Γράφει ο Σταύρος Μαντατής (ΔημοσιογράφοςLesvosPost.com)
Η έξοδος όμως αυτή προϋποθέτει (βάση ιστορικής και πολιτικής εμπειρίας) την ανάλογη πολιτική κατεύθυνση και σοβαρότητα έτσι ώστε να μην αποτελεί "γνώριμη συνταγή" που θα εγκλωβίσει τον λαό σε αυταπάτες.
Ξεκάθαρα λοιπόν για να αντιμετωπιστούν οι απολύσεις, τα χαράτσια, οι μειώσεις μισθών και γενικά η αντιλαϊκή πολιτική χρειάζεται συντονισμένη δράση, όπως συντονισμένη είναι και η επίθεση του κεφαλαίου στα εργασιακά δικαιώματα. Χρειάζεται μια διευρυμένη συμμαχία - μέσα στην κοινωνία - ικανή να αποτελέσει δύναμη σύγκρουσης- διεκδίκησης και γιατί όχι και ανατροπής του καπιταλιστικού συστήματος.
Τα κινήματα δεν φτιάχνονται ούτε μέσα στα γραφεία ούτε μέσα στο αστικό κοινοβούλιο. Φτιάχνονται μέσα στους χώρους δουλειάς εκεί που "χτυπάει η καρδιά" αυτών που παράγουν τον κοινωνικό πλούτο. Όσοι συμμετέχουν σε σωματεία, συλλόγους και επιτροπές αγώνα γνωρίζουν ποιες είναι οι δυνάμεις που έχουν σταθερό και ξεκάθαρο λόγο. Γνωρίζουν τους συνδικαλιστές συναδέλφους τους και την πολιτική στάση τους και κυρίως ξέρουν πως οι κατακτήσεις που έχουν διατηρήθηκαν ή ήρθαν έπειτα απο σκληρούς μαζικούς αγώνες.
Όταν μιλάμε για Λαϊκή Συμμαχία εννοούμε ακριβώς την ακόμα μεγαλύτερη συμμετοχή σε συλλογικούς φορείς, κοινωνικών στρωμάτων, που έχουν ταξικό συμφέρων να παλέψουν μαζί για τα συμφέροντά τους. Που έρχονται σε αντίθεση με εκείνα της αστικής τάξης.
Η Λαϊκή Συμμαχία δεν χρειάζεται κάποιο πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων και κομματική σημαία. Χρειάζεται όρεξη για δράση και ένταξη ακόμα περισσότερων στον οργανωμένο αγώνα. Ο ρόλος των κομμουνιστών είναι γνωστός, πάντα και παντού αγωνίζονται ως κομμουνιστές και δεν μεταβάλλονται ανάλογα με τις περιστάσεις. Γι αυτό και το επιχείρημα "έξω το κόμματα" ουσιαστικά εννοεί έξω οι κομμουνιστές. Επειδή αυτό που ενοχλεί είναι η συνέπεια και επιμονή οργάνωσης του λαού σε ταξική κατεύθυνση.
Όμως είναι διαφορετικό να παλεύεις με ξεκάθαρη την πολιτική σου ιδεολογία και άλλο ως "ανεξάρτητος". Για παράδειγμα στα διάφορα "κινήματα" των αγανακτισμένων και της πατάτας δεν συμμετείχαν ως ακομμάτιστοι όπως άλλοι. Αυτό έχει εκλογικό κόστος αλλά όχι πολιτικό. Ας μην αναμασάνε λοιπόν ή δήθεν άχρωμοι-άοσμοι-απολιτίκ (και καλά) οπορτουνιστές θεωρίες για καπελώματα. Η ουσία είναι να μην προδίδεις όσους σε εμπιστεύονται και με την στάση σου να δημιουργείς προϋποθέσεις για κοινωνικές ανατροπές, χωρίς να σταματάς για υπολογίσεις τους περισσότερους ή λιγότερους ψήφους που μπορείς να επιτύχεις.
Εξάλλου τα προβλήματα που αφορούν το λαό δεν λύνονται απο κόμματα αλλά απο την λαϊκή δράση και ενότητα. Ακόμα και τα τοπικά. Για παράδειγμα πολλά χωριά της Λέσβου αντιμετωπίζουν κοινά προβλήματα όπως η αγροτική οδοποιία, η καθαριότητα κ.α που δεν γίνεται να λυθούν απο εκείνους που τα δημιουργούν. Ούτε βέβαια απο συλλόγους (για πανηγύρια) ή λαϊκές συνελεύσεις (30 ατόμων) που τα αντιμετωπίζουν αποκομμένα απο την συνολική πολιτική που εφαρμόζεται απο την Δημοτική Αρχή και την γενικότερη στην χώρα.
Στην διευρυμένη αυτή πρόταση αγώνα που φέρει την ονομασία Λαϊκή Συμμαχία πρέπει να αλλάξουν και οι συσχετισμοί δύναμης στα κέντρα λήψης των αποφάσεων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης .
Η Λαϊκή Συσπείρωση αποτελεί κομμάτι της Λαϊκής Συμμαχίας καθώς αποτελεί μια συσπείρωση συνδικαλιστών με εκλογική παρουσία και ταξικό προσανατολισμό.
Αν αξιοποιηθεί η εμπειρία και η πείρα, αν ξεπεραστούν οι αδυναμίες και αν αναδειχτούν οι προτάσεις της ακόμα πιο πλατιά, σίγουρα θα έχουμε και απτά αποτελέσματα.
Ο καθένας έχει την ευθύνη του και πλέον το "αραλίκι" στον καναπέ και η ψήφος διαμαρτυρίας, σε συνδυασμό με την ανάθεση ρόλου διαχειριστή στην ζωή μας καλοθελητών του συστήματος, δεν αποτελούν πολιτική λύση.
πηγή: LesvosPost.com
