Με τη συμμετοχή πλήθους κόσμου, προσφύγων και μεταναστών, παρά τις κακές καιρικές συνθήκες και την πρωινή βροχή, η πορεία Ειρήνης που είχε προγραμματιστεί για σήμερα Κυριακή 22 Μάη, από την Επιτροπή Ειρήνης Λέσβου ξεκίνησε από το κέντρο κράτησης προσφύγων - μεταναστών στη Μόρια και πορεύτηκε διαμέσου του χωριού Μόρια προς το κέντρο της Μυτιλήνης στην Πλατεία Σαπφούς.
Μπροστά στο κέντρο κράτησης διαβάστηκε στα αγγλικά σύντομη ομιλία από τον Νίκο Ζαρταμόπουλο, μέλος της διοίκησης της Επιτροπής Ειρήνης της Λέσβου. Μυτιληνιοί, πρόσφυγες και μετανάστες συμμετείχαν στην πορεία φωνάζοντας «freedom freedom», ενώ το πανό της Επιτροπής κρατήθηκε και από τους πρόσφυγες και μετανάστες.
Φτάνοντας στην Πλατεία Σαπφούς ποίημα της Ουαρσάν Σάιρ διαβάστηκε από τη Ζωή Αντωνιάδου, μέλος της Επιτροπής Ειρήνης.
Την κεντρική ομιλία έκανε ο πρόεδρος της Επιτροπής Ειρήνης Λέσβου, Θανάσης Αλεξίου.
Μας κοιτούσαν περίεργα στην αρχή που μαζευόμασταν. Ένας δυο μας ρώτησαν στα αγγλικά τι γράφει το πανό, τους είπαμε, τους άρεσε και ήθελαν να το κρατήσουν. Άρχισαν να βγαινουν κι άλλοι μέσα από το στρατόπεδο. Τους διαβάσαμε ένα μήνυμα στα αγγλικά. Το διέκοπταν, ειδικά οι Αφρικανοί που ξέρουν αγγλικά, αλλά και οι άλλοι, με χειροκροτήματα κι επιδοκιμασίες. Στο τέλος φώναξαν μαζί μας Down with imperialism-Solidarity. Μετά όταν ξεκινήσαμε την πορεία μας ακολούθησαν με χειροκροτήματα, μέχρι το χωριό Μόρια οι περισσότεροι. Ήταν 100 στο δρόμο γίναν 150. Δυο κοπέλες από τη Συρία κρατούσαν ένα μικρό γατάκι στην αγκαλιά. Βαρούσαν παλαμάκια, κρατούσαν τις σημαίες της ΕΕΔΥΕ με το περιστέρι, κραύγαζαν φρήντομ και προσπαθούσαν να ταιριάξουν λόγια στη γλώσσα τους στον ρυθμό των δικών μας συνθημάτων. Κάποιοι έπιαναν τη λέξη ΝΑΤΟ και τη φώναζαν.
Στα βοθροσάιτ του φασισμού κυκλοφορούν κάθε τόσο ειδήσεις πως τάχα οι Μοριανοί είναι σε πόλεμο με τους πρόσφυγες και μετανάστες. Κάποιοι προφανώς του φυράματός τους είναι. Μέσα στο χωριό οι γυναίκες έβγαιναν στις βεράντες τους χωρίς κανέναν φόβο να χαζέψουν την πορεία, μερικές χειροκροτούσαν κιόλας. Οι πρόσφυγες και μετανάστες όποτε έβλεπαν άνθρωπο σε βεράντα τον χειροκροτούσαν και ζητωκραύγαζαν. Περάσαμε τη γεμάτη κόσμο πλατεία και όλο το χωριό. Παντού οι πρόσφυγες χειροκροτούσαν τον κόσμο που κοιτούσε την πορεία, σαν να τους ευχαριστούσαν. Μετά το χωριό ένα μεγάλο κομμάτι τους αποφάσισε να γυρίσει πίσω, μας αποχαιρέτισαν χειροκροτώντας, με γροθιές υψωμένες και φωνάζοντας φρήντομ. Αρκετοί όμως εξακολουθούσαν να πορευονται ακόμα μαζί μας, κυρίως Πακιστανοί, ακούραστα κρατώντας τις σημαίες με το περιστέρι. Εικοσάχρονοι "τζιχαντιστές" με σαγιονάρες... Μα πού πάνε; Μέχρι τη Μυτιλήνη; Και πώς θα γυρίσουν μετά; Δεν τους ένοιαζε. Λες και πήγαιναν εκδρομή. Κάποιοι φαίνεται το θεωρούσαν χρέος τους μόνο από ευγνωμοσύνη κι ας μην καταλάβαιναν γρι. Φτάσαμε στην πλατεία Σαπφούς μετά από 8 χιλιόμετρα δρόμο και ήταν εκεί μαζί μας ακόμη καμιά 40αριά, με κάτι λίγους που προστέθηκαν στον Καρά Τεπέ και στον δρόμο. Έβλεπαν το παράξενο θέαμα της ανάμικτης πορείας, ενθουσιαζόντουσαν την ακολουθούσαν. Στο τέλος έγινε η ομιλία του Θανάση Αλεξίου και διαβάστηκε το ποίημα της Ουαρσάν Σαΐρ για την προσφυγιά. Η εκδήλωση τελείωσε, αποχαιρετιστήκαμε με νεύματα με τα παιδιά με τις σαγιονάρες και τα κορίτσια με τις μαντίλες που μας είχαν συνοδεύσει. Κάποιοι πήραν πίσω την μπάλα που είχαν χάσει κάποιοι πιτσιρικάδες που ακολουθούσαν την πορεία σε ένα ρέμα, να τους την πάνε πίσω στο στρατόπεδο να έχουν να παίζουν...
Ό,τι κατάλαβαν κατάλαβαν, ό,τι καταλάβαμε, καταλάβαμε κι όποιος κατάλαβε, κατάλαβε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σας ευχαριστούμε για το σχόλιό σας