Η Sabah γράφει για την ΑΕΚ και την τραγική κατάσταση στην οποία βρίσκεται
Ακόμα και στην πρώτη της σελίδα, δίπλα στη Γαλατασάραϊ, έβαλε η Τουρκική μεγάλης κυκλοφορίας εφημερίδα Sabah την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η ΑΕΚ! Οι Τούρκοι κάνουν λόγο για "κατάρρευση ενός γίγαντα" και προσθέτουν: "Ο σύλλογος που ιδρύθηκε το 1924 από Κωνσταντινουπολίτες θα υποβιβαστεί στη δεύτερη κατηγορία, για πρώτη φορά στα 89 χρόνια ιστορία του". Το δημοσίευμα της εφημερίδας Sabah για την ΑΕΚ, τονίστηκε από το sport24 και τον απεσταλμένο του site στην Πόλη, για το ματς της Εφές με τον Ολυμπιακό.
Συνεχίζει τον κύκλο διαλέξεων που δίνει στις ΗΠΑ ο διάσημος αστροφυσικός Στίβεν Χόκινγκ προκαλώντας, όπως κάθε φορά, πολλές συζητήσεις με τα λεγόμενά του. Η τελευταία του διάλεξη έγινε στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Καλιφόρνιας (Caltech) και είχε θέμα με τίτλο «Η καταγωγή του Σύμπαντος». Αναπτύσσοντας τις θεωρίες του για το πώς γεννήθηκε το Σύμπαν ο κορυφαίος επιστήμονας επανέλαβε την άποψη του ότι δεν υπήρξε καμία θεϊκή παρέμβαση. «Η Μεγάλη Έκρηξη δεν χρειαζόταν τον Θεό» ανέφερε χαρακτηριστικά ο Χόκινγκ.
Ενα και «αυτοφυές»
Ο Στίβεν Χόκινγκ ξεκίνησε την ομιλία του αναφερόμενος σε μυθολογικές και θεολογικές προσεγγίσεις σχετικά με την ύπαρξη του Κόσμου καθώς και σε υπαρξιακά ερωτήματα όπως: «Γιατί βρισκόμαστε εδώ;», «Τι έκανε ο Θεός πριν τη γέννηση του Σύμπαντος; Μήπως προετοίμαζε την κόλαση για όσους κάνουν τέτοιες ερωτήσεις;».
Στη συνέχεια ο διάσημος αστροφυσικός έκανε αναφορά σε διάφορες κοσμολογικές θεωρίες και εστίασε σε εκείνη που έχουν αναπτύξει οι Φρεντ Χόιλ και Τόμας Γκολντ. Αυτή κάνει λόγο για ένα αιώνιο Σύμπαν που υπήρχε ανέκαθεν και δεν έχει τέλος μέσα στο οποίο γεννιούνται συνεχώς γαλαξίες από ύλη που σχηματίζεται «αυθόρμητα».
Αναφέρθηκε επίσης στις θεωρίες που κάνουν λόγο για μια διαδικασία κατά την οποία μια Μεγάλη Εκρηξη δημιουργεί ένα Σύμπαν και όταν αυτό πεθαίνει εκδηλώνεται εκ νέου μια Μεγάλη Εκρηξη που γεννά ένα καινούργιο. Ο Χόκινγκ παρέθεσε μια σειρά από επιστημονικά δεδομένα τα οποία, όπως υποστήριξε, αποδομούν όλες αυτές τις θεωρίες. «Ο χρόνος ξεκίνησε τη στιγμή της ιδιομορφίας και αυτό πιθανότατα έχει συμβεί μόλις μια φορά» είπε.
Η Ιερά Εξέταση Ο Χόκινγκ θυμήθηκε μάλιστα ότι στη δεκαετία του 1980 δημοσίευσε ένα άρθρο για τη στιγμή της γέννησης του Σύμπαντος. Την ίδια περίοδο ο Πάπας Ιωάννης Παύλος Β είχε αποκηρύξει τις επιστημονικές προσπάθειες που μελετούσαν τη στιγμή που γεννήθηκε το Σύμπαν, τη στιγμή της Δημιουργίας, αναφέροντας ότι πρόκειται για ένα ιερό θέμα που δεν πρέπει να αγγίζεται. «Ενιωσα ανακούφιση που δεν με οδήγησαν στην Ιερά Εξέταση» είπε ο Χόκινγκ που ολοκλήρωσε τη διάλεξη αναφερόμενος στη λεγόμενη θεωρία-Μ της οποίας είναι θιασώτης. Η συγκεκριμένη θεωρία προσπαθεί να ενοποιήσει την κλασική και την κβαντική φυσική, να γίνει δηλαδή η λεγόμενη «θεωρία των πάντων».
Το παρακάτω ποίημα γράφτηκε από τον Μπερτόλτ Μπρέχτ το 1939. Έχουμε 2013 και όμως... μοιάζει σαν να μην έχει αλλάξει τίποτα. Τις τελευταίες ώρες με τις "τρομοκρατικές" επιθέσεις στην Βοστώνη και το διάγγελμα του προέδρου των Η.Π.Α. μας έρχεται ξανά στην μνήμη...
«Αυτοί που βρίσκονται ψηλά
Θεωρούνε ταπεινό
Να μιλάς για το φαΐ
Ο λόγος; Έχουνε κι όλας φάει
Οι ταπεινοί αφήνουνε τον κόσμο
Χωρίς να’χουνε δοκιμάσει κρέας της προκοπής
Πώς ν’αναρωτηθούν πού’θε έρχονται
Και πού πηγαίνουν
Είναι τα όμορφα δειλινά τόσο αποκαμωμένοι
Το βουνό και την πλατειά τη θάλασσα
Δεν τά’χουν ακόμα δει
Όταν σημαίνει η ώρα τους
Αν δεν νοιαστούν οι ταπεινοί
Γι’αυτό που είναι ταπεινό
Ποτέ δεν θα υψωθούν
Το ημερολόγιο
Δεν δείχνει ακόμα την ημέρα
Όλοι οι μήνες, όλες οι ημέρες
Είναι ανοιχτές
Κάποια απ’ αυτές θα σφραγιστεί
Μ’ έναν σταυρό
Οι εργάτες φωνάζουν για ψωμί
Οι έμποροι φωνάζουν γι’αγορές
Οι άνεργοι πεινούσαν
Τώρα πεινάνε κι όσοι εργάζονται
Αυτοί που αρπάνε το φαΐ απ’ το τραπέζι
Κηρύχνουν τη λιτότητα
Αυτοί που παίρνουν όλα τα δοσήματα
Ζητάνε θυσίες
Οι χορτάτοι μιλάνε στους πεινασμένους
Για τις μεγάλες εποχές που θα’ρθουν
Αυτοί που τη χώρα σέρνουνε στην άβυσσο
Λες πως η τέχνη να κυβερνάς το λαό
Είναι πολύ δύσκολη για τους ανθρώπους του λαού
Αυτοί που βρίσκονται ψηλά λένε
Πόλεμος και ειρήνη
Είναι δυο πράγματα ολότελα διαφορετικά
Όμως η ειρήνη τους και ο πόλεμός τους
Μοιάζουν όπως ο άνεμος κι η θύελλα
Ο πόλεμος γεννιέται απ’ την ειρήνη τους
καθώς ο γιος από την μάνα
έχει τα δικά της απαίσια χαρακτηριστικά
ο πόλεμός τους σκοτώνει
ό,τι άφησε όρθιο η ειρήνη τους
Όταν αυτοί που είναι ψηλά
Μιλάνε για ειρήνη
Ο απλός λαός ξέρει
Πως έρχεται ο πόλεμος
Όταν αυτοί που είναι ψηλά
Καταριούνται τον πόλεμο
Διαταγές για επιστράτευση
Έχουν υπογραφεί
Στον τοίχο με κιμωλία γραμμένο
Θέλουνε πόλεμο
Αυτός που το΄χε γράψει
Έπεσε κι όλας
Αυτοί που βρίσκονται ψηλά λένε
Να ο δρόμος για τη δόξα
Αυτοί που είναι χαμηλά λένε
Να ο δρόμος για το μνήμα
Τούτος ο πόλεμος που έρχεται
Δεν είναι ο πρώτος
Πριν απ’ αυτόν γίνανε κι άλλοι πόλεμοι
Όταν ετέλειωσε ο τελευταίος
Υπήρχαν νικητές και νικημένοι
Στους νικημένους ο φτωχός λαός
Πέθαινε απ’ την πείνα
Στους νικητές ο φτωχός λαός
Πέθαινε το ίδιο
Σαν θα’ρθει η ώρα της πορείας
Πολλοί δεν ξέρουν
Πως επικεφαλής βαδίζει ο εχθρός τους
Η φωνή που διαταγές τους δίνει
Είναι του εχθρού τους η φωνή
Εκείνος που για τον εχθρό μιλάει
Είναι ο ίδιος τους ο εχθρός
Νύχτα
Τ’ανδρόγυνα ξαπλώνουν στο κρεβάτι τους
Οι νέες γυναίκες θα γεννήσουν ορφανά
Στρατηγέ το τανκς σου
Είναι δυνατό μηχάνημα
Θερίζει δάση ολόκληρα
Κι εκατοντάδες άνδρες αφανίζει
Μόνο που έχει ένα ελάττωμα
-χρειάζεται οδηγό
Στρατηγέ το βομβαρδιστικό
Είναι πολυδύναμο
Πετάει πιο γρήγορα απ’ τον άνεμο
Κι απ’ τον ελέφαντα σηκώνει βάρος πιο πολύ
Μόνο που έχει ένα ελάττωμα
-χρειάζεται πιλότο
Στρατηγέ ο άνθρωπος είναι χρήσιμος πολύ
Ξέρει να πετάει
Ξέρει και να σκοτώνει
Μόνο που έχει ένα ελάττωμα
-ξέρει να σκέφτεται»
Μπέρτολντ Μπρεχτ-”Γερμανικό Εγχειρίδιο Πολέμου” (Ποιήματα του Σβέντμποργκ, 1939)
Γράφει ο Σταύρος Μαντατής: Τελειόφοιτος φοιτητής Α.Ε.Α.Η.Κ και σπουδαστής του Διαδικτυακού Προγράμματος Δημοσιογραφίας της Ακαδημίας των Πολιτών.
Bλαντιμίρ
Μαγιακόφσκι! Ένας οικουμενικός ποιητής που πάνω από
τα σύννεφα του διαστήματος γέρνει για να ακουμπήσει στις καρδιές μας. Φλογερός
και παθιασμένος σε όλη του την ζωή, ασυμβίβαστος ως το αιφνιδιαστικό του τέλος.
Πρόφτασε να χαρίσει το κλειδί για να ξεκλειδώσουμε την μαγεία της σκέψης του και
χάραξε το μονοπάτι για να τον συναντήσουνε οι ταπεινοί και καταφρονεμένοι κάθε
εποχής.
«Έζησε
ως επαναστάτης πέθανε σαν ποιητής, έζησε ως ποιητής πέθανε σαν επαναστάτης»
7 Ιουλίου 1893 14 Απριλίου του 1930 Μόλις 37
χρόνια ζωής ήταν αρκετά να του χαρίσουν την αιωνιότητα.
Γεννήθηκε στη Βαγδάτη
της Γεωργίας στις 7 Ιουλίου 1893. Ο πατέρας του ήταν ευγενούς καταγωγής (Ρώσος
με κοζάκικες ρίζες), δασοφύλακας το επάγγελμα. Πολλές φορές τον έπαιρνε μαζί
του στις επιθεωρήσεις του στο δάσος. Αργότερα θα γράψει γι' αυτές τις
περιπλανήσεις, με «φουτουριστική» διάθεση: «Στο
άνοιγμα της καταχνιάς, κάτω από τα πόδια μου, φέγγει πιο πολύ κι απ' τον
ουρανό. Είναι ο ηλεκτρισμός... Ύστερα από τον ηλεκτρισμό, έπαψα ολότελα να
ενδιαφέρομαι για τη φύση. Δεν είναι τελειοποιημένο πράγμα». Η μητέρα του
ήταν ουκρανικής καταγωγής. Από τους γονείς του έμαθε τα πρώτα του γράμματα. Το
πρώτο βιβλίο που διάβασε και δεν τον ενθουσίασε καθόλου ήταν "Πτηνοτρόφος
Αγκάφια", το δεύτερο ήταν ο «Δον Κιχώτης». Στο σπίτι τους σε κάθε
ονομαστική εορτή συνέρρεαν «πλήθη επισκεπτών» όπως θυμάται, ανάμεσα τους φοιτητές,
ποιητές και ζωγράφοι.
Από τα 14 χρόνια του
ασπάσθηκε τις ιδέες του σοσιαλισμού και συμμετείχε ενεργά σε αντιτσαρικές
διαδηλώσεις στη γενέτειρά του. Μετά τον ξαφνικό θάνατο του πατέρα του, ο νεαρός
Βλαντιμίρ, η μητέρα του και οι δύο αδελφές του, Όλγα και Λουντμίλα, μετακόμισαν
στη Μόσχα.
Κάπου εκεί έρχεται σε
επαφή με τα πρώτα ιδεολογικά σκιρτήματα. Όπως ο ίδιος θυμάται: «Ήρθε η αδερφή
μου από τη Μόσχα. Ενθουσιασμένη. Μου έδωσε κρυφά κάτι μακρόστενα χαρτάκια. Μου
άρεσε. Ήταν πολύ ριψοκίνδυνο. Τα θυμάμαι και τώρα. Το πρώτο: "Ξύπνα, λοιπόν, σύντροφε, αδερφέ/ πέτα
το τουφέκι σου χάμου". Κι ένα άλλο που τελείωνε έτσι: "...αλλιώς υπάρχει κι άλλος δρόμος -
τράβα/ στους Γερμανούς με τη μαμά σου, τη γυναίκα σου και το γιόκα σου!...
" (για τον τσάρο). Ήταν η επανάσταση. Και ήταν σε στίχους. Στίχοι και
επανάσταση ενώθηκαν, έτσι, μέσα στο μυαλό μου».
Το 1908 ο Μαγιακόφσκι
έγινε μέλος του Ρωσικού Σοσιαλδημοκρατικού Εργατικού Κόμματος και φυλακίστηκε
επανειλημμένα για την ανατρεπτική δράση του. Στο κελί της απομόνωσης άρχισε να
γράφει τα πρώτα του ποιήματα.«Γέμισα
με τέτοια ένα ολόκληρο τετράδιο. Να ευχαριστώ το δεσμοφύλακα - όταν έβγαινα μου
το πήραν» θα γράψει με αυτοσαρκαστική διάθεση. Μετά την
αποφυλάκισή του φοίτησε στη Σχολή Καλών Τεχνών της Μόσχας και προσχώρησε στο
κίνημα των ρώσων φουτουριστών, όπου γρήγορα διακρίθηκε κι έγινε ο κύριος
εκπρόσωπός τους.
Το 1911 είναι η
χρονιά που θα γνωριστεί με τον Νταβίντ Μπουρλιούκ. Ο Μαγιακόφσκι γράφει γι
αυτόν: «υπέροχος φίλος, ο πραγματικός
μου δάσκαλος, ο Μπουρλιούκ με έκανε ποιητή».
Το 1912, ο κύκλος των
ρώσων φουτουριστών εξέδωσε μανιφέστο με τίτλο «Χαστούκι στο γούστο του κοινού».
Το κίνημα του φουτουρισμού ανήγαγε σε φετίχ του το μέλλον και ύμνησε την
τεχνολογική εξέλιξη. «Ένα βρυχώμενο
αυτοκίνητο αγώνων είναι πιο όμορφο από τη Νίκη της Σαμοθράκης» υποστήριζε ο
«γκουρού» του φουτουρισμού, ιταλός Τομάσο Μαρινέτι. Στο ίδιο μήκος κύματος και
οι ρώσοι συνοδοιπόροι του: «Το παρελθόν
είναι στενάχωρο. Η Ακαδημία, ο Πούσκιν, ο Ντοστογιέφσκι, ο Τολστόι, είναι πιο
ακατανόητοι κι από ιερογλυφικά» γραφόταν στο Μανιφέστο. Οι φουτουριστές
συνήθιζαν να διαβάζουν ποιήματά τους καταμεσής του δρόμου, έριχναν τσάι στο
ακροατήριό τους και γενικά έκαναν το παν για να ενοχλούν τον καθωσπρεπισμό των
αστών.Από την εποχή αυτή η ποίηση του Μαγιακόφσκι άρχισε να γίνεται επιθετική και προκλητική, με έντονα στοιχεία υπερβολής, υπεροψίας και αυτοαναφοράς.
«Πάντως
μ’ αρέσει που έπιασε την παλιά Ρωσία από τα μαλλιά και την έστειλε στο διάολο..»
γράφει στο ποίημα του για αυτόν ο Νίκος Καρούζος.
Το 1915 δημοσιεύει το πρώτο
μεγάλο του ποίημα με τίτλο: «Σύννεφο με παντελόνια» (από το οποίο πήρε και το
όνομά του το γνωστό ελληνικό μουσικό σχήμα
«Σύννεφα με παντελόνια») Το ποίημα αυτό αποτέλεσε σταθμό στην ανάπτυξη
του Ρωσικού φουτουρισμού και ουσιαστικά ήταν το πρώτο μεγάλο ποίημα του
Μαγιακόφσκι, που το γράφει με γλώσσα του πεζοδρομίου κάτω από το πρίσμα του
πληγωμένου εραστή και περιέγραφε τα καυτά θέματα του έρωτα, της επανάστασης,
της θρησκείας και της τέχνης.
Σύννεφο
με παντελόνια
Τη σκέψη σας που νείρεται
πάνω στο πλαδαρό μυαλό σας
σάμπως ξιγκόθρεφτος λακές
σ' ένα ντιβάνι λιγδιασμένο,
εγώ θα την τσιγκλάω
επάνω στο ματόβρεχτο κομμάτι
της καρδιάς μου.
Φαρμακερός κι αγροίκος πάντα
ως να χορτάσω χλευασμό.
Εγώ δεν έχω ουδέ μιαν άσπρη
τρίχα στην ψυχή μου
κι ουδέ σταγόνα γεροντίστικης
ευγένειας.
Με την τραχιά κραυγή μου
κεραυνώνοντας τον κόσμο,
ωραίος τραβάω, τραβάω
εικοσιδυό χρονώ λεβέντης.
Εσείς οι αβροί!
Επάνω στα βιολιά ξαπλώνετε τον
έρωτα.
Επάνω στα ταμπούρλα ο άξεστος
τον έρωτα ξαπλώνει.
Όμως εσείς,
θα το μπορούσατε ποτέ καθώς
εγώ,
τον εαυτό σας να γυρίσετε τα
μέσα του όξω,
έτσι που να γενείτε ολάκεροι
ένα στόμα;
Ελάτε να σας δασκαλέψω,
εσάς τη μπατιστένια απ' το
σαλόνι,
εσάς την άψογο υπάλληλο της
κοινωνίας των αγγέλων
κι εσάς που ξεφυλλίζετε
ήρεμα-ήρεμα τα χείλη σας
σα μια μαγείρισσα που
ξεφυλλίζει τις σελίδες του οδηγού μαγειρικής.
Θέλετε
θα 'μαι ακέραιος, όλο κρέας
λυσσασμένος
-κι αλλάζοντας απόχρωση σαν
ουρανός-
θέλετε-
θα 'μαι η άχραντη ευγένεια
-όχι άντρας πια, μα σύγνεφο με
παντελόνια
(Μετάφραση: Γιάννης Ρίτσος)
Το καλοκαίρι του
ιδίου χρόνου γνωρίζει και ερωτεύεται τη Λίλια Μπρικ, γυναίκα του εκδότη του Οσιπ Μπρικ. Της
αφιερώνει ποίημά του «Σπονδυλωτό Φλάουτο» (1916).
Και τα δύο αυτά έργα
του καταγράφουν έναν έρωτα χωρίς ανταπόκριση κι εκφράζουν τη διάσταση του
ποιητή με τον κόσμο που ζούσε, τον οποίο θέλει να αλλάξει για να φτιάξει πάνω
στα ερείπια του, τον δικό του. Επίσης το 1916 γράφει το ποίημα "Ο πόλεμος
και ο κόσμος" που αναφέρεται στην φρίκη του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου.
Την μεγάλη Επανάσταση
του Οκτώβρη του 1917 την έζησε στο Σμόνλι, στην Αγία Πετρούπολη. Λέγεται πως οι
επαναστατημένοι εργάτες κατά την έφοδό τους στα χειμερινά ανάκτορα τραγουδούσαν
τους εξής στίχους του«Φάε ανανάδες,
αγριόκοττες μάσα, στερνές σου μέρες, μπουρζουά φτάσαν!».
Απο την έκρηξη της
Οκτωβριανής Επανάστασης, ο Μαγιακόφσι υπηρέτησε πολυποίκιλα με με την πέννα του
και όχι μόνο το νέο καθεστώς.
Το 1918 ξεκίνησε να
απαγγέλει σε θέατρα κυρίως για ναύτες το ποίημα του "Αριστερό Εμβατήριο για τους Κόκκινους
Ναυτικούς".
Το 1919 ξαναγύρισε
στην Μόσχα και εργάστηκε για την Ρωσική Κρατική Εταιρεία εκλαϊκεύοντας με
καλλιτεχνικό τρόπο τους σκοπούς της επανάστασης.
Το 1924 έγραψε μία
ελεγεία από 3.000 στίχους για τον θάνατο του Λένιν.
Ένα σύντομο απόσπασμα της:
Καιρός
- αρχινώ για το ΛΕΝΙΝ να ιστορώ./ Κι όχι, γιατί δεν είναι πια μεγάλη η οδύνη,/
καιρός γιατί η θλίψη μαχαίρι κοφτερό,/ ώριμος πόνος μέσα μου έχει γίνει.
*
Καιρός,
τα λενινιστικά συνθήματά του/ να ξεστροβιλίσει ο νους./ Ταιριάζει τώρα τάχα με
δάκρυα θολά/ν' αρχίσουμε να κλαίμε;
*
Ο
Λένιν και τώρα είναι πιο/ ζωντανός κι από τους ζωντανούς./ Γνώση μας, δύναμη κι
όπλο, να λέμε(...)
*
Λαμπρό
στεφάνι του έχουνε βάλει,/ να μη σκεπάσουνε, πως ανησυχώ,
αυτό
τ' αληθινό, τ' ανθρώπινό του κεφάλι/ αυτό το μέτωπο το πελώριο του Λένιν, το
σοφό.
*
Φοβάμαι
μήπως, οι πομπές τα μαυσωλεία,/ τα προσκυνήματα η διαδικασία η τυπική,/
πνίξουνε μ' ευχέλαια γελοία/ την απλότητα τη λενινιστική (...)
*
Εμείς
τον πιότερο γήινο κηδεύουμε/ απ' όλους τους ανθρώπους/ που βγήκαν απ' τη γη.
*
Γήινος
ναι, μα όχι με το μάτι/ το δικό του το σπίτι/να κοιτάζει μόνο.
*
Τη
γη ατενίζοντας τη ζωντάνια γεμάτη/ είδε εκείνο/ που ήταν κρυμμένο στο χρόνο
(...)
*
«Ο
Λένιν μαζί μας! Ζήτω ο Λένιν!»/ - Σύντροφοι! - και πάνω απ' τα κεφάλια χιλιάδων
εργατών/ σπάθισε το χέρι του μπροστά/ μήνυμα κι οδηγό των μαχών.
*
-
Πετάξτε τα κουρέλια/ των σκύλων αφεντάδων./
Κάτω
η εξουσία/ των συμβιβαστών και καπιταλιστών (...)
*
Ο
λόγος του Ιλίτς -/ βρίσκει γόνιμους δρόμους:/
πέφτει
κι αμέσως φουντώνουν κλαριά,/ και πλάι να στων εργατών τους ώμους -/ ώμους
μυριάδες σφίγγει η αγροτιά (...).
*
Εγινε
μέγας κομμουνιστής - οργανωτής/ ακόμα και ο ίδιος ο θάνατος του Ιλίτς.
*
Πάνω
απ' των φουγάρων την άγρια συστοιχία,/ φτιάχνοντας κοντάρι με εκατομμύρια
χέρια,/ την Κόκκινη Σημαία στην Κόκκινη Πλατεία/ τινάζουμε με ορμή τρομερή στ'
αστέρια.
*
Απ'
αυτή τη σημαία,/ από κάθε πτυχή,/ Ξανά ζωντανός/ ο Λένιν προσκαλεί:
*
-
Προλετάριοι, συνταχτείτε/ για μάχη στερνή!/ Σκλάβοι, ορθώστε γόνατα και κορμί!/
Στρατιά των προλετάριων/ στη γραμμή εμπρός!
*
Ζήτω
η επανάσταση η γελαστή/ που ορμάει με φόρα!/ Αυτός είναι ο μεγάλος πόλεμος/ ο
μοναδικός απ'
όλους/ όσους είδε η ιστορία ως τώρα./
Ο Μαγιακόφσκι έγραψε επίσης
κι άλλα στρατευμένα ποιήματα όπως («Ωδή στην Επανάσταση», «Αριστερή Πορεία»),
άρθρα, βιβλία για μικρά παιδιά και ζωγράφιζε αφίσες και σκίτσα, τα οποία
συνόδευε με στίχους και συνθήματα, ενώ παράλληλα περιόδευε τη χώρα αλλά και το εξωτερικό, κάνοντας
διαλέξεις και απαγγελίες.
Σε μια περιοδεία του
για διαλέξεις στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο Μαγιακόφσκι γνώρισε την Έλι Τζονς, η
οποία γέννησε αργότερα την κόρη του, ένα γεγονός που ο ίδιος πληροφορήθηκε
μόλις το 1929, όταν το ζευγάρι συναντήθηκε μυστικά στην νότιο Γαλλία, καθώς η
σχέση τους είχε κρατηθεί κρυφή.
Στην διάρκεια των
χρόνων 1922-1928, Μαγιακόφσκι ήταν ένα εξέχον μέλος του Αριστερού Μετώπου για
την Τέχνη και συνέχισε να προσδιορίζει το έργο του ως 'Κομμουνιστικό
φουτουρισμό'. Εξέδιδε μαζί με τον Σεργκέι Τρετιακόφ και τον Όσιπ Μπρικ, το
περιοδικό LEF.
Στα τρία τελευταία
χρόνια της ζωής του εξέδωσε δύο θεατρικά έργα («Κοριός» και «Λουτρό»), με
κριτική διάθεση απέναντι στη σοβιετική γραφειοκρατία. Η αποτυχία της παράστασης
του «Λουτρού» στο Λένινγκραντ το 1930, οι ερωτικές του απογοητεύσεις, οι
διαδοχικές παρεξηγήσεις και συγκρούσεις με τον Ρωσικό Σύνδεσμο Προλεταρίων
Συγγραφέων, οδήγησαν τον Μαγιακόφσκι στην απελπισία. Λέγεται ότι είχε περιέλθει σε βαθιά κατάθλιψη, δεν άντεχε ούτε να βλέπει τον εαυτό του να γερνάει και αυτός ήταν και ο λόγος που "ξύριζε" το κεφάλι του. Απογοητευμένος και από τη
σοβιετική πραγματικότητα - την κατρακύλα στην γραφειοκρατεία - και με αποκορύφωμα την άρνηση των αρχών να του δώσουν άδεια να
ταξιδέψει στο εξωτερικό, έβαλε τέλος στη ζωή του στρέφοντας το όπλο και πυροβολώντας στην καρδιά του, στις 14 Απριλίου του 1930.
Το
σημείωμα που βρέθηκε στον τόπο της αυτοκτονίας του έγραφε:
«Σε
όλους. Μην κατηγορήσετε κανέναν για το θάνατο μου και παρακαλώ να λείψουν τα
κουτσομπολιά. Ο Μακαρίτης τα απεχθανόταν φοβερά. Μαμά, αδελφές, και σύντροφοι,
σχωρέστε με - αυτός δεν είναι τρόπος (δεν τον συμβουλεύω σε κανένα), μα εγώ δεν
έχω διέξοδο. Λίλια αγάπα με. Συντρόφισσα κυβέρνηση, η οικογένειά μου είναι η
Λίλια Μπρικ, η μαμά, οι αδελφές και η Βερόνικα Βιτόλνταβνα Πολόνσκαγια. Αν τους
εξασφαλίσεις μια ανεκτή ζωή, σ' ευχαριστώ. Τα αρχινισμένα ποιήματα δώστε τα
στους Μπρικ, αυτοί θα τα καθαρογράψουν.
Όπως λένε "Το επεισόδιο έληξε". Η βάρκα του έρωτα συντρίφτηκε
πάνω στην καθημερινότητα. Έχω ξοφλήσει τους λογαριασμούς μου με τη ζωή. Προς
τι, λοιπόν, η απαρίθμηση των αμοιβαίων πόνων, των συμφορών και των προσβολών;
Να 'στε ευτυχισμένοι.»...
Μετά την αυτοκτονία
του Μαγιακόφσκι δυστυχώς ο σοβιετικός τύπος επιτέθηκε στο ποιητή,
χαρακτηρίζοντάς τον «φορμαλιστή» και «συνοδοιπόρο» και όχι «Καλλιτέχνη του
Λαού», όπως συνηθιζόταν για τους στρατευμένους καλλιτέχνες. Η Λίλια Μπρικ
έγραψε, τότε, ένα γράμμα στον Ιωσήφ Στάλιν και του ζητούσε την αποκατάσταση του
ονόματος του Μαγιακόφσκι. Ο Στάλιν ανταποκρίθηκε και έγραψε ένα σχόλιο πάνω στο
γράμμα της Μπρικ:
"Σύντροφε
Νικολάι Γιεζόφ, παρακαλώ να αναλάβεις να ενεργήσεις τα δέοντα σχετικά με την
επιστολή της Μπρικ. Ο Μαγιακόφσκι παραμένει ο καλύτερος και ο πιο ταλαντούχος
ποιητής της Σοβιετικής περιόδου. Η αδιαφορία για την καλλιτεχνική του
κληρονομιά είναι έγκλημα. Τα παράπονα της Μπρικ είναι, κατά την γνώμη μου,
δικαιολογημένα..."
Μετά το θάνατο του
Στάλιν έγιναν προσπάθειες να συνδεθεί η αυτοκτονία του Μαγιακόφσκι με το ίδιο τον
σοβιετικό ηγέτη για να χτυπηθεί πολιτικά το έργο και η προσφορά του στην οικοδόμηση
του Σοσιαλισμού. Τη δεκαετία του '90, με τις αντεπαναστατικές ανατροπές, όταν
άνοιξαν τα αρχεία της KGB, καιροσκόποι περίμεναν κάποια επιβεβαίωση που δεν
ήρθε ποτέ κι έτσι οι φήμες παρέμειναν αναπόδεικτες και οι συκοφάντες εκτεθειμένοι.
Μια εκπληκτική χρονομηχανή απο το μουσείο Μαγιακόφσκι στη Μόσχα
Βιβλιογραφία
«O Μαγιακόφσκι: Τα
εύκολα και τα δύσκολα» (εκδόσεις Γκοβόστη), ποιήματά του μεταφρασμένα
εξαιρετικά από τον Μήτσο Αλεξανδρόπουλο.
Β.Ι. Λένιν (εκδόσεις
Σύγχρονη Εποχή)
Ερωτική Αλληλογραφία
με τη Λίλι Μπρικ (εκδόσεις Άγκυρα)
Θεατρικά (εκδόσεις
Γκοβόστης)
«Ποιήματα» σε
μετάφραση Γιάννη Ρίτσου (εκδόσεις Κέδρος)
«Πώς ανακάλυψα την
Αμερική» (εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή)
«Σύννεφο με παντελόνια»
(εκδόσεις Τραμάκια)
«Φλέγομαι»,
μυθιστορηματική βιογραφία του Μαγιακόφσκι από τον Τούρμπγιερν Σέβε. (εκδόσεις
Scripta)
«Σύννεφο με
παντελόνια» (εκδόσεις Αρμός).
Εργογραφία
1912: «Χαστούκι στο
γούστο του κοινού» (θεωρητικό κείμενο, μανιφέστο του κυβοφουτουρισμού).
1913: «Βλαντιμίρ
Μαγιακόφσκι. Μια τραγωδία» (θεατρικό).
1915: «Ο αδέσποτος
σκύλος», «Σύννεφο με παντελόνια» (ποιήματα).
1917 - 1918:
«Μυστήριο Μπούφο» (θεατρικό στην τελική του μορφή, παίζεται το 1920, στο
δεύτερο συνέδριο της Κομμουνιστικής Διεθνούς).
1918: «Ωδή στην
Επανάσταση» (ποίημα), «Σταρίσια λέξη» (συλλογή).
