Πλήρης ημερών και στη «φυλακή» της βίλας του στην Τοσκάνη βρέθηκε νεκρός ο Licio Gelli, ένας από τους βασιλιάδες του ιταλικού υποκόσμου, το όνομα του οποίου βρέθηκε στην κορυφή πολλών πολιτικών και οικονομικών σκανδάλων που συγκλονισαν την Ιταλία κατά τα τελευταία 50 χρόνια
Δεν πρόκειται παρά για τον Licio Gelli, που έγινε παγκοσμίως γνωστός τη δεκαετία του 80 ως ο επικεφαλής της μασονικής στοάς P2 η οποία χρηματοδοτούσε ακροδεξιές οργανώσεις και βρισκόταν πίσω από το σκάνδαλο της χρεοκοπίας δυο ιταλικών τραπεζών.
Η συγκεκριμένη υπόθεση τότε είχε συγκλονίσει όλο τον κόσμο καθώς, πίσω από αυτήν δεν βρισκόταν μόνο η Σικελιάνικη Μαφία αλλά και το ίδιο το Βατικανό, ενώ ως άμεσα εμπλεκόμενος με την P2 φερόταν και ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι, κάτι το οποίο ωστόσο δεν αποδείχθηκε νομικά.
Από τότε, ένας πολύχρονος δικαστικός αγώνας είχε ξεκινήσει σε βάρος του και το 1998 ο Licio Gelli βρέθηκε με μια 12ετή κάθειρξη την οποία ωστόσο κλήθηκε να εκτίσει «κατ' οίκον».
Ο πολύς ωστόσο αρχιμαφιόζος δεν έδειξε ικανοποιημένος ούτε με αυτή τη «λύση» και προτίμησε να... βρεθεί στην Ελβετία, για να συλληφθεί και πάλι όμως στις Κάννες.
Γεννημένος το 1919 στη βόρεια πόλη της Pistoia o Gelli είχε προσχωρήσει στη φασιστική οργάνωση του Μουσολίνι ενώ ταυτόχρονα υπήρξε και υποστηρικτής του Φράνκο κατά τον ισπανικό εμφύλιο, έχοντας αργότερα «καταφέρει» να λειτουργήσει ως σύνδεσμος μεταξύ της ιταλικής κυβέρνησης με τους Ναζί και με συχνότατες επαφές με τον Χέρμαν Γκέριγνκ.
Στέλεχος του νεοφασιστικού κόμματος «Κοινωνικό Κίνημα» του Αλμιράντε και είχε άριστες σχέσεις με τον διατελέσαντα πολλές φορές πρωθυπουργό Τζούλιο Αντρεότι αλλά και στενός φίλος με τον διατελέσαντα πρόεδρο της ΑργεντινήςΧουάν Περόν, συχνά δήλωνε υπερήφανος για το ότι ήταν εκείνος που κατάφερε να φέρει τον Αργεντίνο πρόεδρο κοντά στη Μασονία.
Ο Περόν τον είχε διορίσει διπλωματικό πολιτιστικό ακόλουθο στην πρεσβεία της Αργεντινής στη Ρώμη, κάτι που του έδινε διπλωματική ασυλία.
Δεν έχει επίσημα αποδειχθεί, αυτό που όλοι έλεγαν γι αυτόν, πως ήταν και πράκτορας της CIA στην Ιταλία.
Το 1992, ο Τζέλι είχε καταδικαστέι σε 18 χρόνια για τη συμμετοχή του στην χρεωκοπία της Μπάνκο Αμπροζιάνο, (με κύριο μέτοχο το Istituto per le Opere di Religione, (Βατικανό) με τη Μαύρη Τρύπα του $1,4 δισεκατομμυρίων.
Ουδέποτε καταδικάστηκε για τις εκκρεμούσες κατηγορίες για ανάμειξη στην βομβιστική επίθεση στον σιδηροδρομικό σταθμό της Μπολόνια το 1980.
Το 1992 επίσης, ξεκίνησε άλλη μια δίκη για επιφανή (500) μέλη της Ρ-2 που κατηγορήθηκαν για συνωμοσία εναντίον του κράτους και ο Τζέλι είχε καταδικαστεί το1994 γιαυτή την υπόθεση σε 17χρονη κάθειρξη. Αλλά η ποινή του είχε συμψηφισθεί μια και ήδη βρισκόταν σε κατ΄οίκον περιορισμό.
Το 2003 σε συνέντευξή του στη La Reppublica είχε πει:
«Κάθε πρωί μιλώ με τη συνείδησή μου και ο διάλογος αυτός με καλμάρει. Διαβάζω τις εφημερίδες και σκέφτομαι για τη χώρα: Όλα γίνονται πραγματικότητα μέρα με τη μέρα. Η Δικαιοσύνη, η Τηλεόραση η Δημόσια Τάξη. Όλα όσα έγραφα πριν τριάντα χρόνια… Ο Μπερλουσκόνι; Εξαίρετος άνθρωπος. Της δράσης όχι των λόγων. Ο άνθρωπος που χρειάζεται η Ιταλία»…
Αξίζει να σημειωθεί πως ο Liccio Gelli το 1996 είχε προταθεί για το Νόμπελ Λογοτεχνίας από τη Μητέρα Τερέζα και τον Αιγύπτιο συγγραφέα, Ναγκίμπ Ναχφούζ.
Με στοιχεία από Styx-Repubblica
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σας ευχαριστούμε για το σχόλιό σας