία αποδέχονται τις απολύσεις. Μάλιστα δίνουν "χέρι βοηθείας" στην κυβέρνηση, με την πρότασή τους για ενδοδημοτική κινητικότητα – δηλαδή να μπορεί να μετατεθεί ένας δημοτικός υπάλληλος από το δήμο της Μυτιλήνης σε ένα δήμο της Κρήτης.
Σοβαρή ευθύνη έχουν και οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες στο χώρο της Τοπικής Διοίκησης γιατί λειτούργησαν στη λογική του "διαίρει και βασίλευε". Είναι αυτοί που διέγραφαν σωματεία από τη δύναμή τους γιατί θεωρούσαν μέλη τους, τους συμβασιούχους.
Η κυβέρνηση με το πολυνομοσχέδιο απολύει και 2.000 εκπαιδευτικούς, καταργεί δεκάδες ειδικότητες στα δημόσια Επαγγελματικά Λύκεια και Σχολές, στέλνει στην πραγματικότητα, χιλιάδες μαθητές της υποβαθμισμένης τεχνικής εκπαίδευσης στην ιδιωτική. Έτσι λειτουργεί το εκπαιδευτικό σύστημα προσαρμοσμένο στις ανάγκες της αγοράς δημιουργεί και καταργεί ειδικότητες, κάθε τρεις και λίγο, σύμφωνα με τις ορέξεις των μεγαλοεπιχειρηματιών.
Αποδεικνύεται για μια ακόμη φορά ότι τα μνημόνια και οι δανειακές συμβάσεις αποτέλεσαν όλα αυτά τα χρόνια το καλύτερο εργαλείο στα χέρια των κυβερνήσεων και του κεφαλαίου, για να υλοποιήσουν προαποφασισμένα μέτρα και αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις της ΕΕ, που υπηρετούν τις ανάγκες της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων. Αποκαλύπτει επίσης τις επιφανειακές και δημαγωγικές θέσεις των λεγόμενων "αντιμνημονιακών δυνάμεων", που αποκόβουν τα μνημόνια από τα ταξικά συμφέροντα που υπηρετούν, την ΕΕ και τα μονοπώλια.
Από το πολυνομοσχέδιο και από τη συνολικότερη πολιτική της κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ υπάρχουν χαμένοι και κερδισμένοι. Χαμένοι θα είναι για μια ακόμη φορά η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα που πληρώνουν ακριβά την κρίση, αλλά και τους στόχους της όποιας καπιταλιστικής ανάκαμψης. Κερδισμένοι θα είναι οι επιχειρηματικοί όμιλοι που θα έχουν στη διάθεσή τους ακόμη πιο φτηνή εργατική δύναμη, νέα πεδία κερδοφορίας και επενδύσεων, νέες απαλλαγές και έναν κρατικό μηχανισμό ακόμη πιο προσαρμοσμένο στις ανάγκες της κερδοφορίας τους.
Φίλες και Φίλοι,
Η κυβέρνηση για να δικαιολογήσει την πολιτική των απολύσεων στο δημόσιο, εκμεταλλεύεται πρώτα απ’ όλα το 1,5 εκ. των ανέργων – για τους οποίους όπως προκλητικά λέει ο Σαμαράς δεν έκλαψε κανείς. Περίσσεψαν τα κροκοδείλια δάκρυα του κ. Σαμαρά, του ΠΑΣΟΚ, της συγκυβέρνησης για τους άνεργους. Αποτελεί μεγάλη πρόκληση τόσο για τους σημερινούς όσο και για τους αυριανούς ανέργους, να λέει ο πρωθυπουργός ότι προτεραιότητά του είναι οι άνεργοι.
Προτεραιότητά τους δεν είναι οι άνεργοι, αλλά η διαχείριση της καπιταλιστικής κρίσης προς όφελος των μεγαλοεπιχειρηματιών, βιομηχάνων, εφοπλιστών, τραπεζιτών. Ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης που υπερασπίζουν κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση, γεννά και αναπαράγει την ανεργία, δημιούργησε τους 1,5 εκ. άνεργους.
Καμιά καπιταλιστική επένδυση δεν θα τους δώσει πίσω τη δουλειά που είχαν, με το μισθό που είχαν. Οι θέσεις εργασίας που θα φέρει η όποια ανάκαμψη που προσδοκά η ΝΔ και ο συνεταίρος, το ΠΑΣΟΚ, στην κυβέρνηση, και λίγες θα ‘ναι και κακοπληρωμένες.
Η "νέα Ελλάδα" που οραματίζεται ο Σαμαράς είναι τόσο "νέα" ώστε περιγράφεται με εικόνες βγαλμένες από τον προηγούμενο αιώνα. Οι συγχωνεύσεις των σχολείων, οι απολύσεις των εκπαιδευτικών την ίδια στιγμή που τα σχολεία της Λέσβου έχουν ήδη σοβαρές ελλείψεις σε διδακτικό προσωπικό. Οι μαθητές να χάνουν μαθήματα γιατί δεν μπορούν να μεταφερθούν στα σχολειά τους, αφού οι λεωφορειούχοι και τα ταξί που μετέφεραν μαθητές παραμένουν απλήρωτοι.
Η "νέα Ελλάδα" της ΝΔ, φτιάχνεται από τα ίδια φθαρμένα υλικά της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας των μεγάλων επιχειρήσεων.
Φίλες και Φίλοι,
Ούτε η "νέα Ελλάδα" της ΝΔ, ούτε "η νέα μεταπολίτευση" του ΣΥΡΙΖΑ, μπορεί να απαντήσουν στις προσδοκίες του λαού μας για μια καλύτερη ζωή.
Άλλωστε οι αποφάσεις του Συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ, οι ομιλίες του Τσίπρα, επιβεβαιώνουν το βασικό συμπέρασμα: αυτό το κόμμα – με ή χωρίς συνιστώσες – μετεξελίσσεται σε ένα σοσιαλδημοκρατικό κόμμα, σε ένα νέο ΠΑΣΟΚ, που μας έφερε ως εδώ, ακόμα όμως πιο συντηρητικό από το παλιό ΠΑΣΟΚ, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα.
Δείχνει τη Μέρκελ – τη Γερμανία, τον Σόιμπλε, αλλά δε λέει κουβέντα για το αντιδραστικό ιμπεριαλιστικό οικοδόμημα της ΕΕ που με ευλάβεια προσκυνά. Δε λέει κουβέντα για το ΝΑΤΟ, την πολεμική μηχανή. Δε λέει κουβέντα για τον κίνδυνο εμπλοκής της χώρας σε ιμπεριαλιστικό πόλεμο, δε λέει κουβέντα για τις ΝΑΤΟϊκές βάσεις που είναι σκόρπιες σε όλη την Ελλάδα, όπως αυτή της Σούδας.
Τα περί "αποικίας χρέους", ενισχύουν τα "περί κατοχής" που αναμασούν διάφοροι εθνικιστές μέχρι οπορτουνιστές "επαναστάτες". Στόχο έχουν να βγάλουν λάδι την ελληνική αστική τάξη που με τη θέλησή της κάνει συμφωνίες γιατί ωφελείται απ’ αυτές, ή στην καλύτερη περίπτωση θέλουν η εργατική τάξη να μπει ανάμεσα στη διαμάχη μερίδων της αστικής τάξης, να βλέπει τη μια καπιταλιστική συμμαχία και όχι την άλλη, για να μη δει το σύστημα, σαν σύστημα στο σύνολό του που γεννά κρίσεις.
Η επιλογή για τον ελληνικό λαό δεν είναι με ποιον ιμπεριαλιστή θα πάει, σε ποια ιμπεριαλιστική στρούγκα θα μαντρωθεί, αλλά πώς θα απαλλαγεί από κάθε ιμπεριαλιστή, πώς θα απεμπλακεί από κάθε ιμπεριαλιστική συμμαχία, πώς θα χαράξει το δικό του δρόμο για λαϊκή ευημερία.
Η ανάπτυξη του ΣΥΡΙΖΑ δε διαφέρει σε τίποτα από την πολυπόθητη ανάπτυξη της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και της κυβέρνησής τους. Η αφετηρία είναι κοινή, είναι οι καπιταλιστικές σχέσεις ιδιοκτησίας, τα δεσμά της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Κι αν η διαδρομή είναι διαφορετική για τον ΣΥΡΙΖΑ και τη ΝΔ, ο προορισμός είναι ο ίδιος. Είναι η ανάκαμψη της καπιταλιστικής κερδοφορίας, της ανάπτυξης προς όφελος των μονοπωλίων, των γιγαντιαίων επιχειρήσεων στον καπιταλισμό. Γι' αυτό, όλα αυτά που λέει ο ΣΥΡΙΖΑ για "αναδιανομή του πλούτου" μόνο ως παραμυθάκια για μικρά παιδιά ακούγονται.
Υπερασπίζεται τις "δημόσιες τράπεζες που θα βοηθούν τα μεγάλα αναπτυξιακά έργα", μιλάει δηλαδή για τη χρηματοδότηση των μεγάλων επιχειρήσεων που θα αναλαμβάνουν τα μεγάλα έργα, αυτά που είναι αναγκαία στην ανάπτυξη του καπιταλισμού.
Η ανάπτυξη προς όφελος του λαού δεν περνάει μέσα από το δρόμο της καπιταλιστικής ανταγωνιστικότητας και κερδοφορίας. Η ανάπτυξη προς όφελος των λαϊκών αναγκών προϋποθέτει κοινωνικοποίηση των μεγάλων επιχειρήσεων, εργατικό λαϊκό έλεγχο, επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό που θα δώσει τη δυνατότητα να αναπτυχθούν όλες οι παραγωγικές δυνατότητες της χώρας.
Αναπτυξιακά έργα προς όφελος του λαού μπορούν να αναλάβουν οι κοινωνικοποιημένες επιχειρήσεις σε όλους τους κλάδους που θα αξιοποιήσουν και το έμπειρο εργατικό και επιστημονικό δυναμικό της χώρας, και τις πλούσιες πλουτοπαραγωγικές πηγές και τον ορυκτό της πλούτο.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα κάνει τίποτα διαφορετικό απ’ αυτό που κάνει τώρα η κυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ. Θα διαπραγματευτεί, λέει, σκληρά το χρέος. Αποτέλεσμα της σκληρής διαπραγμάτευσης του Σαμαρά με τους δανειστές, είναι οι χιλιάδες απολύσεις, οι μειώσεις μισθών και συντάξεων. Μετά από κάθε σκληρή διαπραγμάτευση με την τρόικα ανακοινώνονται νέα μέτρα, εξειδικεύονται τα παλιά. Αποτέλεσμα της σκληρής διαπραγμάτευσης είναι το 1,5 εκ. των ανέργων, το 60 % των νέων χωρίς δουλειά.
Ο στόχος διαγραφής μεγάλου μέρους του χρέους, το πάγωμα αποπληρωμής των τόκων, σημαίνει ότι η εργατική τάξη, ο λαός αποδέχεται το χρέος σαν δικό του, αναλαμβάνει την υποχρέωση για την αποπληρωμή του, άρα ο ΣΥΡΙΖΑ του λέει να αποδεχτεί και τις συνέπειες, δηλαδή τα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα που παίρνονται στο όνομα της μείωσής του.
Η ανατροπή του ΣΥΡΙΖΑ φτάνει μέχρι την "ανατροπή της μνημονιακής τυραννίας", ξεκινάει και τελειώνει στην ανατροπή των μνημονίων, άντε και των κομμάτων που είναι στην κυβέρνηση και εφαρμόζουν τα μνημόνια.
Όμως, η αντιλαϊκή πολιτική υπήρχε πριν τα μνημόνια και θα υπάρχει και όταν τα μνημόνια λήξουν ή ξεπεραστούν για να δώσουν τη θέση τους στις μεταρρυθμίσεις, στις βαθιές αναγκαίες, για το κεφάλαιο, αλλαγές που τσακίζουν το λαό.
Η ανεργία, η φτώχεια, η εξαθλίωση οι μισθοί και οι συντάξεις πείνας, η επίθεση σε κάθε εργατικό δικαίωμα είναι η σκληρή πραγματικότητα που ζουν λαοί και σε χώρες που δεν ακολουθούν μνημόνια, ακολουθούν όμως το δρόμο εξόδου από την κρίση προς όφελος του κεφαλαίου.
Στην "ανατροπή" του ΣΥΡΙΖΑ, χωράνε όλοι από τη ΔΗΜΑΡ μέχρι τον Καμένο. Κυρίως όμως, χωράει μέρος της αστικής τάξης που βλέπει τα συμφέροντά της να ικανοποιούνται καλύτερα από ένα διαφορετικό μείγμα διαχείρισης, τύπου ΣΥΡΙΖΑ.
Η "ευρεία λαϊκή κοινωνική συμμαχία", που σκαρφίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ, (χρησιμοποιώντας κλεμμένες εκφράσεις για να θυμίζει και λίγο ΚΚΕ) είναι τόσο ευρεία που εκτός από "τα φτωχά και νεόπτωχα κοινωνικά στρώματα" χωράει όλες τις πολιτικές δυνάμεις που πήραν μέρος στη διαχείριση του καπιταλισμού και ουσιαστικά συνέβαλλαν στη φτωχοποίηση του λαού. Οι διαχειριστές του συστήματος δεν μπορεί να είναι σύμμαχοι, αλλά αντίπαλοι της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων. Η κοινωνική συμμαχία του ΣΥΡΙΖΑ δεν αμφισβητεί την ΕΕ, δεν ακουμπά την εξουσία των μονοπωλίων.
Η "κυβέρνηση της αριστεράς", όπως λέει ο ΣΥΡΙΖΑ θα οδηγήσει τη χώρα και το λαό στο "μεταμνημονιακό ξέφωτο, στο ξέφωτο της δημοκρατίας». Στο ξέφωτο όμως της αστικής δημοκρατίας- δικτατορίας με κυρίαρχα τα μονοπώλια, με ισχυρά τα δεσμά της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, η εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα θα παραμείνουν στο μαύρο σκοτάδι.
Η πολιτική πρόταση συμμαχίας του ΚΚΕ, η πρότασή του για τη Λαϊκή Συμμαχία που είναι κοινωνική συμμαχία, είναι η πιο πλατιά ενωτική πρόταση γιατί αγκαλιάζει εργάτες, άνεργους, αυτοπασχολούμενους, φτωχούς αγρότες, νέους και γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων.
Αυτή είναι η λαϊκή πλειοψηφία που σήμερα πρέπει να συγκροτηθεί με όρους συμμαχίας για να εμποδίσει, να ματαιώσει αντιλαϊκά μέτρα και αποφάσεις, να υπερασπίσει δικαιώματα. Και για να το πετύχει, πρέπει να ‘χει καθαρή, ξεκάθαρη την κατεύθυνση της πάλης, πάλη όχι για να αλλάξει μόνο η κυβέρνηση αλλά να αλλάξει χέρια η εξουσία ως αναγκαία προϋπόθεση για τη λαϊκή διακυβέρνηση.
Η πρόταση του ΚΚΕ για αποδέσμευση από την ΕΈ, με μονομερή διαγραφή του χρέους και των μνημονίων, με βασική προϋπόθεση ο λαός – η κυβέρνησή του - η εξουσία του, να έχει στα χέρια του τα εργαλεία εκείνα που θα ανακόψουν τον κατήφορο και την καταστροφή και θα δημιουργούν προϋποθέσεις για τη λαϊκή ευημερία, είναι η μόνη ρεαλιστική.
Και επειδή ο Τσίπρας θυμήθηκε "τους Έλληνες αριστερούς, τα κόμματά τους και τα λάθη τους"… του θυμίζουμε λοιπόν ότι το ΚΚΕ δεν συνθηκολόγησε ποτέ με τον καπιταλισμό, δεν πρόδωσε τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και δεν θα το κάνει ούτε και τώρα.
Η επιμονή για κυβέρνηση της λαϊκής εξουσίας, η άρνηση για συμμετοχή σε αστική κυβέρνηση, είναι μεγάλη παρακαταθήκη για το εργατικό λαϊκό κίνημα.
Το ΚΚΕ είναι εγγύηση ακριβώς γιατί έχει αυτή την πολιτική, αυτή τη στρατηγική, αυτή την αγωνιστική, ανυστερόβουλη, μαχητική στάση. Γιατί δε συμβιβάζεται, δε βάζει νερό το κρασί του για να δώσει ανάσες στο σύστημα. Η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ στο διεφθαρμένο και σάπιο σύστημα δίνει ανάσα, δεν θα δώσει ανάσα στο λαό.
Αν το ΚΚΕ αλλάξει γραμμή, αν υποκύψει σε σειρήνες, τότε θα πάψει να αποτελεί εγγύηση, θα γίνει ένα από τα ίδια με τους άλλους.
Όμως το’ χουμε πει, δεν θα γίνουμε σαν τα μούτρα τους. Κι ας μην παρεξηγούνται αγνοί αγωνιστές που ευκαιριακά έχουν παρασυρθεί. Δεν αναφερόμαστε ποτέ σε αυτούς, όταν τα λέμε αυτά. Στις ηγεσίες τους αναφερόμαστε. Ξέρουμε ότι και εσείς δεν τους έχετε εμπιστοσύνη. Γι’ αυτό αναζητάτε το ΚΚΕ ως εγγύηση, ως δύναμη εμπιστοσύνης, μπας και τους συγκρατήσει. Σας λέμε καθαρά: Μην έχετε αυταπάτες! Αυτοί δεν συγκρατιούνται με τίποτε. Έχουν χαράξει δρόμο, ρότα, βρίσκονται σταθερά στην πεπατημένη λάθος τροχιά για το λαό, για τα συμφέροντά του. Είναι πανέτοιμοι όχι να κυβερνήσουν απλώς, αλλά να υπηρετήσουν τα συμφέροντα τμημάτων της πλουτοκρατίας, της ΕΕ, επιλέγουν ιμπεριαλιστές. Γι’ αυτό και οι συνεχείς κωλοτούμπες τους.
Ο λαός όμως, δεν χρειάζεται άλλους τέτοιους διαχειριστές. Έχει γνωρίσει μπόλικους από αυτούς.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Προχωράμε μπροστά! Πιο δυναμικά! Πιο αποφασισμένοι για το δίκιο του λαού.
Έχουμε οδηγό τις αποφάσεις του 19ου Συνεδρίου μας, το νέο πρόγραμμά μας, το καταστατικό μας, τις αρχές μας, την κοσμοθεωρία μας, την καθημερινή πράξη μας, για αλληλεγγύη, για επιβίωση της λαϊκής οικογένειας από τον οδοστρωτήρα των μέτρων, τη φοροληστεία, τα χαράτσια, την αδικία.
Για να μην μείνει κανείς μόνος του στην κρίση. Για να εμποδίσουμε κατασχέσεις, διακοπές ρεύματος, για να μην πεινάει ο λαός μας. Για να καθυστερήσουμε αντιλαϊκά μέτρα, να αποτρέψουμε όσα μπορούμε. Κυρίως όμως να ανοίξουμε το δρόμο για τη λαϊκή συμμαχία, για να γίνει ο λαός πραγματικά κυρίαρχος, να πάρει την δική του εξουσία, να γίνει πρωταγωνιστής των εξελίξεων».
