Αυτοί που επιδιώκουν να γυρίσουν τη ζωή του εργάτη δύο αιώνες πίσω. Αυτοί που αποφάσισαν να μετατρέψουν την Ελλάδα σε εργαστήριο αγριανθρωπισμού για την εφαρμογή της πιο στυγνής πολιτικής του κεφαλαίου. Αυτοί που η «ανάπτυξή τους» σημαίνει μια Ελλάδα - Μανωλάδα απ' άκρη σ' άκρη. Αυτοί που μόλις προχτές ψήφισαν έναν ακόμα φετφά για μεροκάματα... των 17 ευρώ (!),
ας έχουν υπόψη τους, τα λόγια του Αύγουστου Σπάις.
Ηταν τα λόγια με τα οποία ο Σπάις, ένας από τους ηγέτες της εξέγερσης του Σικάγου το Μάη του 1886, απευθύνθηκε στους δικαστές την ώρα που εκείνοι τον έστελναν μαζί με τους συντρόφους του στην αγχόνη:
*
«Κύριοι δικαστές,
Αν σκέπτεστε σοβαρά ότι με τις κρεμάλες μπορείτε να σταματήσετε το κίνημα, που εξωθεί εκατομμύρια γονατισμένων από την καταπίεση εργατών προς την εξέγερση, είστε, μα την αλήθεια, "πτωχοί τω πνεύματι".
Σε παρόμοια περίπτωση θα μας κρεμάσετε με το δίκιο σας.
Επειτα, αυτό είναι το καλύτερο που έχετε να κάμετε. Κρεμάστε μας! Μα να περιμένετε το τέλος. Εάν δεν το βλέπετε, εγώ σας το αναγγέλλω. Γύρω σας, κάτω σας, δίπλα σας, πάνω σας, από όλες τις μεριές σας, θεριεύει μια φωτιά. Το έδαφος σαλεύει κάτω από τα πόδια σας. Βαδίζετε, κυριολεκτικά, επάνω σε μια υπόγεια φωτιά. Θέλετε να την αγνοείτε; Δε θα την αποφύγετε. Θέλετε να απαλλαγείτε, άπαξ διά παντός, από όλους τους "συνωμότες"; Απαλλαγείτε πρώτα από τα αφεντικά της βιομηχανίας, οι οποίοι δημιούργησαν την ανήθικη περιουσία τους από το κλεμμένο αντίτιμο της εργασίας που δεν πληρώθηκε.
Είναι αυτό που εσείς αποκαλείτε "αύξηση του εθνικού πλούτου"!
"Εθνικού"! Τι ειρωνεία! Τη χαρά μερικών προνομιούχων του έθνους να λέτε.
Κάνετε κάτι καλύτερο.
Καταργήστε τα τρένα, τον τηλέγραφο, τα τηλέφωνα, τα βαπόρια, τον εαυτό σας!
Καταργήστε πρώτα από όλα εσάς τους ίδιους!
Γιατί;
Γιατί εσείς, με τη συμπεριφορά σας, είστε οι πρώτοι πράκτορες της επανάστασης.
Καταργήσατε την αρπαγή και τη λεηλασία, Κύριοί μου.
Αλλά, αυτή είναι η δουλειά σας. Είναι η ανήθικη αποστολή μιας εκατοντάδας ανθρώπων, οι οποίοι προτιμούν ν' απολαμβάνουν το παν, χωρίς να κάμνουν τίποτε.
Από αυτήν ακριβώς την τάξη πάμε να απαλλαγούμε.
Κοιτάξετε το οικονομικό πεδίο της μάχης. Οι εργάτες έχουν πετσοκοφτεί και εσείς, ω Χριστιανοί μου και καλοί μου και ευγενικοί αστοί, εσείς είστε οι κοινωνικοί γύπες, που τρώνε τη σάρκα των πτωμάτων.
Θέλετε να κάνουμε έναν περίπατο στα στενά δρομάκια της πολιτείας αυτής, εκεί όπου περνάνε τις μέρες τους οι αληθινοί δημιουργοί του πλούτου;
Πάμε μαζί στα ανθρακωρυχεία του Χόκιγκ - Βάλεϊ; Δε θα βρούμε ανθρώπους, θα βρούμε κινούμενα πτώματα που άρχισαν να αποσυντίθενται.
Η γενική κρατικοποίηση των μέσων παραγωγής καθίσταται αναπόφευκτη αναγκαιότητα. Αρχίζει η εποχή του σοσιαλισμού και της παγκόσμιας συνεργασίας. Οι κατέχουσες τάξεις θα απαλλοτριωθούν.
Εκείνοι που λένε "τούτο είναι δικό μου", θα τα δούνε όλα κοινά. Αυτό δε θα γίνει για σκοπούς σπεκουλάντικους, θα γίνει για το καλό όλων.
Τούτο εδώ δεν είναι όραμα αιθέριο καθώς νομίζετε. Είναι αναγκαιότητα. Είδαμε στην ιστορία πώς ό,τι ήταν ανάγκη να γίνει, έγινε. Αυτό είναι η λογική της ζωής...
Οποιος λέει ιδιωτική βιομηχανία, λέει αναρχούμενη βιομηχανία. Μετρημένα άτομα χρησιμοποιούν προς όφελός τους τις εφευρέσεις. Ο κόσμος είναι για τους λίγους. Δεξιά και αριστερά πέφτουν οι όμοιοί τους, θύματα του πλούτου και της καλοζωίας τους. Λίγο τους ενδιαφέρει. Με τις μηχανές τους μετατρέπουν το ανθρώπινο αίμα σε βώλους χρυσαφιού.
Την ίδια την υγεία των ανήλικων. Με την πολλή εργασία, δολοφονούν τα γυναικόπαιδα. Με την ανεργία σκοτώνουν. Και αυτοί οι άνθρωποι σου λέγονται Χριστιανοί! Γνήσιοι Χριστιανοί!
Εμείς παραβήκαμε τους νόμους σας, για να δείξουμε στο λαό σε τι αποβλέπουν όλοι σας οι θεσμοί: στο να εγκαθιδρύσουν, στη χώρα αυτή, μία ολιγαρχία, όμοια της οποίας σε κτηνωδία, δεν υπάρχει πουθενά στη Γη!
Αν πιστεύετε ότι με το να μας κρεμάσετε θα εξουδετερώσετε το κίνημα των εργαζομένων, το κίνημα από το οποίο εκατομμύρια ανθρώπινα πλάσματα που σέρνονται στη φτώχεια και στη μιζέρια, περιμένουν τη λύτρωσή τους -αν αυτή είναι η γνώμη σας- τότε κρεμάστε μας!
Εδώ θα ποδοπατήσετε μία μικρή σπίθα, εκεί όμως και πιο πέρα και απέναντι και γύρω μας παντού, θα ξεπεταχτούν οι φλόγες.
Η φωτιά είναι υπόγεια και δε θα μπορέσετε να τη σβήσετε...».
Εγκύκλιος του υπουργείου Οικονομικών προς τις ΔΟΥ. Ποια διαδικασία θα ακολουθείται
Απλοποιούνται οι διαδικασίες χορήγησης του επιδόματος για τη στέγαση των φοιτητών, ύψους 1.000 ευρώ, καθώς το υπουργείο Οικονομικών έδωσε οδηγίες στις εφορίες να δέχονται τα απαραίτητα δικαιολογητικά χωρίς να είναι επικυρωμένα, από δικηγόρους ή από άλλες υπηρεσίες.
Σύμφωνα με όσα αναφέρονται σε σχετική εγκύκλιο, η διαδικασία κατάθεσης των δικαιολογητικών που θα ακολουθείται πλέον έχει ως εξής:
1) Η αρμόδια Δ.Ο.Υ. θα δέχεται απλή φωτοτυπία του μισθωτηρίου συμβολαίου (όχι δηλαδή επικυρωμένο αντίγραφο) συνοδευόμενη από υπεύθυνη δήλωση στην οποία ο ενδιαφερόμενος θα βεβαιώνει την ακρίβεια των στοιχείων που αναγράφονται στη φωτοτυπία. Η κάθε Δ.Ο.Υ. που είναι επιφορτισμένη με την διεκπεραίωση της σχετικής διαδικασίας, μπορεί να προβεί σε δειγματοληπτικό έλεγχο των προαναφερθεισών υπεύθυνων δηλώσεων.
2) Θα γίνεται αποδεκτό απλό αντίγραφο του εκκαθαριστικού σημειώματος φόρου εισοδήματος φυσικών προσώπων, το οποίο έχει επικυρωθεί από οποιαδήποτε διοικητική αρχή ή τα Κ.Ε.Π.. Εναλλακτικά θα γίνεται αποδεκτή φωτοτυπία του εκκαθαριστικού σημειώματος συνοδευόμενη από υπεύθυνη δήλωση στην οποία ο ενδιαφερόμενος βεβαιώνει την ακρίβεια των στοιχείων που αναγράφονται στη φωτοτυπία.
3) Το ηλεκτρονικά χορηγούμενο εκκαθαριστικό σημείωμα, μέσω του συστήματος TAXISNET, έχει ισχύ ακριβούς αντιγράφου και συνεπώς πρέπει να γίνεται αποδεκτό, χωρίς να απαιτούνται περαιτέρω διατυπώσεις ή διαδικασία επικύρωσής του.
4) Όσον αφορά στα έντυπα Ε9, πρέπει επίσης να γίνονται αποδεκτές απλές φωτοτυπίες τους, συνοδευόμενες από υπεύθυνες δηλώσεις, με τις οποίες θα βεβαιώνεται η ακρίβεια των στοιχείων.
Πλησιάζει η Μεγάλη Εβδομάδα του ορθόδοξου Πάσχα και μαζί της η πλέον γκροτέσκα και δηλωτική του αδιεξόδου της κοινωνίας μας τελετή, η υποδοχή του «Αγίου Φωτός» στο «Ελευθέριος Βενιζέλος» με τιμές αρχηγού κράτους.
Θυμάμαι την πρώτη φορά που είδα το πράγμα σε τηλεοπτικό ρεπορτάζ. Έγειρα το κεφάλι και το χάζευα σαν την πιο απίθανη παλαβομάρα. Το κόκκινο χαλί, το άγημα, την μπάντα, ένα δεσπότη, έναν αρχιμανδρίτη, τους άλλους ιερωμένους, τον υπουργό ή τον υφυπουργό, βουλευτές εκπροσώπους κομμάτων, τους υπόλοιπους συνοδούς της ειδικής πτήσης προς και από τα Ιεροσόλυμα, τη… νεοελληνικότατη –ούτως ειπείν– κουστωδία και πομπή.
Όταν ένα κομμάτι του πληθυσμού πιστεύει ότι κάπου συντελείται κάποιο θαύμα, ένα κράτος, ένα σοβαρό κράτος, έχει δύο εναλλακτικές. Είτε αποδέχεται την ύπαρξη του υπερφυσικού γεγονότος, εν προκειμένω την εμφάνιση του «αγίου, ιερού και ανεσπέρου φωτός» και εξ αυτού συνεκδοχικά του Θεού, οπότε, θεοκρατικό καθεστώς πια, υποδεικνύει στους υπηκόους του γονυκλισίες και μπρουμυτίσματα, την άκρα ευλάβεια, τις τιμές θέλω να πω που αρμόζουν στον υπέρτατο αρχηγό του σύμπαντος κόσμου, είτε εκτιμά πως πρόκειται για δοξασία ενός μόνο θρησκευτικού δόγματος και δεν επιτρέπει το πράγμα να κοστίσει στο δημόσιο ταμείο δεκάρα τσακιστή ούτε ως τελετή να αποκτήσει κύρος κρατικό – θεσμικό.
Η δεύτερη περίπτωση είναι αυτό που ονομάζουμε και δημοκρατικό πολίτευμα. Το οποίο αφήνει τις σχετικές μέριμνες στο ενδιαφερόμενο ιερατείο, και εκείνο εφόσον το θεωρεί αναγκαίο, με δικά του έξοδα, πηγαίνει και έρχεται από τα Ιεροσόλυμα π.χ., κομίζει δείγματα του θαύματος στους πιστούς του. Όπως περίπου συνέβαινε μέχρι το 1988, που το «Άγιο Φως» ταπεινό –κατά πώς ταιριάζει στους αγίους– ταξίδευε με το βαπόρι, έφτανε στην Αθήνα μία εβδομάδα μετά την Ανάσταση. Κι εδώ που τα λέμε, αυτά τα πράγματα έχουν από τη φύση τους το ακαταλόγιστο. Κάποτε φυλάσσονταν σε μοναστήρια φιαλίδια με σταγόνες γάλα από το στήθος της Θεοτόκου ή σταγόνες ορού από το λογχισμένο πλευρό του Εσταυρωμένου, – που θα πρόσθετε και ο Ροΐδης.
Άλλωστε, αν δεν ήμασταν κράτος αμφιβόλου δημοκρατικότητας και αναμφιβόλου φαιδρότητας, οποιοσδήποτε θα καταλάβαινε ότι είναι πράγμα βλάσφημο να υποδέχεσαι τον Θεό με τις τιμές που υποδέχεσαι π.χ. τον αρχηγό της Μάλτας.
Το ορθόδοξο ιερατείο πάντως δεν είναι φαιδρό. Κάνει τους δικούς του υπολογισμούς και απ’ ό,τι φαίνεται βραχυπρόθεσμα τουλάχιστον λογιστικά σωστούς. Ενεργεί με στρατηγικό στόχο να παραμείνει η εκκλησία δημόσια επιχείρηση, με το προσωπικό και τα έξοδά της καλυπτόμενα από το δημόσιο ταμείο, ένας από τους κύριους στυλοβάτες της κοσμικής εξουσίας. Απειλείται από τον πολιτικό φιλελευθερισμό, την πραγματική συνταγματική κατοχύρωση της ανεξιθρησκίας, το διαχωρισμό κράτους – εκκλησίας.
Τα νεοελληνικά συντάγματα, οι καταστατικοί χάρτες του πολιτεύματος, ξεκινούν πάντοτε –το άκρον άωτον του οξύμωρου– με τη φράση: «στο όνομα της Αγίας και Ομοουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος», μιλούν για «επικρατούσα θρησκεία», θεωρούν αποστολή του κράτους την «ανάπτυξη θρησκευτικής συνείδησης», για ξεκάρφωμα κάνουν λόγο και για ανεξιθρησκία, – ο Θεός να την κάνει. Δεν είναι άσχετα αυτά με τη γενικότερη νεοελληνική κακοδαιμονία. Το ελληνικό κράτος υπήρξε δημιούργημα του Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού, τον οποίο η ελληνική κοινωνία ουδέποτε αφομοίωσε.
Η δημοκρατία είναι το πολίτευμα που απελευθερώνει το άτομο από την κοινωνία. Με τη θεσμοθέτηση των αναφαίρετων δικαιωμάτων και τη διάκριση των εξουσιών. Καμιά πλειοψηφία δεν μπορεί να διεκδικήσει για τα μέλη της διακρίσεις σε βάρος των μελών εκείνης ή της άλλης ομάδας της μειοψηφίας.
Υπάρχουν Έλληνες πολίτες ετερόδοξοι ή αλλόθρησκοι ή άθεοι. Πώς βιώνεται από έναν καθολικό Συριανό, για παράδειγμα, το «ελληνισμός και ορθοδοξία», η σταθερή συσχέτιση πολιτείας και ορθόδοξης εκκλησίας, τα χαράτσια και οι φόροι που πληρώνει και που μερίδιό τους γίνεται μισθοδοσία των ιερέων της «επικρατούσας», όχι των ιερέων του δικού του δόγματος, που τα παιδιά του όπως κι ο ίδιος παλιότερα εξαιρούνται από το μάθημα των θρησκευτικών, περιπλανώμενα σε άλλες αίθουσες ή μόνα στην άκρη του προαύλιου; Ή τι σημαίνει για έναν μουσουλμάνο Έλληνα πολίτη η κωλυσιεργία να δοθεί η άδεια για ένα (αριθμητικώς: 1) δικό του τέμενος στην πρωτεύουσα της χώρας; Όσοι βιώσαμε τον αποκλεισμό, την αρνητική διάκριση, ξέρουμε τι λεπίδια είν’ όλ’ αυτά.
Οι κοινωνίες που δεν κατανόησαν τη νεωτερικότητα, όπως η νεοελληνική, δεν αντιλαμβάνονται ότι η ελευθερία είναι η προϋπόθεση όχι το επιστέγασμα της ανάπτυξης. Για τον απλούστατο λόγο ότι, αν δεν απελευθερώσεις τα άτομα, δεν μπορείς να διευρύνεις την κατανάλωση. Δίχως κατανάλωση, δεν έχεις παραγωγή. Νομίζουμε πως αρκεί να ρίξουμε στην (ανελεύθερη) αγορά χρήμα, και θα ακολουθήσει η ανάπτυξη. Λάθος. Πάλι θα υπάρξει μεγέθυνση κυρίως, πάλι φούσκα, και πάλι κάποια στιγμή αργότερα θα χρειαστεί να ξεφουσκώσουμε επώδυνα.
Είναι ένα φασαριόζικο κομμάτι της κοινωνίας μας που φωνάζει: είμαστε Έλληνες, χριστιανοί ορθόδοξοι, ετεροφυλόφιλοι, σύζυγοι, πατεράδες, και άρα είμαστε εμείς που δικαιούμαστε τα αγαθά της χώρας μας, του κράτους μας. Λάθος. Καμιά από τις προηγούμενες ιδιότητες δε συνεπάγεται αυτόματα κάποιο επιπλέον δικαίωμα. Όλοι οι νομοταγείς πολίτες είναι (πρέπει να είναι) ίσοι και δικαιούνται (πρέπει να δικαιούνται) ανάλογα με το πόσο συμμετέχουν στην παραγωγή του πλούτου.
Κάτι τέτοια απλά πράγματα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε αυτό τον καιρό, και είναι φυσικό τα πολιτικά μορφώματα όπως τα ξέραμε σταδιακά να διαλύονται, αλλά και δυστυχώς όσο αραιώνουν τα παραδοσιακά πελατειακά δίκτυα των πολιτικάντηδων, τόσο να πυκνώνουν τα ακροατήρια στους κυριακάτικους άμβωνες, οι οποίοι ήδη αναδεικνύονται σε οπισθοφυλακή της υπανάπτυξης. Από εκεί, όλο και περισσότερο από εκεί, όπως και από τα ενδυναμωμένα λόγω της κρίσης πολιτικά άκρα, θα εξαπολύονται οι εθνικιστικές κορόνες και οι μύδροι ενάντια σε Δύση και Ευρώπη, όσο και ενάντια στον ορθό λόγο, τη λογική.
Η ελευθερία δεν είναι εύκολη επιλογή. Θέλει λογική, θέλει πραγματισμό, δε θέλει ιδεολογίες ή ηθικολογίες. Θέλει και αρκετή τόλμη.
«ΑΕΚ κράτα γερά» έγραφε το πανό που σήκωσαν Τούρκοι φίλαθλοι στον αγώνα της Φενέρμπαχτσε με την Μπενφίκα για τα ημιτελικά του Γιουρόπα Λιγκ, την Πέμπτη.
Επίσης αρκετοί ήταν αυτοί που στο γήπεδο φορούσαν κιτρινόμαυρα κασκόλ. Με αυτόν τον τρόπο έδειξαν πως στηρίζουν και σκέφτονται την ομάδα αυτές τις δύσκολες στιγμές.
Τις δύο ομάδες, όπως γράφει και το aek1924.gr, συνέδεε ο θρύλος του τουρκικού ποδοσφαίρου, Λεφτέρ Αντωνιάδης ο οποίος απεβίωσε πρόσφατα. Είχε αγωνιστεί στην ΑΕΚ το 1964-65, ενώ είχε διατελέσει προπονητής του Αιγάλεω το 1965.
Το 40,5% των εργαζομένων είναι ανασφάλιστοι, ενώ το 52% των επιχειρήσεων στην Ελλάδα απασχολούν ανασφάλιστο ή αδήλωτο προσωπικό, σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε ο διευθυντής της Ειδικής Υπηρεσίας Ελέγχου και Ασφάλισης του Ιδρύματος Κοινωνικών Ασφαλίσεων, (ΕΥΠΕΑ ΙΚΑ-ΕΤΑΜ) Μάρκος Τούντας, κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου, που παραχώρησαν σήμερα οι εκπρόσωποι της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Συλλόγων Εργαζομένων ΙΚΑ-ΕΤΑΜ (ΠΟΣΕ-ΙΚΑ).
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα των ελέγχων της ΕΥΠΕΑ, μόνο τον Μάρτιο, από τις 1.891 επιχειρήσεις που ελέγχθηκαν, οι 979 απασχολούσαν ανασφάλιστους εργαζόμενους και από τους 7.959 εργαζόμενους που απασχολούνταν στις επιχειρήσεις αυτές οι 2.295 ήταν ανασφάλιστοι.
Απαντώντας σε ερώτηση σχετική με τα πρόσφατα γεγονότα της Μανωλάδας, ο κ. Τούντας ανέφερε ότι επανειλημμένα έχουν γίνει έλεγχοι στη συγκεκριμένη περιοχή και έχουν επιβληθεί διοικητικές κυρώσεις, υπογράμμισε όμως ότι το φαινόμενο δεν περιορίζεται τοπικά, αλλά απλώνεται σε όλη τη χώρα.
«Όλη η Ελλάδα είναι μια Μανωλάδα», είπε χαρακτηριστικά ο διευθυντής της ΕΥΠΕΑ και υπογράμμισε τις περιορισμένες δυνατότητες των ελεγκτικών μηχανισμών, εξαιτίας της έλλειψης προσωπικού και μέσων.
Την μετονομασία του σωματιδίου Χιγκς, που ονομάστηκε έτσι προς τιμή του Βρετανού φυσικού Πίτερ Χιγκς, ζητούν οι άλλοι λιγότερο γνωστοί επιστήμονες, που επίσης συνέβαλαν την ίδια περίπου εποχή στη θεωρητική ανακάλυψη, ανεξάρτητα από τον καθηγητή του πανεπιστημίου του Εδιμβούργου.
Η «καμπάνια» μετονομασίας κερδίζει σιγά-σιγά έδαφος σε ορισμένες χώρες, όπως η Γαλλία, όπου σε ένα επιστημονικό συνέδριο τον προηγούμενο μήνα οι φυσικοί κλήθηκαν να μη χρησιμοποιούν το όνομα «Χιγκς» για το σωματίδιο.
Ο 76χρονος Αμερικανός συνάδελφός του Χιγκς, καθηγητής Καρλ Χέιγκεν, ο οποίος έχει συμβάλει στην ανακάλυψή του, θεωρεί ότι το σωματίδιο πρέπει να φέρει ένα όνομα τέτοιο που να μην ταυτίζεται μόνο με έναν από τους επιστήμονες που είχαν την αρχική ιδέα για την ύπαρξή του.
Η πρόταση αυτή -με την οποία δεν φαίνεται να είναι αντίθετος ο ίδιος ο 83χρονοςΧιγκς- έρχεται να αναζωπυρώσει μια μακροχρόνια διαμάχη γύρω από την ανακάλυψη του συγκεκριμένου σωματιδίου (μποζονίου), το οποίο προσδίδει μάζα στα άλλα σωματίδια της ύλης. Η ανίχνευση του σωματιδίου από τον επιταχυντή του CERNανακοινώθηκε επίσημα πέρυσι.
Το μεγάλο διακύβευμα είναι το φετινό βραβείο Νόμπελ Φυσικής, που φημολογείται ότι ίσως δοθεί για την ανακάλυψη του εν λόγω σωματιδίου. Το πρόβλημα είναι ότι μόνο έως τρεις εν ζωή επιστήμονες μπορούν να τιμηθούν με το ίδιο βραβείο, ενώ στη συγκεκριμένη περίπτωση υπάρχουν πέντε ζωντανοί επιστήμονες που ανεξάρτητα από τον Χιγκς κατέληξαν σε παρόμοια συμπεράσματα και διεκδικούν επίσης αυτή την τιμή (πέραν των Χιγκς και Χέιγκεν, είναι οι Φρανσουά Ενγκλέρ, Τζέραλντ Γκούρανλνικ και Τομ Κιμπλ, ενώ ο Ρομπέρ Μπρουτ πέθανε το 2011).
Οι Βέλγοι Ενγκλέρ και Μπρουτ μάλιστα είχαν δημοσιεύσει τη δική τους θεωρητική εργασία λίγο πριν τον Χιγκς. Ο 80χρονος Ενγκλέρ, που σιγοντάρει τον αγώνα τουΧέιγκεν, δήλωσε στους «Τάιμς του Λονδίνου» ότι «η ονομασία Χιγκς είναι λανθασμένη για αυτό το σωματίδιο, επειδή ήταν δική μας εργασία (σ.σ. με τονΜπρουτ), που πρώτη περιέγραφε το μηχανισμό και τη δομή του. Ίσως το όνομα δεν θα έπρεπε να παίζει ρόλο, αλλά δεν είναι ευχάριστο να αγνοείται η σημαντική δουλειά που έχεις κάνει».
«Πάντα πίστευα ότι το όνομα (σ.σ. του σωματιδίου) δεν ήταν το αρμόζον. Το να ξεχωρίζεις τον ένα (σ.σ. επιστήμονα), περιθωριοποιεί τη συνεισφορά των άλλων που συμμετείχαν στην ανακάλυψη. Αν και δεν ξεκίνησα αυτή την πρωτοβουλία για να αλλάξει το όνομα, την καλωσορίζω», δήλωσε ο Καρλ Χέιγκεν, σύμφωνα με το BBC.
«Ο Πίτερ Χιγκς αντιμετωπίστηκε ως ένα είδος «ροκ σταρ» και οι υπόλοιποι από εμάς με το ζόρι αναγνωριστήκαμε από το μεγαλύτερο μέρος του ακροατηρίου. Είναι προφανές πως ο Πίτερ Χιγκς ήταν το κυρίαρχο όνομα εξαιτίας του γεγονότος ότι το όνομά του σχετίστηκε με τα μποζόνιο», πρόσθεσε ο αμερικανός καθηγητής. Το παράπονό του αναφέρεται στην περυσινή εκδήλωση για την ανακοίνωση της ανακάλυψης του σωματιδίου στο CERN, όταν παραβρέθηκαν και οι πέντε επιστήμονες που συνέβαλαν σε αυτήν, αλλά μόνο ο Πίτερ Χιγκς έτυχε αποθεωτικής υποδοχής από τους περισσότερους παρευρισκόμενους ερευνητές.
Εκπρόσωπος του CERN δήλωσε ότι δεν είναι αρμοδιότητα του ερευνητικού κέντρου η μετονομασία του σωματιδίου. Όπως είπε, «τα σωματίδια συνήθως «βαφτίζονται» από τους θεωρητικούς επιστήμονες που προβλέπουν την ύπαρξή τους όπως στην περίπτωση του κουάρκ ή από πειραματικούς φυσικούς που ανακαλύπτουν άγνωστα έως τότε σωματίδια όπως στην περίπτωση του νετρονίου. Σε κάθε περίπτωση, το όνομα τελικά υιοθετείται ευρέως και γίνεται αποδεκτό από την κοινότητα των φυσικών, όπως έχει συμβεί με τα μποζόνια του Χιγκς».
Διάφορες εναλλακτικές ονομασίες έχουν προταθεί για το σωματίδιο, όπως «BEHGHK» (ακρωνύμιο από τα αρχικά γράμματα του επιθέτου των έξι φυσικών που προέβλεψαν την ύπαρξή του) ή «SM Scalar Boson» (Βαθμωτό Μποζόνιο του Καθιερωμένου Προτύπου) ή «SM Scalar Meson» (Βαθμωτό Μεσόνιο – ονομασία που προτείνει ο Χέιγκεν). Όμως καμία από αυτές τις ονομασίες δεν είναι ούτε κατά διάνοια τόσο εύηχη όσο η λέξη «Χιγκς» (κάτι που εξηγεί σε πολύ μεγάλο βαθμό και την εύκολη υιοθέτησή της από τη διεθνή επιστημονική κοινότητα).
Το «σωματίδιο του Θεού»
Την υπάρχουσα ονομασία «Χιγκς» πάντως αποδέχεται μεγαλόψυχα ο έτερος «διεκδικητής», ο 80χρονος καθηγητής Τομ Κιμπλ του Imperial College του Λονδίνου, ο οποίος δήλωσε ότι «το όνομα μποζόνιο του Χιγκς χρησιμοποιείται εδώ και 40 χρόνια. Θα ήταν ανόητο να προσπαθήσουμε να το αλλάξουμε».
Πέρα όμως από το όνομα, τι θα γίνει τελικά με το Νόμπελ που συνοδεύεται με πάνω από ένα εκατομμύριο δολάρια; Ο Κάρλ Χέιγκεν πιστεύει ότι και οι έξι επιστήμονες (πέντε εν ζωή σήμερα), μαζί με όλους τους επιστήμονες και μηχανικούς του CERN, αξίζουν το βραβείο. «Είναι ατυχές που οι κανονισμοί της επιτροπής του Νόμπελ απαγορεύουν κάτι τέτοιο. Ελπίζω ότι κάποια λύση θα βρεθεί για να παρακαμφθούν. Αν όχι, θα πρέπει να ζήσουμε με όποια απόφαση ληφθεί», όπως είπε στωικά.
Τέλος, ας σημειωθεί ότι ο ίδιος ο Πίτερ Χιγκς έχει δηλώσει πως είναι άθεος και γι’ αυτό απεχθάνεται τον χαρακτηρισμό «σωματίδιο του Θεού», που συχνά αποδίδεται στο μποζόνιό «του».
Η έννοια της εκκοσμίκευσης, του αθεϊσμού, της αθρησκείας και της ανεξιθρησκείας. Πώς ο αθεϊσμός συνδέεται με την εκκοσμικευμένη κοινωνία και πώς η κοινωνία επηρεάζει την έκφραση του αθεϊσμού. Αλληλεπίδραση αθεϊσμού και εκκοσμίκευσης με διάφορες ιδεολογίες.
Η ομιλία που θα πραγματοποιηθεί την Πέμπτη 25/4 στα πλαίσια των κύκλων αυτομόρφωσης του Ελεύθερου Κοινωνικού Χώρου «Nosotros«, Θεμιστοκλέους 66 Εξάρχεια.
Ώρα έναρξης 8:00 μ.μ.
Θα μιλήσει η Τατιάνα Ραπακούλια, εκπρόσωπος της Ένωσης Άθεων.
Το πρόγραμμα των έξι ομιλιών με θέμα τον αθεϊσμό υπάρχει στην σχετική σελίδα .
Αν αναρωτιέστε γιατί δεν μπορείτε να στεριώσετε με άνθρωπο ή γιατί έχετε τσακωθεί με όλους τους κολλητούς σας, η απάντηση είναι μια: Γιατί είστε πολύ έξυπνοι.
Σύμφωνα με αποτελέσματα ερευνών στο "London School of Economics" και στο "Birbeck College" οι πολύ έξυπνοι άνθρωποι, όταν έχουν να κάνουν με βασικές λειτουργίες της ανθρώπινης ζωής, όπως για παράδειγμα ο γάμος ή τα παιδιά, τα βρίσκουν..ολίγον σκούρα. Και είναι πολύ πιο πιθανό να καταλήξουν μόνοι, έρημοι… Ακούγεται αστείο αλλά δεν είναι.
Αποτελεί πόρισμα πανεπιστημιακών ερευνών και βασίζεται στο εξής επιχείρημα:
Σχεδόν από την αρχή της ιστορίας του, και για εκατομμύρια χρόνια, ο άνθρωπος ήταν έτσι φτιαγμένος ώστε να βρίσκει λύσεις για την επιβίωσή του, δηλαδή για τα βασικά και αναγκαία πράγματα της ζωής: νόστιμη τροφή, ασφαλή στέγη και αναπαραγωγή με ελκυστικά άτομα. Όμως, με την βιομηχανική επανάσταση και την ακόλουθη επανάσταση της υψηλής τεχνολογίας, εδώ και δύο αιώνες περίπου, η ανθρωπότητα ήρθε αντιμέτωπη με καινούργια συστήματα.
Τα περισσότερα από τα προβλήματα που έχει να λύσει ο σύγχρονος άνθρωπος είναι καινοτομικά και πολύπλοκα – να είναι καλός μαθητής, να βρει δουλειά, να κάνει τα πάντα μέσω υπολογιστή. Και αυτό που παρατήρησαν οι επιστήμονες είναι ότι οι άνθρωποι με αυξημένη ευφυΐα, δηλαδή πάνω από το μέσο όρο, είναι ότι τα πάνε μεν καλά με την μοντέρνα πραγματικότητα, αλλά τα πάνε χάλια με τις παραδοσιακές πλευρές της , όπως την εύρεση συντρόφου, την τεκνοποίηση, τη δημιουργία φίλων! Σε αυτά η “έξτρα” νοημοσύνη, όχι μόνο δεν τους βοηθά καθόλου, αλλά σύμφωνα με κάποιους επιστήμονες, τους βάζει και τρικλοποδιά!
Η συλλογική ευφυία εξελίχθηκε ώστε να μπορεί να αντιμετωπίσει καινοτομικά προβλήματα και κατά κάποιο τρόπο ήρθε σε σύγκρουση με την παραδοσιακή δομή της. Έτσι, πιο έξυπνοι άνθρωποι είναι πιο πιθανό να ενστερνιστούν ιδέες για πράγματα που οι πρόγόνοι μας απλά απλά δεν είχαν αντιμετωπίσει ποτέ 100.000 χρόνια πριν. Για παράδειγμα, είναι πιο πιθανό να είναι “αριστεροί φιλελεύθεροι” γιατί οι προγονοί μας ήταν «συντηρητικοί» – με την έννοια ότι τους ένοιαζε μόνο η ευημερία της οικογένειάς τους και των φίλων τους.
Επίσης, είναι πιο πιθανό να είναι άθεοι γιατί οι προγόνοι μας φυσικά πίστευαν απόλυτα στην θρησκεία τους. Οι έξυπνοι άνθρωποι είναι πολύ πιο πιθανό να είναι και νυχτερινοί τύποι γιατί το ανθρώπινο γένος παραδοσιακά είναι σχεδιασμένο να ξυπνά όταν ο ήλιος ανατέλλει και να κοιμάται όταν ο ήλιος δύει. Επίσης είναι πιο πιθανό να τους αρέσει η ορχηστρική μουσική γιατί η μουσική στην καταγωγή της βασίζονταν μόνο στη φωνή!
Οι πιο έξυπνοι άνθρωποι δεν γίνονται πάντα καλοί γονείς και φίλοι. Οι δε έξυπνες γυναίκες είναι λιγότερο πιθανό να γίνουν γονείς εξαρχής! Επειδή η αναπαραγωγική επιτυχία είναι ο έσχατος στόχος για όλους τους ζώντες οργανισμούς , οι έξυπνες γυναίκες είναι πολύ πιο πιθανό να πάνε αντίθετα σε αυτή την εξελικτική διαδρομή. Το ίδιο ισχύει και για τους άντρες – είναι λιγότερο πιθανό να γίνουν γονείς!
Η Sabah γράφει για την ΑΕΚ και την τραγική κατάσταση στην οποία βρίσκεται
Ακόμα και στην πρώτη της σελίδα, δίπλα στη Γαλατασάραϊ, έβαλε η Τουρκική μεγάλης κυκλοφορίας εφημερίδα Sabah την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η ΑΕΚ! Οι Τούρκοι κάνουν λόγο για "κατάρρευση ενός γίγαντα" και προσθέτουν: "Ο σύλλογος που ιδρύθηκε το 1924 από Κωνσταντινουπολίτες θα υποβιβαστεί στη δεύτερη κατηγορία, για πρώτη φορά στα 89 χρόνια ιστορία του". Το δημοσίευμα της εφημερίδας Sabah για την ΑΕΚ, τονίστηκε από το sport24 και τον απεσταλμένο του site στην Πόλη, για το ματς της Εφές με τον Ολυμπιακό.
Συνεχίζει τον κύκλο διαλέξεων που δίνει στις ΗΠΑ ο διάσημος αστροφυσικός Στίβεν Χόκινγκ προκαλώντας, όπως κάθε φορά, πολλές συζητήσεις με τα λεγόμενά του. Η τελευταία του διάλεξη έγινε στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Καλιφόρνιας (Caltech) και είχε θέμα με τίτλο «Η καταγωγή του Σύμπαντος». Αναπτύσσοντας τις θεωρίες του για το πώς γεννήθηκε το Σύμπαν ο κορυφαίος επιστήμονας επανέλαβε την άποψη του ότι δεν υπήρξε καμία θεϊκή παρέμβαση. «Η Μεγάλη Έκρηξη δεν χρειαζόταν τον Θεό» ανέφερε χαρακτηριστικά ο Χόκινγκ.
Ενα και «αυτοφυές»
Ο Στίβεν Χόκινγκ ξεκίνησε την ομιλία του αναφερόμενος σε μυθολογικές και θεολογικές προσεγγίσεις σχετικά με την ύπαρξη του Κόσμου καθώς και σε υπαρξιακά ερωτήματα όπως: «Γιατί βρισκόμαστε εδώ;», «Τι έκανε ο Θεός πριν τη γέννηση του Σύμπαντος; Μήπως προετοίμαζε την κόλαση για όσους κάνουν τέτοιες ερωτήσεις;».
Στη συνέχεια ο διάσημος αστροφυσικός έκανε αναφορά σε διάφορες κοσμολογικές θεωρίες και εστίασε σε εκείνη που έχουν αναπτύξει οι Φρεντ Χόιλ και Τόμας Γκολντ. Αυτή κάνει λόγο για ένα αιώνιο Σύμπαν που υπήρχε ανέκαθεν και δεν έχει τέλος μέσα στο οποίο γεννιούνται συνεχώς γαλαξίες από ύλη που σχηματίζεται «αυθόρμητα».
Αναφέρθηκε επίσης στις θεωρίες που κάνουν λόγο για μια διαδικασία κατά την οποία μια Μεγάλη Εκρηξη δημιουργεί ένα Σύμπαν και όταν αυτό πεθαίνει εκδηλώνεται εκ νέου μια Μεγάλη Εκρηξη που γεννά ένα καινούργιο. Ο Χόκινγκ παρέθεσε μια σειρά από επιστημονικά δεδομένα τα οποία, όπως υποστήριξε, αποδομούν όλες αυτές τις θεωρίες. «Ο χρόνος ξεκίνησε τη στιγμή της ιδιομορφίας και αυτό πιθανότατα έχει συμβεί μόλις μια φορά» είπε.
Η Ιερά Εξέταση Ο Χόκινγκ θυμήθηκε μάλιστα ότι στη δεκαετία του 1980 δημοσίευσε ένα άρθρο για τη στιγμή της γέννησης του Σύμπαντος. Την ίδια περίοδο ο Πάπας Ιωάννης Παύλος Β είχε αποκηρύξει τις επιστημονικές προσπάθειες που μελετούσαν τη στιγμή που γεννήθηκε το Σύμπαν, τη στιγμή της Δημιουργίας, αναφέροντας ότι πρόκειται για ένα ιερό θέμα που δεν πρέπει να αγγίζεται. «Ενιωσα ανακούφιση που δεν με οδήγησαν στην Ιερά Εξέταση» είπε ο Χόκινγκ που ολοκλήρωσε τη διάλεξη αναφερόμενος στη λεγόμενη θεωρία-Μ της οποίας είναι θιασώτης. Η συγκεκριμένη θεωρία προσπαθεί να ενοποιήσει την κλασική και την κβαντική φυσική, να γίνει δηλαδή η λεγόμενη «θεωρία των πάντων».
Το παρακάτω ποίημα γράφτηκε από τον Μπερτόλτ Μπρέχτ το 1939. Έχουμε 2013 και όμως... μοιάζει σαν να μην έχει αλλάξει τίποτα. Τις τελευταίες ώρες με τις "τρομοκρατικές" επιθέσεις στην Βοστώνη και το διάγγελμα του προέδρου των Η.Π.Α. μας έρχεται ξανά στην μνήμη...
«Αυτοί που βρίσκονται ψηλά
Θεωρούνε ταπεινό
Να μιλάς για το φαΐ
Ο λόγος; Έχουνε κι όλας φάει
Οι ταπεινοί αφήνουνε τον κόσμο
Χωρίς να’χουνε δοκιμάσει κρέας της προκοπής
Πώς ν’αναρωτηθούν πού’θε έρχονται
Και πού πηγαίνουν
Είναι τα όμορφα δειλινά τόσο αποκαμωμένοι
Το βουνό και την πλατειά τη θάλασσα
Δεν τά’χουν ακόμα δει
Όταν σημαίνει η ώρα τους
Αν δεν νοιαστούν οι ταπεινοί
Γι’αυτό που είναι ταπεινό
Ποτέ δεν θα υψωθούν
Το ημερολόγιο
Δεν δείχνει ακόμα την ημέρα
Όλοι οι μήνες, όλες οι ημέρες
Είναι ανοιχτές
Κάποια απ’ αυτές θα σφραγιστεί
Μ’ έναν σταυρό
Οι εργάτες φωνάζουν για ψωμί
Οι έμποροι φωνάζουν γι’αγορές
Οι άνεργοι πεινούσαν
Τώρα πεινάνε κι όσοι εργάζονται
Αυτοί που αρπάνε το φαΐ απ’ το τραπέζι
Κηρύχνουν τη λιτότητα
Αυτοί που παίρνουν όλα τα δοσήματα
Ζητάνε θυσίες
Οι χορτάτοι μιλάνε στους πεινασμένους
Για τις μεγάλες εποχές που θα’ρθουν
Αυτοί που τη χώρα σέρνουνε στην άβυσσο
Λες πως η τέχνη να κυβερνάς το λαό
Είναι πολύ δύσκολη για τους ανθρώπους του λαού
Αυτοί που βρίσκονται ψηλά λένε
Πόλεμος και ειρήνη
Είναι δυο πράγματα ολότελα διαφορετικά
Όμως η ειρήνη τους και ο πόλεμός τους
Μοιάζουν όπως ο άνεμος κι η θύελλα
Ο πόλεμος γεννιέται απ’ την ειρήνη τους
καθώς ο γιος από την μάνα
έχει τα δικά της απαίσια χαρακτηριστικά
ο πόλεμός τους σκοτώνει
ό,τι άφησε όρθιο η ειρήνη τους
Όταν αυτοί που είναι ψηλά
Μιλάνε για ειρήνη
Ο απλός λαός ξέρει
Πως έρχεται ο πόλεμος
Όταν αυτοί που είναι ψηλά
Καταριούνται τον πόλεμο
Διαταγές για επιστράτευση
Έχουν υπογραφεί
Στον τοίχο με κιμωλία γραμμένο
Θέλουνε πόλεμο
Αυτός που το΄χε γράψει
Έπεσε κι όλας
Αυτοί που βρίσκονται ψηλά λένε
Να ο δρόμος για τη δόξα
Αυτοί που είναι χαμηλά λένε
Να ο δρόμος για το μνήμα
Τούτος ο πόλεμος που έρχεται
Δεν είναι ο πρώτος
Πριν απ’ αυτόν γίνανε κι άλλοι πόλεμοι
Όταν ετέλειωσε ο τελευταίος
Υπήρχαν νικητές και νικημένοι
Στους νικημένους ο φτωχός λαός
Πέθαινε απ’ την πείνα
Στους νικητές ο φτωχός λαός
Πέθαινε το ίδιο
Σαν θα’ρθει η ώρα της πορείας
Πολλοί δεν ξέρουν
Πως επικεφαλής βαδίζει ο εχθρός τους
Η φωνή που διαταγές τους δίνει
Είναι του εχθρού τους η φωνή
Εκείνος που για τον εχθρό μιλάει
Είναι ο ίδιος τους ο εχθρός
Νύχτα
Τ’ανδρόγυνα ξαπλώνουν στο κρεβάτι τους
Οι νέες γυναίκες θα γεννήσουν ορφανά
Στρατηγέ το τανκς σου
Είναι δυνατό μηχάνημα
Θερίζει δάση ολόκληρα
Κι εκατοντάδες άνδρες αφανίζει
Μόνο που έχει ένα ελάττωμα
-χρειάζεται οδηγό
Στρατηγέ το βομβαρδιστικό
Είναι πολυδύναμο
Πετάει πιο γρήγορα απ’ τον άνεμο
Κι απ’ τον ελέφαντα σηκώνει βάρος πιο πολύ
Μόνο που έχει ένα ελάττωμα
-χρειάζεται πιλότο
Στρατηγέ ο άνθρωπος είναι χρήσιμος πολύ
Ξέρει να πετάει
Ξέρει και να σκοτώνει
Μόνο που έχει ένα ελάττωμα
-ξέρει να σκέφτεται»
Μπέρτολντ Μπρεχτ-”Γερμανικό Εγχειρίδιο Πολέμου” (Ποιήματα του Σβέντμποργκ, 1939)
Γράφει ο Σταύρος Μαντατής: Τελειόφοιτος φοιτητής Α.Ε.Α.Η.Κ και σπουδαστής του Διαδικτυακού Προγράμματος Δημοσιογραφίας της Ακαδημίας των Πολιτών.
Bλαντιμίρ
Μαγιακόφσκι! Ένας οικουμενικός ποιητής που πάνω από
τα σύννεφα του διαστήματος γέρνει για να ακουμπήσει στις καρδιές μας. Φλογερός
και παθιασμένος σε όλη του την ζωή, ασυμβίβαστος ως το αιφνιδιαστικό του τέλος.
Πρόφτασε να χαρίσει το κλειδί για να ξεκλειδώσουμε την μαγεία της σκέψης του και
χάραξε το μονοπάτι για να τον συναντήσουνε οι ταπεινοί και καταφρονεμένοι κάθε
εποχής.
«Έζησε
ως επαναστάτης πέθανε σαν ποιητής, έζησε ως ποιητής πέθανε σαν επαναστάτης»
7 Ιουλίου 1893 14 Απριλίου του 1930 Μόλις 37
χρόνια ζωής ήταν αρκετά να του χαρίσουν την αιωνιότητα.
Γεννήθηκε στη Βαγδάτη
της Γεωργίας στις 7 Ιουλίου 1893. Ο πατέρας του ήταν ευγενούς καταγωγής (Ρώσος
με κοζάκικες ρίζες), δασοφύλακας το επάγγελμα. Πολλές φορές τον έπαιρνε μαζί
του στις επιθεωρήσεις του στο δάσος. Αργότερα θα γράψει γι' αυτές τις
περιπλανήσεις, με «φουτουριστική» διάθεση: «Στο
άνοιγμα της καταχνιάς, κάτω από τα πόδια μου, φέγγει πιο πολύ κι απ' τον
ουρανό. Είναι ο ηλεκτρισμός... Ύστερα από τον ηλεκτρισμό, έπαψα ολότελα να
ενδιαφέρομαι για τη φύση. Δεν είναι τελειοποιημένο πράγμα». Η μητέρα του
ήταν ουκρανικής καταγωγής. Από τους γονείς του έμαθε τα πρώτα του γράμματα. Το
πρώτο βιβλίο που διάβασε και δεν τον ενθουσίασε καθόλου ήταν "Πτηνοτρόφος
Αγκάφια", το δεύτερο ήταν ο «Δον Κιχώτης». Στο σπίτι τους σε κάθε
ονομαστική εορτή συνέρρεαν «πλήθη επισκεπτών» όπως θυμάται, ανάμεσα τους φοιτητές,
ποιητές και ζωγράφοι.
Από τα 14 χρόνια του
ασπάσθηκε τις ιδέες του σοσιαλισμού και συμμετείχε ενεργά σε αντιτσαρικές
διαδηλώσεις στη γενέτειρά του. Μετά τον ξαφνικό θάνατο του πατέρα του, ο νεαρός
Βλαντιμίρ, η μητέρα του και οι δύο αδελφές του, Όλγα και Λουντμίλα, μετακόμισαν
στη Μόσχα.
Κάπου εκεί έρχεται σε
επαφή με τα πρώτα ιδεολογικά σκιρτήματα. Όπως ο ίδιος θυμάται: «Ήρθε η αδερφή
μου από τη Μόσχα. Ενθουσιασμένη. Μου έδωσε κρυφά κάτι μακρόστενα χαρτάκια. Μου
άρεσε. Ήταν πολύ ριψοκίνδυνο. Τα θυμάμαι και τώρα. Το πρώτο: "Ξύπνα, λοιπόν, σύντροφε, αδερφέ/ πέτα
το τουφέκι σου χάμου". Κι ένα άλλο που τελείωνε έτσι: "...αλλιώς υπάρχει κι άλλος δρόμος -
τράβα/ στους Γερμανούς με τη μαμά σου, τη γυναίκα σου και το γιόκα σου!...
" (για τον τσάρο). Ήταν η επανάσταση. Και ήταν σε στίχους. Στίχοι και
επανάσταση ενώθηκαν, έτσι, μέσα στο μυαλό μου».
Το 1908 ο Μαγιακόφσκι
έγινε μέλος του Ρωσικού Σοσιαλδημοκρατικού Εργατικού Κόμματος και φυλακίστηκε
επανειλημμένα για την ανατρεπτική δράση του. Στο κελί της απομόνωσης άρχισε να
γράφει τα πρώτα του ποιήματα.«Γέμισα
με τέτοια ένα ολόκληρο τετράδιο. Να ευχαριστώ το δεσμοφύλακα - όταν έβγαινα μου
το πήραν» θα γράψει με αυτοσαρκαστική διάθεση. Μετά την
αποφυλάκισή του φοίτησε στη Σχολή Καλών Τεχνών της Μόσχας και προσχώρησε στο
κίνημα των ρώσων φουτουριστών, όπου γρήγορα διακρίθηκε κι έγινε ο κύριος
εκπρόσωπός τους.
Το 1911 είναι η
χρονιά που θα γνωριστεί με τον Νταβίντ Μπουρλιούκ. Ο Μαγιακόφσκι γράφει γι
αυτόν: «υπέροχος φίλος, ο πραγματικός
μου δάσκαλος, ο Μπουρλιούκ με έκανε ποιητή».
Το 1912, ο κύκλος των
ρώσων φουτουριστών εξέδωσε μανιφέστο με τίτλο «Χαστούκι στο γούστο του κοινού».
Το κίνημα του φουτουρισμού ανήγαγε σε φετίχ του το μέλλον και ύμνησε την
τεχνολογική εξέλιξη. «Ένα βρυχώμενο
αυτοκίνητο αγώνων είναι πιο όμορφο από τη Νίκη της Σαμοθράκης» υποστήριζε ο
«γκουρού» του φουτουρισμού, ιταλός Τομάσο Μαρινέτι. Στο ίδιο μήκος κύματος και
οι ρώσοι συνοδοιπόροι του: «Το παρελθόν
είναι στενάχωρο. Η Ακαδημία, ο Πούσκιν, ο Ντοστογιέφσκι, ο Τολστόι, είναι πιο
ακατανόητοι κι από ιερογλυφικά» γραφόταν στο Μανιφέστο. Οι φουτουριστές
συνήθιζαν να διαβάζουν ποιήματά τους καταμεσής του δρόμου, έριχναν τσάι στο
ακροατήριό τους και γενικά έκαναν το παν για να ενοχλούν τον καθωσπρεπισμό των
αστών.Από την εποχή αυτή η ποίηση του Μαγιακόφσκι άρχισε να γίνεται επιθετική και προκλητική, με έντονα στοιχεία υπερβολής, υπεροψίας και αυτοαναφοράς.
«Πάντως
μ’ αρέσει που έπιασε την παλιά Ρωσία από τα μαλλιά και την έστειλε στο διάολο..»
γράφει στο ποίημα του για αυτόν ο Νίκος Καρούζος.
Το 1915 δημοσιεύει το πρώτο
μεγάλο του ποίημα με τίτλο: «Σύννεφο με παντελόνια» (από το οποίο πήρε και το
όνομά του το γνωστό ελληνικό μουσικό σχήμα
«Σύννεφα με παντελόνια») Το ποίημα αυτό αποτέλεσε σταθμό στην ανάπτυξη
του Ρωσικού φουτουρισμού και ουσιαστικά ήταν το πρώτο μεγάλο ποίημα του
Μαγιακόφσκι, που το γράφει με γλώσσα του πεζοδρομίου κάτω από το πρίσμα του
πληγωμένου εραστή και περιέγραφε τα καυτά θέματα του έρωτα, της επανάστασης,
της θρησκείας και της τέχνης.
Σύννεφο
με παντελόνια
Τη σκέψη σας που νείρεται
πάνω στο πλαδαρό μυαλό σας
σάμπως ξιγκόθρεφτος λακές
σ' ένα ντιβάνι λιγδιασμένο,
εγώ θα την τσιγκλάω
επάνω στο ματόβρεχτο κομμάτι
της καρδιάς μου.
Φαρμακερός κι αγροίκος πάντα
ως να χορτάσω χλευασμό.
Εγώ δεν έχω ουδέ μιαν άσπρη
τρίχα στην ψυχή μου
κι ουδέ σταγόνα γεροντίστικης
ευγένειας.
Με την τραχιά κραυγή μου
κεραυνώνοντας τον κόσμο,
ωραίος τραβάω, τραβάω
εικοσιδυό χρονώ λεβέντης.
Εσείς οι αβροί!
Επάνω στα βιολιά ξαπλώνετε τον
έρωτα.
Επάνω στα ταμπούρλα ο άξεστος
τον έρωτα ξαπλώνει.
Όμως εσείς,
θα το μπορούσατε ποτέ καθώς
εγώ,
τον εαυτό σας να γυρίσετε τα
μέσα του όξω,
έτσι που να γενείτε ολάκεροι
ένα στόμα;
Ελάτε να σας δασκαλέψω,
εσάς τη μπατιστένια απ' το
σαλόνι,
εσάς την άψογο υπάλληλο της
κοινωνίας των αγγέλων
κι εσάς που ξεφυλλίζετε
ήρεμα-ήρεμα τα χείλη σας
σα μια μαγείρισσα που
ξεφυλλίζει τις σελίδες του οδηγού μαγειρικής.
Θέλετε
θα 'μαι ακέραιος, όλο κρέας
λυσσασμένος
-κι αλλάζοντας απόχρωση σαν
ουρανός-
θέλετε-
θα 'μαι η άχραντη ευγένεια
-όχι άντρας πια, μα σύγνεφο με
παντελόνια
(Μετάφραση: Γιάννης Ρίτσος)
Το καλοκαίρι του
ιδίου χρόνου γνωρίζει και ερωτεύεται τη Λίλια Μπρικ, γυναίκα του εκδότη του Οσιπ Μπρικ. Της
αφιερώνει ποίημά του «Σπονδυλωτό Φλάουτο» (1916).
Και τα δύο αυτά έργα
του καταγράφουν έναν έρωτα χωρίς ανταπόκριση κι εκφράζουν τη διάσταση του
ποιητή με τον κόσμο που ζούσε, τον οποίο θέλει να αλλάξει για να φτιάξει πάνω
στα ερείπια του, τον δικό του. Επίσης το 1916 γράφει το ποίημα "Ο πόλεμος
και ο κόσμος" που αναφέρεται στην φρίκη του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου.
Την μεγάλη Επανάσταση
του Οκτώβρη του 1917 την έζησε στο Σμόνλι, στην Αγία Πετρούπολη. Λέγεται πως οι
επαναστατημένοι εργάτες κατά την έφοδό τους στα χειμερινά ανάκτορα τραγουδούσαν
τους εξής στίχους του«Φάε ανανάδες,
αγριόκοττες μάσα, στερνές σου μέρες, μπουρζουά φτάσαν!».
Απο την έκρηξη της
Οκτωβριανής Επανάστασης, ο Μαγιακόφσι υπηρέτησε πολυποίκιλα με με την πέννα του
και όχι μόνο το νέο καθεστώς.
Το 1918 ξεκίνησε να
απαγγέλει σε θέατρα κυρίως για ναύτες το ποίημα του "Αριστερό Εμβατήριο για τους Κόκκινους
Ναυτικούς".
Το 1919 ξαναγύρισε
στην Μόσχα και εργάστηκε για την Ρωσική Κρατική Εταιρεία εκλαϊκεύοντας με
καλλιτεχνικό τρόπο τους σκοπούς της επανάστασης.
Το 1924 έγραψε μία
ελεγεία από 3.000 στίχους για τον θάνατο του Λένιν.
Ένα σύντομο απόσπασμα της:
Καιρός
- αρχινώ για το ΛΕΝΙΝ να ιστορώ./ Κι όχι, γιατί δεν είναι πια μεγάλη η οδύνη,/
καιρός γιατί η θλίψη μαχαίρι κοφτερό,/ ώριμος πόνος μέσα μου έχει γίνει.
*
Καιρός,
τα λενινιστικά συνθήματά του/ να ξεστροβιλίσει ο νους./ Ταιριάζει τώρα τάχα με
δάκρυα θολά/ν' αρχίσουμε να κλαίμε;
*
Ο
Λένιν και τώρα είναι πιο/ ζωντανός κι από τους ζωντανούς./ Γνώση μας, δύναμη κι
όπλο, να λέμε(...)
*
Λαμπρό
στεφάνι του έχουνε βάλει,/ να μη σκεπάσουνε, πως ανησυχώ,
αυτό
τ' αληθινό, τ' ανθρώπινό του κεφάλι/ αυτό το μέτωπο το πελώριο του Λένιν, το
σοφό.
*
Φοβάμαι
μήπως, οι πομπές τα μαυσωλεία,/ τα προσκυνήματα η διαδικασία η τυπική,/
πνίξουνε μ' ευχέλαια γελοία/ την απλότητα τη λενινιστική (...)
*
Εμείς
τον πιότερο γήινο κηδεύουμε/ απ' όλους τους ανθρώπους/ που βγήκαν απ' τη γη.
*
Γήινος
ναι, μα όχι με το μάτι/ το δικό του το σπίτι/να κοιτάζει μόνο.
*
Τη
γη ατενίζοντας τη ζωντάνια γεμάτη/ είδε εκείνο/ που ήταν κρυμμένο στο χρόνο
(...)
*
«Ο
Λένιν μαζί μας! Ζήτω ο Λένιν!»/ - Σύντροφοι! - και πάνω απ' τα κεφάλια χιλιάδων
εργατών/ σπάθισε το χέρι του μπροστά/ μήνυμα κι οδηγό των μαχών.
*
-
Πετάξτε τα κουρέλια/ των σκύλων αφεντάδων./
Κάτω
η εξουσία/ των συμβιβαστών και καπιταλιστών (...)
*
Ο
λόγος του Ιλίτς -/ βρίσκει γόνιμους δρόμους:/
πέφτει
κι αμέσως φουντώνουν κλαριά,/ και πλάι να στων εργατών τους ώμους -/ ώμους
μυριάδες σφίγγει η αγροτιά (...).
*
Εγινε
μέγας κομμουνιστής - οργανωτής/ ακόμα και ο ίδιος ο θάνατος του Ιλίτς.
*
Πάνω
απ' των φουγάρων την άγρια συστοιχία,/ φτιάχνοντας κοντάρι με εκατομμύρια
χέρια,/ την Κόκκινη Σημαία στην Κόκκινη Πλατεία/ τινάζουμε με ορμή τρομερή στ'
αστέρια.
*
Απ'
αυτή τη σημαία,/ από κάθε πτυχή,/ Ξανά ζωντανός/ ο Λένιν προσκαλεί:
*
-
Προλετάριοι, συνταχτείτε/ για μάχη στερνή!/ Σκλάβοι, ορθώστε γόνατα και κορμί!/
Στρατιά των προλετάριων/ στη γραμμή εμπρός!
*
Ζήτω
η επανάσταση η γελαστή/ που ορμάει με φόρα!/ Αυτός είναι ο μεγάλος πόλεμος/ ο
μοναδικός απ'
όλους/ όσους είδε η ιστορία ως τώρα./
Ο Μαγιακόφσκι έγραψε επίσης
κι άλλα στρατευμένα ποιήματα όπως («Ωδή στην Επανάσταση», «Αριστερή Πορεία»),
άρθρα, βιβλία για μικρά παιδιά και ζωγράφιζε αφίσες και σκίτσα, τα οποία
συνόδευε με στίχους και συνθήματα, ενώ παράλληλα περιόδευε τη χώρα αλλά και το εξωτερικό, κάνοντας
διαλέξεις και απαγγελίες.
Σε μια περιοδεία του
για διαλέξεις στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο Μαγιακόφσκι γνώρισε την Έλι Τζονς, η
οποία γέννησε αργότερα την κόρη του, ένα γεγονός που ο ίδιος πληροφορήθηκε
μόλις το 1929, όταν το ζευγάρι συναντήθηκε μυστικά στην νότιο Γαλλία, καθώς η
σχέση τους είχε κρατηθεί κρυφή.
Στην διάρκεια των
χρόνων 1922-1928, Μαγιακόφσκι ήταν ένα εξέχον μέλος του Αριστερού Μετώπου για
την Τέχνη και συνέχισε να προσδιορίζει το έργο του ως 'Κομμουνιστικό
φουτουρισμό'. Εξέδιδε μαζί με τον Σεργκέι Τρετιακόφ και τον Όσιπ Μπρικ, το
περιοδικό LEF.
Στα τρία τελευταία
χρόνια της ζωής του εξέδωσε δύο θεατρικά έργα («Κοριός» και «Λουτρό»), με
κριτική διάθεση απέναντι στη σοβιετική γραφειοκρατία. Η αποτυχία της παράστασης
του «Λουτρού» στο Λένινγκραντ το 1930, οι ερωτικές του απογοητεύσεις, οι
διαδοχικές παρεξηγήσεις και συγκρούσεις με τον Ρωσικό Σύνδεσμο Προλεταρίων
Συγγραφέων, οδήγησαν τον Μαγιακόφσκι στην απελπισία. Λέγεται ότι είχε περιέλθει σε βαθιά κατάθλιψη, δεν άντεχε ούτε να βλέπει τον εαυτό του να γερνάει και αυτός ήταν και ο λόγος που "ξύριζε" το κεφάλι του. Απογοητευμένος και από τη
σοβιετική πραγματικότητα - την κατρακύλα στην γραφειοκρατεία - και με αποκορύφωμα την άρνηση των αρχών να του δώσουν άδεια να
ταξιδέψει στο εξωτερικό, έβαλε τέλος στη ζωή του στρέφοντας το όπλο και πυροβολώντας στην καρδιά του, στις 14 Απριλίου του 1930.
Το
σημείωμα που βρέθηκε στον τόπο της αυτοκτονίας του έγραφε:
«Σε
όλους. Μην κατηγορήσετε κανέναν για το θάνατο μου και παρακαλώ να λείψουν τα
κουτσομπολιά. Ο Μακαρίτης τα απεχθανόταν φοβερά. Μαμά, αδελφές, και σύντροφοι,
σχωρέστε με - αυτός δεν είναι τρόπος (δεν τον συμβουλεύω σε κανένα), μα εγώ δεν
έχω διέξοδο. Λίλια αγάπα με. Συντρόφισσα κυβέρνηση, η οικογένειά μου είναι η
Λίλια Μπρικ, η μαμά, οι αδελφές και η Βερόνικα Βιτόλνταβνα Πολόνσκαγια. Αν τους
εξασφαλίσεις μια ανεκτή ζωή, σ' ευχαριστώ. Τα αρχινισμένα ποιήματα δώστε τα
στους Μπρικ, αυτοί θα τα καθαρογράψουν.
Όπως λένε "Το επεισόδιο έληξε". Η βάρκα του έρωτα συντρίφτηκε
πάνω στην καθημερινότητα. Έχω ξοφλήσει τους λογαριασμούς μου με τη ζωή. Προς
τι, λοιπόν, η απαρίθμηση των αμοιβαίων πόνων, των συμφορών και των προσβολών;
Να 'στε ευτυχισμένοι.»...
Μετά την αυτοκτονία
του Μαγιακόφσκι δυστυχώς ο σοβιετικός τύπος επιτέθηκε στο ποιητή,
χαρακτηρίζοντάς τον «φορμαλιστή» και «συνοδοιπόρο» και όχι «Καλλιτέχνη του
Λαού», όπως συνηθιζόταν για τους στρατευμένους καλλιτέχνες. Η Λίλια Μπρικ
έγραψε, τότε, ένα γράμμα στον Ιωσήφ Στάλιν και του ζητούσε την αποκατάσταση του
ονόματος του Μαγιακόφσκι. Ο Στάλιν ανταποκρίθηκε και έγραψε ένα σχόλιο πάνω στο
γράμμα της Μπρικ:
"Σύντροφε
Νικολάι Γιεζόφ, παρακαλώ να αναλάβεις να ενεργήσεις τα δέοντα σχετικά με την
επιστολή της Μπρικ. Ο Μαγιακόφσκι παραμένει ο καλύτερος και ο πιο ταλαντούχος
ποιητής της Σοβιετικής περιόδου. Η αδιαφορία για την καλλιτεχνική του
κληρονομιά είναι έγκλημα. Τα παράπονα της Μπρικ είναι, κατά την γνώμη μου,
δικαιολογημένα..."
Μετά το θάνατο του
Στάλιν έγιναν προσπάθειες να συνδεθεί η αυτοκτονία του Μαγιακόφσκι με το ίδιο τον
σοβιετικό ηγέτη για να χτυπηθεί πολιτικά το έργο και η προσφορά του στην οικοδόμηση
του Σοσιαλισμού. Τη δεκαετία του '90, με τις αντεπαναστατικές ανατροπές, όταν
άνοιξαν τα αρχεία της KGB, καιροσκόποι περίμεναν κάποια επιβεβαίωση που δεν
ήρθε ποτέ κι έτσι οι φήμες παρέμειναν αναπόδεικτες και οι συκοφάντες εκτεθειμένοι.
Μια εκπληκτική χρονομηχανή απο το μουσείο Μαγιακόφσκι στη Μόσχα
Βιβλιογραφία
«O Μαγιακόφσκι: Τα
εύκολα και τα δύσκολα» (εκδόσεις Γκοβόστη), ποιήματά του μεταφρασμένα
εξαιρετικά από τον Μήτσο Αλεξανδρόπουλο.
Β.Ι. Λένιν (εκδόσεις
Σύγχρονη Εποχή)
Ερωτική Αλληλογραφία
με τη Λίλι Μπρικ (εκδόσεις Άγκυρα)
Θεατρικά (εκδόσεις
Γκοβόστης)
«Ποιήματα» σε
μετάφραση Γιάννη Ρίτσου (εκδόσεις Κέδρος)
«Πώς ανακάλυψα την
Αμερική» (εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή)
«Σύννεφο με παντελόνια»
(εκδόσεις Τραμάκια)
«Φλέγομαι»,
μυθιστορηματική βιογραφία του Μαγιακόφσκι από τον Τούρμπγιερν Σέβε. (εκδόσεις
Scripta)
«Σύννεφο με
παντελόνια» (εκδόσεις Αρμός).
Εργογραφία
1912: «Χαστούκι στο
γούστο του κοινού» (θεωρητικό κείμενο, μανιφέστο του κυβοφουτουρισμού).
1913: «Βλαντιμίρ
Μαγιακόφσκι. Μια τραγωδία» (θεατρικό).
1915: «Ο αδέσποτος
σκύλος», «Σύννεφο με παντελόνια» (ποιήματα).
1917 - 1918:
«Μυστήριο Μπούφο» (θεατρικό στην τελική του μορφή, παίζεται το 1920, στο
δεύτερο συνέδριο της Κομμουνιστικής Διεθνούς).
1918: «Ωδή στην
Επανάσταση» (ποίημα), «Σταρίσια λέξη» (συλλογή).
Αυτοί που επιδιώκουν να γυρίσουν τη ζωή του εργάτη δύο αιώνες πίσω. Αυτοί που αποφάσισαν να μετατρέψουν την Ελλάδα σε εργαστήριο αγριανθρωπισμού για την εφαρμογή της πιο στυγνής πολιτικής του κεφαλαίου. Αυτοί που η «ανάπτυξή τους» σημαίνει μια Ελλάδα - Μανωλάδα απ' άκρη σ' άκρη. Αυτοί που μόλις προχτές ψήφισαν έναν ακόμα φετφά για μεροκάματα... των 17 ευρώ (!),
... του Στάθη
