11 τρόποι που ένας φασίστας «αγαπάει την πατρίδα του»

Και πώς μισεί μέχρι θανάτου το λαό της

Σε μια κρίση πανικού, αποφασίσαμε πως πρέπει να «αγαπήσουμε την πατρίδα» μας. Να γίνουμε πατριώτες. Έλληνες στην προκειμένη. Να μισούμε τους ξένους, τους φτωχούς, τους αλλόθρησκους και τους κατατρεγμένους. Να μοιάσουμε δηλαδή στους επίσημους νεοναζί πατριώτες της χώρας μας. Ο δρόμος ήταν δύσκολος και εμετικός και τελικά δεν αντέξαμε να τον διαβούμε, αλλά βγάλαμε έναν σύντομο οδηγό και αποφασίσαμε να τον μοιραστούμε μαζί σας.

Για να γίνεις έλληνας φασίστας πατριώτης λοιπόν, πρέπει

1. Να είσαι ανορθόγραφος

Εντάσσεται στη γενικότερη ανάγκη του να είσαι αγράμματος και να το επιδεικνύεις όσο πιο τρανταχτά γίνεται. Δεν κάνουμε πλάκα. ΠΡΕΠΕΙ να είσαι αγράμματος! Ακόμα και αν πήγες σχολείο και έμαθες να γράφεις το όνομά σου, πρέπει να αφήσεις αυτή την εποχή πίσω σου. Να το ξεχάσεις. Σαν να μην έγινε ποτέ.

2. Να μη σε νοιάζει η ιστορία

Μπορεί να καταλήξεις όλη μέρα να λες στους γνωστούς σου για τις Θερμοπύλες και το μέγα αλέξαντρο, αλλά αυτά να είναι απλά ιστορικά συμπτώματα, των γαλαξιακών στόλων των Ελ-λήνων και του Ιχώρ που τρέχει στο αίμα σου σε μεγαλύτερες ποσότητες και από την κοκαΐνη. Σοβαρά όμως, ΠΡΕΠΕΙ όπως είπαμε να είσαι αγράμματος. Οπότε πρέπει να ξεχάσεις και την ιστορία που μπορεί να είχες κάποτε την ατυχία να μάθεις. Πρέπει να νοσταλγείς τον «επαναστάτη» Παπαδόπουλο, που σε φόρτωσε ένα κάρο δάνεια και σε άφησε με μια στρατιωτική εισβολή στην Κύπρο. Πρέπει με πατριωτικό τρόπο να δικαιολογείς τους ναζί εισβολείς που σκότωναν Έλληνες.

3. Να βασίζεσαι και να διαδίδεις το ψέμα

Βασική απόροια της παντελούς απώλειας γνώσεων ιστορίας, γλώσσας και όλων των θετικών επιστημών, σε αφήνουν έκθετο σε απλά λογικά επιχειρήματα, όπως ας πούμε: «Όχι η Γη δεν είναι κούφια και μέσα της δεν κατοικεί κάποιος, γιατί κάπου πρέπει να χωρέσουμε και έναν πυρήνα που να κουνιέται γύρω γύρω». Σε αυτή την περίπτωση επιβάλλεται να στραφείς στο ψέμα και στο μορφωτικό μεσαίωνα. Όπως, συμπτωματικά είμαστε σίγουροι, έλεγε και ο Χίτλερ

Αν θέλεις να κερδίσεις τη συμπάθεια της μάζας πρέπει να της λες τα πιο ηλίθια και ωμά πράγματα…. Τα πλήθη παρασύρονται από τον ζωντανό φανατισμό και την αληθινή υστερία που τα γεμίζουν με τρελό ενθουσιασμό.

Μπορείς λοιπόν για παράδειγμα, να πάρεις τη ματοβαμμένη εικόνα του Χριστού που είναι στα χέρια ενός Αιγύπτιου χριστιανού σε μια πορεία:

και να βγάλεις ένα τέτοιο πιπεράτο άρθρο, που θα κατακλύσει το ίντερνετ

4. Να έχεις την ικανότητα να συγχέεις το ψέμα με την αμορφωσιά σου για να μεγαλουργήσεις

Πολλοί θεωρούν πως ένας αμόρφωτος ψεύτης, δε μπορεί να πάει μακριά. Θα τον πιάσουν, θα τον ξεφτυλίσουν και θα χάσει κάθε ίχνος αξιοπιστίας. Λάθος! Σε μια χώρα που οι τέσσερις εξουσίες του αστικού της συστήματος τάσσονται αναφανδόν με το μέρος των «πατριωτών», κανένας δε θα μάθει ότι την 30η Ιανουαρίου που κάποιοι «τίμησαν» τους νεκρούς των Ιμίων, ουσιαστικά πανηγύρισαν με καμιά 20αριά ακόμα ναζιστικές οργανώσεις από όλο τον κόσμο για την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία. Ούτε καν οι ίδιοι δε θα το μάθουν μάλλον, γιατί από καιρό δε τους ενδιαφέρει πια η πραγματικότητα. Και ακόμα και αν το μάθουν, θα το θεωρήσουν σύμπτωση. Γιατί για ποιον άλλο λόγο θα έρχονταν εκπρόσωποι του γερμανικού ναζιστικού NPD και αδερφικού κόμματος της χρυσής αβγοίς, που αποκαλούν τα Σκόπια Μακεδονία, αν όχι για να τιμήσουν νεκρούς Έλληνες στρατιώτες.

5. Να χρησιμοποιείς για σκλάβους τους μετανάστες και να τους πυροβολάς όταν δε θέλουν να είναι πια

Φαντάζει δύσκολο; Δεν είναι και τόσο. Για δεκαετίες ο νεοελληνικός μεγαλοϊδεατισμός βασίστηκε πάνω στις πλάτες ανήμπορων και πεινασμένων. Μπορεί σε ανθρώπινα όντα, να φαντάζει δύσκολο το να θέλει και να μπορεί κάποιος στη σημερινή εποχή να μετατρέψει έναν άλλο άνθρωπο σε σκλάβο. Αλλά το περιστατικό της Μανωλάδας, ούτε ξεχνιέται, ούτε είναι και το μοναδικό. Τι πιο απλό για έναν Έλληνα πατριώτη να εκμεταλλευτεί την εργασία κάποιου για ένα κομμάτι ψωμί, τη στιγμή που ο άλλος είναι κατώτερός του, αφού ούτε Ιχώρ κυλάει στο αίμα του, ούτε ανήκει στην άρεια φυλή, ούτε μιλάει ελληνικά, ούτε μπορεί να πάει στην αστυνομία; Τι πιο λογικό από το να τον μετατρέψεις σε σκλάβο και να τον πυροβολήσεις στην ψύχρα όταν αυτός φτάσει στο αμήν και αντιδράσει; Γιατί όχι; Ποιος θα του το απαγορεύσει; Η ελληνική δικαιοσύνη;

6. Να μπορείς να βγάλεις λεφτά από όσους δε μπορείς να κάνεις σκλάβους

Η αγάπη για την πατρίδα περνάει πάνω από τα πτώματα όσων αδύναμων βρίσκονται στη χώρα σου. Και μάντεψε. Είναι εξαιρετικά επικερδές. Ας μην ξεχνάμε πως μερικές από τις πλουσιότερες οικογένειες της Ελλάδας, αναδείχτηκαν μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο εξασκώντας το πανάρχαιο επάγγελμα του μαυραγοριτισμού. Εντάξει μπορεί στην Κατοχή ο αδύναμος να ήταν ο Έλληνας συμπατριώτης και κάπως έτσι να μας ξέμεινε η ακατανόητη αγάπη για το ναζισμό, αλλά σήμερα είναι ο πρόσφυγας και τα πράγματα είναι πιο εύκολα. Μαυριδεροί και αλλόθρησκοι καθώς είναι, μπορείς να τους πουλάς 3000 τοστ τη μέρα από μία μόνο καντίνα και μετά να οργώνεις δίπλα στα παιδιά τους μπας και φύγουν και μπορέσεις επιτέλους να βγάλεις το ψωμί σου. Ή ακόμα καλύτερα, μπορείς να τους παίρνεις μια περιουσία για να τους πας με το προσωπικό σου αεροπλάνο στην Ιταλία.

7. Να έχεις τόση πίστη στον πολιτισμό της χώρας σου, που να φοβάσαι πως θα στον αλλάξουν 50,000 κυνηγημένοι από βόμβες

Μπορεί να φαίνεται αχρείαστο να δημιουργήσεις έναν φανταστικό εχθρό, όταν έχεις καταφέρει να απογαλακτιστείς από τη λογική και έχεις φτάσει να χτίζεις το δικό σου μελλοντικό πολιτικό τζάκι. Όμως δεν είναι. Δε μπορείς απλά να μαστιγώνεις τους σκλάβους σου, να διαβάζεις για τα υπερόπλα των διαγαλαξιακών σου συμμάχων και να φυσάς το παραδάκι, γιατί σε γενικές γραμμές οι άνθρωποι δεν είναι σκουπίδια σαν τον πατριώτη που περιγράφουμε και μάλλον θα σε πάρουν με τις πέτρες. Χρειάζεσαι λοιπόν μια δικαιολογία. Και στη σημερινή εποχή φαίνεται να είναι ο «κίνδυνος της ισλαμοποίησης«. Δεν είναι δύσκολο. Ούτως ή άλλως μάλλον έχεις φτάσει σε αυτό το σημείο μη γνωρίζοντας πως για 400 χρόνια δεν κατάφερε ο τουρκικός ζυγός να σε κάνει μουσουλμάνο. Είπαμε η απεμπόληση των γνώσεων είναι αναγκαία συνθήκη για να πετύχεις την απόλυτη κατάντια που περιγράφουμε. Έχεις λοιπόν το απόλυτο ελεύθερο να διατυμπανίζεις σαν πατριώτης, πως αγαπάς τόσο πολύ τον πολιτισμό της πατρίδας σου, παρόλο που είναι τόσο εύκολο να «αλλοιωθεί» από 50.000 πρόσφυγες, οι μισοί από τους οποίους είναι παιδιά. Όχι εντάξει. Ό,τι πεις.

8. Να ξέρεις να κάνεις συμμάχους

Ο κόσμος δεν είναι τόσο απλός όσο φαίνεται. Και σίγουρα είναι πολύ πιο πολύπλοκος από όσο επιτρέπεται σε έναν φασίστα να μάθει. Πολύ πιο επαγγελματίες ληστές και καταπιεστές, λυμαίνονται ολόκληρο λαό για δεκαετίες τώρα. Δε θα ‘ρθεις εσύ, ένας αμόρφωτος ψεύτης, να τους πάρεις το ψωμί από το στόμα. Όχι αν δε δηλώσεις την υποταγή σου και τη συνεργασία σου καταλήγοντας έτσι όλο σου το κοινοβουλευτικό έργο να έχει να κάνει με 140 αγωνιώδεις επερωτήσεις για τη φοροαπαλλαγή του επιχειρηματικού κλάδου των εφοπλιστών, που ούτως ή άλλως πληρώνουν λιγότερο φόρο από τους περιπτεράδες.

9. Να είσαι διατεθειμένος να ανακυρήξεις συμπατριώτες σου σε εχθρούς, για χάρη των συμμάχων σου και στο όνομα του πατριωτισμού σου

Καμία συμμαχία δε διατηρείται, αν δεν είσαι διατεθειμένος να αναλάβεις τις μάχες των συμμάχων σου. Και αν στην προκειμένη εχθρός των εφοπλιστών τυχαίνει να είναι αυτοί που κάνουν απεργίες στα λιμάνια και τα πλοία τους, οφείλεις να τους αναγάγεις σε εχθρούς της πατρίδας σου και να στραφείς εναντίον τους. Άλλωστε όπως είπαμε και πριν λίγο, πολύ συχνά ο δρόμος προς τον πατριωτισμό, περνάει πάνω από τα πτώματα των συμπατριωτών σου. Οφείλεις λοιπόν να οργανωθείς σε εγκληματικές συμμορίες και να επιτίθεσαι ας πούμε σε κομμουνιστές και σε αναρχικούς. Όταν σύμμαχός σου είναι οι κεφαλές της χριστιανικής εκκλησίας, οφείλεις μέσω των εγκληματικών σου οργανώσεων να επιτίθεσαι και σε ομοφυλόφιλους, άθεους και αλλόθρησκους. Κουραστικό να είσαι πατριώτης, αλλά κάποιος πρέπει να κάνει και τη βρώμικη δουλειά ενός «ευνομούμενου» συστήματος και εσύ δεν έχεις και πολλές χρησιμότητες εφόσον έγινες εθελοντικά ένας αμόρφωτος ψεύτης πέρα από το να γίνεις και εγκληματίας.

10. Ποτέ μα ποτέ, μη βάζεις τον πατριωτισμό σου, πάνω από το χέρι που σε ταΐζει

Σοβαρά τώρα. Σκέψου πως αν έχεις φτάσει σε αυτό το στάδιο, είσαι ήδη ένας αμόρφωτος ψεύτης και εγκληματίας. Δε σε παίρνει να χάσεις τη στήριξη των συμφερόντων που σε στηρίζουν. Ούτε για μία μέρα. Και δεδομένου πως αυτά τα συμφέροντα μόνο πατριωτικά δεν είναι, ίσως πρέπει να αρχίσεις να σκέφτεσαι πως για χάρη του πατριωτισμού σου πρέπει να πετάξεις από πάνω σου και τα τελευταία ψήγματα του ίδιου σου του πατριωτισμού. Μπορείς ας πούμε να αρχίσεις να ψηφίζεις στη βουλή, υπέρ της ιδιωτικοποίησης νήσων και νησίδων της χώρας. Όχι, περίμενε. Σκέψου το λίγο. Θα υπάρχουν θέματα γκρίζων ζωνών στο αιγαίο αν πουλήσεις τα Ίμια στον Ερντογάν; Και αν το πάμε ένα βήμα παραπέρα, σκέψου πόσα διπλωματικά προβλήματα θα λύνονταν για την πατρίδα σου, αν πουλούσες σε διάφορους γείτονες, θράκη, ήπειρο και μακεδονία. Μην έχεις ενδοιασμούς. Οι ιδεολογικοί σου πρόγονοι και οι αφέντες τους, πούλησαν με αντίστοιχους τρόπους, Σμύρνη και μισή Κύπρο. Τα θυμάται κανένας σήμερα;

11. Γίνε δολοφόνος. Ζήτα αίμα

Έρχεσαι από τον κόσμο της αγραμματοσύνης. Σπέρνεις το ψέμα. Βασίζεσαι στο φόβο. Υποτάσσεσαι σε αυτόν που θα σου δώσει τα περισσότερα. Σιγά σιγά δεν υπάρχει ούτε ένας εκεί έξω που να θεωρεί ακόμα πως είσαι κάποιου είδους πατριώτη. Σιγά σιγά φαίνεται πως είσαι απλά ένα αμόρφωτο εγκληματικό σκυλί των αφεντικών. Ο λαός της πατρίδας που «αγαπάς», αρχίζει να σε μισεί περισσότερο και από τα αφεντικά σου, τα οποία είναι πιο δύσκολο να τα δει. Τι άλλη επιλογή έχεις από το να επενδύσεις ακόμα περισσότερο στο φόβο; Θα βγεις έξω και θα σκοτώσεις όποιον βρεθεί στο δρόμο σου. Έλληνα, ξένο, άσπρο, μαύρο, φτωχό, λιγότερο φτωχό. Όποιος σταθεί απέναντί σου. Θα ελπίζεις να γεμίσουν οι δρόμοι αίμα. Θα νοσταλγείς εμφυλίους. Θα ονειρεύεσαι κρεμάλες. Δεν είναι περίεργο. Στην αναμπουμπούλα χαίρεται ο λύκος. Και όπως κατάφερες για χάρη των αφεντικών σου, σε μια εξαθλιωμένη χώρα να θεωρείται πως το μεγαλύτερο πρόβλημά της είναι 50.000 γυναικόπαιδα και όχι η φτώχεια και αυτοί που την επιβάλλουν, έτσι μπορείς να πείσεις πως ο ίδιος ο λαός είναι ο μεγαλύτερος εχθρός της πατρίδας σου και όχι τα αφεντικά σου. Μην αναρωτηθείς πώς έφτασες σε αυτό το σημείο. Φταίει απλά που ο φασίστας δεν έχει πατρίδα. Μόνο αφεντικά.

πηγή

Εθνική τραγωδία: Οι εφοπλιστές πληρώνουν 10 ευρώ τη μέρα για κάθε πλοίο τους!

του Μάνου Δούκα πηγή: facebook

10 ΕΥΡΩ ΤΗ ΜΕΡΑ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΠΛΟΙΟ ΤΟΥΣ ...ΕΙΝΑΙ Ο ΦΟΡΟΣ ΠΟΥ ΠΛΗΡΩΝΟΥΝ ΟΙ ΕΦΟΠΛΙΣΤΕΣ ...

Ή ΑΛΛΙΩΣ ΤΟ ... 0,1% ΤΩΝ ΣΥΝΟΛΙΚΩΝ ΦΟΡΩΝ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ...

Τα νούμερα αυτά προκύπτουν από τα στοιχεία που γνωστοποιήθηκαν στη Βουλή χτες, από τον αναπληρωτή υπουργός Οικονομικών, Τρ. Αλεξιάδης, μετά από Αίτηση Κατάθεσης Εγγράφων που είχε υποβληθεί στη Βουλή από τους βουλευτές του ΚΚΕ.

Φυσικά αυτά τα νούμερα αφορούν μόνο στα πλοία με ελληνική σημαία, για τα έτη 2013, 2014 και 2015. Κι όπως σημειώνει το Εθνος, "το ποσοστό των πλοίων Ελλήνων εφοπλιστών που φέρουν ελληνική σημαία είναι μικρότερο του 40%. Συγκεκριμένα, τα ελληνόκτητα πλοία, άνω των 100 κόρων, τον Ιούλιο ανέρχονταν σε 4.707, εκ των οποίων μόνο τα 1.870 έφεραν ελληνική σημαία (από τα 1.870 τα 611 είναι επιβατηγά)".

Δηλαδή ; Για το 60% των πλοίων τους δεν πληρώνουν ούτε αυτά τα 10 ευρώ τη μέρα.

Αν τώρα κάνετε ένα λογαριασμό ... πόσα πληρώνει σε άμεσους και έμμεσους φόρους μια οικογένεια ... βγαίνει το συμπέρασμα ότι πληρώνει πιο πολλούς φόρους από τα πετρελαιοφόρα και τους εφοπλιστές.

Ιδού τα στοιχεία που κατέθεσε στη Βουλή το Υπουργείο Οικονομικών στις 13/4/2016 :

-Σύνολο φόρου πλοίων τριετίας 2013-2015=43,784 εκ.

-Σύνολο φόρων του κράτους 2013-2015=132,789 δισεκ.

- Ποσοστό Φόρων εφοπλιστών/έτος έναντι φόρων κράτους = 0,01%

Κι αν βάλετε και την "εθελοντική φορολόγηση", τότε αυτό το ποσοστό ... αυξάνεται .... γίνεται ... 0,10% επί των συνολικών φόρων του κράτους.

Είναι που η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ έχει ταξικό πρόσημο ... ολοφάνερο ...

Και μια λεπτομέρεια ... "ως προς το αίτημα να κατατεθούν στοιχεία για τις βεβαιωμένες και ανεξόφλητες οφειλές των εφοπλιστών στη ΔΟΥ Πειραιά, το υπουργείο απαντά ότι "δεν μπορεί να αντληθούν να στοιχεία με μόνο το συγκεκριμένο κριτήριο". (huffingtonpost).

Το πόσα βγάζουν, πόσα ξοδεύουν για ναυπήγηση νέων πλοίων και πόσο στοιχίζουν τα κόττερα που έχουν ή έχουν παραγγείλει ... είναι μάλλον "λαικισμός" ... Πάρτε μερικά παραδείγματα τέτοιων λαικίστικων σχολίων ...

- "Οι Eλληνες εφοπλιστές στη διάρκεια των πρώτων 11 μηνών του 13, έχουν δώσει παραγγελίες για την κατασκευή 281 πλοίων που αγγίζουν τα 11 δισ. δολάρια ... Την ίδια ώρα βέβαια που οι Ελληνες εφοπλιστές σπάνε όλα τα ρεκόρ στις αγορές πλοίων, ταυτόχρονα κατεβάζουν την ελληνική σημαία από τα πλοία τους ... Η παρουσία των Ελλήνων πλοιοκτητών στον παγκόσμιο ναυτιλιακό χάρτη διευρύνεται με εντυπωσιακό τρόπο, ωστόσο η δύναμη του υπό ελληνική σημαία στόλου μειώνεται αργά και σταθερά". (ΕΘΝΟΣ).

- "Το «πάρτι» (ή ξεφάντωμα όπως είχε γράψει η Wall Street Journal) επενδύσεων Ελλήνων εφοπλιστών σε κινεζικά ναυπηγεία που ξεκίνησε στις αρχές του 2013, καλά κρατεί". (XTRC Business Consultants).

- " Πρωταθλητές στην αγορά νέων πλοίων οι Έλληνες εφοπλιστές ... Ποσά "μαμούθ" ... Κατά το διάστημα Ιανουαρίου - Νοεμβρίου 2014 οι Έλληνες πλοιοκτήτες είχαν τοποθετήσει συνολικά κεφάλαια 12,21 δισ. ευρώ για την απόκτηση νέων πλοίων". ("Καθημερινή", "Intermodal")

- "Έλληνες εφοπλιστές: Ευημερούν κατεβάζοντας την ελληνική σημαία ... στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ για το μέγεθος του στόλου των Ελλήνων εφοπλιστών, τόσο σε αριθμό όσο και σε χωρητικότητα, οι οποίοι φαίνεται πως ευημερούν κατεβάζοντας την ελληνική σημαία ... Τον Ιούλιο του 2014 καταγράφονται 4.707 ελληνόκτητα πλοία, εκ των οποίων, υπό ελληνική σημαία είναι μόλις τα 1.870. Σε σχέση μάλιστα με ένα χρόνο πριν, ο αριθμός αυτός είναι μειωμένος, καθώς τον Ιούλιο του 2013 την ελληνική σημαία ύψωναν 1.913 πλοία". (Έθνος)

- "Έλληνες εφοπλιστές: κέρδη 149 εκατ. δολ. στο πρώτο τρίμηνο του 15" 

(efoplistesnews).

- "Οι Έλληνες πλοιοκτήτες έβγαλαν 175 δισ. αφορολόγητα σε 10 χρόνια" ..." αλλά λένε ότι θα μεταφέρουν τις επιχειρήσεις τους, εάν η νέα κυβέρνηση καταργήσει τη φορολογική απαλλαγή τους, διακινδυνεύοντας και 60.000 θέσεις εργασίας".

(Bloomberg).

Ο δρόμος που τραβάω δεν έχει τελειωμό

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Ποιοι ήταν απέναντι στη μαραθώνια πορεία κατά της ανεργίας, που κορυφώθηκε χτες;

Τα κανάλια και τα ΜΜΕ που έκαναν γαργάρα μια πρωτοβουλία χωρίς προηγούμενο στη χώρα μας -και όχι μόνο.

Οι φιλελέδες που πιστεύουν πως μόνο οι άξιοι προχωρούν στη ζωή κι ότι οι άνεργοι είναι βασικά οι ίδιοι υπεύθυνοι για την κατάστασή τους και τα δεινά που τραβάνε. Δεν είναι αρκετά ανταγωνιστικοί κι έξυπνοι, βλέπεις…

Οι σοσιαλφιλελεύθεροι που καλλιέργησαν φρούδες ελπίδες (έστω και τα μισά να κάνει…) αλλά δεν πείραξαν ούτε τρίχα από το σύστημα και διαιωνίζουν τον εργασιακό μεσαίωνα της ευελφάλειας με τα 4ωρα, τα 5μηνα, τα μπλοκάκια, τους ωρομίσθιους, τους μισοάνεργους – μισοεργαζόμενους και τη μισή ζωή.

Οι επαναστάτες του διαδικτύου που ειρωνεύονταν αφ’ υψηλού τη “γιορτή της ανεργίας”, τις συμβολικές φιέστες που δε λύνουν την ανεργία, τον ποδαρόδρομο του μέλλοντός μας, την “κινητοποίηση από τα πάνω” με επικεφαλής ένα φορέα του κράτους, κτλ. Ο καναπές είναι προφανώς καλύτερος.

Τα κυβερνητικά τρολ που λύσσαξαν ενωτικά ενάντια στην πορεία και την ουτοπική πρόταση για επίδομα 600 ευρώ (που είναι απλώς το 80% του βασικού μισθού που θα επανέφεραν δήθεν στα 751). Αντιπρότειναν ειρωνικά να γίνει μια μαραθώνια πορεία ως τις Βρυξέλες, ενώ τους έπιασε ο πόνος για τα έξοδα της σπάταλης δημοτικής αρχής, που δίνει ένα κάρο λεφτά για την προβολή της. Μικρή λεπτομέρεια: τα έξοδα τα ανέλαβαν εξ ολοκλήρου σωματεία και εργατικοί φορείς. Τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα.
Το κόμπλεξ (ως αντεστραμμένος έρωτας) και ο βήχας δεν κρύβονται. Αλλά θα τους τον κόψει ο αγωνιζόμενος λαός.

Το ΕΚ Πάτρας που όχι απλά δε στήριξε μια πρωτοβουλία για ένα τέτοιο, φλέγον ζήτημα που ακουμπά κάθε λαϊκή οικογένεια, αλλά ένιωσε την υποχρέωση να βγάλει κι ανακοίνωση διάψευσης (ποιος τους ρώτησε;).
Εμείς στην πορεία κατά της ανεργίας; Μα πού ακούστηκε αυτό; Δε μας το επιτρέπει η προσωπική μας διαδρομή κι η τσίπα που δεν έχουμε.

Ο δήμαρχος Μεγάρων, που δεν έδωσε -ούτε καν για το δημοσιοσχεσίτικο της υπόθεσης- το “παρών” στην εκδήλωση υποδοχής της πορείας στην πόλη του. Τουλάχιστον αυτός ήταν ειλικρινής.

Αυτούς που πήραν τυπικά, για τα μάτια του κόσμου, αποφάσεις στήριξης και συμμετοχής, αλλά δεν κινητοποίησαν ούτε τον εαυτό τους. Και τους άλλους, που πήραν δέκα σημαίες και το περίσσιο θράσος τους κι έτρεξαν να καπελώσουν τους πεζοπόρους, μόλις είδαν κάμερες, χωρίς να έχουν πορευτεί μαζί τους ούτε μισό χιλιόμετρο.

Όσους θεωρούσαν παλαιομοδίτικο το μέσο ως προς τη μορφή. Σύγχρονη, ξέρεις, είναι μόνο η οσφυκοκαμψία και η βαρβαρότητα της σημερινής αγοράς εργασίας και της εκμετάλλευσης. Οι μισθωτοί δούλοι του 21ου αιώνα.

Κι αν ξεχνάω κάποιον, ας με συγχωρέσει. Έχει σε κάθε περίπτωση, μαζί με όλους τους υπόλοιπους, την ειλικρινή μου συμπάθεια και τα περαστικά μου. Και δεν είναι (όλοι μαζί) παρά σταγόνα στον ωκεανό ή μάλλον στη λαοθάλασσα όσων συμμετείχαν, έστω και για μερικά μέτρα, σε αυτή τη μαραθώνια πορεία, κι όσων βρέθηκαν με κάθε τρόπο στο πλευρό τους.

Τους δεκάδες οδηγούς που κόρναραν πανηγυρικά στη διαδρομή, σε ένδειξη συμπαράστασης κι αλληλεγγύης. Τους μαγαζάτορες, που κερνούσαν κάτι μικρό στους διαδηλωτές, για να δείξουν τη δική τους στήριξη. Όλο τον κόσμο που αγκάλιασε την πορεία στη διαδρομή της, ακόμα κι από αγνή περιέργεια, γιατί δεν είχε δει ποτέ κάτι παρόμοιο στην πόλη του, όπως πχ στο Αίγιο, όπου είχε να γίνει πορεία ανάποδα στη Μητροπόλεως από το 35′ και τη ματοβαμμένη πορεία των σταφιδεργατών! Τους κατοίκους που χειροκροτούσαν από τα μπαλκόνια τους κι έδιναν κουράγιο στους πεζοπόρους. Ακόμα και τους τουρίστες στα διώροφα λεωφορεία, που είχαν την τύχη να δουν ζωντανά την καλύτερη ιδιαιτερότητα αυτής της χώρας: το λαό της που παλεύει κι αγωνίζεται.

Τους καλλιτέχνες που πλαισίωσαν αφιλοκερδώς τις εκδηλώσεις σε κάθε πόλη. Το Θεοδωράκη, τον Καζαντζίδη και τους υπόλοιπους, που έδιναν κουράγιο απ’ τα μεγάφωνα του βαν του δήμου Πατρέων στη διαδρομή. Και ξεσήκωσαν τον κόσμο, όταν έφτανε στον τελικό του προορισμό. Τις μαγείρισσες που έβαλαν τα δυνατά τους, να καλύψουν το πλάνο και να μην αφήσουν κανένα νηστικό και παραπονεμένο. Τους βετεράνους που κατάπιναν με τις μαγκούρες τους τα χιλιόμετρα και έβαζαν ψηλά τον πήχη, για να ντραπούν οι νεότεροι και να μην τολμήσει κανείς να περάσει από κάτω και να τα παρατήσει. Όσους ήρθαν από κάθε γωνιά (άλλος από την Ικαρία, άλλος από τη Σουηδία!) για να πάρουν μέρος σε αυτό το σημαντικό εγχείρημα, χωρίς ιστορικό προηγούμενο. Τους δεκάδες μικρούς ήρωες που έβγαλαν όλη τη διαδρομή των 210 χιλιομέτρων, από την αρχή ως το τέλος και διανυκτέρευαν στρωματσάδα σε κλειστά γήπεδα.

Κι ανάμεσά τους ο Πελετίδης, που δεν εξαίρεσε τον εαυτό του από τίποτα, πορεύτηκε από την αρχή ως το τέλος και είχε μάλιστα το κουράγιο στο τέλος κάθε μέρας, να χορεύει, να εκφωνεί (κάθε άλλο παρά ξύλινους) λόγους και χαιρετισμούς, να πιάνει συζήτηση ή ακόμα και να φωτογραφίζεται με όσους ήθελαν να το συναντήσουν από κοντά, να του μιλήσουν. Το γκελ που κάνει στον κόσμο ο κόκκινος δήμαρχος είναι τέτοιο που συγκρίνεται με δημοφιλείς καλλιτέχνες, και αστέρες του πενταγράμου. Με τη διαφορά πως ο γιατρός έχει το ήθος και την ποιότητα να μην την ψωνίσει και να θεωρεί τον εαυτό του απλώς έναν από τους εκατομμύρια αγωνιστές της ζωής που θα νικήσουν τα εκατομμύρια των πλουσίων.

Κι όπως είπε ο δήμαρχος, όσοι νομίζουν πως αυτή η πορεία έγινε απλώς γιατί δεν είχαν τι άλλο να κάνουν ή επειδή δεν είχαν άλλο τρόπο να στείλουν την επιστολή στη Βουλή, είναι βαθιά γελασμένοι.

Καθώς αποχωρούσαν οι Πατρινοί σύντροφοι, κάποια από τα πούλμαν που τους μετέφεραν, περνούσαν από το χώρο της συγκέντρωσης στο Σύνταγμα για έναν τελευταίο συγκινητικό αποχαιρετισμό, που στην πραγματικότητα είναι “στο επανιδείν”, υπόσχεση ότι θα ξαναβρεθούμε στο δρόμο του αγώνα.

Έχουμε μπροστά μας εξάλλου τη μάχη της 48ωρης απεργίας. Κι ο δρόμος που τραβάμε δεν έχει τελειωμό…

Πηγή:atexnos.gr