Τo Lada Niva ήταν βγαλμένο από μια οργανική σούπα κακουχιών, αντοχής στον πόνο και λούμπεν αδιαφορίας για τα ''τζιπ'' της αστικής τάξης.
Αυτός είναι ένας φόρος τιμής σ' ένα συνειδητοποιημένο σοβιέτ.
______________
Το πιο ψυχροπολεμικό, αυτοκινητικό ανέκδοτο έχει ως εξής:
«Γιατί τα Lada έχουν θερμαινόμενο πίσω παρμπρίζ; Για να μην κρυώνουν τα χέρια αυτών που τα σπρώχνουν».
Ευφυέστατο αλλά και αναληθές, γιατί ένα Lada και δη ένα Niva δεν σ' αφήνει ποτέ στο δρόμο.
Προερχόμενο από τα βάθη της πάλαι ποτέ Σοβιετικής Ένωσης, σχεδιασμένο από μια ομάδα που είχε μπερδέψει το νερό με τη βότκα, με ποιότητα παράγκας από καπλαμά, συναρμογή πέτρινου τοίχου χωρίς τη λάσπη, αλλά και σκυλίσιο φιλότιμο, το Niva προτάσσει το βαρύ, μπατάλικο, αμάξωμά του ως αντίπαλο δέος στον «ισορροπημένο» χαρακτήρα των πάσης φύσης SUV.
Φανταστείτε το σκληροτράχηλο σαν αυθεντικό ορεσίβιο και όχι τάχα μου σαν αυτούς που κάνουν outdoor activities.
Είναι σαν να συγκρίνετε έναν τσομπάνη με τον καουμπόι του Camel (όσοι δεν ξέρετε τον καουμπόι του Camel, βοήθειά σας): τα πρόβατα είναι βαριά δουλειά, το τσαγερό στη χόβολη, όχι.
Τις περισσότερες φορές αποτελεί μια εξαιρετικά συνειδητοποιημένη επιλογή αγοράς.
Καλείται να ρυμουλκήσει, να μεταφέρει, να υπερβεί, να ανεβοκατέβει, να διασχίσει, να διατρέξει και θα τα κάνει όλα αγόγγυστα, γιατί αυτή ακριβώς είναι η φιλοσοφία της κατασκευής του.
Θυμάμαι ότι στα μέσα της δεκαετίας του ’90, τα Niva, που πωλούνταν ακόμη με ηλεκτρονικά ρυθμιζόμενο καρμπυρατέρ, είχαν μια τρύπα στον προφυλακτήρα.
Έσπαγα το κεφάλι μου να καταλάβω τι είναι μέχρι που ρώτησα σχετικά έναν ιδιοκτήτη, για να πάρω την απάντηση που ξεπήδησε από το χρονοντούλαπο της αυτοκινητοβιομηχανίας: «σ’ αυτή την τρύπα προσαρμόζεις την μανιβέλα, αν μείνεις από μπαταρία».
Η αρχή του αιώνα είχε συναντήσει το τέλος του.
Cut. Fast Forward.
Ήταν ένας από 'κείνους τους χειμώνες που μέχρι κι η Αθήνα υπήρξε χιονισμένη, με όλα τα επακόλουθα...
Απροσπέλαστες βόρειες περιοχές –και όχι μόνο, ακόμη και το κέντρο την πρώτη μέρα της χιονόπτωσης-, πολύχρωμα τυπάκια με πέδιλα του σκι και σανίδες του snowboard να αποπειρώνται την κατάβαση της Βασιλίσσης Σοφίας λίγο πριν το Σύνταγμα, δεκάδες μικροατυχήματα κι ακόμη περισσότερες τούμπες στον πάγο. Και όλα αυτά σε ζωντανή σύνδεση από ξεπαγιασμένους ρεπόρτερ.
Του καλύτερου όλων, ωστόσο, υπήρξα αυτόπτης μάρτυς και το καταθέτω: ένα γερμανικό, γοτθικό τετρακίνητο, πολλών κυβικών, μέτρων και ίππων, είναι κουρνιασμένο σε ένα χαντάκι, με το χιόνι να έχει περάσει το «σκαλοπάτι» και να φλερτάρει με την πόρτα.
Τα διαφορικά έχουν «κάτσει», το ίδιο και οι ελπίδες για αίσιο τέλος, τουλάχιστον με ίδια μέσα.
Ο οδηγός -συμπαθέστατος- περιγράφει με χαρακτηριστικές χειρονομίες σε κάποιον διερχόμενο το πώς του γλίστρησε το αυτοκίνητο και βρέθηκε διπλωμένο στο αυλάκι να παριστάνει τον ''Σκεπτόμενο Άνθρωπο'' του Rodin.
Μαντέψτε τι αυτοκίνητο οδηγεί ο διερχόμενος: μα ναι, ένα Niva.
Και φανταστείτε τι ακολουθεί: μα φυσικά, μια ακόμη επικράτηση της Ρωσίας κατά της Γερμανίας μετά από τη νίκη στο Στάλιγκραντ. Μια νίκη με το ίδιο φόντο, αλλά όχι Πύρρειος. Για την ακρίβεια, το Niva δεν υπέστη την παραμικρή απώλεια.
Η δε ευκολία που το Niva ξεκόλλησε το θηριώδες, πακτωμένο στο χιόνι SUV, σαν να πρόκειται για κύβο ζάχαρης σε βούτυρο, δεν ήταν τίποτε λιγότερο από την εκδίκηση της AvtoVAZ.
Ως γνωστόν, ένα πιάτο που σερβίρεται σιβηρικά κρύο.
ΥΓ Το Niva διατίθεται ακόμη -έστω χωρίς την τρύπα για τη μανιβέλα, ένεκα του ψεκασμού που αντικατέστησε το καρμπιρατέρ- και συνεχίζει να «μην καταλαβαίνει τίποτα».
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σας ευχαριστούμε για το σχόλιό σας