Αγροτικοί Σύλλογοι αναγκαίοι όσο ποτέ

Γράφει: ο Σταύρος Μαντατής*

Γενικά στοιχεία για τις Πρωτοβάθμιες Αγροτικές Οργανώσεις

Αρχικά θα πρέπει να γίνουν ορισμένες διευκρινήσεις προκειμένου να μπορέσουμε να κατανοήσουμε κάποιες ουσιώδες διαφορές. Πολλοί είναι εκείνοι που συγχέουν την έννοια του Αγροτικού Συλλόγου ("Σύλλογος") με εκείνη του Αγροτικού Συνεταιρισμού ("Συνεταιρισμός").  Ο "Σύλλογος" είναι μια πρωτοβάθμια συνδικαλιστική οργάνωση, είναι μια σύμπραξη αγροτών που αποσκοπούν στην διεκδίκηση των συμφερόντων τους. Από την άλλη ο "Συνεταιρισμός" είναι μια ένωση παραγωγών που αποσκοπούν στην ενίσχυση της παραγωγικής δραστηριότητας τους, είναι μια οικονομική μονάδα. Πιο απλά, ο "Σύλλογος" διαπραγματεύεται καλύτερες τιμές και γενικότερα καλυτέρευση του βιοτικού επιπέδου των κατοίκων της υπαίθρου. Ενώ ο "Συνεταιρισμός" πουλάει αγροτικά προϊόντα από τα οποία επιφέρει  στους μετόχους «μέρισμα ανάλογο της προσφοράς τους».

Στις δεδομένες πολιτικές και οικονομικές συνθήκες που διαμορφώνονται στον Πρωτογενή Τομέα της Ελλάδας στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ένωσης,  οι "Συνεταιρισμοί" κατά κανόνα αποτελούν χρεωμένες και χρεοκοπημένες επιχειρήσεις.   

Με "Ποιους" και Ποιους Αγροτικούς Συλλόγους χρειαζόμαστε;

Η βαθύτερη αιτία δημιουργίας των Αγροτoκτηνοτροφικών Συλλόγων[i] προέκυψε και ανατροφοδοτείται από τις οικονομικές ανισότητες όσο αφορά την επιστροφή του παραγόμενου πλούτου στους παραγωγούς του.

Για το λόγο αυτό και επειδή οι αγρότες δεν αποτελούν σε καμία περίπτωση ένα ενιαίο κοινωνικό στρώμα με κοινά συμφέροντα, υπάρχει και διαφοροποίηση μεταξύ τους.

Οι διαφοροποιήσεις μεταξύ μεγαλοαγρότη και μικρομεσαίου δεν είναι σε μερικές δεκάδες στρέμματα, όπως μπορεί κάποιος να πιστεύει, αλλά στην ιδιοκτησία, τις οικονομικές απολαβές που δέχονται και στην φορολόγηση. Για παράδειγμα ο μεγαλοαγρότης, που μπορεί να είναι και στέλεχος (αγροτικής) εταιρίας, ελέγχει και επωφελείται από τα μέσα παραγωγής (κατά κύριο λόγο την γη) και μισθώνει την εργατική δύναμη εργατών γης. Έτσι ο μικρομεσαίος αγρότης ο οποίος φορολογείται με βάση τα «τεκμήρια διαβίωσης» με 20% και καλείται να πληρώσει 75% προκαταβολή φόρου (για το 2016), δεν μπορεί να έχει τα ίδια συμφέροντα με κάποιον μεγαλοαγρότη που έχει αφορολόγητο όριο, απασχολεί εργαζόμενους και έχει μεγάλα εισοδήματα. Δεν γίνεται ο μικρομεσαίος αγρότης, που έχει καταργηθεί γι’ αυτόν η επιστροφή Ε.Φ.Κ πετρελαίου και του πετσοκόβουν τις επιδοτήσεις, να έχει τα ίδια συμφέροντα με κάποιον μεγαλοαγρότη που έχει μεγάλες εκτάσεις γης και οι επιδοτήσεις του καταβάλλονται με βάση τα «δικαιώματα» (και όχι την παραγωγή που έχει) ή πολύ περισσότερο με κάποιον που έχει αφορολόγητο πετρέλαιο και 50% μείωση στην τιμή του ρεύματος.

Συνεπακόλουθο και λογικό επομένως είναι να δημιουργούνται και διαφορετικές κατευθύνσεις στο αγροτικό κίνημα. Αυτό σημαίνει, για παράδειγμα ότι το αίτημα για προοδευτική φορολόγηση για το επιπλέον  του αφορολογήτου ορίου αγροτικό εισόδημα, με συντελεστή 45% για τους μεγαλοαγρότες και μεγαλοεπιχειρηματίες του αγροτικού τομέα, να μην βρίσκει σύμφωνους όλους τους αγρότες. [ii]

Βεβαίως, ο χαρακτήρας του κάθε Συλλόγου προσδιορίζεται από τους σκοπούς που αναφέρονται στο Καταστατικό του. Για παράδειγμα ο Αγροτικός Σύλλογος στον οποίο ανήκω, σκοπεύει: «Στην ταξική συνειδητοποίηση του αγρότη, στην ενίσχυση και ενδυνάμωση των δημοκρατικών του αρχών» (παρ. 2α, άρθρο 3, Καταστατικού Αγροτικού Συλλόγου Ανεμώτιας). Αν και οι παραπάνω διατάξεις δεν αφήνουν πολλά περιθώρια «παρερμηνείας» (ως προς τους σκοπούς) πάντα υπάρχει ο κίνδυνος οι Α.Σ. να μην εκπληρώνουν σωστά την αποστολή τους. Έτσι δημιουργούνται Σύλλογοι διεκδικητικοί από την μια, και Σύλλογοι συμβιβασμένοι από την άλλη, που αδιαφορούν για τα κοινωνικά προβλήματα. Για παράδειγμα υπάρχουν Σύλλογοι οι οποίοι στις κατευθύνσεις τους, καμιά φορά και χωρίς να το συνειδητοποιούν απολύτως, απαλλάσσουν τους κυβερνητικούς φορείς (Κεντρική Κυβέρνηση και Περιφερειακή Διοίκηση / ΟΤΑ) από την ευθύνη παροχής των υπηρεσιών τους. Πρωτοστατούν να συγκεντρώνονται χρήματα π.χ. για την επισκευή δρόμων, οικοδομημάτων και γενικά οτιδήποτε έχει κοινοτικό γνώρισμα και περιεχόμενο και υποχρεούται να παρέχουν οι Αρχές Διοίκησης, την ίδια στιγμή που οι φόροι δεν έχουν αντισταθμιστικό χαρακτήρα. Σιγά σιγά μετατρέπονται σε Συλλόγους που μοιάζουν περισσότερο με «φιλανθρωπικά ιδρύματα» και οι δράσεις τους αναγάγουν τον έρανο και τον εθελοντισμό σε «ύψιστη κοινωνική προσφορά» και ουσιαστικά επιβαρύνουν οικονομικά κι άλλο τους δημότες μιας και τους επιβάλουν να πληρώσουν για αυτά που έχουν ήδη πληρώσει!

Αγνή / ”Απολιτίκ” Στάση ή βαθιά πολιτική;

Το ζήτημα αυτό είναι βαθιά πολιτικό και ας διατρανώνουν ορισμένοι πως δεν είναι. Επειδή είναι πολιτική στάση να θίξεις τα «κακώς κείμενα» της Ε.Ε. και των ελληνικών εκφραστών τους. Επειδή είναι πολιτική πράξη να επιλέξεις να αγωνιστείς για τα κοινωνικά και εργασιακά δικαιώματα όπως και επιδεκτικά να εθελοτυφλείς. Έτσι, όταν οι εργαζόμενοι δέχονται την φορολόγηση και τα συνεπακόλουθα των Μνημονίων αυτό που κρίνεται στην ουσία είναι η στάση του καθενός από εμάς χωριστά μέσα και έξω σε κάθε Σύλλογο.  Στην ουσία πάλι εμφανίζονται οι δυο κατευθύνσεις που με βάση αυτές μπορεί κάποιος να χαρακτηριστεί σε ποια συγκλίνει ή υιοθετεί: Η μία μέσα από συλλογικές αποφάσεις υπερασπίζεται τα συμφέροντα των μικρομεσαίων αγροτών ενώ ή άλλη με τον ένα ή τον άλλο τρόπο καταλήγει να υπηρετεί τα μονοπώλια, τα καρτέλ, το ίδιο το σύστημα που ευθύνεται για την οικονομική κρίση.

Οι Α.Σ. μπορούν εν δυνάμει να αποτελέσουν μαχητικές κοιτίδες που θα δώσουν με τις δράσεις τους, προοπτικές και ζωή στην ύπαιθρο. Βασική προϋπόθεση είναι η μαζική συμμετοχή και τήρηση του Καταστατικού. Μπορούν, σε συμμαχία με τα υπόλοιπα λαϊκά στρώματα, να αποτελέσουν κομμάτι ενός μαχόμενου μετώπου ρήξης. Το προηγούμενο διάστημα (Δεκεμβρίου-Φεβρουαρίου) των μεγάλων αγροτικών κινητοποιήσεων, φανέρωσε αυτές τις δυνατότητες. Φανέρωσε τη διάθεση συμμετοχής που με οργανωμένο και ταξικά προσανατολισμένο στόχο έθετε αιτήματα που ανταποκρίνονται στις σημερινές ανάγκες.  (Φορολογία σε κάθε πραγματικό εισόδημα, Καμιά αύξηση στις ασφαλιστικές εισφορές στον ΟΓΑ. Μείωση των ορίων συνταξιοδότησης στα 60 για τους αγρότες και στα 55 για τις αγρότισσες, Κατάργηση όλων των άμεσων και έμμεσων περιορισμών της αγροτικής και κτηνοτροφικής παραγωγής κ.α)

«Στα δύσκολα τα καλύτερα παιδιά πιάνουν δουλειά…».

Γι’ αυτό, επιδιώκεται με κάθε τρόπο η δημιουργία κλαδικών σωματείων που σύμφωνα με το αντικείμενο τους θα διαχωρίζουν τον αγροτικό κόσμο σε κτηνοτρόφους, γεωργούς, αλιείες, μελισσουργούς, αμπελουργούς κλπ και όχι η συμπόρευση όλων ενιαία και ενωτικά σε έναν Αγροτικό Σύλλογο. Κάτι τέτοιο επιχειρήθηκε με τον Ν. 4015/2011 ο οποίος αποσκοπεί ξεκάθαρα στη διάλυση των Αγροτικών Συνδικαλιστικών Οργανώσεων και προωθείται σύμφωνα με τις διατάξεις που εκπορεύονται από την Ε.Ε. και την Κ.Α.Π. Ο διαχωρισμός των παραγωγών, το μόνο που εξυπηρετεί είναι στην διαιώνιση της άνισης κατανομής του παραγόμενου πλούτου, στην εξασφάλιση των εγγυήσεων στους δανειστές πως η αφαίμαξη του εισοδήματος (με την υψηλή φορολογία) και στον Πρωτογενή Τομέα θα γίνει χωρίς αντιδράσεις. Είναι φανερό πως τέτοιοι νόμοι (που διαχωρίζουν τους αγρότες ανά είδος εκμετάλλευσης) προσβλέπουν στη  διάσπαση του αγροτικού κόσμου.

Η παρουσία των «καλοθελητών», απόλυτα δικαιολογημένα απαξιώνει στη συνείδηση του κόσμου την ιδέα του Συνδικαλισμού και των Συλλογικών / Ομαδικών δράσεων. Ήδη από την δεκαετία του ’80 οι εργατοπατέρες με τις κρυφές συμφωνίες κάτω και πάνω από το τραπέζι (νόμιμα) φρόντιζαν να τα έχουν καλά με τις κυβερνήσεις και τις εκάστοτε εξουσίες για να τυγχάνουν ειδικής μεταχείρισης. Παραδείγματα προσωπικού οφέλους πάρα πολλά… Γι’ αυτό και οικονομικές απολαβές των Συλλόγων δεν θα πρέπει να προέρχονται από τράπεζες και κρατικούς οργανισμούς που μπορούν να χειραγωγήσουν και να ελέγξουν τους Συλλόγους και να τους καταστήσουν όργανα εξυπηρετήσεις πολιτικών ή οικονομικών συμφερόντων. Οι Α.Σ πρέπει να είναι οικονομικά ανεξάρτητοι από Κόμματα και Εταιρείες.

Τι πραγματικά πληρώνουν και θα πληρώσουν οι Αγροτοκτηνοτρόφοι;

Ενδεικτικά με τα μέτρα που περιλαμβάνονται στο 3ο Μνημόνιο και στη νέα ΚΑΠ της Ε.Ε. 2015 - 2020:

Επιδοτήσεις

Όπως ψηφίστηκε στο 3^ο Μνημόνιο προβλέπεται η φορολόγηση της Βασικής Ενίσχυσης (12.000 ευρώ). Ήδη υπάρχει η αυστηροποίηση από φέτος στα κριτήρια καταβολής των Συνδεδεμένων Ενισχύσεων τόσο σε ζωικό όσο και σε φυτικό κεφάλαιο. Έως το 2019 θα μειωθούν κατά 60%.

Φορολογικό

Μετά από πολυήμερες κινητοποιήσεις κερδήθηκε (το χαμηλό βάση των αναγκών) αφορολόγητο όριο των 8.670 ευρώ. Αντί για 9.500 με προσαύξηση 3.000 ευρώ για κάθε παιδί, που ήταν αίτημα της Συντονιστικής Επιτροπής των μπλόκων. Ο υπολογισμός του φόρου δεν γίνεται για το πραγματικό καθαρό εισόδημά, αλλά με βάση τα «τεκμήρια διαβίωσης» που έχει όλος ο κόσμος. Οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι, όμως, τα καλύπτουν γιατί έχουν αφορολόγητο όριο. Ζευγάρι μισθωτών έχει μέχρι τώρα 2 x 9.550 = 19.100 ευρώ αφορολόγητο και σωστά το έχει και πρέπει να μεγαλώσει. Έτσι, αν ένας αγρότης έχει ένα σπίτι 80 τ.μ., ένα αυτοκίνητο κ.λπ., θα φορολογηθεί σαν να έχει καθαρό, φορολογητέο εισόδημα τουλάχιστον 12.000 ευρώ, ανεξάρτητα από το ποιο είναι το πραγματικό του εισόδημα. Οπότε, για το 2016 θα πληρώσει 2.400 ευρώ φόρο (12.000 x 20%) και για το 2017 θα πληρώσει 3.120 ευρώ φόρο (12.000 x 26%). Κι αυτό ακόμα κι αν το φορολογητέο εισόδημά του είναι μηδενικό! Η αύξηση σε 24% του συντελεστή ΦΠΑ στα νησιά από 16% που είναι σήμερα θα κάνει ακόμα πιο δύσκολη την αγορά αγροτοεφοδίων, ζωοτροφών και θα αυξήσει το κόστος παραγωγής.

Ασφαλιστικό

Αύξηση έως το 2022 στο 27,20% του εισοδήματός οι εισφορές για την ασφάλιση, την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και την Αγροτική Εστία. Από την 1^η Ιανουαρίου 2017 καταργούνται οι ασφαλιστικές κατηγορίες και το ποσό της μηνιαίας ασφαλιστικής εισφοράς υπολογίζεται ως ποσοστό επί του φορολογητέου εισοδήματος. Το κατώτατο ασφαλιστέο μηνιαίο εισόδημα ορίζεται ως το ποσό που αναλογεί στο 70% του εκάστοτε προβλεπόμενου κατώτατου βασικού μισθού άγαμου μισθωτού άνω των 25 ετών. Σήμερα ο κατώτερος μισθός είναι 586 ευρώ το μήνα από το οποίο προκύπτει κατώτερο ετήσιο φορολογητέο εισόδημα για τους αγρότες το ποσό των 4.922 ευρώ.

Λοιπά Χαράτσια…

Ειδικό Φόρο Κατανάλωσης στο κρασί: Με επιβάρυνση 0,20 ευρώ/λίτρο οίνου, ανεξάρτητα κατηγορίας και αξίας. Οι πρώτες συνέπειες έχουν αναδειχτεί, αφού οι πωλήσεις στο εσωτερικό της χώρας έχουν μειωθεί, ενώ από τις 160.000 αμπελουργικές εκμεταλλεύσεις που είναι καταγεγραμμένες στο Αμπελουργικό Μητρώο, μόνο οι 27.000 προέβησαν σε ψηφιακή υποβολή Δήλωσης Συγκομιδής, σύμφωνα με τα στοιχεία της ΚΕΟΣΟΕ.

ΕΝΦΙΑ στα αγροκτήματα από το 2017: Υπολογισμός της αντικειμενικής αξίας κάθε αγροτεμαχίου, βάσει της οποίας θα υπολογιστεί και ο συμπληρωματικός ΕΝΦΙΑ τον επόμενο χρόνο.

Αύξηση στον Φόρο υπεραξίας 15% στο κέρδος από πώληση χωραφιών από 1η-1-2017 και μετά: σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 41 του ΚΦΕ, επιβάλλεται φόρος υπεραξίας με συντελεστή 15% στο κέρδος που προκύπτει ανάμεσα στην τιμή κτήσης και την τιμή πώλησης κάθε ακινήτου.

Ενώ παραμένουν οι μεγάλες εισφορές υπέρ ΕΛΓΑ (που σπάνια αποζημιώνει), τα χαράτσια για τις δηλώσεις ΟΣΔΕ, τις αρδευτικές γεωτρήσεις, τους ΓΟΕΒ και ΤΟΕΒ, τα ψεκαστικά, τις σταβλικές εγκαταστάσεις, την ηλεκτρονική σήμανση των ζώων κ.α.

Οι ”ατομικές” λύσεις καταρρέουν

Έπειτα από όσα, ενδεικτικά, αναφέρθηκαν γίνεται ακόμα περισσότερο αναγκαία η ύπαρξη συλλογικών, ομαδικών προσπαθειών που όχι μόνο θα βάζουν στην ημερήσια διάταξη αυτά τα ζητήματα, αλλά θα προβάλλουν και τις αιτίες τους. Κανένας αγρότης μόνος του δε θα μπορέσει να αντιμετωπίσει αυτό το οργανωμένο σχέδιο και για το λόγο αυτό χρειάζεται να αντιπαραθέσει ένα «συλλογικό οργανωμένο σχέδιο». Εδώ εμφανίζεται ο ρόλος των Αγροτικών Συλλόγων και η πρόκληση να μπορέσουν να εκλαϊκεύσουν αυτά τα προβλήματα ώστε να γίνουν κατανοητά. Δεν μπορούν να εκβιάσουν, να απειλήσουν και να υποχρεώσουν κανέναν να ακολουθήσει, εάν δεν είναι πρόθυμος. Είναι ξεκάθαρα θέμα συνείδησης και πως ο καθένας διαλέγει σε αυτόν το πόλεμο να πέσει «αμαχητί» ή να παραμείνει στις «επάλξεις». 

*Σταύρος Ι. Μαντατής, Σεπτ. 2016

Πρόεδρος Αγροτικού Συλλόγου Ανεμώτιας (www.asanemotias.wordpress.com)

Αντιπρόσωπος στην Ομοσπονδία Αγροτικών Συλλόγων Λέσβου

---

[i] Στην Ελλάδα με το νόμο για τις «Αγροτικές Συνδικαλιστικές Οργανώσεις» (Ν.1361/1983) το κράτος αναγνώρισε το δικαίωμα στο συνδικαλισμό των αγροτοκτηνοτρόφων. Για θέματα που δε ρυθμίζονται με το νόμο αυτόν, εφαρμόζονται συμπληρωματικά οι σχετικές διατάξεις του Νόμου 1264/1982 «για τον εκδημοκρατισμό του Συνδικαλιστικού Κινήματος και την κατοχύρωση των συνδικαλιστικών ελευθεριών των εργαζομένων» και αν δεν προβλέπεται και σ' αυτόν ειδική ρύθμιση, οι διατάξεις του Αστικού Κώδικα. Οι Αγροτικοί Σύλλογοι σήμερα δεν επιδιώκουν καμία νομική και κρατική νομιμοποίηση για να καθορήσουν την ύπαρξη και την λειτουργία τους. Αποσκοπούν αποκλειστικά και μόνο στην αναγνώριση στις συνειδήσεις των αγροτών.

[ii] Στα καταστατικά των Α.Σ. δεν αναφέρεται απαγόρευση στους μεγαλοαγρότες να είναι μέλη των Συλλόγων. Είναι διαμορφωμένα έτσι ώστε να επιτρέπουν την ένταξη ανεξαρτήτως κοινωνικών και οικονομικών κριτηρίων και στην βάση της συμφωνίας με  τους σκοπούς και τις επιδιώξεις της μικρομεσαίας αγροτιάς. 

Read More

Κάνουν θραύση οι νέες εμφανίσεις της ΑΕΚ- Περιέχουν εικόνες με μικρασιάτες πρόσφυγες!!!!

Το μεσημέρι της Τρίτης (07/09) η ΠΑΕ ΑΕΚ έδωσε στη δημοσιότητα τις νέες εμφανίσεις ενόψει της έναρξης του πρωταθλήματος. 

Οι νέες εμφανίσεις της Ένωσης έχουν δύο πολύ σημαντικές διαφορές σε σχέση με την περσινή χρονιά. 

Πρώτον, υπάρχει αλλαγή στο σήμα της ομάδας, ενώ στο αριθμό της φανέλας έχουν τοποθετηθεί φωτογραφίες από πρόσφυγες, ως ένδειξη σεβασμού στις «ρίζες» του συλλόγου. 

Το σήμα με το έμβλημα της ομάδας πάνω στις νέες φανέλες και το γέμισμα του αριθμού του ποδοσφαιριστή στην πλάτη της μαύρης εμφάνισης αποτελούν δύο ξεχωριστά σημεία στις φετινές εμφανίσεις της ΑΕΚ.Το σήμα της ΑΕΚ και στις τρεις φανέλες της νέας σεζόν έχει γίνει με ειδική παραγγελία και είναι αποτέλεσμα ειδικής επεξεργασίας με ιριδίζουσα οπτική απεικόνιση. Το φέρουν πλέον οι φανέλες των μεγάλων club της Ευρώπης, αλλά λανσάρεται για πρώτη φορά από ελληνική ομάδα. 

Ως προς τα νούμερα των ποδοσφαιριστών στην πλάτη της μαύρης φανέλας φέρουν συλλεκτικό σχεδιασμό και παραπέμπουν στην προέλευση και ιστορία του συλλόγου. Το «γέμισμα» του αριθμού έχει γίνει με φωτογραφία των προσφύγων, που εγκαταλείπουν τις εστίες τους μετά τη μικρασιατική καταστροφή, και βεβαίως παραπέμπει στις αλησμόνητες πατρίδες των προγόνων μας και ιδρυτών του συλλόγου μας.

Read More

180 εκατ. απεργοί συμμετείχαν στην μεγαλύτερη απεργία στην ανθρώπινη ιστορία που έγινε στην Ινδία

Περίπου 180 εκατομμύρια εργαζόμενοι στην Ινδία έκαναν απεργία και διαδήλωσαν στις 2 Σεπτέμβρη. Αυτή η μεγαλειώδης απεργία είναι η μεγαλύτερη που έχει γίνει στην ανθρώπινη ιστορία.

Την γενική απεργία προετοίμαζαν για μέρες με διευρυμένη παρέμβασή τους οι συνδικαλιστικές οργανώσεις AITUC, CITU, INTUC, HMS, AIUTUC, TUCC, LPF, AICCTU, UTUC και SEWA.

Οι εργαζόμενοι που συμμετείχαν στην απεργία ήταν μισθωτοί από όλους τους κλάδους, κυρίως όμως από τα Μέσα Μαζικής μεταφοράς, τις τράπεζες, τα ορυχεία Μετάλλου, τον κατασκευαστικό τομέα, και τον δημόσιο τομέα. Ανθρακωρύχοι, εκπαιδευτικοί, εργαζόμενοι σε τράπεζες, μηχανικοί και άλλοι έκαναν απεργία ενάντια στα αντιεργατικά σχέδια της κυβέρνησης Μόντι η οποια το τελευταίο διάστημα προσπαθεί επιθετικά να αναδιαρθώσει το εργασιακό τοπίο ακόμα περισσότερο εις βάρος των εργαζομένων στην προσπάθεια να αναβαθμίσει την ινδική οικονομική ελίτ στον διεθνή καταμερισμό.

Σύμφωνα με αναλυτικό ρεπορτάζ της εφημερίδας «Δε Ιντου», στη νότια πολιτεία Κεράλα η συμμετοχή στην απεργία ήταν καθολική. Μεγάλα ήταν όμως τα ποσοστά συμμετοχής στην πολιτεία Τρίπουρα, όπου στην πρωτεύουσα Αγκαρτάλα μέσα μαζικής μεταφοράς, σχολεία, γυμνάσια, δημόσιες υπηρεσίες έμειναν κλειστές.

Τα συνδικάτα ζητούν αύξηση του κατώτατου μισθού και ασφάλιση των δεκάδων εκατομμυρίων εργαζομένων που δουλεύουν σε θέσεις «μαύρης απασχόλησης». Μεγάλη ήταν και η συμμετοχή των γυναικών όπου στην Ινδία αποτελούν τον τελευταίο τροχό της αμάξης στο επίπεδων των μισθών και των εργατικών δικαιωμάτων.

Στην Bihar όπως αναφέρουν τα τοπικά μέσα όλα νέκρωσαν. 20 διαδηλωτές συνελήφθησαν αφού επιτέθηκαν σε κυβερνητικά οχήματα στην δυτική Βεγκάλη σύμφωνα με τον αρχηγό της αστυνομίας Anuj Sharma.

Την απεργία στήριξαν μεταξύ άλλων το Κομμουνιστικό κόμμα, το Κομμουνιστικό κόμα (Μαρξιστικό Λενινιστικό), και το κομμουνιστικό κόμμα (Μαρξιστικό). Συνολικά την στήριξαν τα CPI(M), CPI, FB, RSP, SUCI(C), CPI(ML)-Liberation, DSP, SP, RCPI, MFB, BBC, Workers Party, Bolshevik Party, CPI(ML), PDS, CRLI and CPB. 

Τα 17 αριστερά κόμματα της έκαναν κινητοποιήσεις από τις 17 Αυγούστου για αυτή την απεργία.

(Γυναίκες απεργοί)

πηγή

Read More

Οι μαχητές στο Βίτσι δεν λύγισαν ποτέ! 25ο ΑΝΤΙΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΔΙΗΜΕΡΟ ΚΝΕ

Πεντέμισι χιλιάδες διαχρονικοί μαχητές της λευτεριάς! Πεντέμισι χιλιάδες στρατιώτες, πολύτιμη εφεδρεία της ανθρωπότητας στη μάχη της προόδου ενάντια στην εκμετάλλευση της σάπιας κοινωνίας! Πεντέμισι χιλιάδες νεολαίοι μαχητές, ανάμεικτοι με λίγους μεγαλύτερους σε ηλικία, στρατιώτες της αλλαγής που στις εποχές της υποχώρησης του παγκόσμιου επαναστατικού κινήματος εκείνοι κρατάνε γερά τα σύνορα της ελεύθερης κοινωνίας, της κοινωνίας της χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, στο σημείο ακριβώς που 70 χρόνια πριν οι μαχητές της αλλαγής κράτησαν γερά τα σύνορα της ελεύθερης Ελλάδας χωρίς να λυγήσουν ούτε στιγμή!

Βίγλα! Ύψος 1.550 μέτρα πάνω από το επίπεδο της θάλασσας στον ορεινό όγκο του Βιτσίου! Συνοριακή γραμμή της ελεύθερης Ελλάδας! Πρώτη γραμμή άμυνας του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας εναντίον των δυνάμεων του σκοταδισμού και της οπισθοδρόμησης!

Βίγλα! Τα παρατηρητήριο της ελεύθερης Ελλάδας, της Ελλάδας που γεννήθηκαν οι λαογέννητοι θεσμοί διοίκησης, δικαιοσύνης και παιδείας, από την άνοιξη του 1947 μέχρι το τέλος του ένοπλου αγώνα.

Βίγλα! Λίγα χιλιόμετρα μακριά από έδρα της ΚΕ του ΚΚΕ, της Προσωρινής Δημοκρατικής Κυβέρνησης, του Γενικού Αρχηγείου του ΔΣΕ, εκεί που για 3,5 χρόνια οι ηρωικοί μαχητές του ΔΣΕ έδωσαν έναν αγώνα αναγκαίο, δίκαιο, ταξικό.

Βίγλα! Η πύλη της ελεύθερης Ελλάδας που περιελάμβανε τους ορεινούς όγκους Βαρνούνρας ή Μπέλλα Βόντα, το Βίτσι και το Μάλι Μάδι. Στο χωριό Πύλη μέσα σε μία χαράδρα σε αμπριά και καλύβες στεγαζόταν το Γενικό Αρχηγείο του ΔΣΕ και η Προσωρινή Δημοκρατική Κυβέρνηση. Εκεί βρίσκεται και η σπηλιά του Νίκου Ζαχαριάδη, ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ. Στο χωριό Βροντερό σε μια σπηλιά ήταν ένα από τα κεντρικά νοσοκομεία του ΔΣΕ.

Επιστρέφουμε τη δεύτερη ημέρα των εκδηλώσεων στην κατασκήνωση των μαχητών της απελευθέρωσης της ανθρωπότητας από τα δεσμά της μισθωτής σκλαβιάς. Επιστρέφουμε από το νοσοκομείο του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας στο Βροντερό! Στη διαδρομή προς το νοσοκομείο του Δημοκρατικού Στρατού, της περίφημης σπηλιάς του Πέτρου Κόκκαλη, συναντήσαμε ένα πεζοπόρο τμήμα των απογόνων της λευτεριάς, των νεολαίων που κρατούν γερά τη σημαία του παγκόσμιου προλεταριάτου και περιμένουν να την υψώσουν στην μάχη για την νέα κοινωνία, αυτήν που θα απελευθερώσει τον άνθρωπο από τα δεσμά της μισθωτής σκλαβιάς! Τους οδηγούσε ο Κώστας, παλιός σύντροφος, ακούραστος στον αγώνα και στην μύηση των νεολαίων στα χνάρια των μαχητών της πανανθρώπινης κοινωνίας! Στη σπηλιά του Κόκκαλη φτάσαμε πρώτοι, αλλά πολύ γρήγορα μας πρόλαβε το πεζοπόρο τμήμα των νεολαίων! Καθώς περνούσαμε με τους δεκάδες νεολαίους την είσοδο της σπηλιάς, το κλιματιστικό της φύσης μετέτρεπε τη ζέστη σε δροσιά και το εσωτερικό της σπηλιάς μεταμορφώνονταν στο νοσοκομείο του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, το οποίο φιλοξένησε χιλιάδες τραυματισμένους αγωνιστές!

Αφήσαμε πίσω μας το τμήμα των νεολαίων για να συνεχίσουν την περιήγησή τους στη σπηλιά και ξεκινήσαμε να συναντήσουμε τον Γενικό Γραμματέα στην σπηλιά του, στην Πύλη, κινούμενοι προς τα πίσω από το Βροντερό προς τη Βίγλα! Τον Γενικό Γραμματέα τον συναντήσαμε όμως πολύ σύντομα στο δρόμο από το Νοσοκομείο του Δημοκρατικού Στρατού προς το Βροντερό, καθώς μαζί με άλλους συντρόφους πήγαινε να επισκεφτεί τη σπηλιά του Κόκκαλη.

Φτάσαμε στην Πύλη και στρίψαμε προς τη σπηλιά του Γενικού Γραμματέα του ΚΚΕ, προς τη σπηλιά του Νίκου Ζαχαριάδη. 349 σκαλοπάτια! 349 κλίμακες απότομης ανάβασης προς τη σπηλιά που φιλοξένησε τον Νίκο Ζαχαριάδη στην περιοχή της ελεύθερης Ελλάδας. Η σπηλιά δεν είναι στην ίδια καλή κατάσταση με το νοσοκομείο του Δημοκρατικού Στρατού στο Βροντερό, αλλά περισσότερα αισθάνεσαι παρά βλέπεις και σ’ αυτήν την γωνιά της ιστορικής μνήμης! Αφήσαμε την σπηλιά του Νίκου Ζαχαριάδη, με τους ήχους του βηματισμού του στ’ αυτιά μας!

Επιστρέφουμε στην κατασκήνωση των νεολαίων αγωνιστών από τη σπηλιά του Γενικού Γραμματέα της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ελλάδας! Στην κατασκήνωση που μεσημεριάτικα φλέγεται από τη ζέστη, τίποτε δεν μαρτυρά το επί μισή ώρα πέρασμα μιας καταρρακτώδους βροχής. Μεσημεριανό κάτω από τις θεόρατες οξιές σε σημείο που έχουμε μπροστά μας όλη την εγκατάσταση, στην οποία είναι απλωμένες οι χιλιάδες σκηνές των νεολαίων, καθώς ο ήλιος καίει στα 1.550 μέτρα!

Ο χρόνος κυλάει γρήγορα και ο χώρος μπροστά στην εξέδρα όπου οι νεολαίοι θα τιμήσουν τους ηρωικούς μαχητές του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας γεμίζει ασφυκτικά, παρ’ όλο που η ώρα είναι μόλις επτά παρά τέταρτο το απόγευμα και ο ήλιος ακόμα ψηλά! Οι διαδικασίες για να ξεκινήσει το πρόγραμμα είναι πυρετώδεις! Κανένας δεν κοιτά ψηλά, καθώς ο ήλιος καίει και δεν επιτρέπει κάτι τέτοιο. Κανένας δεν ασχολείται με κάτι περίεργους βουνίσιους συντρόφους που έχουν σηκώσει τις φωτογραφικές μηχανές προς την πλευρά της ελεύθερης Ελλάδας, προς την πλευρά των Πρεσπών! Ξαφνικά ορισμένοι, περίεργοι για την επί αρκετή ώρα φωτογράφιση του βουνού προς την πλευρά της ελεύθερης Ελλάδας, στρέφουν το βλέμμα τους προς τα εκεί!

Η ώρα είναι επτά το απόγευμα! Ένα σύννεφο έρχεται «επιθετικά» προς τον χώρο της κατασκήνωσης! Οι περισσότεροι κατασκηνωτές ακόμα δεν έχουν καταλάβει τι συμβαίνει! Χρειάζεται να περάσουν μόνο πέντε λεπτά! Το σύννεφο «καβαλάει» την κορυφή ταχύτατα και «καταπίνει» τις ανεμογεννήτριες που βρίσκονται επάνω της! Στην κατασκήνωση επικρατεί μεγάλη κινητικότητα καθώς οι νεολαίοι συντεταγμένα κινούνται προς τα κτήρια, αφού τα μεγάφωνα ενημερώνουν για επερχόμενη καταιγίδα!

Ο άνεμος λυσσομανάει, βροντές και αστραπές από τα βορειοανατολικά, μα εκείνοι οι περίεργοι σύντροφοι με την αμφίεση που τους κάνει ένα με το βουνό, ένα με τη φύση, έχουν τις φωτογραφικές μηχανές ψηλά και καταγράφουν την έφοδο του σύννεφου!

– Θα βρέξει, ρωτάει ο καπετάνιος την Σκιά που κάθεται ανάμεσά τους, αλλά κανένας δεν την λογίζει ακόμα για Σκιά!

– Όχι, του απαντάει η Σκιά που ακόμα μπορεί και μιλάει με τους ανθρώπους!

– Τι είναι, ξαναρωτάει ο καπετάνιος!

– Έρχονται, απαντάει η Σκιά!

Ώρα επτά και τέταρτο το απόγευμα! Χιλιάδες κόσμου βρίσκεται στα κτίρια για να προφυλαχτεί από την καταιγίδα που όμως δεν φτάνει στο χώρο της κατασκήνωσης! Το σύννεφο που έρχεται από την πλευρά της ελεύθερης Ελλάδας, έχει περικυκλώσει την κατασκήνωση, αλλά δεν μπαίνει μέσα σ’ αυτήν! Ορατότητα υπάρχει μόνο στο χώρο της κατασκήνωσης! Τα κτίρια φαίνονται καθαρά, όπως κι ο κόσμος μέσα από τα τζάμια που περιμένει το ξέσπασμα της φύσης!

Ένας σύντροφος από μεγαλούπολη, που έχει ευθύνη για το χώρο, πλησιάζει τους περίεργους συντρόφους του, που κάθονται ψύχραιμοι στις καρέκλες και περιμένουν χωρίς να κουνιούνται καθόλου.

– Δεν θα βρέξει, ρωτάει!

Η Σκιά του δείχνει την κατασκήνωση γύρω-γύρω!

– Έχει χαμηλή νέφωση, του απαντάει! Δεν θα βρέξει!

Τρία τραπέζια σ’ όλη την κατασκήνωση μένουν γεμάτα! Εκεί κάθονται ο καπετάνιος κι η Σκιά! Δεν περιμένουν βροχή, αλλά κάτι άλλο! Δεν είναι ανήσυχοι, αλλά μιλούν χαμηλόφωνα! Δεν έχουν σκοπό να σηκωθούν από τις καρέκλες τους, αλλά είναι σε εγρήγορση σαν και ετοιμάζονται να υποδεχτούν κάποιον!

Ώρα επτά και μισή το απόγευμα! Η ομίχλη αρχίζει να εισβάλει στην κατασκήνωση σιγά-σιγά, αφού την είχε περικυκλωμένη για αρκετά λεπτά! Η ομίχλη δεν κινείται γρήγορα σαν το σύννεφο! Η είσοδός της είναι επιβλητική, αργή, είσοδος στρατιωτικού τμήματος που όμως δεν βρίσκεται σε μάχη! Οι σύντροφοι που έχουν απομείνει στο χώρο σηκώνονται, αλλά χωρίς καμία υποψία εγκατάλειψης της θέσης τους! Ψίθυροι ακούγονται από παντού! Η ομίχλη κυριεύει την κατασκήνωση! Τα κτίρια, ο κόσμος που βρίσκεται σ’ αυτά, η εξέδρα πλέον δεν φαίνονται! Δεν μπορείς να δεις ούτε τη μύτη σου! Το φως των προβολέων έχει σβηστεί από την ομίχλη! Τα ηχεία έχουν σταματήσει να μεταδίδουν τα τραγούδια της λευτεριάς! Οι ψίθυροι όμως δυναμώνουν! Οι σύντροφοι που έχουν μείνει στο χώρο τώρα χαμογελούν! Ανάμεσα στην ομίχλη χιλιάδες Σκιές κατακλύζουν το χώρο του φεστιβάλ των απογόνων τους! Οι σύντροφοι που έχουν μείνει στο χώρο υποδέχονται τους μαχητές του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδος, από τις περιοχές της ελεύθερης Ελλάδας, υποδέχονται τους στρατιώτες του λαού, υποδέχονται τους συντελεστές του πιο σκληρού, του πιο ταξικού εμφυλίου πολέμου στην ιστορία του καπιταλισμού! Οι σύντροφοι μαχητές έρχονται να καμαρώσουν την παρακαταθήκη τους, έρχονται να γίνουν ένα με την κληρονομιά τους, έρχονται να σμίξουν με την ψυχή, με την πρώτη γραμμή του παγκόσμιου προλεταριάτου, με τους αλύγιστους επαναστάτες του 21ου αιώνα! Και είναι χαρούμενοι, είναι ευτυχισμένοι, γιατί δεν πήγαν τζάμπα οι θυσίες τους! Οι απόγονοί τους, κομιστές του περάσματος στην κοινωνία τη δίχως εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, κρατούν ψηλά τη ματοβαμμένη, με το αίμα των επαναστατών όλου του κόσμου, σημαία, χωρίς ίχνος υποχώρησης, χωρίς ενδοιασμούς και ταλαντεύσεις, αποφασισμένοι να τσακίσουν τη σαπίλα του καπιταλισμού, απαλλάσσοντας την ανθρωπότητα από τα δεσμά του συστήματος που ζει τρώγοντας ανθρώπινη σάρκα!

Οι σύντροφοι μαχητές κάθονται παντού, καθώς σιγά-σιγά οι νεολαίοι απόγονοί τους επιστρέφουν από τα κτίρια για να καλωσορίσουν κι αυτοί τους μαχητές της λευτεριάς. Σε λίγο στο χώρο επικρατεί, παρά την ομίχλη, το αδιαχώρητο! Ο κόσμος έχει διπλασιαστεί καθώς η ομίχλη έφερε μαζί της τις Σκιές των αγωνιστών, των αλύγιστων της ταξικής πάλης!

Οι ψίθυροι ακούγονται πιο δυνατοί, καθώς ενώ δεν μπορείς να δεις από την ομίχλη, τα ηχεία ανοίγουν και η Τίνα απευθύνεται στους συγκεντρωμένους, που μόνο τη φωνή της μπορούν ν’ ακούσουν: «Αγωνιζόμαστε σήμερα με το βλέμμα καρφωμένο στο μέλλον. Αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος να τιμήσουμε τον αγώνα του ΔΣΕ. Για κάθε νέο και νέα ο αγώνας του ΔΣΕ αποτελεί μεγάλο μάθημα. Γιατί και σήμερα η εργατική τάξη, ο λαός και η νεολαία βιώνουν καθημερινά τη βαρβαρότητα του καπιταλιστικού συστήματος. Η νεολαία δεν έχει τίποτα να περιμένει από αυτό το σύστημα που έχει σαπίσει, γεννάει μόνο βάσανα, πολέμους και φτώχεια. Γι’ αυτό σήμερα καλούμε κάθε μαθητή, φοιτητή, άνεργο, νέο, εργαζόμενο να παλέψει μαζί μας, με την ΚΝΕ και το ΚΚΕ, να ανοίξει ο δρόμος της προοπτικής.

Αξιοποιούμε το παράδειγμα του τρίχρονου αγώνα του ΔΣΕ που δείχνει τη δύναμη του λαού, που όταν θέλει και το αποφασίζει, ξεπερνάει φόβους και δισταγμούς, μπορεί αν τα βάλει με υπέρτερες δυνάμεις, να διεκδικήσει τη ζωή που του στερούν.

Αντλούμε δύναμη και αισιοδοξία βαδίζοντας στα χνάρια των ηρώων του λαού μας. Συνεχίζουμε με αγώνα – γνώση – τόλμη και αντοχή, προχωράμε και εμείς όσο προβαίνει μπρος η Ιστορία».

«Βροντάει ο Όλυμπος και πάλι» αντηχεί από τα ηχεία! Η ώρα κοντεύει δέκα το βράδυ! Οι μαχητές του Δημοκρατικού Στρατού κουρασμένοι, αλλά περήφανοι για τη σπορά τους, αρχίζουν να εγκαταλείπουν την κατασκήνωση, όπως ακριβώς ήρθαν, προς την πλευρά της ελεύθερης Ελλάδας. Οι Σκιές των χιλιάδων μαχητών του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, αφού καμάρωσαν τη νεολαία τους, αποχωρούν υπό τους ήχους των αντάρτικων τραγουδιών!

Ο Γενικός Γραμματέας του Κόμματος κι ο Γενικός Αρχίατρος του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδος βαδίζουν επιθεωρώντας την αναχώρηση του τμήματος! Ο Γενικός Αρχίατρος κοντοστέκεται γιατί αντιλαμβάνεται κίνηση πίσω του! Η Σκιά που ακόμα για άνθρωπος λογίζεται τον ακολουθεί κατά πόδας!

– Δεν σου ξαναείπα στο Νοσοκομείο στη Γράμμουστα να μην μας ακολουθείς, απευθύνεται ο Γενικός Αρχίατρος στη Σκιά χωρίς όμως να στραφεί προς το μέρος της!

– Κουράστηκα, ακούγεται πνιγηρά η απάντηση της Σκιάς!

Το γέλιο του Γενικού Αρχίατρου, ακούγεται βροντερό!

– Κι αυτοί τι νομίζεις ότι κάνανε, ξαναπευθύνεται στη Σκιά, δείχνοντας τις Σκιές των μαχητών του Δημοκρατικού Στρατού! Δεν κουράστηκαν;! Κουράστηκαν, αλλά δεν λύγισαν ποτέ!

Ο Γενικός Αρχίατρος επιταχύνει το βήμα για να φτάσει τον Γενικό Γραμματέα, ενώ η Σκιά, που ακόμη άνθρωπος λογίζεται, μένει να κοιτάει τη συγκρότηση για πορεία των μαχητών του Δημοκρατικού Στρατού.

Το στρατιωτικό τμήμα βρίσκεται όλο πλέον εκτός της κατασκήνωσης και ξεκινάει την πορεία του για την Πύλη, για τον Άγιο Γερμανό, για την Πρέσπα, για το Βροντερό για τα χωριά της περιοχής, κρυμμένο μέσα στην ομίχλη που το συνοδεύει!

Ώρα δέκα και τέταρτο το βράδυ! Ο χώρος αντηχεί από το «Ήρωες άπαρτα βουνά»! Το τμήμα των χιλιάδων ενόπλων μαχητών του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδος αποχωρεί χαιρετώντας τους νεολαίους αγωνιστές με καταιγισμό ριπών και εκείνοι όρθιοι του απαντούν κάνοντας την ατμόσφαιρα εκρηκτική και το έδαφος να σειέται από το σύνθημά τους! «ΟΙ ΜΑΧΗΤΕΣ ΣΤΟ ΒΙΤΣΙ ΔΕΝ ΛΥΓΙΣΑΝ ΠΟΤΕ, ΔΟΞΑ ΚΑΙ ΤΙΜΗ ΣΤΟΝ ΔΣΕ»!

Ώρα δέκα και μισή το βράδυ! Ένας πεντακάθαρος ουρανός με ξαστεριά πάνω από την κατασκήνωση! Οι αστραπές από την πλευρά της ελεύθερης Ελλάδας μαρτυρούν το ένοπλο τμήμα των μαχητών που ακόμα χαιρετάει τους νεολαίους κατασκηνωτές με τις ριπές των πυροβόλων, καθώς εκείνοι συνεχίζουν να τραγουδούν τον αγώνα των μαχητών του Δημοκρατικού Στρατού για την απελευθέρωση της ανθρωπότητας από την εκμετάλλευση!

Σ.Ι.Μ.

πηγή

Read More

Άρης Βελουχιώτης: “Εγώ, παιδί του Ελληνικού Λαού, ορκίζομαι…”

Γράφει: ο ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ 

«Πριν κάμποσο καιρό, πάνου στη Λιάκουρα, στο αετοχώρι το Δαδί, ρώτησα ένα παιδί ως οχτώ χρονώ:

- Τον ξέρεις τον Άρη;
- Ναι, μου λέει. Τον ξέρω.
- Τον είδες ποτέ σου;
- Όχι. Μα τόνε ξέρω.
- Πώς είναι;
- Τρεις βολές πιο αψηλός απ' τον πατέρα μου. Κι έχει ένα μεγάλο-μεγάλο κόκκινο άλογο. Και πίσω τον ακολουθάει πάντοτες ένας τρανός αητός με μια σημαία.
Μιαν άλλη φορά, στα Τρίκαλα, ρώτησα ένα “αετόπουλο” που πέρναγε τις γραμμές του οχτρού μεταφέροντας μαντάτα στους αντάρτες μέσα στο κούφωμα ενός καλαμιού.
- Γιωργή, τον ξέρεις τον Άρη;
- Τόνε ξέρω.
- Τον είδες ποτέ σου;
- Τον είδα με τα μάτια μου.
- Πώς είναι;
- Έχει μακριά γένεια κι ένα αληθινό άστρο στο μαύρο σκούφο του. Κι άμα μιλάει -κι ας χιονίζει ακόμα- γίνεται μονομιάς πολλή ζέστα. Κι όταν ακούνε το όνομά του οι Γερμανοί κρύβουνται σα λαγοί μέσα στα δάσα.
Ένα μεγάλο κόκκινο άλογο, ένας αητός με μια σημαία, ένα άστρο αληθινό, πολλή ζέστα -αυτός είναι ο Άρης των παιδιών και των μεγάλων.
Και γω που δυο φορές όλο-όλο τον αντάμωσα, έτσι σαν τα παιδιά και γω, έτσι τον βλέπω και τον τραγουδάω τον ΑΡΗ»  

 (Γιάννης Ρίτσος,  Το υστερόγραφο της δόξας – Άρης Βελουχιώτης)                                                                                             

    16 Ιούνη 1945. Σαν σήμερα, πριν από 71 χρόνια, ο πρωτοκαπετάνιος του ΕΛΑΣ, ο Άρης Βελουχιώτης, φεύγει από τη ζωή.

   Ο Άρης, κυκλωμένος από τους διώκτες του, έξω από τη Μεσούντα, θα ανοίξει ο ίδιος την πόρτα της αιωνιότητας. Θα περάσει στην αθανασία της συλλογικής μνήμης και συνείδησης, δίνοντας το τέλος με το ατομικό του περίστροφο. Μαζί του στο θάνατο τον συντρόφεψε ο πιστός του αντάρτης, ο Τζαβέλας.

   Ακολούθησε ο κανιβαλισμός. Η θηριωδία του μεταβαρκιζιανού καθεστώτος. Οι δύο νεκροί σύντροφοι θα αποκεφαλιστούν και τα κεφάλια τους θα κρεμαστούν από τις 18 έως τις 20 Ιούνη, σ' ένα φανοστάτη στα Τρίκαλα.

   Τι ήταν ο Άρης; Εκείνο το «αμείλικτο τέρας» που περιγράφουν οι θιασώτες του πιο πρωτόγονου και συνάμα βλακώδους αντικομμουνισμού; Ήταν από στρατιωτική άποψη ένας «κατσαπλιάς», όπως διατείνονταν οι «ήρωες» του δοσιλογισμού; Κάποιος με «θολή» πολιτική σκέψη, όπως λένε εκείνοι που όσα δεν φτάνουν τα κάνουν κρεμαστάρια; Ας δώσουμε το λόγο στους – σοβαρούς – πολιτικούς αντιπάλους του Άρη.

    Ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος αναφέρει: 

«Ο Άρης ήταν ένας αγνός ιδεολόγος» (Φίλιππος Φιλλίπου, «Βήμα», 3/2/2002), «ήταν έναςευφυής άνθρωπος» (εφημερίδα «Πρώτη», 24/9/1986)

  ΟΕυάγγελος Αβέρωφ – Τοσίτσας  στο βιβλίο του «Φωτιά και τσεκούρι», αναφέρει:

«… ο Άρης απέδειξε ότι είχε ψυχοσύνθεση ηγέτου, χάρη σ' αυτόν, το γόητρο του ΕΛΑΣ ανήλθε κατακορύφως», Ο ίδιος μιλώντας για την «θεαματική εξέλιξη» του ΕΑΜ/ΕΛΑΣτονίζει ότι «ο Άρης ήταν ο κύριος παράγων της». Ο Αβέρωφ - και όχι κάποιος πολιτικός φίλος του Άρη - τον περιγράφει ως «ηγέτη», «γενναίο», «καλό οργανωτή», ως άνθρωπο που «δεν του έλειπε ούτε η ευφυΐα ούτε κάποια παιδεία». Και προσθέτει ο Αβέρωφ: «Ένας Ιταλός στρατηγός, που δεν είχε κανένα λόγο να τον συμπαθή, ο Ινφάντε, είπε το 1945 στον γράφοντα τις σελίδες αυτές: "Από όλους τους αρχηγούς του ΕΑΜ / ΕΛΑΣ που γνώρισα, και γνώρισα πολλούς, μόνον ο Άρης μου έκαμε εντύπωση. Ήταν δυνατός, στοχαστικός, είχε λεπτότητα"».

   Πολύ πριν από την αποχώρηση των Γερμανών από την Ελλάδα τα 4/5 της χώρας είχαν ήδη απελευθερωθεί από τον ΕΛΑΣ. Ήδη από την Άνοιξη του ’44,  το Γερμανικό επιτελείο του οποίου ηγείτο ο Χέλμουτ Φέλμυ αναγκάστηκε να κηρύξει την Πελοπόννησο ως εμπόλεμη ζώνη και τούτο λόγω της καθόδου του Άρη στην Πελοπόννησο.

    Ο ίδιος ο Φέλμυ σημείωνε ότι χρειαζόταν τουλάχιστον 3 μεραρχίες επιπλέον, μόνο για την Πελοπόννησο, λόγω της ανάπτυξης στις τάξεις του ΕΛΑΣ  που είχε εμφυσήσει το οργανωτικό πνεύμα του Άρη και η  προσωπική του παρουσία στην περιοχή («Από τη Βιέννη στα Καλάβρυτα. Τα αιματηρά ίχνη της 117ης Μεραρχίας Καταδρομών στη Σερβία και την Ελλάδα», Βιβλιοπωλείον της Εστίας).

    Τέτοια αποτελέσματα μάλλον δεν θα μπορούσαν να επιτυγχάνονται από «κατσαπλιάδες»…

    Καταγεγραμμένες είναι οι απόψεις του  Κρις Μοντάγκιου Γούντχαουζ, του Άγγλου Συνταγματάρχη, επικεφαλής της βρετανικής αποστολής στην Ελλάδα, για τον Άρη ως στρατιωτική μεγαλοφυΐα: «Χωρίς Ζέρβα δεν γινόταν, χωρίς Άρη δεν πετύχαινε», έλεγε ο Γούντχαουζ για την επιχείρηση της ανατίναξης του Γοργοποτάμου. 

    Ο Κρις Γουντχάουζ, σε επιστολή του προς την ηγεσία του ΕΑΜ, αμέσως μετά την ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοποτάμου,  ανάμεσα στα άλλα γράφει: «…θέλω να ευχαριστήσω εκ μέρους της Αγγλίας και την οργάνωσίν σας και τον ικανώτατον στρατιωτικόν αρχηγόν σας»(Στρατηγού Ν. Ζέρβα: «Απομνημονεύματα», εκδόσεις «Μέτρον»).

   Όσο για την πολιτική διορατικότητα και οξυδέρκεια του Άρη, πέρα από τις διαπιστώσεις του για τις συμφωνίες του Λιβάνου, της Καζέρτας και φυσικά της Βάρκιζας ότι «παρέδιδαν το απελευθερωτικό κίνημα δεμένο χειροπόδαρα στους Άγγλους» («Άρης, ο αρχηγός των ατάκτων», Δ.Χαριτόπουλου, εκδόσεις «Τόπος» - RealNews) αρκεί η υπόμνηση των λόγων του στη σύσκεψη των καπετάνιων του ΕΛΑΣ τον Νοέμβρη του ’44: 

«Αν ζήσει κανένας σας  – τους έλεγε - να θυμάται τα λόγια αυτά. Οι Εγγλέζοι θα σας σφάξουν όλους σαν αρνιά, εγώ στα χέρια τους δε θα πέσω, γιατί τα βουνά με ξέρουν. Με την πέτρα προσκέφαλο, την ψείρα συντροφιά, την κάπα σκέπασμα δε θα με ιδούνε ζωντανό στα χέρια τους. Αυτό θέλω να το θυμάστε αν κανένας σας ζήσει». 

    Επομένως, όπως έχει γράψει και ο συνάδελφος Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος: «Μπορεί να προσάψει κανείς ό,τι θέλει στον Βελουχιώτη, όχι όμως απουσία στρατηγικού, “γεωπολιτικού” ενστίκτου και βαθιάς ιστορικής γνώσης».

   Ο Άρης Βελουχιώτης δεν γεννήθηκε μέσα σε μια στιγμή, όπως η Αθηνά μέσα από το κεφάλι του Δία. Δεν προέκυψε αστραπιαία. Για να φτάσει να διαμορφωθεί από τον Θανάση Κλάρα (αυτό ήταν το πραγματικό του όνομα) στον χιλιοτραγουδισμένο πρωτοκαπετάνιο του ΕΛΑΣ, διένυσε μια πολυκύμαντη πορεία βασανιστικής ωρίμανσης .

    Ο Άρης ήταν δημιούργημα και «γέννημα» της ανάτασης του ίδιου του ελληνικού λαού. Ο μεγάλος ποιητής Κώστας Βάρναλης στο βιβλίο του Πάνου Λαγδά «Άρης Βελουχιώτης ο πρώτος του αγώνα», έγραψε: 

«Θρυλικός ο Άρης Βελουχιώτης. Ο πρώτος που άρχισε την Αντίσταση του λαού στα βουνά κι ο τελευταίος που την έκλεισε με τον τραγικό του θάνατο. Η πρώτη ψυχή του Αγώνα, κι η τελευταία πνοή. Λίγοι το καταλάβανε όπως ο Άρης, πως οι εχθροί της Ελλάδας (ξένοι και ντόπιοι) θα μετατρέπανε τη νίκη του έθνους σε νίκη των εχθρών του. Τιμή και δόξα στο ασύγκριτο παλληκάρι. Τιμή και δόξα και στο λαό που τόνε γέννησε».

   Ο Άρης δεν υπήρξε, δεν διαμορφώθηκε «τυχαία». Η διαδρομή από τον Θανάση Κλάρα μέχρι τον κομμουνιστή Άρη Βελουχιώτη, είναι μια διαδρομή ταυτισμένη με το μήνυμα που εκπέμπεται από τα ίδια τα νάματα της ποίησης του κομμουνισμού.

    Πολλοί παριστάνουν τους «αρμόδιους» να μιλήσουν γι' αυτή τη διαδρομή. Όμως, αρμοδιότερος ήταν ο ίδιος ο Άρης. Και μίλησε: 

«...Αν στη ζωή μου υπάρχει ένα σημείο που με συγκίνηση και με υπερηφάνεια αφάνταστη από καιρού σε καιρό γυρίζω και βλέπω, είναι ακριβώς η εποχή που μπήκα στο Κομμουνιστικό Κόμμα», γράφει σε επιστολή στον «Ριζοσπάστη», στις  9/9/1931. «Έκτοτε - συνεχίζει - δεν έχω στο ενεργητικό μου παρά φυλακίσεις για πάλη επαναστατική. Μιλάν τα γεγονότα, μιλάει αυτή η αλήθεια. Ούτε ΜΙΑ ΚΗΛΙΔΑ. Είναι αυτό σε βάρος μου; Είναι αυτό στοιχείο ενάντια στο Κομμουνιστικό Κόμμα;». Περίπου προφητικά στην ίδια επιστολή καταλήγει: «Στο κόμμα αυτό έδωσα όλη μου τη ζωή και θα συνεχίσω να δίνω όσες δυνάμεις μου απομείναν στον αγώνα του, για το ψωμί των εργαζομένων, κατά των φόρων και των πολέμων, για την επανάσταση».

   Με αυτά τα εφόδια έφερε σε πέρας ο Άρης την αποστολή που του ανατέθηκε, όταν ανέλαβε να υλοποιήσει την απόφαση της ΚΕ του ΚΚΕ για την συγκρότηση αντάρτικου απελευθερωτικού στρατού.

    Με αυτό το πνεύμα γράφτηκε από το χέρι του Άρη οόρκος του ΕΛΑΣ, ο όρκος της πρώτης αντάρτικης ομάδας στη Ρούμελη που δόθηκε το 1942 στη ΓραμμένηΟξιά:

    «Εγώ παιδί του Ελληνικού Λαού, ορκίζομαι να αγωνιστώ πιστά από τις τάξεις του ΕΛΑΣ, χύνοντας και την τελευταία ρανίδα του αίματός μου, σαν γνήσιος πατριώτης για το διώξιμο του εχθρού από τον τόπο μας, για τις ελευθερίες του Λαού μας, κι ακόμα να είμαι πιστός και άγρυπνος φρουρός προστασίας στην περιουσία και το βιος του αγρότη.

    Δέχομαι προκαταβολικά την ποινή του θανάτου αν ατιμάσω την ιδιότητά μου ως πολεμιστής του Έθνους και του Λαού και υπόσχομαι να δοξάσω και να τιμήσω το όπλο που κρατώ και να μην το παραδώσω αν δεν ξεσκλαβωθεί η Πατρίδα μου και δε γίνει ο Λαός νοικοκύρης στον τόπο του».

    Αθάνατο πολιτικό κειμήλιο, διαχρονικής αξίας - και δραματικής επικαιρότητας στη σημερινή Ελλάδα των ξένων δανειστών και των εγχώριων «σωτήρων» - αποτελεί η ιστορική ομιλία του Άρη που την εκφωνεί στις 29 Οκτώβρη του 1944 στην απελευθερωμένη Λαμία εκ μέρους του Γενικού Στρατηγείου του ΕΛΑΣ.

    Ο Άρης παρουσιάζει την πολιτική του ΕΑΜ και, ανάμεσα στα άλλα, λέει:

   «Θα δώσουμε στο λαό τα οικονομικά μέσα για να μπορεί να μη σκορπάει την οικογένειά του στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα.

Μας κατηγορούν ότι θέμε να καταργήσουμε τα σύνορα και να διαλύσουμε το κράτος. Μα το κράτος εμείς το φτιάχνουμε σήμερα, γιατί δεν υπήρξε, μια που αυτοί οι ίδιοι το είχανε διαλύσει.

   Ποιος είναι λοιπόν πατριώτης; Αυτοί ή εμείς; Το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα και τρέχει να βρει κέρδη σ' όποια χώρα υπάρχουνε τέτοια. Γι' αυτό δε νοιάζεται κι ούτε συγκινείται με την ύπαρξη των συνόρων και του κράτους.

   Ενώ εμείς το μόνο που διαθέτουμε είναι οι καλύβες μας και τα πεζούλια μας. Αυτά, αντίθετα από το κεφάλαιο που τρέχει όπου βρει κέρδη, δεν μπορούν να κινηθούν και παραμένουν μέσα στη χώρα που κατοικούμε.

   Ποιος, λοιπόν, μπορεί να ενδιαφερθεί καλύτερα για την πατρίδα του; Αυτοί που ξεπορτίζουν τα κεφάλαιά τους από τη χώρα μας ή εμείς που παραμένουμε με τα πεζούλια μας εδώ;

   Όταν έξαφνα στα 1929-'31 το κράτος ζήτησε, λόγω της οικονομικής κρίσης που μάστιζε τότε τη χώρα μας, να κατεβάσουν οι ξένοι ομολογιούχοι το ποσοστό που πληρώναμε σε τοκοχρεολύσια, οι Άγγλοι δέχτηκαν να το μειώσουν σε 35%, αλλά οι Έλληνες ομολογιούχοι αρνήθηκαν.

   Να, λοιπόν, ποιος είναι ο πατριωτισμός τους! Αυτός φτάνει μέχρι το σημείο που δεν θίγονται τα οικονομικά τους συμφέροντα.

   Αυτοί, λοιπόν, οι ίδιοι που μας κατηγορούν ότι επιδιώκουμε την κατάργηση των συνόρων και τη διάλυση του κράτους, αυτοί τα ξεπουλάνε αυτά στην πρώτη ευκαιρία(...). Με αυτά τα μέσα προσπαθούν να εξαπατήσουν το λαό για να συνεχίσουν το ξεζούμισμα και την εκμετάλλευσή του».

   Ο Άρης λατρεύτηκε από τους συναγωνιστές του. Να τι περιγράφει ένας από τους αντάρτες του, ο Καραδημήτρης, στον Σπύρο Μελετζή:

«Τί να σου πω, Σπύρο, τόσο σκληραγωγημένο άνθρωπο δε θα ξανακάνει ο κόσμος. Στις πορείες εμείς παιδιά τώρα και κουραζόμαστε και κείνος άντεχε πιο πολύ απ' όλους μας, στην πείνα τα ίδια, στη δίψα και στην κακοπέραση. Πολλές φορές έμεινε εκείνος νηστικός για να δώσει σε μας. Κι ένα τσιγάρο ακόμα νά 'χε θα τό 'δινε σε μας. Ήταν τόσο σκληρός με τον εαυτό του που πολλές φορές μας τρόμαζε. Ούτε ασκητής, ούτε φακίρης δε θα μπορούσε ν' αντέξει στη γεμάτη στερήσεις ζωή που έκανε ο Άρης και μάλιστα τότε στις αρχές που ξεκινήσαμε. Μαρτυρήσαμε όλοι μας, κι αν δεν ήταν ο Άρης να μας εμψυχώνει κάθε μέρα, θα τά 'χαμε παρατήσει. Τόσο δύσκολες μέρες περάσαμε τότε στις αρχές».

   Από την σημερινή Ελλάδα δεν λείπουν οι απόγονοι του δοσιλογισμού. Οι πολιτικοί και ιδεολογικοί συνεχιστές των ταγματασφαλιτών. Οι φασίστες γκεμπελίσκοι που ματαιοπονούν στην προσπάθεια τους να σπιλώσουν τον Άρη και να παραχαράξουν την Ιστορία.

    Όπως συνηθίζεται στην περίπτωση των φασιστών, ο «Καιάδας» της γελοιότητάς τους είναι τόσο βαθύς όσο η προστυχιά τους. Και όσο πιο πρόστυχοι γίνονται τόσο περισσότερο θυμίζουν τον «ήρωα» ενός επίσης «προφητικού» κειμένου που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Αναγέννηση» στις 21 Ιούνη 1945. Ο Θεσσαλός δημοσιογράφος Φαίδων Μακρής, έγραφε:

    «Σύμφωνα με τους μαθηματικούς νόμους του εκκρεμούς, το καθημαγμένο κεφάλι του Άρη Βελουχιώτη, ταλαντευόταν προχθές κρεμασμένο σ' ένα φανοστάτη της πλατείας των Τρικάλων. Αιωρείτο αργά. Δεξιά - αριστερά, δεξιά - αριστερά και κάθε ταλάντευση σημείωνε και μια τραγική στιγμή των καιρών που διανύουμε. Σιωπηλά τα πλήθη βλέπαν με κατάπληξη το μακάβριο θέαμα.

    Ένα "γιατί;" μεγάλο σαν το έργο του Αρη, γεννιόταν μες στις ψυχές όλων χωρίς να φτάνει και στα χείλια. Η ανταρσία του ενάντια στο κράτος τιμωρήθηκε με το θάνατο, η ανταρσία ενάντια στο κόμμα του τιμωρήθηκε ακόμα πιο σκληρά για έναν κομμουνιστή, με τη διαγραφή του.

    Όμως, η αισχρή, βάρβαρη και ανίερη διαπόμπευση της κεφαλής του ήρωα είναι μια ιστορική αδικία και μια εθνική ντροπή...

    "Χαράς ευαγγέλια" γαύγισε για το θάνατο τουήρωα η εμπαθής ασημότης της Νομαρχίας Τρικάλων, χωρίς να σκεφτεί ότι όταν αυτός θα εγκαταλείψει με "τας κεκανονισμένας τιμάς" τη ζωή, ύστερα από λίγο δε θα τον θυμούνται ούτε οι στενότεροι συγγενείς του, ενώ τον Άρη Βελουχιώτη δε θα τον ξεχάσουν ούτε οι φίλοι του ούτε οι εχθροί του. Γιατί αυτός και το έργο του έχουν πια καταγραφεί στην ιστορία του έθνους».

  

    Αυτός ήταν ο Άρης. Ανέγγιχτος από κάθε επιχείρηση γκεμπελικού τύπου λασπολόγησης του ονόματός του. Και έτσι θα παραμείνει: Ολικά και αμετάκλητα αποκαταστημένος στη συνείδηση του λαού. Γιατί, πολύ απλά, είναι βαθιά εγκαταστημένος στο νου και στην καρδιά του λαού, ως σύμβολο των αγώνων για τη λευτεριά και τη δημοκρατία του λαού.  

Read More

Σε μία απόδειξη 100 ευρώ τα 60,5 ευρώ πάνε στο κράτος!

Η «προσομοίωση» των μέτρων που πέρασε η κυβέρνηση από τη Βουλή, με βασικό επιχείρημα ότι πλήττουν τους λίγους «έχοντες» και προστατεύουν τους πολλούς, (μάλιστα δόθηκε και πολιτική διάσταση με κυβερνητικά στελέχη να δηλώνουν ότι τιμωρούνται όσοι ψήφισαν «ναι» στο δημοψήφισμα), αποκαλύπτει απίστευτα συμπεράσματα:

1. Για κάθε 100 ευρώ απόδειξης λιανικής ή τιμολογίου παροχής υπηρεσιών που θα εκδίδεται, θα πρέπει να αποδίδονται ακόμη και 60 ευρώ στο κράτος υπό μορφή φόρων και ασφαλιστικών εισφορών. Ετσι, το κίνητρο μη έκδοσης της απόδειξης έγινε μεγαλύτερο από ποτέ. Η απόδειξη σε μια ταμειακή μηχανή που έχει εγκατασταθεί σε μια μικρομεσαία επιχείρηση (ατομική ή προσωπική) ή αντίστοιχα το τιμολόγιο παροχής υπηρεσιών ενσωματώνει:

• ΦΠΑ 24%.

• Φόρο εισοδήματος και εισφορά αλληλεγγύης που κυμαίνεται από 22% έως 55%.

• Ασφαλιστική εισφορά (20% για την κύρια σύνταξη, 7% για την επικουρική αν υπάρχει και 6,95% για τον κλάδο υγείας).

Πρακτικά, αυτό σημαίνει, σύμφωνα με την Καθημερινή, ότι η έκδοση μιας απόδειξης 100 ευρώ θα υποχρεώνει τον εκδότη-επιχείρηση, να καταβάλει στο κράτος τουλάχιστον 60,5 ευρώ (24 ευρώ σε ΦΠΑ, τουλάχιστον 20,5 ευρώ σε ασφαλιστικές εισφορές και 16 ευρώ σε φόρους). Πρόκειται για το ισχυρότερο κίνητρο φοροδιαφυγής που υπήρξε ποτέ στη χώρα. Και μάλιστα, χωρίς να υπάρχει «γραμμή άμυνας». Μετά την τελευταία αναθεώρηση, τα πρόστιμα για τη μη έκδοση απόδειξης είναι ελάχιστα (σ.σ. ελεγκτής της εφορίας έλεγε στην «Κ» ότι πλέον δεν έχει νόημα να βγαίνουν συνεργεία ελέγχου).

2. Το κόστος άσκησης επιχειρηματικής δραστηριότητας στην Ελλάδα εκτινάσσεται πάνω από το 50% για ένα εκατομμύριο επιτηδευματίες και επαγγελματίες. Σε ομόρρυθμη εταιρεία με δύο εταίρους, η οποία θα εμφανίσει κέρδη 68.000 ευρώ, θα απομείνει τελικώς καθαρό μηνιαίο εισόδημα της τάξεως των 1.200 ευρώ στον καθένα. Από τα 68.000 ευρώ, τα 18.447 ευρώ θα πάνε στο ασφαλιστικό ταμείο. Από τα 50.000 ευρώ που θα απομείνουν, τα 21.000 ευρώ θα δοθούν για τέλος επιτηδεύματος, φόρο 29% επί των κερδών, προκαταβολή φόρου επόμενου έτους (θα φτάσει στο 100% το 2017) και εισφορά αλληλεγγύης. Θα απομείνουν 29.000 ευρώ για τους δύο εταίρους ή 1.200 ευρώ τον μήνα στον καθένα. Ηδη οι λογιστές κατακλύζονται από αιτήματα για διακοπές εργασιών και μεταφορές εδρών μέχρι στησίματα «βιοτεχνιών» έκδοσης εικονικών τιμολογίων.

3. Ο συνδυασμός της αύξησης του φόρου εισοδήματος αλλά και του ΕΝΦΙΑ για τις μεσαίες και μεγάλες ακίνητες περιουσίες –επιχειρήσεων αλλά και φυσικών προσώπων– εκτινάσσει τον φορολογικό συντελεστή επί του εισοδήματος από ακίνητα στο 50-60%. Δεν γλιτώνουν ούτε οι εταιρείες επενδύσεων, με αποτέλεσμα να είναι ορατός πλέον ο κίνδυνος αναστολής επενδυτικών πλάνων εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ.

4. Η Ελλάδα καθίσταται η ακριβότερη –από πλευράς φόρων και εισφορών– χώρα για τα στελέχη επιχειρήσεων. Ενεργοποιώντας τον υψηλό συντελεστή (52,5% ή 55%) ακόμη και από τις 40.000 ευρώ και επιβάλλοντας από τις υψηλότερες εισφορές στον κόσμο, το σύστημα υποχρεώνει τον εργοδότη να επιβαρύνεται πλέον με 77.823 ευρώ τον χρόνο προκειμένου το στέλεχός του να εισπράττει στο τέλος καθαρά περίπου 2.370 ευρώ τον μήνα.

5. Το κίνητρο για το λαθρεμπόριο έγινε ισχυρότερο από ποτέ: στα καύσιμα, ο συντελεστής έχει ξεπεράσει πλέον το 70% και είναι από τους τρεις υψηλότερους στην Ευρώπη, ενώ στα τσιγάρα ένα πακέτο θα φορολογείται με πάνω από 80%.

enikonomia

Read More

Πρώην Υπουργός Δικαιοσύνης σε Μαρινάκη: «Πρόσεξέ μου την Καλλονή»

Συνομιλία - φωτιά του πρώην Υπουργού Δικαιοσύνης Χαράλαμπου Αθανασίου με τον Βαγγέλη Μαρινάκη, κατά την οποία του ζητάει «να προσέξει την Καλλονή», αποκαλύπτεται μέσα από τις νόμιμες μαγνητοφωνήσεις της ΕΥΠ!

Ακόμα ένα «καυτό» απόσπασμα από τις μαγνητοφωνήσεις τις ΕΥΠ στην υπόθεση των «στημένων» ποδοσφαιρικών αγώνων αποκαλύπτει η εβδομαδιαία εφημερίδα «Παρασκήνιο». Ένα απόσπασμα, το οποίο θα συζητηθεί και δημιουργεί πολλά «ερωτηματικά», κυρίως για το «αίτημα» του Χαράλαμπου Αθανασίου προς τον Βαγγέλη Μαρινάκη.

 

Όπως αναφέρει το ρεπορτάζ της εφημερίδας «στην απομαγνητοφώνηση ακούγεται ο πρώην Υπουργός Δικαιοσύνης να συζητά με τον μεγαλοπαράγοντα του Ολυμπιακού αλλά και κατηγορούμενο στην υπόθεση της εγκληματικής, Β. Μαρινάκη, και να του ζητά, μεταξύ άλλων, να του προσέξει την Καλλονή, δηλαδή την ομάδα της Λέσβου, από όπου κατάγεται αλλά και εκλέγεται ο κ. Αθανασίου.

Οι απομαγνητοφωνημένες συνομιλίες είναι στη διάθεση των δικαστικών και ανακριτικών Αρχών, που μπορούν να αποδείξουν τις σχέσεις που διατηρούσε ο τότε υπουργός Δικαιοσύνης με έναν μεγαλοπαράγοντα του ποδοσφαίρου, ο οποίος ελεγχόταν την ίδια περίοδο.

Από την συνομιλία που βλέπει το φως της δημοσιότητας εκδηλώνονται εύλογα οι εξής απορίες. 

Πως είναι δυνατός ένας Υπουργός Δικαιοσύνης να συνομιλεί με έναν παράγοντα του ελληνικού ποδοσφαίρου, που κατηγορήθηκε την ίδια περίοδο για «στημένα» παιχνίδια και άλλες παραβάσεις; Και δεύτερον πως είναι δυνατόν να ζητάει ο Χαράλαμπος Αθανασίου από τον ιδιοκτήτη του Ολυμπιακού να «του προσέξει την Καλλονή»; Τι ακριβώς εννοεί και από που και ως που να μπορεί ο ιδιοκτήτης των «ερυθρόλευκων» να προσέξει την ομάδα της Μυτιλήνης;

Ιδού το δημοσίευμα

πηγή

Read More

Στίβεν Χόκινγκ: "Δεν υπάρχει παράδεισος ή μετά θάνατον ζωή"

ΛΟΝΔΙΝΟ. Ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι σαν υπολογιστής και κάποια στιγμή θα πάψει να λειτουργεί. Αλλά μόλις περάσει η τελευταία αναλαμπή, δεν υπάρχει τίποτε πια πέρα από αυτήν. Ούτε Παράδεισος ούτε μετά θάνατον ζωή. Αυτά είναι παραμύθια για όσους φοβούνται το σκοτάδι...

Τις απόψεις του για τη ζωή και τον θάνατο ανέπτυξε σε συνέντευξή του στην εφημερίδα Guardian ο επιφανής φυσικός Στίβεν Χόκινγκ, εν όψει διάλεξής του στο Λονδίνο με θέμα «Γιατί βρισκόμαστε εδώ;». Τα τελευταία του σχόλια, σημειώνει η εφημερίδα, προχωρούν ένα βήμα πιο μπροστά σε σχέση με τις επισημάνσεις του στο βιβλίο The Grand Design του 2010, στο οποίο βεβαίωσε, σηκώνοντας θύελλα αντιδράσεων θρησκευτικών ηγετών, ότι το σύμπαν δεν χρειάζεται απαραίτητα κάποιον δημιουργό για να εξηγηθεί ή να λειτουργήσει. Στη συνέντευξή του στον Guardian, ο Στίβεν Χόκινγκ, 69 ετών σήμερα, απορρίπτει την ιδέα ότι υπάρχει ζωή μετά τον θάνατο και δίνει έμφαση στην ανάγκη να εκπληρώσουμε την αποστολή μας ο καθένας στη Γη, κάνοντας καλή χρήση της ύπαρξής μας... Στην ερώτηση πώς θα πρέπει να ζούμε, ο κ. Χόκινγκ έδωσε την απλή απάντηση: «Θα πρέπει να αναζητήσουμε τη μεγαλύτερη δυνατόν αξία των πράξεών μας».

Αυτή τη φορά, όπως παρατήρησε η εφημερίδα, ο Στίβεν Χόκινγκ χαράσσει μια έντονη διαχωριστική γραμμή μεταξύ της χρήσης του Θεού ως μεταφοράς και της πεποίθησης ότι υπάρχει ένας πανταχού παρών δημιουργός, του οποίου τα χέρια καθοδηγούν τις λειτουργίες του κόσμου. Κληθείς να αναλύσει τις απόψεις του για τον θάνατο, ο κορυφαίος επιστήμονας αναφέρθηκε στην ανίατη ασθένεια από την οποία πάσχει και η οποία, υπογραμμίζει, τελικά τον οδήγησε να απολαύσει τη ζωή περισσότερο: «Εχω ζήσει με την προοπτική ενός πρόωρου θανάτου τα τελευταία 49 χρόνια. Δεν φοβάμαι τον θάνατο, αλλά δεν βιάζομαι να πεθάνω. Εχω πολλά να κάνω προηγουμένως»... «Θεωρώ τον εγκέφαλο ως έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή, ο οποίος θα πάψει να λειτουργεί όταν χαλάσουν τα εξαρτήματά του. Δεν υπάρχει Παράδεισος ή ζωή μετά θάνατον για χαλασμένους υπολογιστές. Αυτό είναι ένα παραμύθι για τους ανθρώπους που φοβούνται το σκοτάδι», δήλωσε ο Στίβεν Χόκινγκ. Στη διάλεξη αναμένεται να αναφερθεί στη γένεση των γαλαξιών και γενικότερα στη δημιουργία. «Η επιστήμη προβλέπει ότι πολλά διαφορετικά είδη σύμπαντος θα δημιουργηθούν αυθόρμητα μέσα από το τίποτα. Είναι μια υπόθεση τύχης στην οποία συμμετέχουμε», δήλωσε. Ο Χόκινγκ πιστεύει ότι με τα υπερσύγχρονα διαστημικά εργαλεία, όπως το παρατηρητήριο Planck της Ευρωπαϊκής Διαστημικής Υπηρεσίας, ESA, είναι δυνατόν να εντοπιστούν αρχαία ίχνη φωτός από τα πρώτα στάδια του σύμπαντος και να οδηγήσουν σε εκτιμήσεις για το πώς σχηματίστηκε ο δικός μας χώρος στο σύμπαν.

Απαντώντας στην ερώτηση «Γιατί βρισκόμαστε εδώ;» θα αναλύσει τη θεωρία του για το πώς προέκυψαν από μια σειρά γεγονότων στο αρχέγονο σύμπαν τα δεδομένα που επέτρεψαν την ανάπτυξη της ανθρώπινης ζωής. Εκτός από τον Χόκινγκ, στην εκδήλωση του Google Ζeitgeist στη βρετανική πρωτεύουσα θα μιλήσουν ο υπουργός Οικονομικών Τζορτζ Οσμπορν και ο βραβευμένος με Νομπέλ οικονομολόγος Τζόζεφ Στίγκλιτς.

Από την Καθημερινή ...

Read More

Έρευνα: Οι πλουσιότερες οικογένειες στην Φλωρεντία έχουν διατηρήσει τον πλούτο τους για σχεδόν 600 χρόνια

• Έρευνα υποδεικνύει ότι υπάρχει ένα ‘δάπεδο’ που βοηθάει τις πλούσιες οικογένειες να διατηρήσουν τον πλούτο τους για σχεδόν 6 αιώνες

• Τα κορυφαία 5 επίθετα από απόψεως πλούτου από το 2011 συνδέθηκαν με πλούσια ονόματα το 1427

Στην Φλωρεντία της Ιταλίας, οι πλούσιες οικογένειες  έχουν διατηρήσει τα πλούτη τους για σχεδόν 600 χρόνια. Σύμφωνα με την μελέτη Intergenerational mobility in the very long run: Florence 1427-2011 που διεξήχθη από οικονομολόγους της κεντρικής Τράπεζας της Ιταλίας, έγιναν κάποιες διαπιστώσεις όσον αφορά την διαγενεακή κινητικότητα πλούτου στο πολύ μακροχρόνιο πλαίσιο.

Πως έγινε η μελέτη; Πήραν τους σημερινούς πλουσιότερους βάσει των στοιχείων του 2011 και έπειτα, βάσει του επώνυμού τους, έκαναν μια συσχέτιση και ανίχνευση αυτού στο παρελθόν και συγκεκριμένα στο έτος 1427, όπου βρέθηκε ότι και τότε βάσει του σχετικού αρχείου που είχαν στην Φλωρεντία το 1427 (οργανωμένο κράτος, αφού το αρχείο διατηρήθηκε τόσους αιώνες), συγκρίθηκε με τα τότε στοιχεία και εντέλει διαπιστώθηκε ότι οι τότε πλουσιότεροι, είναι και σήμερα.

Σημειώνουμε δε, ότι η Φλωρεντία ήταν για μεγάλο χρονικό διάστημα η πρωτεύουσα του ομώνυμου κρατιδίου και μόλις τον 19ο αιώνα, εντάχθηκε στην ενοποίηση των κρατιδίων που συνέστησαν την Ιταλία, παύοντας βέβαια να είναι πρωτεύουσα στο νέο κράτος και παραμένοντας έκτοτε, απλώς μια σημαντική πόλη. Στο διάστημα δε, από το 1427 έως το 2011, έγιναν στην περιοχή μεγάλες και συχνές γεωπολιτικές αναταραχές, οι οποίες όμως φαίνεται να μην επέδρασαν στον πλούτο των πλουσιοτέρων, που όπως θα σας πούμε αμέσως παρακάτω, διατηρήθηκε.

Δείτε τον κάτωθι πίνακα:

Ο πίνακας μας παρουσιάζει τους πέντε με το υψηλότερο εισόδημα το 2011 (τα ονόματα δεν αποκαλύπτονται για λόγους διακριτικότητας, αλλά παρουσιάζονται ως Α, Β, C, D, E), οι οποίοι ήταν και από τους πλουσιότερους το 1427. Το 1427 αυτοί οι πέντε πλουσιότεροι ανήκαν σε συντεχνίες του μαλλιού, μεταξιού, και υποδηματοποιών, διατηρούσαν δε υψηλό στάτους και είχαν οικονομική και πολιτική επιρροή. Για παράδειγμα, ο επανομαζόμενος Α, το 2011 είχε ετήσιο εισόδημα €146.489 (το μεγαλύτερο για το 2011, άρα και πλουσιότερος) και πίσω στο 1247, είχε (ο πρόγονός του, η οικογένειά του) κορυφαία, ήτοι υψηλά ποσοστά % σε όρους εισοδήματος και πλούτου (είναι αυτά που παρουσιάζονται στις δύο στήλες δεξιά).

Ο πίνακας μας παρουσιάζει και τους πέντε με το χαμηλότερο εισόδημα το 2011 (είναι οι V, W, X, Y, Z) που κάνοντας κατά παρόμοιο τρόπο την σύγκριση με τα στοιχεία του 1427, διαπιστώνεται ότι και τότε, είχαν πλούτο κάτω του μέσου όρου (κάτω του 50% δηλαδή), άρα οι οικογένειές τους παρέμειναν χαμηλού εισοδήματος για τόσα εκατοντάδες χρόνια. Για παράδειγμα, ο επανομαζόμενος βάσει επιθέτου Χ, το 2011 είχε ετήσιο εισόδημα €9.281 (από τα χαμηλότερα για το 2011, άρα και εκ των φτωχότερων) και πίσω στο 1427, είχε ιδιαιτέρως χαμηλά ποσοστά εισοδήματος και πλούτου σε σχέση με τον μέσο όρο. Όσον αφορά στην απασχόληση που είχαν τότε (το 1427), οι πέντε του περιουσιακού πυθμένα, ήταν κυρίως εργάτες.

Η μελέτη αυτή της Τράπεζας της Ιταλίας, καταλήγει σε συμπεράσματα που έρχονται σε αντίθεση με αυτά άλλων μελετών που έχουν γίνει λίγο παλαιότερα, και αφορούσαν π.χ. τους δισεκατομμυριούχους της σύγχρονης εποχής, όπου στα τελευταία χρόνια ο αριθμός τους περιορίστηκε, δείχνοντας έτσι ότι οι εξαιρετικά πλούσιοι, μειώνονται με το πέρασμα του καιρού. Επίσης υπάρχει και μια κοινώς αποδεκτή ρήση σε πολλές μάλιστα χώρες, που λίγο πολύ λέει ότι Wealth does not pass three generations: πρόκειται για κινέζικη παροιμία και στα ελληνικά μεταφέρεται ως ότι «Ο πλούτος (ο μεγάλος) δεν ξεπερνάει τις τρεις γενεές».

Τώρα τι ισχύει; Αυτό που λένε στην Ελλάδα ότι το χρήμα στο χρήμα πάει ή ότι με το χρόνο, το χρήμα στις ιδιαιτέρως πλούσιες οικογένειες διυλίζεται και χονδρικά, παύει να υφίσταται περίπου σε τρεις γενεές;

Μπορεί να ισχύουν και τα δυο μαζί; Υπό την έννοια ότι μια πλούσια οικογένεια, έχει την οικονομική άνεση να σπουδάσει και να καταρτίσει καλύτερα  τα παιδιά της συγκριτικά με μια οικογένεια μεσαίου ή χαμηλού εισοδήματος, μπορεί να τα υποστηρίξει οικονομικά πολύ περισσότερο για να επιχειρήσουν σε σχέση με μια οικογένεια μεσαίου ή χαμηλού εισοδήματος, και μέσω αυτής της διαδικασίας, το χρήμα ‘προσελκύεται’ ευκολότερα από τις ήδη πλούσιες οικογένειες. Αυτή η διαδικασία, βοηθάει στο να παραμείνουν οι πλούσιες οικογένειες, πλούσιες και στο μέλλον.

 Ευεπιχειρείν: αεί βέλτιστον!

Από την άλλη όμως, ισχύει και συμβαίνει και διεθνώς και ιστορικά, οι πολύ πλούσιες οικογένειες σε βάθος σχεδόν τριών γενεών, να πέφτουν · φτωχές μπορεί να μην έχουν γίνει, αλλά χάνουν με το χρόνο, μεγάλο μέρος της συνολικής οικονομικής ισχύος τους. Αυτό συμβαίνει πιθανότατα για μια σειρά λόγων, όπως:

• Όταν ένας εξαιρετικά πλούσιος πεθαίνει, η περιουσία του διαμοιράζεται μεταξύ αρκετών κληρονόμων, άρα η περιουσία που πριν ανήκε σε ένα πρόσωπο, στη συνέχεια διαιρείται και τρόπος του λέγειν ‘κρύπτεται’ σε πολλούς,

• Ακόμα και εάν κληρονομεί μόνο ένας μια πολύ μεγάλη περιουσία, για παράδειγμα ο μοναδικός  υιός / κόρη ενός εξαιρετικά πλουσίου, επειδή τα βρίσκουν έτοιμα, δεν εκτιμούν ούτε και έχουν την ικανότητα της συντήρησης και δημιουργίας – συνηθισμένοι στην εύκολη ζωή και καλοπέραση, απλώς δαπανούν ασυστόλως χωρίς να φροντίζουν για την συντήρηση του μεγάλου πλούτου, ο οποίος σχετικά σύντομα, μειώνεται δραστικά.
  Δείτε για παράδειγμα την ελληνική περίπτωση του Ωνάση: στην εποχή του ο Αριστοτέλης ήταν μακράν ο πλουσιότερος Έλληνας και από τους πλουσιότερους στον κόσμο, ενώ σήμερα, ναι μεν η δισέγγονή του παραμένει αρκετά πλούσια συγκριτικά με πολλούς άλλους, αλλά εν συγκρίσει με τον Αριστοτέλη που η περιουσία του με σημερινές τιμές υπολογίζεται ότι θα έφτανε τα $14 δισ., η της Αθηνάς εκτιμάται ότι πλέον, έχει υποχωρήσει περίπου στο ένα δισεκατομμύριο δολάρια και όχι μόνο δεν είναι μεταξύ των πλουσιότερων στον κόσμο, αλλά την ξεπερνούν και πολλοί Έλληνες εφοπλιστές.

Δείτε ολόκληρη την Έκθεση – Μελέτη της Τράπεζας της Ιταλίας, εδώ.

Read More